Ευθύμης Δημόπουλος: Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο χρόνος

Από την αρχή της κρίσης το ελληνικό πολιτικό σύστημα επιδίωξε να διαστείλει το χρόνο εφαρμογής των μέτρων του μνημονίου. Να καθυστερήσει τις αλλαγές και τις μεταρρυθμίσεις, επιδιώκοντας απανωτές παρατάσεις.

Καμιά όμως κυβέρνηση δεν εκμεταλλεύτηκε το χρόνο με τρόπο τόσο οδυνηρό για τη χώρα και τόσο παραπλανητικό για την κοινή γνώμη όσο η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Από την υπερήφανη διαπραγμάτευση του 2015 ως το κλείσιμο της αξιολόγησης «στις αρχές του 2016» και από τον εξορθολογισμό του ασφαλιστικού ως την Ειδομένη η κυβέρνηση αφήνει τη χώρα να σαπίσει μέσα σε ένα περιβάλλον στασιμότητας και προκλητικής αδράνειας. 

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Το χειρότερο όλων είναι ότι με πολιτικαντισμούς και απίστευτες ίντριγκες (όπως η συζήτηση στη Βουλή για τη διαφθορά και το πρόσφατο με το ΔΝΤ) βαφτίζει τη στασιμοχρεωκοπία (ο όρος του Ε. Βενιζέλου είναι ο πλέον εύστοχος) αντίσταση για τη χώρα και το λαό της. Εθνοκαπηλεία και άγιος ο Θεός. Αφήνει να πλανάται στην ατμόσφαιρα ότι κάτι θα γίνει στο τέλος, κάτι καλύτερο. «Κάτι θα γίνει, θα δεις» που λέει και μια συλλογή διηγημάτων του Οικονόμου όπου περιγράφονται οι δραματικές ψευδαισθήσεις απελπισμένων ανθρώπων. Εμπόριο ελπίδας. «Μη βιάζεστε, θα δείτε τα αποτελέσματα» μας έλεγαν το 2015, τα ίδια μας λένε και σήμερα. Έφτασαν πέρσι τη χώρα στο αμήν, εκεί την οδηγούν και σήμερα. Κάνουν πολιτική της εβδομάδας μόνο για να κρατάνε ζωντανή την προπαγάνδα τους, τη συνοχή της κοινοβουλευτικής τους ομάδας, τα προσωπεία της αριστεροφροσύνης στο κόμμα και κυρίως τις θέσεις των υπουργείων όπου στήνουν τη νέα διαπλοκή. Στα παλιά τους τα παπούτσια οι άνεργοι, στα παλιά τους τα παπούτσια και η επανεκκίνηση της οικονομίας. 

Ο χρόνος μπορεί να είναι χρήμα για όλο τον κόσμο, αλλά για αυτούς είναι μόνο προπαγάνδα και παρόλες της δεκάρας. Άλλωστε, για όσους τους ξέρουμε λίγο παραπάνω, έτσι τον γέμιζαν πάντα.