Σε μια κανονική χώρα...

της Άντζελας Κροκίδη από το 24 Corfu

Σε μια κανονική χώρα ο πολίτης σηκώνεται το πρωί να πάει στη δουλειά του χωρίς να χρειαστεί να αναρωτηθεί αν ο Δήμος θα έχει μαζέψει τα σκουπίδια από τους κάδους.
Σε μια κανονική χώρα ο πεζός, η μαμά με το μωρό της στο καροτσάκι, ο ποδηλάτης και ο ανάπηρος ξέρει ότι θα έχει πρόσβαση στο δημόσιο χώρο από άκρη σε άκρη και ότι θα μπορέσει να κινηθεί αυτόνομα, απολαμβάνοντας την ελευθερία του να ζει μέσα στην πόλη του, χωρίς να χρειάζεται να γίνει Ταρζάν.
Σε μια κανονική χώρα ο πολίτης μπορεί να διεκπεραιώσει τις βασικότερες δουλειές του μέσω του διαδικτύου, χωρίς να χρειάζεται να μετακινηθεί, να στηθεί σε ουρές, να προλάβει το πετσοκομμένο ωράριο των Υπηρεσιών, να παρακαλέσει ή να λογομαχήσει για να φύγει τελικά άπρακτος για να ξαναγυρίσει την επόμενη.
Σε μια κανονική χώρα ο πολίτης δε χρειάζεται να απευθυνθεί στη μαύρη οικονομία για να διασφαλίσει στοιχειωδώς την υγεία του ή την εκπαίδευση του παιδιού του.
Σε μια κανονική χώρα ένας νέος πολίτης μπορεί να αναζητήσει εργασία με μοναδικό προσόν το βιογραφικό του, χωρίς να χτυπήσει πόρτες γραφείων, να πάρει τηλέφωνα για να παρακαλέσει «παράγοντες».
Σε μια κανονική χώρα ο πολίτης γνωρίζει πόσο θα φορολογηθεί, πως ακριβώς θα διατεθούν τα χρήματα των φόρων του και πως αν προκύψει κακοδιαχείριση του δημόσιου χρήματος οι υπαίτιοι θα τιμωρηθούν παραδειγματικά.
Σε μια κανονική χώρα ο μέσος πολίτης απολαμβάνει την αξία των Μνημείων του τόπου του που είναι ανοιχτά, προσβάσιμα, καθαρά και περιποιημένα, στη διάθεση του ντόπιου και του επισκέπτη.
Σε μια κανονική χώρα ο πολίτης σέβεται το περιβάλλον επειδή βλέπει ότι όλοι, αρχής γενομένης από τις αρχές, φροντίζουν γι αυτό και εξασφαλίζουν τη σωστή διαχείρισή του.
Σε μια κανονική χώρα ο πολίτης μπορεί να βασιστεί στις αρχές του τόπου για την εξυπηρέτηση και την προστασία της ζωής και της περιουσίας του αλλά και του δημοσίου συμφέροντος.
Σε μια κανονική χώρα ο πολίτης ασχολείται με τη ζωή του και την καθημερινότητά του χωρίς να χρειάζεται να γίνει ερασιτέχνης οικονομολόγος ή νομικός, προκειμένου να παρακολουθεί την πορεία της οικονομίας, τα φορολογικά νομοσχέδια που έρχονται, τα spreads και το χρηματιστήριο, τα εργασιακά και το ασφαλιστικό, διότι γνωρίζει ακριβώς πόσα χρόνια θα εργάζεται, πότε θα πάρει τη σύνταξή του και πόση περίπου θα είναι αυτή και ότι υπάρχει πρόνοια για την τρίτη ηλικία.
Σε μια κανονική χώρα με κοινοβουλευτική δημοκρατία, ο πολίτης καλείται στην κάλπη σε ορισμένο χρόνο, χωρίς φανφάρες, κραυγές, μεγάφωνα και ανεξέλεγκτη αφισορύπανση, κάνει την πολιτική επιλογή του και σέβεται την απόφαση της πλειοψηφίας χωρίς να αποκαλείται «προδότης» και «πουλημένος» αν διαφωνεί με αυτήν.
Σε μια κανονική χώρα ο πολίτης νιώθει την ασφάλεια ότι ανήκοντας στην οικογένεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης ανήκει σε μια από τις ισχυρότερες οικονομίες του κόσμου, σε μια από τις ισχυρότερες δημοκρατίες του κόσμου, σε μια γωνιά του πλανήτη όπου η ειρήνη, η ανάπτυξη και η ευημερία είναι η απόλυτη προτεραιότητα για τις χώρες και τους πολίτες τους και αυτή την ασφάλεια δεν τη διαπραγματεύεται σε καμία περίπτωση.
Εμείς όμως δε ζούμε σε μια κανονική χώρα.
Ζούμε στην Ελλάδα του 2015.