Η πλάνη της πολυπολιτισμικότητας

Είναι και αυτό ένα στοιχείο πολυπολτισμικότητας. Τι λέτε σας αρέσει; 
Μπράβο Σώτη τολμάς και πάλι να πεις τα πράγματα ως έχουν. Η δήθεν πολυπολιτισμικότητα των δυτικών κοινωνιών είναι η τροφός του μουλσουμανικού φονταμενταλισμού του χειρότερου δηλαδή φασισμού του 21ου αιώνα. Πολιτισμική ενσωμάτωση τώρα. Οποιος και όποια θέλει να ζήσει δυτικά να έρθει και να το κάνει. Αλλά χωρίς μαντίλα, χωρίς κλειτοριδεκτομή, χωρίς αγοραπωλησίες γυναικών. Εδώ είναι αλλιώς. (Leo)

της Σώτης Τριανταφύλλου από την Athens Voice

Επανέρχομαι σε ένα σοβαρό ζήτημα που δεν γίνεται ευρέως κατανοητό στη Δύση παρά την ολοφάνερη αύξηση του ευρωσκεπτικισμού, της ισλαμοφοβίας και των αντιδράσεων εναντίον της θλιβερής προοπτικής της Ευραβίας. Αυτές οι αντιδράσεις δεν προέρχονται μόνον από «δεξιούς» και «ρατσιστές»· προέρχονται από πρώην μουσουλμάνους θεωρητικούς (Αλί Σινά, Τασλίμα Νασρίν, Ανβάρ Σαΐχ) κι από κοσμικούς φιλοσόφους (Μισέλ Ονφρέ, Κρίστοφερ Χίτσενς, Ρίτσαρντ Ντόκινς). Αρχίζω με την παραδοχή ότι τα παραπάνω αισθήματα είναι δικαιολογημένα και οφείλονται σε συγκεκριμένα γεγονότα και λανθασμένες πολιτικές.
 
H πολυπολιτισμικότητα είναι ένα ιδανικό που συντηρεί διακριτούς εθνοτικούς πολιτισμούς στο εσωτερικό ενός κράτους: όπως π.χ. την εφαρμογή της σαρία στη μουσουλμανική κοινότητα της Θράκης. Πρόκειται για ρήξη του πολιτιστικού ήθους που κάποτε ήταν ενιαίο και ευνοούσε τον «πλουραλισμό», δηλαδή την πολιτιστική ενσωμάτωση των διαφόρων ξένων ομάδων –θρησκευτικών και εθνοτικών– στη νομοθεσία, στις αξίες και στους θεσμούς μιας χώρας. Η εφαρμογή της πολυπολιτισμικότητας εμποδίζει την αφομοίωση και κατακερματίζει («βαλκανοποιεί») την κοινωνία η οποία δεν επιτυγχάνει ενιαία εθνική ταυτότητα. Αυτή η αποτυχία έχει ανυπολόγιστες συνέπειες: οι μειονότητες παραμένουν προσκολλημένες σε βάρβαρα ήθη· περικλείονται και απομονώνονται από την ευρύτερη κοινωνία και, με τη θεαματική τους «ασυμβατότητα», προκαλούν ρατσιστικά αισθήματα στους πολίτες των χωρών υποδοχής (επ’ αυτού καλό είναι να διαβάσει κανείς τον Ετιέν Μπαλιμπάρ που κάνει λόγο για τις κραυγαλέες «ορατές διαφορές»).
 
Έτσι, σε όλες τις δυτικές χώρες, η πρακτική της πολυπολιτισμικότητας έχει δημιουργήσει απειλή για τον πολιτισμό, την ταυτότητα και τις αξίες: το παλιό αμερικανικό χωνευτήρι ξεχάστηκε και αντικαταστάθηκε από μια παράλογη ιδέα ισοπεδωτικής κοινωνικής ανθρωπολογίας (περί «ισοτιμίας των πολιτισμών» και «πανέμορφου μωσαϊκού») και δήθεν πολιτικής ορθότητας. Για παράδειγμα, όταν το 2006 η αυστραλιανή κυβέρνηση προσπάθησε να επιβάλει εξετάσεις (στην αγγλική γλώσσα, στην τοπική ιστορία κτλ) σε όσους ζητούσαν την αυστραλιανή υπηκοότητα, η αριστερά αντέδρασε εντόνως. Κι όμως οι εξετάσεις στη γλώσσα και στην ιστορία θα έπρεπε να είναι αυτονόητες – ειδαλλιώς, δημιουργούνται ξεχωριστές κοινότητες με διαφορετικά δικαιώματα και υποχρεώσεις. Αναφέρω εδώ, ενδεικτικά, ότι στις συνεντεύξεις στις οποίες υποβάλλονται μετανάστες που επιθυμούν να γίνουν Γάλλοι πολίτες, πολλοί μουσουλμάνοι αρνούνται να προσυπογράψουν το γαλλικό Σύνταγμα: η συμπεριφορά αυτή είναι, φυσικά, απαράδεκτη – αποτελεί όμως συνέπεια μιας μακρόχρονης εσφαλμένης μεταναστευτικής πολιτικής που πήρε το ελκυστικό όνομα «πολυπολιτισμική».
 
Η πολυπολιτισμικότητα είναι το αντίθετο της κοινωνικής συνοχής: τονίζει τα δικαιώματα των εθνικών μειονοτήτων εις βάρος της πλειοψηφίας των πολιτών και, μακροπρόθεσμα, εξυπηρετεί στρατηγικά συμφέροντα ξένων χωρών (Τουρκίας, Σαουδικής Αραβίας, Μπαχρέιν). Μέσω της πολυπολιτισμικότητας δημιουργούνται θύλακες που, σε περίπτωση κρίσης, δεν θα ακολουθήσουν τα συμφέροντα του κύριου κορμού της κοινωνίας αλλά τα συμφέροντα των χωρών της καταγωγής τους. Παρ’ όλ’ αυτά, η πολυπολιτισμικότητα, ως κυρίαρχο ρεύμα, θεωρείται σήμερα συνιστώσα όλων σχεδόν των κομματικών ιδεολογιών του πολιτικού mainstream: έτσι, τα κόμματα αποσπούν στήριξη και ψήφους, πλην όμως βραχυπρόθεσμα. Αν δούμε τη μεγαλύτερη εικόνα και τον ορίζοντα, θα διαπιστώσουμε ότι μόνον η ομοιογένεια ευνοεί τη δημοκρατία, την παραγωγικότητα, την ασφάλεια, την αντοχή σε εξωτερικούς κλονισμούς και γενικότερα την ύπαρξη της κοινωνίας των πολιτών.
 
Αντιθέτως, η δημογραφική ανισορροπία (το γεγονός ότι σε χώρες παραδοσιακά «λευκές», «χριστιανικές» και εκκοσμικευμένες οι μετανάστες εμφανίζουν υψηλότερη γεννητικότητα η οποία προστίθεται στις μεταναστευτικές εισροές) δημιουργεί κοινωνική και οικονομική αποδιάρθρωση, εκφοβισμό και απομονωτισμό από την πλευρά των πολιτών των χωρών υποδοχής. Χρειάζεται πολιτική πληθυσμού: η εξέλιξη του πληθυσμού έχει αφεθεί στην τύχη όπως έχει αφεθεί στην τύχη το ίδιο το ευρωπαϊκό και γενικότερα δυτικό ιδεώδες. Πράγματι, μεγαλύτερα πλήθη φαίνεται να μεταφράζονται σε περισσότερες ψήφους – πλην όμως, για μια ακόμη φορά, τα φαινόμενα απατούν: μεγαλύτερα πλήθη σημαίνουν λιγότερες ψήφους· ο όχλος δεν συμμετέχει σε δημοκρατικούς θεσμούς και διαδικασίες· κατεβαίνει στους δρόμους, εμπλέκεται σε τρομοκρατικές ενέργειες, επιτίθεται εναντίον του ίδιου του του εαυτού. Οι κοινότητες που ζουν χωριστά από το υπόλοιπο κοινωνικό σώμα είναι επιρρεπείς σε εσωτερικές συγκρούσεις.
 
Σε όλες τις δυτικές χώρες, ορισμένες μειονότητες εμφανίζουν υψηλότερα ποσοστά ανεργίας και εγκληματικότητας. Αλλά το φαινόμενο δεν πρέπει να αποδίδεται, όπως συμβαίνει, στον υποτιθέμενο ρατσισμό και στις διακρίσεις: συνήθως, η υψηλή ανεργία και η εγκληματικότητα οφείλονται στα ίδια τα πολιτισμικά χαρακτηριστικά των μειονοτήτων τα οποία διατηρούνται πεισματικά μέσω της πολυπολιτισμικότητας. Η «διαφορετικότητα» έχει αποκτήσει διαστάσεις cult – και όμως είναι επιβλαβής για όλους: διαλύει την έννοια του ανήκειν, δυσχεραίνει την κοινωνική ένταξη και διαιωνίζει τα στερεότυπα. Οι κοινωνίες έχουν πεπερασμένη ικανότητα απορρόφησης: ακόμα και όταν υπάρχουν οι θεσμοί που επιτρέπουν την απορρόφηση, οι μεγάλοι αριθμοί την υπονομεύουν. Η ανεξέλεγκτη μετανάστευση –κυρίως από μουσουλμανικές κοινότητες– επιφέρει προβλήματα προσαρμογής όπως την εγκατάλειψη του σχολείου και τη σύσταση εσωτερικής αντιπολίτευσης εναντίον της ενσωμάτωσης και της εκκοσμίκευσης.
 
Στα κράτη δικαίου τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι ανώτερα από οποιαδήποτε «κουλτούρα». Το καθήκον των χωρών που υποδέχονται μετανάστες είναι η προάσπιση αυτών των δικαιωμάτων, όχι η εφαρμογή πολιτιστικού σχετικισμού. Ο πολιτιστικός σχετικισμός αναιρεί τους θεσμούς του κράτους δικαίου και μπορεί να επιτρέψει βρεφοκτονίες, βασανιστήρια, καταπίεση γυναικών (μισογυνία, κλειτοριδεκτομή, λιθοβολισμούς, καύση χηρών, τιμωρίες μοιχαλίδων), μίσος εναντίον ομοφυλοφίλων, αντισημιτισμό, συμμορίες, θανατικές ποινές.
 
Κοντολογίς, η πολυπολιτισμικότητα είναι μια τερατωδία: ενθαρρύνει τις εθνοτικές ομάδες να προσκολλώνται σε συνήθειες, πρακτικές και γλώσσες της παλιάς πατρίδας. Αυτή η στάση δεν εξηγείται μέσω του υποτιθέμενου φόβου της φυλετικής βίας και της πολιτιστικής συγγένειας μεταξύ των μελών της κάθε μειονότητας – αποτελεί συνέπεια της ίδιας της πολιτικής των χωρών υποδοχής η οποία οξύνει τον ρατσισμό όχι μόνον εναντίον των μειονοτήτων, αλλά, ιδιαίτερα, εναντίον του κύριου κορμού της κοινωνίας. Εξάλλου, αυτός ο λεγόμενος κύριος κορμός της κοινωνίας απειλείται τόσο δημογραφικά όσο και πολιτιστικά εφόσον καλείται να εγκαταλείψει την ιδιαίτερότητά του, ενώ οι μικρότερες ομάδες απαιτούν να διατηρήσουν τη δική τους. Αν δεν διορθωθούν οι πρακτικές της πολυπολιτισμικότητας, υπάρχει κίνδυνος κοινωνικών εκρήξεων και μετατόπισης των πολιτών σε ανοιχτά ρατσιστικές θέσεις. Χρειάζεται γνώση, χρειάζεται σύνεση: η πολιτική της πολυπολιτισμικότητας είναι ακροσφαλής, φοβική και αμυντική· πρόχειρη, αυτοσχέδια και ασυλλόγιστη.
 
 Σε αυτόν τον δεύτερο τόμο, που ακολουθεί τη «Φοβερή τροπή των πραγμάτων» (2012), η Σώτη Τριανταφύλλου, πάντα καίρια, διορατική και διεισδυτική, ανατέμνει την ελληνική κοινωνία και την πολιτική αναλύοντας τα αίτια της κρίσης. Τι μας συνέβη; Τι θα μπορούσε να μας συμβεί; Τι πρέπει να κάνουμε; Εδώ λοιπόν υπάρχουν σκέψεις, επισημάνσεις και προτάσεις· κυρίως υπάρχουν όσα δεν ειπώθηκαν για πολύ-πολύ καιρό κι όσα αποτελούν ακόμα ταμπού των ιδεολογιών.
πηγη athens voice

Σχόλια

  1. Με την αποδοχή της πολυπολιτισμικοτητας οι δυτικές κοινωνίες απεμπολουν μια θεμελιώδη αρχή της νεότερης συγκροτησης τους: την οικουμενικότητα των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

    Αλικη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αλίκη μου όπως καταλαβαίνεις περιμενω σχετικό άρθρο σου. Καλημέρα

      Διαγραφή
  2. Αν οι δεξιοί διανοούμενοι ενδιαφέρονταν για τα ανθρώπινα δικαιώματα θα έγραφαν και κανά άρθρο για τις τραγικές συνθήκες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης που ανέδειξαν οι γιατροί χωρίς σύνορα, ή τις συνθήκες στις φυλακές. Επίσης το άρθρο που ανεβάσατε επιχειρηματολογεί υπέρ της υποχρεωτικής ομοιογένειας και του ελέγχου γεννήσεων. Αλλά αυτά δεν είναι φασισμός, μόνο το Ισλάμ που φυσικά δε νοείται χωρίς κλειτοριδεκτομές, σωστά; Ούτε μπορούμε να αφήνουμε τους ανθρώπους να τηρούν τις σύννομες θρησκευτικές παραδόσεις τους. Και τα σύγχρονα γκέτο στις μητροπόλεις γίνονται μόνο για πολιτισμικούς και όχι για οικονομικούς λόγους. Γενικότερα πέρα από την πρόδηλη μισανθρωπία, το άρθρο έχει τόσα logical fallacies που βαριέμαι να μετράω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Tα "στρατόπεδα συγκέντρωσης" δεν είναι φίλε μου ο κανόνας στη Δύση. Εκατομμύρια μετανάστες σε ολόκληρη την Ευρώπη βρήκαν και θαλπωρή και δικαιώματα και δουλειές, βρήκαν συνθήκες διαβίωσης πολύ πολύ καλύτερες από τις χώρες τους. Γιαυτό εξάλλου και έρχονται. Είναι μια επιλογή να ζήσουν καλύτερα και η Δύση μόνο υπερήφανη μπορεί να είναι γιαυτό. Δουλεύω με εκατοντάδες παιδιά μεταναστών και το βλέπω στα πρόσωπά τους. Φυσικά έχουν πολλά ακόμα να γίνουν πράγματα δύσκολα λόγω του όγκου της μετανάστευσης. Αλλά υπάρχει συχνά ένα πολιτισμικό χάσμα τελείως λογικό. Δεν βλέπω στο άρθρο καμιά μισανθρωπία, το αντίθετο βλέπω την ανάγκη να προστατεύσουμε χιλιάδες ανθρώπους από το ριζοσπαστικό Ισλάμ που τους καταδυναστεύει τόσο στις χώρες τους όσο και στη Δύση. Εκατοντάδες ιμάμηδες κηρύσσουν το μίσος και τη διαίρεση. Ο πλουραλισμός είναι μια λύση. Η αναπαραγωγή της μπούργκας κλπ λειτουργεί μόνο καταπιεστικά γιαυτούς τους ανθρώπους πολλοί εκ των οποίων αναγκάζονται να την ακολουθούν, λόγω των πιέσεων που δέχονται τόσο αυτοί όσο και οι οικογένειές τους. Οι κανόνες πρέπει να είναι ενιαίοι. Μιλάμε για ενσωμάτωση και όχι για απαγόρευση. Οι μετανάστες θέλουν στην πλειοψηφία τους να ζήσουν δυτικότροπα.

      Διαγραφή
    2. Η οικουμενικότητα των δικαιωμάτων είναι ο αντίλογος στο ρατσισμό και στη γκετοποίηση. Το άνοιγμα των κοινωνιών στην πλήρη ελευθερία και στις αξίες της χειραφέτησης και της ισότητας είναι καθήκον μας. Τα υπόλοιπα είναι απότοκα της εγγενούς μισανθρωπίας της Ακρας Αριστεράς και της Άκρας Δεξιάς. Η μεν πρώτη τους θέλει απομονωμένους μπας και επαναστατήσουν και ρίξουν τον καπιταλισμό ( να γίνει το Σύνταγμα πλατεία Ταχρίρ) ηα δε άλλη τους θέλει νεκρούς ή σκλάβους. Οι φιλελεύθεροι έχουμε μια άλλη άποψη. Απλά ανθρώπινη

      Διαγραφή
    3. "Επίσης το άρθρο που ανεβάσατε επιχειρηματολογεί υπέρ της υποχρεωτικής ομοιογένειας και του ελέγχου γεννήσεων."

      Ναι στην Ελλάδα η υποχρεωτική ομοιογένεια είναι κανόνας. Π.χ. όλες οι γυναίκες πρέπει να φοράνε μαντήλες και φουστάνια μέχρι τον αστράγαλο. Δεν πρέπει να το κάνουμε αυτό στους καημένους τους μετανάστες εμείς οι δημοκράτες.

      Διαγραφή
  3. Μία ας το πούμε "απάντηση" (φυσικά και δεν γνωρίζει το άρθρο της Σώτης αλλά βγήκε την ίδια περίοδο και μιλάει για το ίδιο θέμα) από κάποιον σίγουρα πιο "δεξιό" πολιτικό απο τη Σώτη. Πολιτικό δε της χώρας που αφορά περισσότερο το ζήτημα.
    http://www.libdems.org.uk/nick_clegg_the_link_between_british_values_and_the_muslim_faith
    Παρεπιπτώντως το κόμμα του είναι ένα από τα πιο φιλοευρωπαικά της γηραιάς ηπείρου (αν όχι το πιο βασικό φιλοευρωπαικό).
    Την ίδια περίοδο μπαίνει κανείς στο site του Ukip και διαβάζει κάτι σχεδόν παρόμοιο με αυτό "Η πολυπολιτισμικότητα είναι το αντίθετο της κοινωνικής συνοχής: τονίζει τα δικαιώματα των εθνικών μειονοτήτων εις βάρος της πλειοψηφίας των πολιτών και, μακροπρόθεσμα, εξυπηρετεί στρατηγικά συμφέροντα ξένων χωρών"

    Μήπως καλό θα ήταν η Σώτη και γενικότερα η κεντροαριστερά να διαβάζει και λίγο ξένο τύπο να δει λίγο τι γίνεται στον έξωελλαδικό χώρο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο Clegg κάνει μια αμιγώς πολιτική δήλωση για το πόσο αγαπά και σέβεται τους μουσουλμάνους και η Σώτη γράφει για τα προβλήματα της πολυπολιτισμικότητας. Καμία (μα καμία) σχέση ανάμεσα στα δύο.

      Για να μπορέσουν άνθρωποι με πολύ διαφορετικές κουλτούρες να συμβιώσουν αρμονικά πρέπει να κάνουν συμβιβασμούς. Η δυτική κουλτούρα είναι εξωστρεφής, ανεκτική και χωρίς πολλά ταμπού. Αντίθετα, οι κουλτούρα του ισλάμ είναι εσωστρεφής και συντηρητική, καταπιεστική και μισαλλόδοξη. Επιτρέποντας στους ισλαμιστές να κρατήσουν στεγανή την ισλαμική κουλτούρα στις κοινότητές τους ωθούμε να απομονωθούν. Οι ίδιοι μπορεί να το επιθυμούν αλλά υπάρχουν πολλά προβλήματα. Π.χ.:

      - τα παιδιά τους δεν φταίνε και τα δικά τους δικαιώματα δεν μπορούμε να τα αγνοήσουμε

      - όταν οι δικές τους πρακτικές είναι απαράδεκτες με τα δικά μας μέτρα και σταθμά τότε δεν είμαστε εμείς που πρέπει να τους ανεχτούμε αλλά εκείνοι που πρέπει να προσαρμοστούν.

      Διαγραφή
    2. Κυριάκο respect. Μιλάμε για προφανή πράγματα. Η υπεράσπιση της ισλαμικής κουλτούρας ξεκινάει από μια αντιρατσιστική διάθεση που καταλήγει να υπερασπίζεται τον ισλαμικό ρατσισμό, δηλαδή το θάνατο στους απίστους που επαναλαμβάνω είναι το σύνθημα που κυριαρχεί στα "παράνομα" τζαμιά όλης της Ευρώπης.

      Διαγραφή
  4. Κυριάκο και Λεωνίδα με τι αφορμή τα λέει αυτά ο Cleg είπαμε;;;;;
    Τα λέει για κάτι άσχετα ή για κάτι συγκεκριμένο;;; Λέει πουθενά για περιορισμό των συνηθειών του; Ίσα ίσα που ορίζει ότι τους θέλει όπως είναι. Σόρυ αλλά η μη συσχετισμός αυτών των δύο γίνεται μόνο απο οπαδούς της Σώτης και όχι από ανθρώπους που αναζητούν έναν κεντροαριστερό τρόπο σκέψης.
    Υγ. Εχω εμπειρία από αυτή τη χώρα και την συναναστροφή μου με απλούς μουσουλμάνους και με τον τρόπο ζωής τους. Παρόλο που κρατούν τα δικά τους θρησκευτικά έθιμα, μια χαρά προσαρμοσμένοι στο τρόπο ζωής της χώρας είναι.
    Υγ.2 Δηλαδή η τόσο απόλυτη σκέψη της Σώτης και η εντελώς ταύτηση ιδεών με το Ukip δεν σας τρομάζει λίγο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Προσωπικά δεν είδα ταύτιση με το Ukip αν και δεν γνωρίζω αναλυτικά τις θέσεις του. Ούτε βέβαια με τη Λεπέν. Διάβασα λογικά πράγματα αν και ακραία για τον εγχώριο πολιτικό διάλογο της κεντροαριστεράς πάνω στη μετανάστευση. Πέρα από την άποψη της Σώτης, για μένα φίλε το πρόβλημα είναι στον απομονωτισμό και την αναπαραγωγή βάρβαρων πολιτισμικών στοιχείων που δεν συνάδουν με τα κεκτημένα της Δύσης. Αντίθετα πιστεύω στον πλουραλισμό, στο χώνεμα, την ένταξη σε ένα τρόπο ζωής που θα έχει κάποιες ΚΟΙΝΕΣ σταθερές και αυτές είναι μόνο όσες καθορίζουν την αξία του ατόμου και τα δικαιώματά του. Το ριζοσπαστικό Ισλάμ είναι απέναντι σε αυτές. Δεν μπορούμε να το αφήνουμε να περνάει στο ντούκου. Οι μονοθειστικές θρησκείες είναι μια μάστιγα της ανθρωπότητας.

      Διαγραφή
    2. - Όπως σου έγραψα και πριν ο Clegg κάνει μια πολιτική δήλωση. Δηλαδή λέει κάτι για να το ακούσει ο κόσμος. Είναι ένα δημόσιο πρόσωπο, επικεφαλής πολιτικού κόμματος και το κείμενο προέρχεται από επιστολή που έστειλε στον γενικό γραμματέα του Μουσουλμανικού Συμβουλίου της Βρετανίας για να τον καθησυχάσει σχετικά με κάποιες απόψεις που κυκλοφόρησαν. Τι περίμενες να κάνει, κοινωνιολογική ανάλυση για το ρόλο της Σαρία στην κοινωνική συνοχή της χώρας του; Το context είναι εντελώς διαφορετικό και γιαυτό δεν υπάρχει σύγκριση.

      - Ο "κεντροαριστερός τρόπος σκέψης" δεν είναι κάτι συγκεκριμένο. Μοιραζόμαστε κοινές αξίες και ιδέες αλλά δεν συμφωνούμε στα πάντα και συνηθίζουμε να διαμορφώνουμε τις απόψεις μας ανάλογα με τα διαθέσιμα δεδομένα. Αν θέλεις απόψεις μπετόν αρμέ, κοινές σε όλους και αναλλοίωτες στην αιωνιότητα πήγαινε στο ΚΚΕ να σου πουν το ποιηματάκι τους.

      - Ο ηθικός σχετικισμός είναι φιλοσοφική στάση και η πολυπολιτισμικότητα είναι πολιτική επιλογή. Δεν είναι ανώτερες ηθικές αξίες, όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η Σώτη λέει (σωστά κατά τη γνώμη μου) πως όταν επιτρέπουμε σε ανθρώπους με εντελώς ξένες κουλτούρες να τις διατηρούν ανέπαφες κάνουμε κακό στην κοινωνία γιατί δημιουργούνται ξεχωριστές κοινότητες με διαφορετικά δικαιώματα και υποχρεώσεις. Η ανοχή στη διαφορετικότητα είναι επιθυμητή αλλά υπάρχει και το αγαθό της κοινωνικής συνοχής. Η πολιτικές μας επιλογές πρέπει να βάζουν και τα δύο στη ζυγαριά.

      Διαγραφή
  5. Κώστας Γασπαρινάτος30 Ιουνίου 2014 στις 2:49 μ.μ.

    Αγαπητέ Λεωνίδα,
    κυριολεκτικά πέφτω από τα σύννεφα.
    Προκρίνεις ένα κείμενο που -εκτός των άλλων- λέει ότι η ανεργία και η εγκληματικότητα ΔΕΝ οφείλονται στον "υποτιθέμενο" ρατσισμό και στις διακρίσεις, αλλά στα ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ των μειονοτήτων.

    Δεν θέλω να κάνω παραλληλισμούς αλλά εμένα τουλάχιστον με γυρίζει σε άλλες εποχές του τύπου Βορίδη με τσεκούρι.
    Νομίζεις ότι χρειάζεται περαιτέρω σχολιασμός

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία