Ας αρχίσουμε, λοιπόν

του Μιχάλη Γ.Τριανταφυλλίδη

Πρώτον, πολιτική παράγεις με διάλογο.
Με κατάθεση δε ιδεών και προτάσεων το δεύτερον.
Οπότε, είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικό και ευχάριστο το γεγονός, πως μια διαδικασία που θέλουμε και περιμένουμε, εδώ και καιρό, για το εάν και πως θα ξεκινήσει, ήδη από χθες πήρε μπρος.

Δεν θέλω να επανακάμψω με γενικές θεωρίες, περί πολιτικού συστήματος που κατάρρευσε κλπ., θορυβώδη και χιλιοειπωμένα.
Και καλά όλα αυτά, περάσανε και ακόμη καλύτερα αποφασίστηκε, καταρχάς για το τι είναι και τι θέλει, όχι το ΕΑΜ, αλλά η δημοκρατική παράταξη, από τον πολίτη και τον εαυτό της.

Και αφού πήρε μπρος η διαδικασία, καλούμαστε να πούμε γνώμη για το πώς θα συμμαζευτούμε και θα γίνουμε ένας ζων και δρών οργανισμός και όχι κάποιο καινούργιο μαυσωλείο, του βρικολακιασμένου πια πολιτικού συστήματος, που μας τραβάει από το ποδάρι, λες και έχει εφ του τζι της ουίντ.
Και κάθε λίγο και λιγάκι «ψιτ φίλε» από βαθιά μέσα από τα τάρταρα.


Έχουμε ένα πελώριο μειονέκτημα.
Όλοι μας, έχουμε καταναλώσει τόσες δεκάδες τόνους κουκιά, που φυσικά κουκιά μολογάμε.
Και η ερώτηση είναι σαφής:
Στερέψαμε ή δεν μπορούμε να καταλάβουμε, ότι υπάρχει και άλλος τρόπος και να οργανωνόμαστε και να διαλεγόμαστε;

Καταρχάς, αυτό που χθες αποφασίστηκε από τους 58, εμένα με οδηγεί σε κάποια σκέψη, για το πώς μπορούμε να δράσουμε, για να συμμαζευτούμε.

Μία εβδομάδα, δέκα μέρες, πριν τη συνέλευση ίδρυσης του αλεξιβρόχιου, του κρινολίνου ή ότι τέλος πάντων θα είναι αυτό, που επιθυμούμε να συγκροτήσουμε, ανοίγουν οι πόρτες ενός χώρου σε κάθε περιοχή ή πόλη όπου θα έχει ήδη συγκροτηθεί μια πρώτη ομάδα πρωτοβουλίας.
Καλούμε εκεί, τους συμπολίτες μας, που ενδιαφέρονται να πάρουν μέρος στην πρωτόγνωρη αυτή διαδικασία, να έρθουν να γραφτούν δίνοντας τα στοιχεία της ταυτότητάς τους κι ένα τάλιρο ή δεκάρικο.
Όλοι μαζί κατόπιν, από την επομένη, ΙΣΟΤΙΜΑ και χωρίς καμιά κομματική αποσκευή, που θα την αφήσουμε στο πάρκο απέναντι, γινόμαστε ιδρυτικά μέλη του νέου φορέα και αποφασίζουμε πια από το αν θα το πούμε, Πασχάλη ή Μερόπη, για το πώς θα λειτουργεί, πως θα παράγει την πολιτική του, με ποιες διαδικασίες δηλαδή, και πια προοπτική.

Ακούω διάφορους να ζητάνε να αποκτήσουμε θέση για το κράτος, τα δημόσια οικονομικά, την ανάπτυξη και όλα τούτα.
Μάλιστα θέλουν να το εμφανίζονται και ως νεωτερισταί και μεταρρυθμισταί και επειδή , όπως προείπα, κουκιά φάγαμε κουκιά μολογάμε, πηγαίνοντας προς τις Ευρωεκλογές, ήρθε η ώρα, κάποιοι από τα «κεντρικά», για να μην ξανακούσω περί δήθεν διαλόγου μέσω διαδικτύου, να μας στείλουν το φετφά , γιατί αρκετό καιρό μείναμε χωρίς να στοιχηθούμε.
Ερμη μανία και αρρώστια.

Ταπεινή μου γνώμη, γιατί ένα τέτοιο πολιτικό όχημα θέλω να δω να φτιάχνεται.

Αυτού του τύπου τις θέσεις, ένας σύγχρονος πολιτικός σχηματισμός τον 21ο αιώνα, τις παράγει και τις εμπλουτίζει, μέσα από ένα διαρκές forum, όπου όμως συμμετέχουν, πρώτ’ από όλα η κοινωνία, και αυτοί που γνωρίζουν για τα θέματα , ανήκουν δεν ανήκουν «σε μας».

Κι επειδή, επιμένω, κουκιά φάγαμε κουκιά μολογάμε, ήδη ακόμη και λόγο της αμηχανίας για τι και πως παράγονται πολιτικές θέσεις, στον 21ο αιώνα, για την ανάπτυξη, μιλάμε βαρύγδουπα, για εθνικά σχέδια ανασυγκρότησης, ανάπτυξης και βάλε.

Παρόλα αυτά, στο θεωρητικό επίπεδο, άπαντες ομνύουν στην περιφερειακή διάρθρωση και ανάπτυξη του σύγχρονου κράτους, που επί της ουσίας σημαίνει συγκρότηση σχεδίων τοπικής ανάπτυξης από τις ίδιες τοπικές κοινωνίες που έχουν απόλυτη ευθύνη να σχεδιάσουν το μέλλον τους.

Κι επειδή πριν λίγο καιρό, κάποιοι δακρυρροούσαν ψευδώς, για τις βίλες των αρχόντων και το Leader.Αυτό το ρημάδι το 87-88, που συντάσσονταν από την επιτροπή και περνούσε κομμάτι , κομμάτι από την έγκριση και της Ευρωβουλής, αυτό ήθελε να πετύχει μετά από τρεις πετυχημένες, για αλλού, απολύτως χαμένες για εμάς προγραμματικές περιόδους.
Οι μικρές, τοπικές κοινωνίες δηλαδή, να σχεδιάζουν, προγραμματίζουν και οργανώνουν, την υπόθεση που λέγεται τοπική ανάπτυξη, από μόνες τους…

Επομένως, συνοψίζοντας, όλα ισότιμα χωρίς παρελκόμενα και κληρονομικά δικαιώματα, γινόμαστε μέλη του καινούργιου ζώντος οργανισμού και προετοιμαζόμαστε για τις Ευρωεκλογές.

Ποιοι θα είναι υποψήφιοι:
50,60, 70 μέλη, έχουν το δικαίωμα να προτείνουν κάποιον ή κάποια να είναι υποψήφιος/α. Για να μην μας προκύψουν πέντε χιλιάδες αμετροεπείς υποψήφιοι.

Όλοι οι υποψήφιοι που θα ανακηρυχθούν, με 300 το πολύ 500 λέξεις, μας παρουσιάζουν, το γιατί θέλουν να είναι υποψήφιοι, τι πρεσβεύουν, τι σκέφτονται για την Ευρώπη.

Κατόπιν πια εμείς, με καθολική ψηφοφορία, καλούμαστε να επιλέξουμε τους 22 υποψηφίου. Φυσικά, κάποιες σημαντικές προσωπικότητες, έλληνες και ξένοι που ίσως θελήσουν να στηρίξουν την προσπάθεια μας αυτή, δεν θα μπουν στη διαδικασία της καθολικής εκλογής.

Κι επειδή ούτε μωρά παιδιά είμαστε , πολύ δε περισσότερο παρθένες, στην ηλικία μας.Να συμφωνηθεί από τώρα, πώς το ΠΑΣΟΚ, που είναι ο μεγαλύτερος πολιτικός οργανισμός, που θα συνυπάρξει ή θα διαχυθεί στο καινούργιο εργαλείο, θα έχει τη 2η και 4η θέση.

Το οτιδήποτε συμφωνηθεί τέλος πάντων, και ας ξεσκιστούν λιγάκι και οι φίλοι από το ΠΑΣΟΚ, ουτως ώστε να βγάλει το αλεξιβρόχιο τέσσερις εκπροσώπους στην ευρωβουλή, για να έχουν, εάν δεν συμφωνούν στην διάχυση, αλλά θέλουν να συνεχίσουν, να έχουν το μαγαζί τους, να χαίρονται την συμβολή στη δράση του, δύο ευρωβουλευτών.
Επειδή, όπως το κόβω, με τα δεδομένα των μετρήσεων μέχρι σήμερα, στους ένα με ενάμισο εκλεγμένους, βρίσκονται αυτή τη στιγμή.

Αυτός είναι ο προβληματισμός, κάποιου που μέχρι πριν από ένα μήνα ήταν μέλος της ΚΕ της ΔΗΜ.ΑΡ. και ξεκόλλησε, επειδή ελπίζει εμμονικά ότι ήρθε η στιγμή, η πολιτική στον 21ο αιώνα, να αποκτήσει άλλα χαρακτηριστικά, άρα και τα πολιτικά υποκείμενα να συμβαδίσουν με τις σύγχρονες ανάγκες.
Απαιτείται αποκεντρωμένη πολιτική δράση και όχι με τα κομμουνιστικού τύπου οχήματα, που εξακολουθούν να ταλαιπωρούν την πολιτική ζωή στον τόπο μας, ένα αιώνα μετά.