Η μάχη για την μεταρρύθμιση στα Πανεπιστήμια δεν τελείωσε, μόλις άρχισε!

Του Ανδρέα Γιαννακόπουλου από το arriton.gr

 

Στο τελευταίο μου κείμενο είχα μιλήσει για την τεράστια σημασία των πρυτανικών εκλογών σε συνάρτηση με την αλλαγή νοοτροπίας στο ελληνικό πανεπιστήμιο. Θυμήθηκα αυτές τις μέρες ένα περιστατικό που μου διηγήθηκε πριν λίγους μήνες φίλος μου σε μεγάλο πανεπιστήμιο της χώρας. Είναι οι πρώτες μέρες μετά την απόφαση της κυβέρνησης για την εφαρμογή της διαθεσιμότητας στα πανεπιστήμια. Έχουν ξεκινήσει οι καταλήψεις συμπαράστασης και οι σχολές κλείνουν η μία μετά την άλλη. Το ίδιο και η σχολή του φίλου μου. Οι προθεσμίες για την υποβολή προτάσεων για λήψη ερευνητικών προγραμμάτων φτάνουν στο τέλος τους και μια ομάδα καθηγητών αποφασίζει να υπερβεί την κατάσταση. Μεταφέρει εξοπλισμό σε άλλο εργαστήριο που έχει ξεφύγει από την επαναστατική άσκηση των καταληψιών.  

 

Ο γλαφυρός τρόπος με τον οποίο έφτασε στα αυτιά μου το περιστατικό της μεταφοράς οργάνων μέσα στη νύχτα, αρκεί για να καταλάβω πως όταν επέλεγα να μείνω στην Ελλάδα για το μεταπτυχιακό μου έκανα ίσως ένα μεγάλο σφάλμα. Και αυτό όχι γιατί το επιστημονικό υπόβαθρο των Ελλήνων καθηγητών είναι χαμηλό. Σε πολλές περιπτώσεις είναι υψηλό και ανταγωνίζεται το αντίστοιχο ευρωπαϊκό. Ο λόγος της απαξίωσης του ελληνικού πανεπιστημίου εντοπίζεται αφενός στην ανικανότητα των διοικητικών παραγόντων του να κατανοήσουν την ανάγκη προστασίας της έρευνας και της διδασκαλίας εντός των ιδρυμάτων και αφετέρου στην τάση των κομμάτων να μεταβάλλουν τα πανεπιστημιακά ιδρύματα σε χώρους διευθέτησης πολιτικών και κομματικών ζητημάτων. Οι άμυνες της ακαδημαϊκής και φοιτητικής κοινότητας σε αυτή την πρακτική δυστυχώς μέχρι στιγμής δεν έχουν αλλάξει την ροή των πραγμάτων. Αυτές οι πρωτοβουλίες αντίστασης στην διάλυση και την απαξίωση του πανεπιστημίου πρέπει να έχουν την στήριξη μας. Στήριξη πολιτική, προσωπική και ηθική. Τα τελευταία χρόνια έτυχε να γνωρίσω ανθρώπους που πρώτοι έσυραν έβαλαν πλάτη σε τέτοιες πρωτοβουλίες. Είδα πως θα μπορούσε να δημιουργηθεί εντός του πανεπιστημίου ένα μεταρρυθμιστικό κίνημα που θα έθετε επιτακτικά το πρόβλημα του ελληνικού πανεπιστημίου. Η έρευνα στην Ελλάδα στραγγαλίζεται από το υπουργείο, από τις πρυτανικές αρχές, από τις φοιτητικές παρατάξεις. Εκείνοι που θέλουν να δουλέψουν σπαταλούν δεκάδες μέρες ψάχνοντας λύσεις στα όποια εμπόδια εμφανίζονται. 

 

Οι πρυτανικές εκλογές πλησιάζουν. Τώρα θα ακούσουμε πολλούς να μιλούν για την ανάγκη στήριξης της έρευνας. Τι και αν ήταν αυτοί που έμειναν αδρανείς όταν διάφορες μειοψηφίες έκλειναν τα πανεπιστήμια για εβδομάδες. Τι και αν ήταν αυτοί που έκλεισαν το μάτι στις αντιδράσεις για τον νόμο Διαμαντοπούλου. Τώρα όλοι αυτοί προσπαθούν να ξεπλύνουν τις αμαρτίες τους στην κολυμπήθρα των προεκλογικών εκδηλώσεων. 

Αν όμως θέλουμε, το πανεπιστήμιο και κατ' επέκταση η χώρα να αλλάξουν θα κλείσουμε τα αυτιά μας στις σειρήνες της οπισθοδρόμησης, θα ξεγυμνώσουμε αυτούς που ντύνονται τον μανδύα της προόδου και θα στηρίξουμε τα μεταρρυθμιστικά κινήματα εντός των πανεπιστημίων μας ο καθένας με τον δικό του τρόπο, οι καθηγητές μας με την ψήφο τους και εμείς ως φοιτητές με την δυναμική μας παρουσία στους φοιτητικούς συλλόγους αντιδρώντας στις μειοψηφίες. 

 

Η μάχη για την μεταρρύθμιση δεν τελείωσε, μόλις άρχισε!