Το κείμενο των 58 είναι δικό μας πολιτικό σχέδιο

Ο Θεόδωρος Τριανταφύλλου στο 2ο συνέδριο της ΔΗΜΑΡ

Συντρόφισσες και σύντροφοι καλημέρα. 

Όταν πριν τρία χρόνια στην ίδια αίθουσα διεξαγόταν το πρώτο ιδρυτικό μας συνέδριο δεν φανταζόμασταν πόσο γρήγορα η απαιτητική πολιτική συγκυρία θα μας καλούσε να αναλάβουμε ευθύνες πολύ μεγαλύτερες από την πολιτική και εκλογική μας απήχηση.

Σε ένα έντονα πολωμένο πολιτικό σκηνικό η ΔΗΜΑΡ αποτέλεσε την υπεύθυνη και σύγχρονη αριστερή δύναμη που σε αντίξοες για τη χώρα και την κοινωνία συνθήκες, δεν βολεύτηκε στον τόσο γνώριμο για την παραδοσιακή Αριστερά ρόλο του αγγελιοφόρου κακών ειδήσεων και του διαχειριστή του πόνου και της αγανάκτησης που προκαλούσε η όλο και πιο βαθιά κοινωνικοοικονομική κρίση. Αυτό έγινε ακόμα πιο σαφές στις εκλογές του Ιουνίου του 2012, όπου ζητήσαμε και πήραμε από τον ελληνικό λαό εντολή για λύση. Ακόμα και όσοι δεν μας ψήφισαν είδαν σε μας μια δύναμη με μεγάλο ηθικό κεφάλαιο, απαραίτητη για την πολιτική σταθερότητα, την δημοκρατική ομαλότητα και την έξοδο από την κρίση με όρους δημοκρατίας και κοινωνικής δικαιοσύνης. 

Συμμετέχοντας στην τρικομματική κυβέρνηση βάλαμε το καλό της χώρας πάνω από μικροπολιτικούς σχεδιασμούς και οφέλη και συνεργαστήκαμε με πολιτικές δυνάμεις που υπήρξαν οι κύριοι υπαίτιοι των χρονιών εγχώριων παθογενειών. Αναμφισβήτητα, αυτή η συμπόρευση δεν ήταν χωρίς προβλήματα. Αυτά είχαν να κάνουνε με την συνεννόηση μεταξύ των εταίρων, με αλαζονικές και μονοκομματικές συμπεριφορές της ΝΔ, αλλά και με τις δικές μας ανεπάρκειες και αδυναμίες.

Η αυταρχική ενέργεια Σαμαρά με το κλείσιμο της ΕΡΤ δημιούργησε σοβαρούς ενδοκυβερνητικούς τριγμούς. Δυστυχώς οι χειρισμοί μας από κει και μετά οδήγησαν στην αυτοπαγίδευσή μας. Πήραμε μια απόφαση πολιτικά αδιέξοδη και κομματικά επιζήμια. Από θέση ισχύος βρεθήκαμε σε θέση άμυνας. Ακριβώς την στιγμή που είχαμε την ευκαιρία, από τη μια να σώσουμε σημαντικό αριθμό θέσεων εργασίας, κι από την άλλη να αναβαπτίσουμε την κυβερνητική μας συμμετοχή, διεκδικώντας μια νέα προγραμματική συμφωνία, καλύτερο συντονισμό και να ενισχύσουμε περαιτέρω την παρουσία μας με πολιτικά στελέχη, εμείς επιλέξαμε την αναδίπλωση. 

Από υπερασπιστές της δημοκρατικής νομιμότητας καταλήξαμε να εμφανιζόμαστε ως δύναμη οπισθοφυλακής ή και αντιμεταρρυθμιστική για κάποιους. Οδηγήσαμε την κυβερνητική κρίση στα άκρα, επιλέγοντας εντελώς ακατανόητα την έξοδο. Και δυστυχώς δεν ήταν καθόλου ηρωική, καθώς προκάλεσε τεράστιο σοκ στα μέλη και στο ακροατήριο μας, σοκ που δεν έχει ξεπεραστεί ακόμα και οδήγησε σε μια σειρά αντιφάσεις που θόλωσαν το πολιτικό μας στίγμα. 

Δεν πείσαμε το ακροατήριο μας για την ορθότητα των επιλογών μας και φτάσαμε να ακυρώνουμε στην πράξη και αυτήν την ιστορική μας απόφαση για συμμέτοχη.

Η μεγάλη αποσυσπείρωση και αποστασιοποίηση στον κόσμο μας, έγινε φανερή και στην πορεία των προσυνεδριακών μας συνελεύσεων που είχανε σε μεγάλο βαθμό εσωστρεφή χαρακτήρα και δεν κινητοποίησαν το ενδιαφέρον. Δεν αποτέλεσαν πολιτικό γεγονός. Χαμηλή συμμετοχή και έλλειψη διάθεσης από πλευράς των μελών μας.

Η ΔΗΜΑΡ πρέπει να ξαναπιάσει το νήμα από εκεί που το άφησε με την αποχώρηση από την κυβέρνηση. Να εμπνεύσει και να δείξει ότι μπορεί και πάλι να είναι μέρος της λύσης μη αρκούμενη απλώς στο ρόλο ενός ΣΥΡΙΖΑ που έχει πάρει τα φάρμακά του.

Άμεσα συνδεδεμένος με την απόφαση της αποχώρησης ήταν και ο αμυντικός τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίσαμε το θέμα της ανασυγκρότησης του ευρύτερου χωρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού, στόχου ρητά διακηρυγμένου από τις ιδρυτικές μας αρχές. Το κείμενο των «58» δημιούργησε κινητικότητα στον χώρο της Κεντροαριστεράς και επιτάχυνε τις εξελίξεις. Αντιμετωπίσαμε αυτό το κάλεσμα με αντιδράσεις που κυμαίνονταν από την αμηχανία ως την απροκάλυπτη επιθετικότητα. Θεωρώ ότι είναι μια μεγάλη ευκαιρία για ένα δημιουργικό restart στον πολιτικό μας λόγο και στις επιλογές μας, που θα μας ξαναφέρει σε επαφή με όλον αυτόν τον κόσμο που με τις δικές μας αμφισημίες, κάπου τον χάσαμε στην πορεία. 

Το «κείμενο των 58» δεν είναι κάποιο αντίπαλο πολιτικό σχέδιο, είναι το δικό μας πολιτικό σχέδιο. Είναι η προσπάθεια που εμείς ξεκινήσαμε πέρυσι το φθινόπωρο και την αφήσαμε να παγώσει.

Να πούμε λοιπόν ναι στον διάλογο, λειτουργώντας μάλιστα ως ο πρωταγωνιστής και ρυθμιστής της ανασυγκρότησης της παράταξης. Δεν είναι δυνατόν σύντροφοι, την ίδια στιγμή που εμείς δεν προσερχόμαστε στον διάλογο, ταυτόχρονα να κατηγορούμε τους άλλους ότι βάζουν το δικό τους χρώμα στην συζήτηση την οποία εμείς αρνηθήκαμε. Επίσης δεν μας ταιριάζει και είναι ξένη προς την πολιτική μας κουλτούρα η αναζήτηση εσωτερικών εχθρών και υπονομευτών δήθεν της ενότητας του κόμματος. Ας μην υποκαθιστούν ορισμένοι την πολιτική συζήτηση με την συνωμοσιολογία. Αυτά τα αφήσαμε πίσω μας σε προηγούμενα κόμματα. Οι πολιτικές διαφωνίες δεν λύνονται με την αυξανόμενη επιθετικότητα εναντίον μιας μερίδας συντρόφων. Προσφέρουν κακές υπηρεσίες στο κόμμα όσοι θεωρούν εργολαβικά ότι είναι οι μοναδικοί και γνήσιοι εκφραστές της κομματικής αλήθειας

Να συμμετέχουμε με τις θέσεις μας, τους όρους μας, να διατηρήσουμε τις επιφυλάξεις μας και βεβαίως την αυτονομία μας, αλλά να συμμετέχουμε. Και θέλω να επισημάνω ότι ο κίνδυνος ρευστοποίησης που επικαλούνται ορισμένοι σύντροφοι, υπάρχει στην πράξη και προς τα Αριστερά μας και μάλιστα πολύ πιο ορατός και ρεαλιστικός. Δεν συμβάλλουμε στην ανασυγκρότηση του χώρου, όταν ανακαλύπτουμε δήθεν χαώδεις διαφορές που αποτρέπουν την συζήτηση με αυτούς με τους οποίους μέχρι πρότινος συνεργαζόμασταν σε κυβερνητικό επίπεδο και μάλιστα είχαμε διαμορφώσει και συναντίληψη σε αρκετά θέματα εντός του κυβερνητικού συνασπισμού. Μη πειστική είναι η ταυτόχρονη ευκολία με την οποία συνδιαλεγόμαστε με κορυφαίους παράγοντες του ίδιου πολιτικού χώρου, οι οποίοι συγκυριακά συγκρούστηκαν με την τωρινή ηγεσία του. Το αν οι λόγοι της σύγκρουσης αυτής ήταν καθαρά πολιτικοί ή όχι, την απάντηση την ξέρετε όλοι πολύ καλά.

Να πούμε λοιπόν Ναι στον διάλογο, χωρίς ηγεμονισμούς και χωρίς αποκλεισμούς όπως έχει ειπωθεί κατά κόρον. Για έναν προοδευτικό πόλο που θα αναλάβει το τιτάνιο έργο της ανασυγκρότησης της χώρας σε κοινωνικά δίκαιη κατεύθυνση. Έναν πόλο που δεν θα λειτουργεί βεβαίως ως πολιτικός μπαλαντέρ, αλλά θα συσπειρώνει όλες τις υγιείς μεταρρυθμιστικές και δημιουργικές δυνάμεις που ασφυκτιούν ανάμεσα στις συμπληγάδες ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ και συγχρόνως υψώνουν ανάστημα στην εγκληματική έξαρση του νεοναζισμού.

Αυτός ο πόλος δύσκολα μπορεί να συγκροτηθεί χωρίς την εγγυητική παρουσία της ΔΗΜΑΡ και του κόσμου της, αλλά ταυτόχρονα δεν μπορεί να συγκροτηθεί και ως συσπείρωση περί την ΔΗΜΑΡ και μόνον με «μεταγραφές» στελεχών. Να μην αρκεστούμε σε μια μικρή και ελεγχόμενη διεύρυνση με μόνο στόχο την αυτοαναφορική κομματική μας αναπαραγωγή. Να μην παραπέμψουμε την ανοιχτή συζήτηση σε κάποια υποτιθέμενη ευνοϊκότερη συγκυρία, σε κάποιες πιο ώριμες συνθήκες δήθεν, που τελικά μένουν για πάντα άγουρες..

Αγαπητές συντρόφισσες, αγαπητοί σύντροφοι. 

Είναι η ώρα των μεγάλων αποφάσεων για το κόμμα μας. Να πάρουμε τώρα την υπόθεση στα χέρια μας, συμμετέχοντας με όλες μας τις δυνάμεις ως ΔΗΜΑΡ στην ανασυγκρότηση της Μεγάλης Προοδευτικής Δημοκρατικής Παράταξης που τόσο έχει ανάγκη ο τόπος.

Σας ευχαριστώ