Το απεχθές χρέος, η φοροδιαφυγή και ο ΣΥΡΙΖΑ


του Μάνου Ματσαγγάνη  από το protagon
Με δύο πρόσφατες δηλώσεις του, για τη φοροδιαφυγή και το απεχθές χρέος, ο Γιώργος Σταθάκης, βουλευτής και μέλος της σχετικά πιο ρεαλιστικής συνιστώσας του οικονομικού επιτελείου του ΣΥΡΙΖΑ, κατάφερε να αλλάξει το θέμα συζήτησης μεταξύ των οπαδών του κόμματος αυτού. Την περασμένη εβδομάδα μιλούσαν για το πόσο ΟΚ είναι να σκοτώνεις ανθρώπους, αρκεί να έχεις πολιτικό κίνητρο (μια ιδέα που ίσως θα έπρεπε να συζητήσουν πρώτα με τους αγαπημένους του Παύλου Φύσσα). Αυτή την εβδομάδα μιλάνε για ζητήματα οικονομικής πολιτικής. Πάλι καλά, είναι και αυτό ένα είδος προόδου.
Με την πρώτη δήλωσή του έκλεισε το θέμα του απεχθούς χρέους, ελπίζω οριστικά. «Μόνο το 5% του ελληνικού χρέους μπορεί να χαρακτηριστεί επαχθές» δήλωσε ο Σταθάκης. Πολύ λέει. Για να είναι επαχθές ένα χρέος, θα πρέπει (α) να το πήρε μια δικτατορική κυβέρνηση, (β) να ξόδεψε τα λεφτά για δικό της όφελος (π.χ. σε κοσμήματα που τώρα είναι σε θυρίδες στην Ελβετία), και (γ) εν γνώσει των δανειστών. Ούτε ο εξωτερικός δανεισμός της χούντας του 1967-1974 (προσοχή στις ημερομηνίες) δεν ήταν όλος απεχθές χρέος, αφού ένα μέρος του ξοδεύτηκε π.χ. για να παραγραφούν τα δάνεια των αγροτών από την Αγροτική Τράπεζα.
Αυτονόητο; Προφανώς. Το πρόβλημα για τον ΣΥΡΙΖΑ και λοιπές αντιμνημονιακές δυνάμεις δεν είναι μόνο ότι τα τελευταία 4 χρόνια το παραμύθι του απεχθούς χρέους λειτούργησε ως πολεμική κραυγή και συγκολλητική ουσία όλων των αγανακτισμένων, από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ έως τη Χρυσή Αυγή. Είναι επίσης ότι όλοι αυτοί φώναζαν ότι βασικά η οικονομία μας είναι μια χαρά, και ας εξάγουμε ελαιόλαδο για να εισάγουμε αυτοκίνητα. Θα σωθούμε εύκολα, αρκεί να κάνουμε δυο-τρεις έξυπνες κινήσεις, π.χ. να διαγράψουμε το απεχθές χρέος. Ε, λοιπόν, δεν είναι έτσι – και αν δεν πιστεύουν εμένα, ας ρωτήσουν τον Σταθάκη.
Η άλλη «έξυπνη κίνηση» που θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ για να μας σώσει είναι να φορολογήσει τους πλούσιους, πατάσσοντας τη φοροδιαφυγή. Εδώ τα πράγματα είναι πιο μπερδεμένα: το πρόβλημα είναι όντως μεγάλο. Η εκτεταμένη φοροδιαφυγή δεν συμβιβάζεται ούτε με δίκαιη διακυβέρνηση ούτε με δυναμική οικονομία. Όμως – όπως πάντα – τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Για τρεις κυρίως λόγους.
Πρώτον, δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι η φοροδιαφυγή αυξάνεται τα τελευταία χρόνια. Το κίνητρο είναι σίγουρα ισχυρότερο. Οι εκατοντάδες χιλιάδες ελεύθεροι επαγγελματίες που προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα στην κρίση σίγουρα μπαίνουν σε μεγαλύτερο πειρασμό να κλέψουν την Εφορία. Όμως, από τους βασικούς κλάδους της οικονομίας – πρωταθλητές της φοροδιαφυγής (τουρισμός, οικοδομή, προσωπικές υπηρεσίες), ο ένας ακμάζει, ο άλλος έχει καταρρεύσει, και ο τρίτος παραπαίει λόγω συρρίκνωσης της εσωτερικής ζήτησης. Άρα δύσκολα ο Σταθάκης θα κατάφερνε να φέρει στα δημόσια ταμεία περισσότερα λεφτά από την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής από όσα φέρνει ήδη ο Θεοχάρης.
Δεύτερον, στην Ελλάδα δεν φοροδιαφεύγουν μόνο οι πλούσιοι, φοροδιαφεύγουν όλοι όσοι μπορούν: από τους αγρότες, τους μικρέμπορους, τους ελεύθερους επαγγελματίες έως τις επιχειρήσεις, ιδίως τις μικρές. Σύμφωνα με πρόσφατες εκτιμήσειςμας, τα οφέλη από τη φοροδιαφυγή είναι μεγαλύτερα στο χαμηλότερο και στο υψηλότερο τμήμα της κατανομής εισοδήματος. Άρα ναι, να καταπολεμήσουμε τη φοροδιαφυγή, το λέω χρόνια. Αλλά ας έχει υπόψη του το οικονομικό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ ότι οι περισσότεροι από όσους θα πληγούν δεν είναι κάτοικοι Κολωνακίου αλλά αντιμνημονιακοί μικρομεσαίοι (και φυσικά οπαδοί της λαϊκής δεξιάς, και μέχρι χθες «μη προνομιούχοι» του ΠΑΣΟΚ).
Τρίτον, το πρόβλημα με εμάς τους Έλληνες δεν είναι τόσο ότι φοροδιαφεύγουμε λόγω ροπής προς την απάτη, λόγω γενετικής πονηριάς, λόγω αρχαίας δυσπιστίας μεταξύ πολιτών και κράτους κτλ. Ακόμη και στις ΗΠΑ, όπου το αδίκημα σε στέλνει κατ’ ευθείαν φυλακή, ακόμη και αν είσαι ο Αλ Καπόνε ή ο Λύκος της Wall Street, το μέσο ποσοστό εισοδήματος που κρύβουν οι μισθωτοί (1%) και οι αυτοαπασχολούμενοι (σχεδόν 60%) είναι πάνω-κάτω όσο και στην Ελλάδα. Απλώς στις ΗΠΑ (αναλογικά) πολύ περισσότεροι εργαζόμενοι είναι μισθωτοί, και πολύ λιγότεροι είναι αυτοαπασχολούμενοι από ό,τι στην Ελλάδα. Ακόμη και αν το ΣΔΟΕ γίνει FBI, με τη σημερινή δομή της οικονομίας και της απασχόλησης θα έχουμε φοροδιαφυγή.
Τι να κάνουμε; Να αφήσουμε τη φοροδιαφυγή ήσυχη; Όχι, το ακριβώς αντίθετο. Να την περιορίσουμε όσο μπορούμε. Αλλά να θυμόμαστε ότι ο καλύτερος τρόπος για να το πετύχουμε είναι να ξεκολλήσουμε από το χρεοκοπημένο μοντέλο της φτηνής ανάπτυξης με εκατοντάδες χιλιάδες ατομικές επιχειρήσεις, και να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε πώς θα αποκτήσουμε σύγχρονες μεγάλες επιχειρήσεις. με εξαγωγικό προσανατολισμό, ανοιχτές στην καινοτομία, με οργανωμένο λογιστήριο, καλύτερες αμοιβές και εργασιακές σχέσεις.
Αλλά ξέχασα: Η ριζοσπαστική αριστερά μας (όπως τις πρώτες δεκαετίες της μεταπολίτευσης το ΚΚΕ) είναι εναντίον των μεγάλων επιχειρήσεων. Προτιμά χίλιες μικρές, και ας ρυπαίνουν περισσότερο, ας είναι ανήμπορες να οργανωθούν, να δικτυωθούν, να είναι ανταγωνιστικές, να πληρώνουν μισθούς της προκοπής, να εξάγουν – και να πληρώνουν φόρους.
ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

Σχόλια

  1. Γιάννης Χατζηπανταζής26 Ιανουαρίου 2014 στις 7:41 μ.μ.

    Ειδικά στο τρίτο σημείο του άρθρου είναι η ουσία του προβλήματος της στρεβλής ανάπτυξης της Ελληνικής οικονομίας. Επιτέλους κάποιοι άρχισαν να το λένε και μάλιστα φωναχτά. Κάποιοι σαν τον Ματσαγγάνη το τεκμηριώνουν και επιστημονικά. Αλλά ποιος να τους ακούσει; Εδώ τόσα χρόνια μας λένε ότι η μικρομεσαία επιχείρηση είναι η ραχοκοκαλιά της οικονομίας μας. Ακόμη και πρόσφατα δίνουν λεφτά, που προορίζονται για την ανάπτυξη, σε κομμωτήρια και σουβλατζίδικα.

    Ευτυχώς υπάρχουν φωνές σαν του Ματσαγγάνη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα έλεγα ότι η ανάγκη αυτής της χώρας είναι η παραγωγή διεθνώς εμπορεύσιμων προϊόντων, ώστε να διευκολυνθούν οι εξαγωγές και η εισαγωγή πλούτου. Φοβάμαι πως η παγκόσμια οικονομία δεν έχει μέχρι στιγμής βρει άλλο τρόπο ανάπτυξης. Αν αυτό γίνει με μεγάλες κοινοπραξίες ακόμα καλύτερα, γιατί και τα κόστη πέφτουν, και η φοροδιαφυγή μειώνεται και η προώθηση είναι ευκολότερη. Στην Ελλάδα η οικονομία βασίστηκε στις μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις μια ακόμα στρέβλωση αλλά αυτή είναι. Φαντάζομαι ότι θα είναι πολύ δύσκολο να αλλάξει αυτό σε εποχές κρίσης. Αλλά πρέπει να το προσπαθήσουμε. Ως τότε μπορούμε να δουλέψουμε και με τις μικρές αλλά να ορίσουμε τους κανόνες τους παιχνιδιού και να διευκολύνουμε την εξωστρέφεια. Δυστυχώς αναλωνόμαστε σε συζητήσεις στείρες και αδιέξοδες ενώ όλες οι άλλες χώρες δουλεύουν και ξεπερνούν την κρίση. Το χειρότερο, φέρνουμε πάντα στην επικαιρότητα, το πολιτικό ζήτημα, το ποιος θα κυβερνήσει, οδηγώντας την κοινωνία στην αναμονή ενός νέου Μεσσία. Συνεχώς επικαλούμαστε μια νέα αρχή και περιμένουμε από το κράτος και το κυβερνών κόμμα τη λύση. Είναι γιατί δεν θέλουμε να συνεργαστούμε και να προχωρήσουμε. Απλά δεν μπορούμε.

      Διαγραφή
  2. δύο ενδιαφέροντα άρθρα του εκόνομιστ, με αφορμή την αναφορά του κ. Ματσαγγάνη στο εγχώριο μοντέλο των "εκατοντάδων χιλιάδων ατομικών επιχειρήσεων"

    http://www.economist.com/node/21548945

    http://www.economist.com/node/21541826

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Λέει το άρθρο
    "... ο καλύτερος τρόπος για να το πετύχουμε είναι να ξεκολλήσουμε από το χρεοκοπημένο μοντέλο της φτηνής ανάπτυξης με εκατοντάδες χιλιάδες ατομικές επιχειρήσεις, και να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε πώς θα αποκτήσουμε σύγχρονες μεγάλες επιχειρήσεις. με εξαγωγικό προσανατολισμό, ανοιχτές στην καινοτομία, με οργανωμένο λογιστήριο, καλύτερες αμοιβές και εργασιακές σχέσεις"
    Με εξαίρεση τις "καλύτερες αμοιβές και εργασιακές σχέσεις" που ήταν αγαπητέ Μαυραγάνη το δικό σου κερασάκι (όπως η αριστερά πιπιλάει το κερασάκι της καταπολέμησης της φοροδιαφυγής όταν της επισημαίνεις αντιφάσεις) όλα τα άλλα περιγράφουν την Κίνα, την Ινδία, τη Βραζιλία, με τους εκπληκτικούς ρυθμούς εμπορικών πλεονασμάτων, ανάπτυξης και εξωστρέφειας αλλά τις χειρότερες συνθήκες ζωής και με καταβαράθρωση κάθε ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
    Όσο βρίζουμε απλά την προηγούμενη περίοδο (από το 60 περίπου ως το 2010) επισημαίνοντας μόνο τον δανεισμό (που, σημειωτέον, ήταν πάντοτε ελεγχόμενος) και παραβλέποντας την τρομερή ανάπτυξη όχι μόνο σε δείκτες οικονομικούς αλλά και σε δείκτες "ευτυχίας" τόσο θα προγραμματίζουμε το μέλλον ξεκαθαρίζοντας λογαριασμούς με το παρελθόν. Πρώτα τα κόμπλεξ μας πρέπει να ξεπεράσουμε και μετά να συζητήσουμε για το είδος ανάπτυξης που χρειαζόμαστε και τους τρόπους για να το πετύχουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Υπήρξε "τρομερή ανάπτυξη"? Που πήγε? Εξαερωθηκε?

      Το να πουλάμε ο ένας στον άλλο πανάκριβα εισαγόμενα είδη, η υπηρεσίες με δανεικά δεν αποτελούσε ανάπτυξη. Ηταν απλώς τζιραρισμα δανεικου χρήματος.

      Αλικη

      Διαγραφή
    2. Γιώργο Τσιρίδη. Βάζεις ένα θέμα σοβαρό που πραγματικά συνήθως το ξεχνάμε. Η Ελλάδα προόδευσε, πλούτισε, αλλά δεν φρόντισε να εκμεταλλευτεί το φτηνό δανεισμό και τη σύνδεση με την ΕΕ ώστε να γίνει αυτάρκης. Οι γεωργικές επιδοτήσεις, ανέβασαν το επίπεδο ζωής των αγροτών υπερβολικά θα έλεγα, αλλά δεν τόνωσαν την παραγωγή, δεν την εκσυγχρόνισαν δεν την άλλαξαν, δεν την έκαναν αιχμή παραγωγής πλούτου. Δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε τα θετικά αλλά δυστυχώς αυτά χάνονται, όταν στηρίζονται μόνο στην κατανάλωση και το δανεισμό.

      Διαγραφή
  4. καμμια επιχειρηση δεν γεννηθηκε μεγαλη .οι μικρες επιχειρησεις αν τις αφησεις θα γινουν μεγαλες.εκει ειναι το προβλημα.υπαρχουν απειρα εμποδια να υπερνικησουν.(φορολογικο συστημα δαιδαλωδες,γραφειοκρατια ,μη σταθερο περιβαλλον,αδικο ασφαλιστικο, κλπ).αυτο που χρειαζεται να γινει ειναι ΑΡΣΗ της ΠΑΡΕΜΠΟΔΙΣΗΣ ΕΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ,οχι μονο για την οικονομια αλλα και για ολη την κοινωνια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. συμφωνώ. Το ελληνικό κράτος κυνηγά την υγιή μικρή επιχειρηματικότητα και δεν την αφήνει να μεγαλώσει ενώ ταυτόχρονα διαπλέκεται με τα κρατικοδίαιτα λαμόγια και τα βοηθά να φέρουν την οικονομία στα μέτρα τα δικά τους. Η Ελλάδα των χιλιάδων μηχανικών και τεχνολόγων δεν έχει στοιχειώδη βιομηχανίας παρόλο που τη δεκαετία του 50-60 έφτιαχνε μέχρι και κινητήρες τους περίφημους κινητήρες του Μαλκότση. Αυτή ήταν το μοντέλο του Αντρέα που ακολούθησαν και οι επίγονοι.

      Διαγραφή
  5. Σωστά τα λέει ο κύριος Ματσαγγάνης. Θέλω να προσθέσω επίσης ότι, αν δεν εφαρμοστούν οι Ειδικές Οικονομικές Ζώνες - ΕΟΖ στην Ελλάδα όπου θα έλθει να επενδύσει ο υγιής ιδιωτικός τομέας άσπρη μέρα δεν θα δει η Ελλάδα. Πρέπει απαραίτητα μια μελλοντική κυβέρνηση με συμμέτοχο τους σοσιαλιστές (Κίνηση των 58, Δράση, κλπ) να υιοθετήσει αυτή τη ρύθμιση χωρίς εξαιρέσεις. Όλοι οι οικισμοί, σχολεία, υπηρεσίες κλπ εντός των ΕΟΖ να υπόκεινται στους ίδιους κανόνες χωρίς εξαιρέσεις.
    Και φυσικά μακρυά απ' αυτές τις περιοχές οι συνδικαλιστές. Αυτοί κατέστρεψαν την Ελλάδα.
    Άλλωστε η ανάπτυξη παγκόσμια έτσι έγινε και με αυτόν τον τρόπο δημιουργήθηκαν οι υπερδυνάμεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΟΙ ΕΟΖ είναι ένας τρόπος να προσελκύσουμε μεγάλες επενδύσεις που θα φέρουν θέσεις εργασίας και θα βοηθήσουν και εκατοντάδες μικρότερες εγχώριες εταιρίες να ευδοκιμήσουν δίπλα τους ως φασόν, υπηρεσίες κλπ.
      Ο υγιής συνδικαλισμός μπορεί να βοηθήσει στην ανάπτυξη φροντίζοντας να τηρούνται οι κανόνες του παιχνιδιού. Αλλά στη χώρα αυτό ο συνδικαλισμός είναι αλήθεια ότι έφερε μεγαλύτερα κακά από καλά. Για όλα αυτά απαιτείται πολιτική, βούληση, περιβάλλον και νομοθετικό πλαίσιο. Δυστυχώς είναι δύσκολο.

      Διαγραφή
  6. "ΑΠΟΚΑΛΥΨΑΝ ΟΙ ΕΛΕΓΧΟΙ
    ΙΚΑ: Απάτη 1,2 δισ. ευρώ με εισφορές

    Με πλειστηριασμούς και κατασχέσεις απειλούνται εργοδότες που δήλωναν αλλά "ξεχνούσαν" να πληρώσουν τις ασφαλιστικές εισφορές στο ΙΚΑ.
    Το κόλπο που πρόδωσαν οι αναδρομικοί έλεγχοι κοστίζει 1,2 δισ. ευρώ και οι ιδιοκτήτες θα κληθούν να εξοφλήσουν τα ποσά του δήλωσαν αλλά δεν κατέβαλαν.
    Οι πρώτες επιχειρήσεις ήδη λαμβάνουν τα σχετικά ειδοποιητήρια και οι εργοδότες που δεν φροντίσουν για την εξόφληση των οφειλών τους θα βρεθούν αντιμέτωποι με κατασχέσεις και πλειστηριασμούς.
    Ο νόμος προβλέπει μηνιαία υποβολή Αναλυτικών Περιοδικών Δηλώσεων και έλεγχο εισφορών. Κάτι που όμως δεν γινόταν στην πράξη, με αποτέλεσμα να παρέμβει το υπουργείο Εργασίας.
    Από τον αναδρομικό έλεγχο προέκυψε πως μόνο τον Οκτώβριο οι απώλειες του ΙΚΑ από μη καταβολή εισφορών που είχαν δηλωθεί έφτασαν στα 100,5 εκατ. ευρώ.
    Πλέον καθιερώθηκε ο μηχανογραφικός έλεγχος σύγκρισης των δηλωμένων εισφορών με εκείνες που καταβάλλονται, μέσα μάλιστα σε ένα μήνα από την υποβολή των πρώτων."

    http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=33039&subid=2&pubid=113208733

    Αφώτιστος Φιλέλλην

    ΥΓ Βαλκανικος καπιταλισμος χωρις ή με μικρου υψους συσσωρευση κεφαλαιου.
    Κατα την δεκαετια του 60 βαζοντας μονον τα ελαχιστα απαιτουμενα ενσημα για να εχουν οι πληρως εργαζομενοι βιβλιαριο υγειας, υπεξαιρωνταςτις υπολοιπες εισφορες του ΙΚΑ, στηνοντας προχειρους διαγωνισμους προηθειων-μαιμου μαζι με τις οικομικες υπηρεσιες του Δημοσιου,.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  7. Οπως η ευγενεστερη και καλυτερη μορφη ενεργειας ειναι η εξοικονομηση ενεργειας
    αναλογως
    η ευγενεστερη πηγη δημοσιων εσοδων ειναι η εξαντλητικη και επιτυχημενη προσπαθεια συλλογης των οφειλομενων στο Δημοσιο, ΙΚΑ και λοιπα Ασφαλιστικα Ταμεια, ΟΤΑ, ΟΚΩ, ….ποσων αχρεωστητως καταβληθεντων (παρανομες συνταξεις "τυφλων", πεθαμνενων, υπερβολικα εφαπαξ κια αποζημιωσεις, υπερτιμολογημενες επιδοτησεις,...) μη πληρωμενων, κλεμμενων ,’ξεχασμενων”, ” δεν μπορουσα λογω αδυναμιας”, ….. και φυσικα των διαφορων ποσων μιζων υψηλης, μεσαιας κια χαμηλης διαφθορας, αποδεδειγμενων δικαστικα ή μη, αλλα (συμπεριλαμβανομενων μαυρων απο γιατρους, δικηγορους,....) ε ν τελει ποσων ή περιουσιας που δεν μπορουν να δικαιολογηθουν απο τις φορολογικες δηλωσεις τους,…

    Ολα τα αλλα ειναι περιττα…

    Εννοειται οτι οι πραγματικως φαλιρισμενοι ή ημιφαλιρισμενοι θα μπορεσουν να πληρωνουν τις οφειλες τους σε ρυθμιση 5-ετιας εως 10-ετιας….

    Αφώτιστος Φιλέλλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία