ΣΑΝΕΛ


—του Γιάννη Παπαθεοδώρου για τη στήλη Ανώμαλα Ρήματα από το DIMART

Τη βδομάδα που πέρασε, ήρθε στο προσκήνιο —με υπερβολικό πάθος και με την επίκαιρη ρητορική της «εθνικής υπερηφάνειας»— το ζήτημα των «γερμανικών επανορθώσεων». Δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που το θέμα αυτό συζητείται στην ελληνική βουλή. Και βέβαια δεν είναι τυχαίο ότι η συγκυριακή επαναφορά του σχετίζεται με την παράλληλη διαδικασία ελέγχου του κυβερνητικού έργου από τα «τεχνικά κλιμάκια» της Τρόικας, (που τώρα μετονομάστηκε σε ξενοδοχειακό Brussels Group, ακολουθώντας το γνωστό «παιχνίδι με τις λέξεις»). Σταθερά προσανατολισμένη στο εσωτερικό της ακροατήριο, η κυβέρνηση προσφέρει «άρτον και θεάματα», επινοώντας έναν ιδιότυπο «αντιγερμανισμό», με φόντο το Βερολίνο. Για αυτό άλλωστε και ο πρωθυπουργός, σε μια «ιστορική συνεδρίαση της Βουλής», καταδίκασε την «αφ’ υψηλού ηθική διδασκαλία» των Γερμανών. Τουλάχιστον δεν αναφέρθηκε στη «μαντάμ Μέρκελ» και στον κ. Σόιμπλε ως απόγονο των ναζί, παίρνοντας έτσι σαφείς αποστάσεις από την ανατριχιαστική καρικατούρα της σάτιρας, όπως την αντιλαμβάνονται στην Αυγή.

Είναι η πρώτη φορά που μια μακρά νομική εκκρεμότητα κινδυνεύει να μετατραπεί σε σύμβολο μιας νέας εθνικιστικής καμπάνιας. Το έδαφος είχε προετοιμαστεί βέβαια από πριν. Ο Υπουργός Άμυνας κ. Καμμένος και ο αναπληρωτής του κ. Ήσυχος είχαν ήδη καλέσει, την προηγούμενη Δευτέρα, εκπροσώπους υπουργείων, στρατιωτικούς, εκπαιδευτικούς φορείς κ.λπ. για το συγκεκριμένο θέμα, προετοιμάζοντας λαϊκές εκδηλώσεις με πάνδημη – και φαντάζομαι, «αυθόρμητη»- συμμετοχή για τον ιερό σκοπό: «Η όλη προώθηση του στόχου για τη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών προς την Ελλάδα συνδέεται άμεσα και με μια παράλληλη εκστρατεία αποκατάστασης της ιστορικής μνήμης και αντιναζιστικής-αντιφασιστικής θωράκισης της νέας γενιάς τόσο στα σχολεία όσο και στις Ένοπλες Δυνάμεις. Ως πρώτο βήμα για αυτό τον σκοπό εξετάζεται η έκδοση και διανομή σε σχολεία και στρατόπεδα ειδικού εντύπου».[1]
Δεν νομίζω να υπάρχει κανείς Έλληνας πολίτης, πιστός στις αρχές του συνταγματικού πατριωτισμού, που να μη δέχεται πως η ιστορική μνήμη του Β’ παγκοσμίου πολέμου εμπεριέχει και τη διδασκαλία της ναζιστικής θηριωδίας στο σχολείο, με παράλληλη ανάδειξη του ηθικού και πολιτικού βάρους της ελληνικής αντίστασης. Αυτό όμως που είναι άκρως ανησυχητικό είναι η «έκδοση ειδικού εντύπου» για τα σχολεία και τα στρατόπεδα, με στόχο τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων. Το ζήτημα είναι νομικά περίπλοκο, διπλωματικά σύνθετο και οικονομικά μακροπρόθεσμο. Όσοι μάλιστα το γνωρίζουν καλά, επιμένουν στη νηφάλια διάκριση ανάμεσα στο αίτημα οικονομικής αποκατάστασης για το «κατοχικό δάνειο» και στην απαίτηση για την «ατομική» καταβολή αποζημιώσεων για τις επιμέρους ναζιστικές θηριωδίες. Ωστόσο, τα ιστορικά και νομικά επιχειρήματα για τα ζητήματα αυτά είναι εντελώς διαφορετικά από την πολιτική εργαλειοποίηση της ιστορικής μνήμης, που προσφέρει ευκαιριακά η συγκυρία. Η απειλή της δήμευσης του Ινστιτούτου Γκαίτε[2]και η δήλωση της κ. Ξουλίδου για την «κατακρεούργηση της ελληνικής ιστορίας, εδώ και 35 χρόνια» είναι άκρως ανησυχητικά φαινόμενα που δεν αρμόζουν στο ύφος και στο ήθος μιας κυβέρνησης με κορμό την Αριστερά.
Είναι άραγε κι αυτό ένα σύμπτωμα κυβερνητικής απειρίας ή πρόκειται για οργανωμένη τακτική; Πολύ φοβάμαι πως μέσα στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, υπάρχει μια ειδική και ξεχωριστή κατηγορία: οι «ΣΥΡΙΖΕΛ», ή αλλιώς: «ΣΑΝΕΛ». Πρόκειται για μια ιδιότυπη συμμαχία αριστερών και ακροδεξιών που συνδυάζουν τον αντιμνημονιακή εθνολαϊκιστική ρητορεία με την «ψεκασμένη» πολιτική πρακτική. Τα δείγματα είναι πολλά, και υπερβαίνουν τη γνώριμη και γραφική στάση της κ. Ραχήλ Μακρή. Η πρόεδρος της Βουλής κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου νιώθει αίφνης νοσταλγία για τους «Χρυσαυγίτες» βουλευτές, ζητώντας ακύρωση των σχετικών νομοσχεδίων που ψηφίστηκαν εν απουσία τους, με ανύπαρκτο βέβαια θεσμικό άλλοθι. Αλλά παρ’ όλα αυτά, η ακάματη πρόεδρος της Βουλής συνεχίζει να βομβαρδίζει το σώμα του Κοινοβουλίου με «αναδρομικές» νομικές βόμβες. Από την άλλη μεριά, ο υπουργός Εξωτερικών κ. Κοτζιάς απειλεί ότι η Ευρώπη θα γεμίσει με τζιχαντιστές, σε περίπτωση που οι εταίροι σκληρύνουν τη στάση τους απέναντι στην περήφανη Ελλάδα. Απ’ όσο γνωρίζω είναι η πρώτη φορά που Ευρωπαίος υπουργός Εξωτερικών χρησιμοποιεί το «εξτρεμιστικό Ισλάμ» ως ενδεχόμενο όπλο και ως εκβιαστική απειλή σε μια εταιρική διαπραγμάτευση. Απ’ ότι φαίνεται, όμως, η απόσταση από τον Ντούγκιν ως τον «Τζιχάντι Τζον» είναι πολύ μικρή στον, έτσι κι αλλιώς στενό, γεωπολιτικό χάρτη του κ. Κοτζιά.

