Η Αντιγόνη απαιτεί πρόωρη σύνταξη

Τάκης Θεοδωρόπουλος από την Καθημερινή

Η τραγωδία της Αντιγόνης αποδεικνύει ότι υπάρχουν στιγμές που υπέρτατος νόμος είναι το δίκιο των ανθρώπων». Σε ποιον ανήκει το ως άνω απόφθεγμα;1. Στον Κατρούγκαλο; 2. Στον Λαζόπουλο; 3. Στον Σοφοκλή; 4. Στον Τσίπρα; Απαντώ αμέσως για να μην σας κρατάω σε αγωνία. Επειδή ο στοιχειώδης σεβασμός απέναντί σας μου απαγορεύει να αναπαράγω Κατρουγκάλεια και Λαζοπούλεια ρητά αποκλείεται να ανήκει σ’ αυτούς. Επειδή δε ο Σοφοκλής υπήρξε μέγας τραγωδός και απ’ ό,τι λένε οι μελετητές του μπούρδες δεν έχει πει μέχρι νεωτέρας, είναι προφανές ότι η σωστή απάντηση είναι ο αριθμός 4. Ναι, ναι, το είπε ο κ. Τσίπρας χθες στην ιστορική του ομιλία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καταχειροκροτούμενος από την κ. Λεπέν, τον κ. Φάρατζ και τις λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις.

Υποθέτω ότι αυτός που του το σφύριξε είχε κατά νου πως γενικά κάνουν καλή εντύπωση στους ξένους οι αναφορές στην αρχαία Ελλάδα. Υποθέτω δε πως στο τραπέζι θα έπεσαν διάφορα ρητά, όπως «μηδέν άγαν», «μολών λαβέ», «γνώθι σαυτόν», «εν οίδα ότι ουδέν οίδα», «άνδρα μοι έννεπε μούσαν πολύτροπον» κ.τ.λ. ώσπου ακούστηκε το όνομα της Αντιγόνης, της παρθένου πριγκίπισσας από τη Θήβα που την έκανε διάσημη ο Σοφοκλής γιατί ήθελε να θάψει τον αδελφό της παρά την απαγόρευση του Κρέοντα. Στη δημοκρατική Αθήνα του Σοφοκλή η αποσύνδεση του νόμου από το δίκαιο θα ήταν τουλάχιστον λογικό ατόπημα.

Αν δεν με απατά η μνήμη μου η Αντιγόνη πάντως δεν επικαλείται κανένα ανθρώπινο δίκαιο. Τους νόμους της πολιτείας, τους ανθρώπινους, έχει αναλάβει να τους υπερασπιστεί ο Κρέων, ενώ η κόρη του Οιδίποδα μιλάει στο όνομα του εθιμικού και του θεϊκού δικαίου, και υπερασπίζεται τις τιμές που πρέπει να αποδίδονται στους νεκρούς. Λεπτομέρειες θα μου πείτε. Στη χώρα όπου η επίδειξη της αμάθειας θεωρείται άσκηση επαναστατικής πολιτικής αυτά δεν μετράνε. Λεπτομέρειες όμως που έχουν τη σημασία τους γιατί με τον τρόπο τους αποκαλύπτουν μία από τις παγιωμένες εμμονές της δημοκρατίας μας. Οι νόμοι κατά βάση είναι άδικοι οπότε και το καθήκον του καθενός από μας είναι να διεκδικούμε το δίκιο μας συγκρουόμενοι μαζί τους. Ο κ. Τσίπρας μετέτρεψε τη νοοτροπία του τσούρμου που κλείνει τους δρόμους για το δίκιο του σε εθνική στρατηγική.

Ο κ. Τσίπρας και η παρέα του αντιμετωπίζουν την Ε.Ε. χρησιμοποιώντας τον ελληνικό λαό ως συντεχνία που διεκδικεί υπερωρίες. Η ιστορία της μεταπολίτευσης γράφτηκε, εκτός των άλλων, από συντεχνίες που αδιαφορούσαν για τους νόμους διεκδικώντας το δίκιο τους. «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη», «Δεν μας ενδιαφέρουν οι θεσμοί. Μας ενδιαφέρει ο λαός». Η Αντιγόνη ως εκπρόσωπος των συνταξιούχων, των δημοσίων υπαλλήλων, και των φαρμακοποιών είναι μια ιδέα θα μου πείτε.

Εκτός κι αν ο κ. Τσίπρας ήξερε πολύ καλά για τι μιλούσε και ήθελε με τη λόγια αναφορά να υπενθυμίσει ότι ο ίδιος εκπροσωπεί το εθιμικό δίκαιο αυτού του τόπου. Τα ήθη μιας χώρας που δεν σέβεται τους νόμους και τις συνθήκες επειδή θεωρεί ισχυρότερες τις παραδόσεις της για τις πρόωρες συντάξεις και τα ωράρια των φαρμακείων. Το μόνο που με ανησυχεί στην όλη ιστορία είναι το τέλος της Αντιγόνης. Εκεί πια είναι το πρόβλημα της εκπαίδευσής μας, γιατί αν θυμάμαι καλά, ποτέ δεν προλαβαίναμε να τελειώσουμε τα κείμενα πριν από τις εξετάσεις του Ιουνίου.

Έντυπη