Αγγέλα Καστρινάκη: Ήρθε η ώρα να πούμε ΟΧΙ στην κουλτούρα της βίας

Αυτά είπα το πρωί, κατά την τελετή αποφοίτησης του Τμήματος Φιλολογίας, Πανεπιστήμιο Κρήτης.


"Η στιγμή της αποφοίτησης είναι πάντα στιγμή χαράς για εσάς, για τους γονείς, για τους φίλους σας. Στιγμή για λουλούδια, φωτογραφήσεις, λίγη παραπάνω φασαρία και πολλή συγκίνηση. Είθε όλα να πάνε καλά στη ζωή σας από εδώ και πέρα! Το εύχομαι από καρδιάς.
Θα επιθυμούσα να σας ξεπροβόδιζα απλώς με αυτή την ευχή. Και κάτι τέτοιο θα γινόταν, αλήθεια, έως πριν μερικά χρόνια. Σήμερα όμως αισθάνομαι την ανάγκη να σας απευθύνω δυο τρία λιγότερο γιορταστικά και περισσότερο σοβαρά λόγια.
Αποφοιτάτε σε μια δύσκολη στιγμή. Δύσκολη, όχι μοναχά για τη χώρα μας, αλλά για τον κόσμο ολόκληρο. Πρόκειται για μια στιγμή συνολικής ανισορροπίας, για μια στιγμή κρίσιμης ανακατάταξης των δυνάμεων. Γνωρίζουμε όλοι τι συμβαίνει στα ανατολικά μας παράλια, που είναι και τα ανατολικά σύνορα της Ευρώπης. Η αλληλεγγύη μας προς τους ανθρώπους που πάσχουν νομίζω πως πρέπει να θεωρείται δεδομένη.
Από την άλλη μεριά, στην καρδιά της Ευρώπης και στην καρδιά του πολιτισμού μας, στην καρδιά της χώρας με τους στενότερους δεσμούς φιλίας με την Ελλάδα, συνέβη το πιο αποτρόπαιο χτύπημα. Στα μέρη όπου μονάχα διασκέδαζε ειρηνικά η νεολαία. Η καρδιά μου βρίσκεται στο Παρίσι, όπως πιστεύω ότι βρίσκεται και η δική σας.
Ήρθε η στιγμή να πούμε όλοι αποφασιστικά: όχι στην τρομοκρατία, όχι στη βία, όχι στην κουλτούρα της βίας. Και να το εφαρμόσουμε αυτό σε όλη την κλίμακα των δυνατοτήτων μας. Στην πολιτική συμπεριφορά, στην κοινωνική συμπεριφορά, στην καθημερινότητα. Δεν είναι αυτά τα επίπεδα ασύνδετα μεταξύ τους. Από τον φόνο αθώων ανθρώπων, από τους προπηλακισμούς αντιπάλων στους δρόμους, από τους βανδαλισμούς και τις καταστροφές δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, έως δυστυχώς και τις εθιμικές «καταλήψεις»: και αυτές οι τελευταίες είναι, στο ποσοστό που τους αναλογεί, άσκηση καταχρηστικής εξουσίας σε βάρος άλλων.
Τούτη λοιπόν την εποχή του μίσους και του πένθους, ελπίζω να μη μείνουν κενές λέξεις η δημοκρατία, ο σεβασμός του άλλου, ο ορθός λόγος, ό,τι το Πανεπιστήμιο και το Τμήμα μας συγκεκριμένα ζητά να μεταδώσει σε όλους και όλες, και να εφαρμόσει καθημερινά. Ας οδηγούν τις πράξεις μας η ανεκτικότητα και η αυτοκριτική.
Είναι καιρός να υπερβούμε το πνεύμα της αντίστασης (αυτό το ΟΧΙ το κάποτε ηρωικό, αλλά και κάποτε εντελώς ανώφελο, ενίοτε και καταστροφικό), είναι καιρός να μας εμπνεύσει το πνεύμα της δημιουργίας, που είναι ταυτόχρονα και το πνεύμα της συνεργασίας. Ώστε να παύσουν οι κραυγές της αγανάκτησης και να ακουστεί το τραγούδι της χαράς.
Να είστε καλά και να βρείτε τον δρόμο σας!"