Η ανακίνηση του ζητήματος των «γερμανικών επανορθώσεων», αυτή τη στιγμή, δείχνει ξεκάθαρα πως ο εθνολαϊκισμός μπορεί να βλάψει την πορεία της χώρας στο εξωτερικό και το εσωτερικό. Γιατί είναι σαφές πως η ιδιάζουσα κατηγορία των ΑΝΕΛ του Υπουργείου Άμυνας επιδιώκει αυτή τη στιγμή να μετατρέψει τα σχολεία σε παράρτημα ενός σκοτεινού προπαγανδιστικού μηχανισμού των Ενόπλων Δυνάμεων. Από πού προκύπτει άραγε αυτή η αρμοδιότητα για τη «διανομή έντυπου υλικού» στα σχολεία; Και τι εξυπηρετούν όλες αυτές οι «πρωτοβουλίες» αν όχι την υποδαύλιση του διάχυτου «αντιγερμανισμού», που κυκλοφορεί σε μια επιφανειακή και στερεοτυπική ανάλυση της πραγματικότητας;
Τα σχολικά προγράμματα διαθέτουν μαθήματα Ιστορίας, Λογοτεχνίας και Πολιτειακής Παιδείας, ικανά να ανταποκριθούν σε ζητήματα ευαισθησίας απέναντι στο φασισμό αλλά και στις σύγχρονες εκφράσεις του: την ξενοφοβία, το ρατσισμό, τη μνησικακία. Θα ήταν ολέθριο λάθος να υποκαταστήσει αυτή τη σοβαρή εκπαιδευτική διαδικασία ένας υπουργός που πιστεύει στον «ψεκασμό» των Ελλήνων πολιτών και ένας υφυπουργός που είναι θιασώτης του Τσάβες και του Μαδούρο. Ελπίζω ότι ο Υπουργός Παιδείας κ. Μπαλτάς, ειλικρινής υποστηρικτής της δημοκρατικής παιδείας, θα εμποδίσει αυτό το άθλιο μιλιταριστικό «καπέλωμα», που θυμίζει επικίνδυνες αντιλήψεις και, κυρίως, άλλες εποχές. Τουλάχιστον αυτός δεν επιθεωρεί ακόμη αγήματα μαζί με τον κ. Καμμένο,[3] αναζητώντας «το νόημα της ζωής».[4] Και σίγουρα γνωρίζει πως το Chanel ήταν κάποτε ωραίο ως γυναικείο άρωμα αλλά μπορεί τώρα να αποβεί εξαιρετικά δυσάρεστο ως κυβερνητική οσμή.

[4] http://www.iefimerida.gr/news/194935/proto-exofyllo-tis-zois-konstantopoyloy-i-fotografisi-gia-vimagazino-sti-voyli-oles-oi



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία