Πως βλέπει ο ΟΟΣΑ το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα;


Ο διαγωνισμός PISA  διεξάγεται μεταξύ μαθητών που τελείωσαν το Γυμνάσιο. Το μεγάλο πρόβλημα της ελληνικής εκπαίδευσης είναι σε αυτήν τη βαθμίδα. Τεράστια διασπορά αντικειμένων, υπερβολικά Αρχαία, πολύ θεωρία και ελάχιστη πρακτική, ελάχιστη συνεργασία μεταξύ των μαθητών, καμιά σύνδεση των γνώσεων με την καθημερινή ζωή, καμιά επιμονή στα βασικά και κυρίως αυστηρές επιστημονικά διατυπώσεις έτσι ώστε ελάχιστα παιδιά να καταλαβαίνουν τι συμβαίνει. Αναλυτικά προγράμματα, σχολικά εγχειρίδια,  έλλειψη διδακτικής ελευθερίας και γερασμένο εκπαιδευτικό προσωπικό είναι οι πληγές του Γυμνασίου, οι πληγές της ελληνικές εκπαίδευσης.Έχετε προσέξει ότι κανείς δεν μιλάει για το Γυμνάσιο; (Leo).  
του Ανδρέα Κούτρα από το ΝEWS 247
Η Ελένη αγόρασε ένα καινούργιο ποδήλατο που έχει ταχύμετρο στο τιμόνι. Το ταχύμετρο έχει ένδειξη για την απόσταση αλλά και για την μέση ταχύτητα κάθε βόλτας. Σε μια βόλτα έκανε πρώτα 4 χιλιόμετρα σε 10 λεπτά και μετά έκανε 2 χιλιόμετρα σε 5 λεπτά.
Α. Η μέση ταχύτητα ήταν μεγαλύτερη στα πρώτα 10 λεπτά της βόλτας
Β. Η μέση ταχύτητα ήταν η ίδια και στα πρώτα 10 λεπτά και στα δεύτερα 5 λεπτά της βόλτας
Γ. Η μέση ταχύτητα ήταν μικρότερη στα πρώτα 10 λεπτά από τα επόμενα 5 λεπτά της βόλτας
Δ. Δεν υπάρχει τρόπος να απαντήσουμε με τα δεδομένα που έχουν δοθεί.
Αυτή την ερώτηση την απάντησαν λάθος 36 στους 100 μαθητές ελληνικών σχολείων (Σωστή απάντηση το Β). Ο μέσος όρος λάθους στις χώρες του ΟΟΣΑ ήταν 23%, ενώ, για παράδειγμα στην Πολωνία ήταν 14% και την Ιρλανδία 17%.
Αυτά και άλλα πολλά είναι καταγεγραμμένα στην έκθεση του ΟΟΣΑ για την παιδεία, γνωστή και ως έκθεση PISA. Η έρευνα γίνεται από το 2000 και σκοπό έχει να χαρτογραφήσει το επίπεδο της παιδείας στις χώρες μέλη του ΟΟΣΑ αλλά και σε 30 περίπου ακόμα μη μέλη (όπως η Κίνα).
Εξετάστηκαν στα Μαθηματικά, την Ανάγνωση/κατανόηση κειμένου και στις Επιστήμες. Η έμφαση όμως δόθηκε στα Μαθηματικά. Ηλικιακά τα παιδιά της έρευνας είναι μεταξύ 15 και 16 δηλαδή Α' Λυκείου, λίγο πριν μπουν στον Προκρούστη των πανελλαδικών.
Η διεθνής έρευνα, έχει δείξει πως οι μαθητές με άριστο επίπεδο μαθηματικής γνώσης, ανάγνωσης και επιστημονικών γνώσεων, έχουν δύο φορές μεγαλύτερες πιθανότητες να βρουν εργασία, τρεις φορές μεγαλύτερες πιθανότητες να αμείβονται καλύτερα, δυο φορές μεγαλύτερες πιθανότητες να έχουν καλή υγεία, να είναι ενεργά μέλη της κοινωνίας να έχουν σχέσεις εμπιστοσύνης και να προσφέρουν εθελοντική εργασία για το κοινό καλό. Πράγματα που σίγουρα λείπουν από την κοινωνίας μας.
Η διαφορά από το μέσο όρο ισοδυναμεί με ένα ολόκληρο σχολικό έτος. Με άλλα λόγια το Ελληνικό σχολείο έχει μείνει στην ίδια τάξη σε σχέση με τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ.

Αν δε, θέλουμε να συγκριθούμε με τις καλές χώρες τότε υπολειπόμαστε 3 ολόκληρα χρόνια σχολείου. Αν ήταν ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα θα είμαστε στην ζώνη υποβιβασμού λίγο πάνω από την Τουρκία την Χιλή και το Μεξικό. Όσο αφορά την Ανάγνωση και τις Επιστήμες είμαστε στην ίδια περίπου θέση.
Όμως το άκρως ανησυχητικό δεν είναι μόνο η θέση μας και η διαφορά από το μέσο όρο αλλά και η κατανομή στα διάφορα επίπεδα. Υπάρχει ο μύθος πως οι καλοί πετυχαίνουν παντού ανεξαρτήτως σχολείου. Μια ματιά στην έκθεση PISA, είναι διαφωτιστική. Μόνο το 3.9% των μαθητών στην Ελλάδα βρίσκεται στην κατηγορία των «καλών» μαθητών. Ο μέσος όρος στον ΟΟΣΑ είναι 12.5% ενώ μερικές χώρες όπως η Κορέα είχαν 31%.
Αντίστοιχα ο αριθμός των «κακών» μαθητών στην Ελλάδα είναι 35% ενώ ο μέσος όρος του ΟΟΣΑ είναι 23%. Σε χώρες όπως η Πολωνία είναι 24% ενώ στην Κορέα μόλις το 9%.
Η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη για τα παιδιά μεταναστών πρώτης και δεύτερης γενιάς (10% του συνόλου), όπου 6 στους 10 μαθητές είναι στην τελευταία βαθμίδα. Η διαφορά στην βαθμολογία δε, είναι μισός έως και ένας ολόκληρος σχολικός χρόνος.
Το συμπέρασμα για το Ελληνικό σχολικό σύστημα είναι τραγικό. Όχι μόνο δεν αναδεικνύει τα προσόντα των παιδιών αλλά παράγει και περισσότερους αμαθείς.
Πως όμως εξηγείται, η πραγματικά κάκιστη θέση στην οποία βρίσκονται οι μαθητές των Ελληνικών σχολείων. Πολλοί θα προστρέξουν να κατηγορήσουν την οικονομική κρίση και την έλλειψη πόρων για την παιδεία.
Η πραγματικότητα είναι όμως διαφορετική. Η έκθεση του ΟΟΣΑ τονίζει πως δεν υπάρχει ισχυρός συσχετισμός μεταξύ οικονομικής ισχύος και καλής απόδοσης. Για παράδειγμα στην Ελλάδα μόνο το 15% της διαφοράς εξηγείται με βάση τα κοινωνικο-οικονομικά κριτήρια.
Επίσης η Ελλάδα βρίσκεται περίπου στην ίδια θέση από το 2000 που άρχισε η έρευνα. Μάλιστα τα τελευταία 3 χρόνια ανεβήκαμε σε βαθμολογία αλλά όχι τόσο πολύ ώστε να ανεβούμε στην γενική κατάταξη.
Αν δεν είναι λοιπόν η οικονομία και το κοινωνικό υπόβαθρο μήπως δεν επαρκούν οι ώρες διδασκαλίας στα Ελληνικά σχολεία, μήπως δεν υπάρχει η κατάλληλη υλικοτεχνική υποδομή;
Και εδώ όμως η έρευνα δίνει απάντηση.
Στο Ελληνικό σχολείο διδάσκονται 812 ώρες μαθηματικών που αντιστοιχούν στον μέσο όρο του ΟΟΣΑ.
Περίπου 94% των καθηγητών έχουν πανεπιστημιακή μόρφωση πάνω από το μέσο όρο του ΟΟΣΑ που είναι 88%.
Έχουμε επίσης πολύ περισσότερους καθηγητές από σχεδόν όλες τις χώρες του ΟΟΣΑ. Για κάθε 9 μαθητές αντιστοιχεί ένας καθηγητής, ενώ στον ΟΟΣΑ ο μέσος όρος είναι 14 μαθητές ανά καθηγητή.
Έτσι έχουμε το φαινόμενο οι καθηγητές στην Ελλάδα να διδάσκουν 200 περίπου ώρες λιγότερες από το μέσο όρο (589 έναντι 782). Παράλληλα αμείβονται και λιγότερα χρήματα, μόλις το 80% του κατά κεφαλήν εισοδήματος.
Επίσης δεν μπορούμε να πούμε πως οι γονείς δείχνουν έλλειψη ενδιαφέροντος για τα πρόοδο των παιδιών τους. Οι γονείς στην Ελλάδα αγωνιούν και φαίνεται ξεκάθαρα στα νούμερα.
Πάνω από τους μισούς γονείς με δική τους πρωτοβουλία συζήτησε την πρόοδο του παιδιών. Δεν είναι το ίδιο όμως και για τους καθηγητές. Το 39% των καθηγητών πήρε την πρωτοβουλία να συζητήσει την πρόοδο μαθητών, ενώ ο μέσος όρος στον ΟΟΣΑ είναι 47%.
Το Ελληνικό σπιτικό έχει τα μισά περίπου βιβλία από το μέσο όρο του ΟΟΣΑ. Υπάρχει ακόμα διαφορά μεταξύ αγοριών και κοριτσιών με τα κορίτσια να σκοράρουν χαμηλότερα στα μαθηματικά. Οι μαθητές που έρχονται από μη προνομιούχες κοινωνικές ή οικονομικές ομάδες δεν σπάνε εύκολα το φαύλο κύκλο. Στην Ελλάδα μόνο το 3.2% έναντι 6.5% στον ΟΟΣΑ προοδεύουν παρά τις κοινωνικές και οικονομικές αντιξοότητες.
Είναι ξεκάθαρο πως οι μαθητές των Ελληνικών σχολείων είναι σε μειονεκτική θέση λόγω σχολικού συστήματος. Δεν είναι ανεπίδεκτοι μαθήσεως, αλλά θύματα ενός συστήματος που μέχρι τα 15-16, τα αγνοεί και μετά τα βάζει στις προκρούστειες πανελλαδικές, με μόνο σκοπό την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο και όχι την κριτική σκέψη, γνώση ή την παραγωγή άξιων πολιτών.
Οι λύσεις για να αναβαθμιστεί το ελληνικό σχολείο είναι απλές και συνοψίζονται στις λέξεις, αυτονομία, λογοδοσία και ανταγωνισμός και αξιολόγηση. Και εδώ η έκθεση του ΟΟΣΑ είναι καταπέλτης. Τα Ελληνικά σχολεία βρίσκονται στην τελευταία θέση όχι μόνο του ΟΟΣΑ αλλά και όλων των άλλων χωρών που εξετάστηκαν.
Είμαστε στην 65η θέση σε σύνολο 65 χωρών στην έλλειψη αυτονομίας του σχολείου να επιλέξει την διδακτέα ύλη και σε ανάλογες θέσεις όσον αφορά την έλλειψη αυτονομίας στην λογοδοσία και στην αξιολόγηση.
Στις περισσότερες χώρες τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας ήταν αντικείμενο μεγάλου ενδιαφέροντος και συζήτησης γιατί αφορά το μέλλον της χώρας. Στην Ελλάδα με λίγες εξαιρέσεις πέρασε απαρατήρητη. Κανένας πολιτικός δεν νοιάστηκε για την πραγματική κατάντια του σχολικού συστήματος παιδείας.
Κανένας υπεύθυνος δεν ένιωσε την ανάγκη να απολογηθεί για τα απογοητευτικά αποτελέσματα και συμπεράσματα.
Το Ελληνικό σχολικό σύστημα καταστρέφει συστηματικά το μέλλον των παιδιών σε μια κοινωνία, που δεν νοιάζεται για το μέλλον της. Η έκθεση του ΟΟΣΑ δείχνει πως η κρίση, δεν άρχισε το 2010 αλλά είναι πολύ βαθύτερη και είναι και πολιτισμική και κρίση παιδείας. Τα παιδιά δεν έχουν διαβάσει την έκθεση του ΟΟΣΑ αλλά βιώνουν καθημερινά τις επιπτώσεις και βλέπουν πως το μέλλον τους είναι σκοτεινό και αντιδρούν άκομψα.
Αν θέλουμε να έχει μέλλον αυτός ο τόπος πρέπει να αρχίσουμε τις διαρθρωτικές αλλαγές άμεσα στην παιδεία. Η έκθεση του ΟΟΣΑ είναι ξεκάθαρη, δεν λείπουν ούτε τα χρήματα ούτε η υλικοτεχνική υποδομή. Αξιολόγηση, αυτονομία, λογοδοσία λείπει.
Τελειώνοντας σας αφήνω με την ερώτηση στην οποία οι 6 στους 10 μαθητές των Ελληνικών σχολείων έκαναν λάθος.
Ο Χρήστος μόλις πήρε το δίπλωμα οδήγησης και θέλει να αγοράσει αυτοκίνητο. Ο παρακάτω πίνακας δείχνει τις επιλογές αυτοκινήτων που έχει
ΜοντέλοΆλφαΒήταΓάμμαΔέλτα
Έτος2003200020011999
Τιμή4800445042503990
Κοντέρ105000115000128000109000
Κυβικά εκ. (Χιλ.)1,791,7961,821,783

Ερώτηση. Ποιο αυτοκίνητο έχει το μικρότερο κυβισμό. Η σωστή απάντηση είναι φυσικά  η Δέλτα.
Την ερώτηση αυτή την έκαναν λάθος 63 στους 100 μαθητές ενώ ο μέσος όρος λάθους του ΟΟΣΑ είναι 45%. Η Ελλάδα συγκρίνετε με την Τουρκία (λάθος 67%), Σερβία (λάθος 65%), Κροατία (λάθος 57%).
Ο Ανδρέας Κούτρας είναι οικονομικός αναλυτής και μέλος του Ινστιτούτου Νέας ΠολιτικήςEργάζεται στο Λονδίνο ως αναλυτής του Ευρωπαϊκού χρέους στην ITC Markets.  Είναι επίσης επιστημονικός και γεωπολιτικός αναλυτής και μέλος της επενδυτικής επιτροπής της SteppenWolf Capital LLC.

Σχόλια

  1. Εξαιρετικο αρθρο. Δυστυχως στο τωρινο τοπιο της γενικευμενης, πολυδιαστατης χρεωκοπιας δεν μπορει να δωθει λυση στο προβλημα της παιδειας. Γενικοτερα, δεν μπορει να δωθει λυση σε κανενα προβλημα. Η χωρα ειναι σε γενικη παραλυση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οχι ρε σύντροφε κάτι μπορούμε να κάνουμε, μην είσαι τόσο απαισιόδοξος. Αν όμως πάμε σε σύντομες εκλογές φοβάμαι ότι θα καταρρεύσουμε τελείως. Κυρίως φοβάμαι το κράτος. Κακοπληρωμένοι, καταρρακωμένοι, βαριεστημένοι ΔΥ δεν έχουν διάθεση για τίποτα.

      Διαγραφή
    2. Ο απαισιοδοξος ειναι απλα ενας πολυ καλα πληροφορημενος αισιοδοξος. Η κουρελαρια που εγραψες τις προαλλες, δεν ειναι μονο πολιτισμικη. Τα παντα ειναι κουρελαρια.

      Ναι, οι Ευρωεκλογες θα ενεργησουν πολυ αρνητικα και θα επιτεινουν τη παραλυση(*). Σε Ευρωπαικο επιπεδο θα ειναι πολυ ενδιαφερουσες επισης: θα ανεβασουν τους εθνικιστες και ευρωσκεπτικιστες. It is the Euro, stupid!

      (*) Αν ο τυπος που κυκλοφοραγε καποτε με τη Monde Diplomatique παραμασχαλα τις κανει και εθνικες τοτε μπορει να δουμε τον Πελεγρινη βουλευτη και υπουργο παιδειας. Ετσι θα τα εχουμε δει ολα.

      Διαγραφή
  2. Εξαιρετικό το σχόλιο του κ. Κούτρα για τα αποτελέσματα του διαγωνισμού της ΠΙΖΑ. Θα ήθελα να συμφωνήσω με το Λεωνίδα ότι ο μεγάλος ασθενής στην ελληνική εκπαίδευση είναι το Γυμνάσιο. Επειδή έχω παιδιά που πέρασαν από το Δημοτικό και βρίσκονται τώρα στο Γυμνάσιο το ένα και στο Λύκειο το άλλο, αλλά και από συζητήσεις με συναδέλφους καθηγητές, θα ήθελα να καταθέσω την εμπειρία μου.
    Τα δημοτικά σχολεία στην Ελλάδα είναι γενικά σε καλό επίπεδο, με κάποιες εξαιρέσεις. Λειτουργούν σε παιδαγωγικό κλίμα και οι δάσκαλοι ασχολούνται με όλους τους μαθητές. Τα βιβλία των Μαθηματικών, για παράδειγμα, συσχετίζουν όλα τα θέματα με την πραγματική ζωή. (Ένα παράδειγμα είναι ο υπολογισμός της έκπτωσης στις αγορές ρούχων).
    Όταν το παιδί πάει στο Γυμνάσιο, ανοίγει το βιβλίο των Μαθηματικών και βλέπει, μετά τις πρώτες σελίδες, δεκάδες ασκήσεις της μορφής: «λύστε αυτές τις εξισώσεις», οι οποίες καμιά σχέση με τη ζωή δεν έχουν. Οι περισσότεροι καθηγητές δεν έχουν τις κατάλληλες παιδαγωγικές γνώσεις και την υπομονή, γι αυτό καταφεύγουν στην αυστηρότητα με τις απειλές του βαθμού και της αποβολής. Το παιχνίδι παιδαγωγικά χάνεται. Οι καλοί μαθητές προχωρούν επειδή ο καθηγητής κάνει μάθημα μόνο με αυτούς ή/και επειδή κάνουν ιδιαίτερο μάθημα, ενώ οι υπόλοιποι «χάνουν το τρένο» και δεν μαθαίνουν τίποτα. Παπαγαλίζουν κάτι στη θεωρία και περνούν την τάξη με συμψηφισμό με τα άλλα μαθήματα ή χάρη στη «συμπόνια» των καθηγητών. Ακόμα και οι καλοί ή μέσοι μαθητές, που μπορούν να λύνουν δύσκολες εξισώσεις, όταν έχουν να αντιμετωπίσουν ένα θέμα σαν αυτό με τη επιλογή του αυτοκινήτου, δυσκολεύονται, επειδή ξεφεύγει από τη συνηθισμένη μεθοδολογία.
    Τα Μαθηματικά (ύλη και βιβλία), από το Δημοτικό ακόμα και πολύ περισσότερο στη μέση εκπαίδευση, είναι πιο δύσκολά στην Ελλάδα από ότι σε όλες τις άλλες χώρες του ΟΟΣΑ. Όσοι γράφουν (και όσοι ελέγχουν) τα βιβλία αυτά, κατά τη γνώμη μου, τα γράφουν τόσο δύσκολά επίτηδες, επειδή και οι ίδιοι κάνουν ιδιαίτερα μαθήματα. Εξασφαλίζουν έτσι την «πελατεία» τους. Γι αυτό οι ελπίδες για βελτίωση της κατάστασης είναι ελάχιστες. Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι (βλέπε το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ για την παιδεία) που πιστεύουν πως, αν γίνουν όλα εύκολα χωρίς «εξεταστικούς φραγμούς» και αρνηθούμε τη συμμετοχή στην αξιολόγηση της ΠΙΖΑ, όπως και κάθε αξιολόγηση, όλα θα γίνουν πολύ καλά. Τέτοια γράμματα μάθανε (ή δεν μάθανε), τέτοιες ηλιθιότητες λένε!
    Συγνώμη αν σας κούρασα. Ευχαριστώ και καλά Χριστούγεννα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κ. Βογιατζη,

      Η διαπιστωση σας οτι στο δημοτικο γινεται καλη δουλεια ισχυει και για αλλες χωρες. Η εξηγηση δεν ειναι (μονο) σε καλυτερα βιβλια. Ειναι κυριως στο διδακτικο προσωπικο. Δηλαδη, το υποβαθρο και η μορφωση του διδακτικου προσωπικου ειναι αναλογα και αρκετα για τις απαιτησεις του δημοτικου αλλα δυστυχως οχι του γυμνασιου.

      Επισης, συμφωνω με τη συσταση που κανατε προχθες στο Λεωνιδα να σταματησει να δημοσιευει αρθρα για τη ΔΗΜΑΡ. Δεν τα διαβαζουμε και δεν σχολιαζουμε!

      Καλες γορτες και Καλη Χρονια.

      Διαγραφή
    2. Μάκη, αλίμονο αν ενα αριστερό μπλόγκ δεν γράφει για τα κόμματα και τις κινήσεις της αριστεράς - ακόμη και στον σύριζα υπάρχουν παλιοί καλοί σύντροφοι. Προσωπικά και τα διαβάζω τα σχετικά άρθρα του Λεο και κάποτε τα σχολιάζω κι όλας. Καλές γιορτές και σε σένα.
      Μπάμπης

      Διαγραφή
  3. Εάν είχαν εξεταστεί στα Θρησκευτικά όμως θα τους σκίζαμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. 7η επαναληψις-βελτιωμενη

    Κρινεται εντελως απραιτητη, εφοσον συμφωνα με την αναρτηση, τα 15χρονα ελληνοπουλα “πατωσαν” σε βασικες εννοιες, λογω ελλειψης κοινης λογικης και στοιχειωδους κριτικης σκεψης. Στην ηλικια αυτη, ηδη ειχαμε μαθει (εμεις οι απλως καλοι μαθητες του 15/20) αν οχι ολους, αλλα τους περισσοτερους γεωμετρικους τοπους, ενω η κοινη λογικη μας περισσευε ηδη απο την 6η Δημοτικου, ακομη και σ’ αυτους που τελειωναν την 3η Γυμνασιου με 12/20.

    “Μερικες παρατηρησεις για την καλη και την… κακη εκπαιδευση

    Εκπαιδευτικη μεταρρυθμιση Ε.Παπανουτσου 1964-1980
    Αναπτυξη της κριτικης σκεψης δηλ. μαθαιναμε να μαθαινουμε, εκμαθηση αρχαιων, μαθηματικων κια ιδιαιτερα γεωμετριας,φυσικης , χημειας, γλωσσας,ιστοριας, ακομη και στοχειωδως ζωγραφικης ,μουσικης, τεχνικων,... και ολα αυτα σε Δημοσιο Σχολειο των Αθηνων. Το ιδιο συνεβαινε σε καθε Δημοσιο Σχολειο της επαρχιας, στο 6-ταξιο Γυμνασιο της φτωχης Ελλαδας (1967-1973).

    Στα ιδιωτικα πηγαιναν οι ατακτοι και οι κακοι μαθητες, με σκοπο να λαβουν το απολυτηριο.(Εξαιρειται το Κολλεγειο Αθηνων κια ισως ελαχιστα αλλα ιδιωτικα)

    Εκπαιδευτικη αντιμεταρρυθμιση 1981-2012 (διπλασια διαρκεια)
    Δημοτικο για τις κλωτσιες, Γυμνασιο παπαγαλια, Λυκειο δυσκολοτερα αλλα αποστηθηση. Μεσος ορος βαθμολογιας μαθητων 16 με 17 (“αριστουχοι αγραμματοι”), ενω εμεις 13 με 14.

    Απαιτουνται 2(δημοτικο) +6(γυμνασιο+λυκειο) = 8 ετη για να εφαρμοσθουν ξανα εισαγωγικες εξετασεις με θεματα κλιμακωτης δυσκολιας επι παντος επιστητου , αφου πρωτα αλλαξει η πρωτοβαθμια και δευτεροβαθμια εκπαιδευση απο την 5η δημοτικου.(+ 2ετη επιπλεον).

    Βασικη παραδοχη συστηματος εκπαιδευσης : η βελτιστη εκπαιδευση εκαστου/ης αναλογα με τις δεξιοτητες/ενδιαφερον/προσπαθεια και -επ ουδενι- η καλυτερη εκπαιδευση για ολους, ασχετα με το ατομικο, οικογενειακο η κοινωνικο φανατασιακο δηλ. επειδη το επιθυμουν, ασχετα αν δυνανται η οχι.

    Πρεπει να αντιμετωπισθει αμεσως, ο περιορισμος και λιγοτερο η σπανιοτητα ειδικοτητων,με ρυθμιση του πληθους εισαγομενων(λ.χ. αντι του ιδιου πληθους νηπιαγωγων και δασκαλων η σχεση να γινει 1/3).

    Να ληθουν δεδομενα οπως:
    -σε πολλες σχολες οι αποφοιτοι ειναι ως και 30% των εισαγομενων
    -η οικονομικη κριση, η υφεση, οι αξονες τυχον αναπτυξης
    -στις “ευγενεις σχολες” οι αποφοιτοι ειναι τουλαχιστον τριπλασιοι των απαιτουμενων

    Ομως γρηγορα, γιατι μετα 10 ετη , μολις που προλαβαινουμε πριν την συνταξη τους τελευταιους δασκαλους και καθηγητες ολων των βαθμιδων που ηταν ευγενη προιοντα της Εκπαιδευτικη μεταρρυθμιση Ε.Παπανουτσου!!!!



    Αφώτιστος Φιλέλλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τις απόψεις μου για το γυμνάσιο θα τις περιγράψω σε μια επόμενη ανάρτηση. Συμφωνώ με το Θωμά στα περισσότερα. Νομίζω ότι το κυριότερο κίνητρο για την ύλη τα βιβλία και τη διδασκαλία είναι η δήθεν επιστημονική ορθότητα. Αν παρατηρήσετε τα βιβλία φυσικής πχ θα δείτε ότι η ύλη είναι αυτή του λευκείου χωρίς τα πολλά μαθηματικά και του λυκείου είναι αυτή του κολλεγίου χωρίς τις διαφορικές και τα ολοκληρώματα. Η αυστηρότητα της διατύπωσης είναι ένα πρόβλημα. Το άλλο που το είπατε είναι η λογική ότι όλα αυτά διδάσκονται ως προστάδιο του λυκείου και εν τέλει του πανεπιστημίου. Δεν μας απασχολεί να μάθουν τα παιδιά να χρησιμοποιούν την επιστήμη για να μαθαίνουν τον κόσμο, το σώμα τους, τις σχέσεις κλπ. Γιαυτό θεωρούμε και το πείραμα ή την παρατήρηση χαμένο χρόνο και τα αποφεύγουμε. Ετσι ο μαθητής νομίζει ότι όλα αυτά δεν τον αφορούν, δεν θα κερδίσει τίποτα αν τα μάθε, παρά μόνο ένα βαθμό και ένα προβάδισμα για το ΑΕΙ και την καριέρα. Γιαυτό θεωρούμε ότι τα βασικά είναι ευτελή πράγματα και πρέπει γρήγορα να πάμε παρακάτω στα "δύσκολα" Αν δείτε τα θέματα στις εξετάσεις του πανελλήνιου διαγωνσιμού Φυσικής για Γ γυμνασίου θα διαπιστώσετε ότι είναι θέματα Β λυκείου για μέτριους μαθητές. Όλες οι εκπαιδευτικές βαθμίδες στοχεύουν στις εισαγωγικές εξετάσεις και μάλιστα πιεστικά και βιαστικά. Θέλουμε λιγότερη ύλη, περισσότερο παιχνίδι με τις γνώσεις και επαφή με τη ζωή. Αλλά η φούσκα της εκπαίδευσης δεν μας το επιτρέπει. Ενα άλλο μάθημα όμως όπως λέιε και ο Μάκης θέλει αλλη συγκρότηση και άλλη διάθεση από τους δασκάλους και αυτά είναι ζητούμενα. Στην Α λυκείου λέω. Δεν σας κάνω Φυσική. Σας διδάσκω πως να πηγαίνετε σπίτι σας. Τα παιδιά γελάνε αλλά όταν κάνω ερωτήσεις PISA καταλαβαίνουν ότι δεν ξέρουν πραγματικά πως να πηγαίνουν σπίτι τους.

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία