Αυτοί που δείλιασαν


του Ευθύμη Δημόπουλου

Θα μπορούσε να είναι τίτλος ταινίας του «αλησμόνητου» Τζέιμς Πάρις. Όχι, πρόκειται για το αποφθεγματικό συμπέρασμα της πολεμικής που δέχεται η πρωτοβουλία των 58 μετά την απόφασή της να μη συμμετάσχει «ψυχή τε και σώματι» στο ευρωψηφοδέλτιο της Ελιάς. 

Το συμπέρασμα αυτό αποτυπώνεται κυρίως στα άρθρα των Πρετεντέρη (ΒΗΜΑ 2/3 «Μια γελοία κατάσταση») και Παπαχελά (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 2/3, «Το καμίνι της πολιτικής και το πράσινο τσάι») και απηχεί μια χλευαστική κριτική που κυκλοφορεί στα μίντια και στην ήπειρο του fb. Στην κριτική αυτή οι 58 περίπου σκιαγραφούνται ως άβγαλτοι και καπριτσιόζοι διανοούμενοι, οι οποίοι «δεν αντιλήφθηκαν ότι η πολιτική είναι μια υπόθεση σύγκρουσης, αίματος και λάσπης και θεώρησαν ότι «είναι μια τιμητική απονομή αξιωμάτων και εκδρομή καλοπροαίρετων φυσιολατρών» και λάκισαν «γιατί τους τρόμαξε η θερμοκρασία και η ένταση του καμινιού της πολιτικής». Εν ολίγοις καταλογίζεται στους 58 πολιτική δειλία και υπονοείται ότι με την πολιτική αξίζει να ασχολούνται μόνο όσοι είναι «γενναίοι και σκληροί».
Αν έτσι έχουν τα πράγματα και η πολιτική είναι ένα σκληρό παιχνίδι για τολμηρούς και γενναίους, ένα «Game of thrones» όπως είπε ένας γνωστός, όλοι εμείς οι απλοί, νομοταγείς πολίτες πρέπει να αναλογιστούμε, ακόμη μια φορά, τι σόι γενναιότητα είναι αυτή που επέτρεπε στο σκληρό κομματισμό να κάθεται για δεκαετίες αμέριμνος πάνω σε μια βόμβα ελλειμμάτων και να εκτροχιάζει τους προϋπολογισμούς τον έναν μετά τον άλλον. Τι ανδρεία είναι αυτή που τους παρακινούσε να γίνουν δημοφιλείς σκορπώντας τα λεφτά των φορολογουμένων ; Τι λογής παλικαροσύνη είναι αυτή που τους επιτρέπει ακόμη και σήμερα να καθηλώνουν την προσπάθεια εθνικής ανασυγκρότησης και εκσυγχρονισμού, βάζοντας τα μύρια εμπόδια στις δημιουργικές δυνάμεις του τόπου. Και τι είδους οξυδέρκεια και παρρησία χαρακτηρίζει τις επιφανείς δημοσιογραφικές πένες αυτού του τόπου που δεν ανέδειξαν ποτέ σε μείζον ζήτημα του δημόσιου λόγου την εκτόξευση του δημόσιου χρέους ενώ για χρόνια παρέλαυνε από τα τηλεπαράθυρά τους όλος ο θίασος των «τολμηρών της πολιτικής»; Αυτή η πολιτική συμπεριφορά έχει άλλο όνομα. Αποκαλείται φαυλότητα και κυνισμός που κάνει μεταστάσεις, από το πεδίο της πολιτικής σε αυτό των ΜΜΕ και τανάπαλιν.
Η κίνηση των 58 είναι μια πρωτοβουλία πολιτών και προσωπικοτήτων που υποστήριξε ένα μεταρρυθμιστικό πολιτικό σχέδιο αναγέννησης και ανασυγκρότησης των υγιών δυνάμεων που υπάρχουν στα κόμματα της κεντροαριστεράς. Σεβάστηκε το θεσμικό ρόλο των κομμάτων, δεν θέλησε να τραυματίσει την κυβερνητική ισορροπία σε μια περίοδο ιδιαίτερα κρίσιμη για τη διακυβέρνηση της χώρας αλλά ταυτόχρονα ανέδειξε το δημοκρατικό αίτημα της ανανέωσης ως αντίδοτο στον εθνολαϊκισμό και την πόλωση. Δεν περιφρόνησε τα κόμματα. Όμως, υπογράμμισε ότι με όρους κομματισμού, με όρους «κομματικής αριστοκρατίας» και κληρονομικών κομματικών προνομίων δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε αξιοκρατία και αλλαγή πορείας. Αν αυτό κάποιοι το αποκαλούν αλαζονεία, τότε έχουν χάσει το νόημα των λέξεων.
Η απάντηση των «γενναίων» των κομμάτων είναι γνωστή. «Θα δούμε», «όχι τώρα, αργότερα», «μη μας ενοχλείτε εμείς θα φτιάξουμε το δικό μας πόλο» απάντησαν οι μονόχνωτοι (ΔΗΜΑΡ). Οι άλλοι (πιο πονηροί και μαγκιόροι) είπαν: «Ναι βεβαίως όλοι μαζί, μαζί όμως και τα δικά μας έμπιστα και αναγνωρίσιμα παιδιά. Θα το μεγαλώσουμε το ψηφοδέλτιο να χωράνε όλοι. Άλλωστε όλοι οι καλοί πάντα χωράνε. Θα βγείτε στις ρούγες, στις τηλεοράσεις, τα ραδιόφωνα και θα διεκδικήσετε την ψήφο για τον εαυτό σας ο καθένας. Αυτό είναι το δημοκρατικό, αφού δεν έχουμε δημοκρατία στα κόμματα τι να κάνουμε ; Θα εξηγήσετε εσείς στον πολίτη γιατί πρέπει να ψηφίσει εσάς και όχι την κ. Γκερέκου ή τον κ. Καχριμάκη με τους οποίους θα είστε στο ίδιο «ανανεωτικό» ψηφοδέλτιο. Αν τα καταφέρετε να τους πείσετε ότι δεν είστε σαν αυτούς θα έχετε κερδίσει. Και βέβαια να μην ξεχνιόμαστε: Παράταξη αλλά με τα σύμβολά μας, τα χρώματά μας και το άρωμά μας, αν γίνεται ο καθένας».

Υπό αυτούς τους όρους το εγχείρημα της ανανέωσης και της αξιοκρατίας είναι καταδικασμένο. Το μήνυμα σήμερα πρέπει να είναι το προσωπικό παράδειγμα. Οι ομάδες πολιτών που πλαισίωσαν τις συγκεντρώσεις και τις δράσεις της Προοδευτικής Δημοκρατικής Παράταξης και μαζί με αυτούς χιλιάδες δημοκράτες και φιλοευρωπαϊστές εξακολουθούν να ζητούν επίμονα αξιοκρατία και ανανέωση και απομακρύνονται όλο και περισσότερο από τον παλαιοκομματισμό. Θα παραμείνουμε δρώντες και ενεργοί.

Σχόλια

  1. Ασφαλώς και ειναι απαράδεκτος ο χλευασμος της Πρωτοβουλίας των 58, κύριε Δημοπουλε. Υπήρξε αναμφισβήτητα καλοπροαίρετη.

    Ομως, στην πρόκληση της απογοήτευσης και ματαίωσης των προσδοκιών -ακομη και όσων απο εμάς συντάχθηκαν εξαρχής με το εγχείρημα-, η οποια, κακά τα ψέμματα, ακολούθησε την ξαφνική μετατροπή του σε "ρεύμα ιδεών" δεν έπαιξαν κανένα ρόλο οι χειρισμοί των ίδιων των 58;
    Δεν υπήρξε καμια ασάφεια, δισημια και θολοτητα στον τροπο που κινήθηκαν;

    Επομένως, δεν θα επρεπε να υπάρξει και καποια αυτοκριτική αποτίμηση όλων αυτών;

    Κατα την αποψη μου, θα ηταν απαραίτητο κατι τέτοιο. Και θα ενίσχυε την αξιοπιστία της οποιασδήποτε συνέχειας προκειται να υπάρξει.

    Διαφορετικά θα ειναι σαν να ισχυρίζονται: "φταίει η αν ωριμότητα της κοινωνίας, που δεν μπόρεσε να αρθεί στο ύψος μας και να μας κατανοήσει".

    Αλικη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ναι, Αλίκη έχεις δίκιο. Και αδράνεια υπήρξε και βολονταρισμός και ίσως ένας υπερβολικός "σεβασμός ή φόβος" μπροστά στον κίνδυνο ανατροπής της κυβερνητικής ισορροπίας. Πάντως σε κάθε περίπτωση τα κόμματα (ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) έδειξαν ανίκανα να ανταποκριθούν στο αίτημα της ανανέωσης και αυτό δεν είναι απλό πρόβλημα. Η γνώμη μου είναι ότι δεν μπορούν να το λύσουν ούτε μόνο οι 58 ούτε μόνο το Ποτάμι. Χρειάζεται μια ισχυρή και ηχηρή παρέμβαση υγιών δυνάμεων που έχουν απομείνει στα κόμματα.
    Πάντως ο στόχος του κειμένου δεν ήταν να καταδείξω την ανωριμότητα της κοινωνίας. Ήταν να φανεί πως χωρίς τη συμβολή των υγιών κομματικών δυνάμεων της κεντροαριστεράς οι κομματικοί σχηματισμοί τους απομακρύνονται ολοένα από το κοινωνικό σώμα που τους στηρίζει και δείχνει σαφώς πιο ώριμο από τις κομματικές ηγεσίες.

    Δημόπουλος Ευθύμης

    Δημόπουλος Ευθύμης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @ Ε. Δημοπουλο: Το σχήμα λόγου περι "αν ωριμότητας της κοινωνίας κλπ" δεν αποτελούσε κριτικη στο δικό σας αρθρο -ζητώ συγγνώμη, αν παρεξηγηθηκε.

    Γενικά μιλούσα, θέλοντας να δείξω, με καποια υπερβολή, τι είδους εντυπώσεις θα μπορούσε ενδεχομένως να δημιουργήσει η -κατα την αποψη μου- έλλειψη αυτοκριτικής εκ μέρους των 58 για την αιφνίδια μετατροπή του εγχειρήματος σε "ρεύμα γνώμης" -η οποια άφησε στον αέρα πολλούς καλοπροαιρετους ανθρώπους που έσπευσαν να συμμετάσχουν στην Πρωτοβουλία πιστεύοντας οτι συμμετέχουν στη συγκρότηση μιας παράταξης. Ως προς αυτο εχει κάποιο δίκιο ο Α. Παπαχελας.

    Κατα τα αλλα, το πρόβλημα, κατα τη γνώμη μου, δεν εντοπίζεται στην αδράνεια η στον βολονταρισμο.
    Εντοπίζεται στην ασάφεια που επικράτησε και τα συνεχή δίπλα μηνύματα που δίνονταν απο πλευράς 58, ως προς την φύση του εγχειρήματος.

    Σε καθε περιπτωση ειναι μια συζητηση που δεν εξαντλείται μεσω σχολιασμού.

    Παρακολουθώ πάντα με ενδιαφέρον την αρθρογραφία σας.
    Πολυ φιλικα,

    Αλικη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλοπροαίρετη η πρωτοβουλία με τη Σώτη, το Μπέζο και τον Μπίστη με την αμέριστη αβάντα του Σιμίτη;
    Καλό, πολύ καλό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Κατά κανόνα διαφωνώ με τις θέσεις Πρετεντέρη. Στην συγκεκριμένη περίπτωση όμως νομίζω έχει δίκιο. Οι 58 κατάφεραν πράγματι να ταράξουν τα νερά - ίσως τα τάραξαν περισσότερο απ΄ ότι περίμεναν - γι αυτό και κιότεψαν. Μια χαρά να βρισκόμαστε και να ανταλλάσουμε απόψεις (μην πώ σοφίες) αλλά όταν ο κόσμος συνεγείρεται και απαιτεί συγκεκριμένες συμμετοχές και δράσεις την κάνουμε γιατί εμείς είμαστε "υπεράνω" - κάπως έτσι το είδα. Και ως συνήθως ψάχνουμε να βρούμε σε ποιόν θα φορτώσουμε τον μουτζούρη, σε ποιόν θα ρίξουμε τις δικές μας ευθύνες. Ποιούς καταγγέλουμε πως είναι αυτοί "καθηλώνουν την προσπάθεια εθνικής ανασυγκρότησης και εκσυγχρονισμού, βάζοντας τα μύρια εμπόδια στις δημιουργικές δυνάμεις του τόπου"; Και και με ποιόν τρόπο το καταφέρνουν και μας φέρνουν βόλτα εμάς τους άπραγους; Μήπως όλα αυτά είνει απλώς προφάσεις;
    Κύριε Δημόπουλε, στο NBA οι Αμερικάνοι λένε πως when the time gets tough, it΄s time for the tough, ή κάπως έτσι.
    Μπάμπης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αγαπητέ Μπάμπη. Το σχήμα ΣΚΛΗΡΟΙ VS ΔΕΙΛΩΝ είναι πολύ ανεπαρκές και άδικο για να ερμηνεύσει τις αδυναμίες των 58. Στους 58 υπάρχουν άνθρωποι που δούλεψαν σκληρά για να βοηθήσουν τη χώρα (Παγουλάτος,κυβέρνηση Παπαδήμου), άνθρωποι που έστησαν θεσμούς από το μηδέν (Αντωνίου, Πειραματικά σχολεία) και αρκετοί άλλοι. Ο Παπαχελάς έχει γράψει δεκάδες άρθρα υπέρ του Καραμανλή της Ραφήνας και για τον Πρετεντέρη άσε καλύτερα.
    Δημόπουλος Ευθύμης

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία