Μια ματιά στην γειτονιά μας-Μέση Ανατολή 1


του Παναγή Καλαντζή 

Τρεις είναι οι βασικές και δραματικές μεταβολές στην περιοχή της Μέσης & Εγγύς Ανατολής.
  1. Η ανατροπή της στρατηγικής ισορροπίας στην περιοχή εξ αιτίας της τραγικά άφρονας και ανιστόρητης πολιτικής της Δύσης και ιδιαίτερα των Η.Π.Α. επί δυναστείας Bush. Αυτό έγινε με την καταστροφή ή υπονόμευση των πυλώνων σταθερότητας που αντιπροσώπευαν τα τυραννικά, ωστόσο, ισχυρά και σταθερά καθεστώτα της περιοχής (S.Houssein, M.Gaddafi, B.al Assad) με αποτέλεσμα η απόλυτη αστάθεια και η πλήρης ρευστότητα να χαρακτηρίζουν την περιοχή με όσους κινδύνους αυτό συνεπάγεται.
  2. Οι ίδιες οι επεμβάσεις της Δύσης, η προηγούμενη πολιτική της αλλά και οι κατοπινές επιλογές της (π.χ. το άθλιο καθεστώς Al Maliki στο Iraq & η κάκιστη διαχείριση της λεγόμενης Αραβικής Άνοιξης) συνετέλεσαν σε μεγάλο βαθμό στην έξαρση της βίας και στην αναζωπύρωση του καταπιεσμένου σουνιτικού ακραίου θρησκευτικού φανατισμού. Όσο και αν εκπλήσσει η ταχύτατη και απειλητική εξάπλωση του I.S., εν τούτοις το φαινόμενο αυτό έχει ρίζες βαθιές, παρουσιάζει σταδιακή και βαθμιαία εξέλιξη (βλέπε π.χ. Al Qaeda) και σήμερα αποτελεί κορυφαία και εξαιρετικά επικίνδυνη απειλή για την Δύση, τα συμφέροντα και τον πολιτισμό της.
  3. Ο συμμαχικός άξονας Τουρκίας-Ισραήλ αποτελεί παρελθόν. Η σουνιτική Τουρκία, μετά την καταβαράθρωση των ευρωπαϊκών προοπτικών της και σε πλήρη αντίθεση με τις βασικές παραμέτρους του λεγόμενου δόγματος Νταβούτογλου, λειτουργεί πλέον σαν περιφερειακή, ισλαμική δύναμη με χαρακτηριστικά που παραπέμπουν στις Οθωμανικές, αυτοκρατορικές της καταβολές. Εξ αυτού και η προσπάθεια προσεταιρισμού του Αραβικού κόσμου, η διάρρηξη των σχέσεων με το Ισραήλ και η διακριτική έως σιωπηρή, πλην όμως ουσιαστική, υποβοήθηση του I.S. αλλά και η αντίθεση της με το σιιτικό καθεστώς Assad.
Επιπλέον των παραπάνω και ειδικά όσον αφορά στις προκλήσεις που υφίστανται για την ελληνική εξωτερική πολιτική, σημειώνονται τα εξής:
  1. Μία βασική παράμετρος η οποία μπορεί να συμβάλλει θετικά στην αντιμετώπιση του ισλαμικού κινδύνου είναι, επιτέλους, η αναγνώριση του ισότιμου, κυρίαρχου και ανεξάρτητου Παλαιστινιακού Κράτους. Δεν είναι απλώς μία πράξη αρχών. Είναι και μία στρατηγική επιλογή που αποκαθιστά την έννοια και την ουσία του δικαίου σε ένα θέμα που αποτελεί σημείο τριβής, εστία ταραχών και αιτία πολέμων επί μακρόν. Το γεγονός της αναθέρμανσης του αιτήματος αυτού και των σχετικών πρωτοβουλιών σημαντικών και σοβαρών κρατών όπως η Σουηδία, η Γαλλία και η Ισπανία αποδεικνύει την σπουδαιότητα και την σημασία του θέματος στα παγκόσμια πράγματα. Βεβαίως, το Ισραήλ καθόλου ευτυχές δεν θα είναι από μία τέτοια εξέλιξη. Ενώ θα έπρεπε. Διότι η ολότελα μυωπική και ακραία πολιτική της κυβέρνησης Netaniahu, η οποία βαθμηδόν διολισθαίνει σε ακόμα πιο επικίνδυνα μονοπάτια ρήξης, σπέρνει ανέμους και, αν δεν ανακοπεί, με τον έναν ή άλλο τρόπο, είναι βέβαιον πως θα θερίσει θύελλες. Θύελλες που, δυστυχώς, δεν θα περιοριστούν αποκλειστικά στην Ισραηλινή επικράτεια.
Ένα ακόμα παράδειγμα της ολέθριας πολιτικής Netaniahu & του lobby που τον στηρίζει: Ένας από τους πιο ισχυρούς παράγοντες που μπορούν να αναχαιτίσουν το I.S. και να συμβάλλουν σε μία άλλη, ισόρροπη τάξη πραγμάτων στην περιοχή είναι το σημερινό, υπό μεταρρυθμιστική ηγεσία, Iran. Είναι βέβαιον λοιπόν πως, γεωπολιτικά, επιβάλλεται ο επαναπροσδιορισμός των σχέσεων της Δύσης μαζί του πράγμα που διέρχεται από την ευτυχή κατάληξη των διαπραγματεύσεων για το πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας αυτής. Παρά ταύτα, το Ισραήλ μάχεται σφοδρά την προοπτική αυτή, υπονομεύοντας κατάφορα την προσέγγιση με την μεταρρυθμιστική ηγεσία της χώρας αυτής.
  1. Η σοβαρή πιθανότητα ύπαρξης πλούσιων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην Κυπριακή Α.Ο.Ζ., προσφέρει την δυνατότητα δημιουργίας μίας ουσιαστικής ‘τριγωνικής συμμαχίας’ μας (Ελλάδας & Κύπρου) με τους άλλους δύο γειτονικούς συνεταίρους. Την Αίγυπτο & το Ισραήλ. Η προοπτική αυτή, σε αντιδιαστολή, με την διάλυση της στρατηγικής σχέσης Τουρκίας-Ισραήλ που προαναφέραμε, προσφέρει στην Ελλάδα σημαντικά στρατηγικά πλεονεκτήματα και δυνατότητες. Για παράδειγμα:
α. Η εμβάθυνση και ανάπτυξη της οικονομικής, προς το παρόν, αυτής συμμαχίας που θα βασίζεται σε αμοιβαία, καλώς εννοούμενα, συμφέροντα μπορεί, κατ’ επέκταση, να οδηγήσει σε ευρύτερες, πολιτικής φύσης, συμμαχίες επωφελείς για την χώρα μας.
β. Αυτή η οικονομική συνεργασία, προσφέρει στην Ελλάδα μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για ανάληψη σημαντικών πολιτικών πρωτοβουλιών που θα συμβάλλουν, στο μέτρο του εφικτού, στην περαιτέρω βελτίωση των σχέσεων του Ισραήλ με την Αίγυπτο αλλά και στην δημιουργία των βάσεων κατανόησης και σχέσεων καλής γειτονίας του με τα άλλα αραβικά κράτη της περιοχής.
γ. Η ύπαρξη και εμβάθυνση, όπως προαναφέραμε, αυτής της στρατηγικής συμφωνίας θα συμβάλλει στην απορρόφηση των κραδασμών που θα υπάρξουν αναπόφευκτα από την αναγνώριση του Παλαιστινιακού Κράτους στην οποία η Ελλάδα, όχι ως τελευταίος τροχός αλλά, αντίθετα, εκ των πρωτοπόρων, θα πρέπει σύντομα να προβεί.

Είναι σαφές πως, πέραν των εξαιρετικά αρνητικών στοιχείων που χαρακτηρίζoυν την εξωτερική πολιτική της κυβέρνηση B.Nrtaniahu, το Ισραήλ αποτελεί μία όαση αστικής δημοκρατίας όπως και παράγοντα φερεγγυότητας και αξιοπιστίας σε μία περιοχή που δεν φημίζεται για τα τρία παραπάνω στοιχεία. Και βεβαίως, υπάρχουν βαθιά, επί γενεές, εκατέρωθεν ριζωμένες προκαταλήψεις και αντιλήψεις που όμως το κοινό συμφέρον επιβάλλει να ξεπεραστούν. Και προϋπόθεση να ξεπεραστούν είναι να υπάρξει Παλαιστινιακό Κράτος με την αντίστοιχη ενίσχυση του πολιτικού Ισλάμ που μία τέτοια πράξη σημαίνει. Διότι αν δεν υπάρξει ισχυρό πολιτικό Ισλάμ, τότε θα υπάρξει ακόμα ισχυρότερο θρησκευτικό Ισλάμ. Και αυτό δεν είναι άλλο απ’ τους κτηνώδεις σφαγείς του I.S.

Η Ελλάδα βρίσκεται μπροστά σε σημαντικές προκλήσεις. Αν ανταποκριθεί σωστά, ακόμα και τώρα, παρά την δεινή θέση στην οποία βρίσκεται, μπορεί να βρεθεί σύντομα στην θέση σημαντικού και έγκυρου εξισορροπητικού παράγοντα της περιοχής. Για να γίνει αυτό απαιτούνται λεπτοί και επιδέξιοι χειρισμοί που η πολιτική και διπλωματική ηγεσίας της χώρας πρέπει να κάνουν. Είναι σε θέση;

Π.Καλαντζής
Κηφισιά, 07-12-14


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία