Θόδωρος Σούμας: Suntan, ένα φιλμ του Αργ. Παπαδημητρόπουλου




Ο Αργύρης Παπαδημητρόπουλος γύρισε το 2010 το πολύ άμεσο και δροσερό κοινωνικό φιλμ Wasted youth (σε συσκηνοθεσία Γιαν Φόγκελ), το οποίο χρησιμοποιεί την επικαιρότητα της εποχής του (εμπνέεται από το φόνο του Γρηγορόπουλου από τον αστυνόμο Κορκονέα), χωρίς να είναι ένα εύκολο και φτηνό πολιτικό φιλμ, μα εντελώς το αντίθετο... Έχει σαν θέμα την αιματηρή, μοιραία και φονική, τυχαία συνάντηση ενός ανέμελου, «εξεγερμένου» εφήβου και της παρέας του με έναν βουλιαγμένο στα ψυχολογικά του προβλήματα, αστυνόμο. Φρέσκος κι εύστοχος ρεαλισμός, άμεση κινηματογράφηση, στυλ που θυμίζει ντοκιμαντέρ.

Επίσης, ο Παπαδημητρόπουλος γύρισε το 2008 την αστυνομική κωμωδία Banκ bang, με πρωταγωνιστή τον αστείο B. Χαραλαμπόπουλο.
Το 2014 σκηνοθέτησε το δυνατό και ολοκληρωμένο, ερωτικό ψυχογράφημα Suntan. Αφηγείται τη ζωή ενός μοναχικού κι εσωστρεφούς, σαρανταπεντάρη γιατρού στην Αντίπαρο, το καταθλιπτικό χειμώνα και το ηλιόλουστο, γεμάτο τουρίστες καλοκαίρι. Το καλοκαίρι ο γιατρός, για να βγει απ' τη μιζέρια του, θα μπει σε μια παρέα νεαρών, γυμνιστών τουριστών -μερικοί Έλληνες, μερικοί ξένοι-, θα φλερτάρει, θα χορέψει σε κλαμπ, θα αρχίσει να απελευθερώνει το ήδη φθαρμένο και πλαδαρό σώμα του, θα πιει πολύ και θα ερωτευτεί -μοιραία- μια εικοσάρα Ελληνίδα, την Άννα. Η Άννα θα του προσφέρει μια φορά, ευκαιριακά κι ανεπαρκώς, το ερωτικότατο κορμί της και ο γιατρός θα κολλήσει... Η νεαρή θα του γίνει έμμονη ιδέα και η επακόλουθη αποστέρηση, μετά την αναχώρηση της μικρής για ένα διάστημα, θα αναδείξει την προβληματική κι ελλειμματική ψυχοσύνθεση του γιατρού. Έχει ήδη προλάβει να μας δηλώσει πως στο παρελθόν έχει περάσει πολλά. Ο συναισθηματικός του κόσμος είναι ευάλωτος, μάλλον διαλυμένος. Μέσα από τις δοκιμασίες του ατελέσφορου έρωτα, σταδιακά θα τρελαθεί και θα ξεπέσει ολοένα και περισσότερο, θα αμελήσει τα ιατρικά καθήκοντά του, θα εξευτελιστεί και θα λοιδορηθεί, θα γίνει ο περίγελως όλων, των νεαρών γυμνιστών της παρέας και των ντόπιων κατοίκων. Η ψυχοσεξουαλική ταυτότητα του κεντρικού ήρωα, υπό το συντριπτικό βάρος του αποτυχημένου έρωτά του, αναδεικνύεται ολοένα και πιο ψυχοπαθολογική. Η κατάληξη της διάψευσης και της σεξουαλικής αποτυχίας του θα τον οδηγήσουν στην κορύφωση της τρέλας και της βιαιότητάς του, με ένα απονενοημένο ερωτικό διάβημα.


Η ταινία έχει πολύ πετυχημένη σκηνοθεσία, μεγάλη κι εύστοχη εκφραστικότητα, σωστό μοντάζ, τέμπο και κλιμάκωση της έντασης, ωραίες ηλιόλουστες καλοκαιρινές -μα και χειμερινές- εικόνες και πολύ καλές ερμηνείες. Κυρίως του φοβερού κι ευαίσθητου χοντρούλη Μάκη Παπαδημητρίου, μισογερασμένου, ηλιοκαμμένου και “καμμένου” παρά τη θέλησή του, γιατρού, φαβορί για το βραβείο αντρικής ερμηνείας της ελληνικής Ακαδημίας κινηματογράφου. Επίσης της αισθησιακής και χαρούμενης, αυθόρμητης Άννας – Έλλης Τρίγκου. Ακόμη, ο Παπαδημητρόπουλος περιγράφει εύστοχα και λιτά τον κοινωνικό περίγυρο του νησιού και των ανθρώπων του, ικανότητα διακριτικού μα αποτελεσματικού, κοινωνικού ρεαλισμού που συναντήσαμε και στο Wasted youth. Εν κατακλείδι, πρόκειται για μια αισθαντική, οργασμική και νεανική, κωμική μα κι επώδυνη ψυχολογική ταινία πάνω στις ερωτικές ορμές και το πώς αυτές διαψεύδονται και λοξοδρομούν υπό το βάρος της αποτυχίας...

Σχόλια

  1. February 13, 2004

    [....]
    Υπάρχουν κενά ζωής που είναι δυσαναπλήρωτα. Αν δεν διαβάσεις παιδική λογοτεχνία στα παιδικά σου χρόνια δεν είναι δυνατόν να καλύψεις το κενό διαβάζοντας την σε μεγαλύτερη ηλικία. Αν δεν μάθεις κάποια γλώσσα όταν είσαι μικρός ποτέ δεν θα μπορέσεις να την αφομοιώσεις σε βάθος. Το ίδιο συμβαίνει και με τον έρωτα. Αν δεν τον γευτείς από τα δεκαεφτά σου, πάει πέταξε το πουλάκι και ότι και να κάνεις στην συνέχεια, όσο και αν προσπαθήσεις να καλύψεις τα χαμένα χρόνια εκείνα δεν γυρίζουν πίσω..Έτσι συμβαίνει με τη ζωή ολάκερη.
    Λόγοι διάφοροι, ατομικοί, κοινωνικοί, πολιτικοί, οικονομικοί, συχνά όλοι μαζί στέκονται εμπόδιο στο να χαρούν κάποιοι τη ζωή τους. Κάποτε ορισμένοι από αυτούς συνειδητοποιούν πόσο πιο εύκολο είναι να χαϊδέψουν έστω επιφανειακά και ετεροχρονισμένα ότι στερήθηκαν, περνώντας στην αντίπερα όχθη. Τότε τους πιάνει πανικός, τρέχουν και δεν φθάνουν πιστεύοντας ότι έτσι μπορεί να καλύψουν το χαμένο μια για πάντα έδαφος. Κι όταν πια οι δύσμοιροι πάντα δεύτεροι και καταϊδρωμένοι κατορθώνουν να γευτούν έστω και τόσο δα από όσα τους στέρησε η καταγωγή τους, οι συνθήκες της νιότης τους, το παρουσιαστικό τους και ότι άλλο κακό της μοίρας τους, βαυκαλίζονται πως άδραξαν τον επίγειο παράδεισο. Κι ας τους χλευάζουν οι πάντες, από τους παραδοσιακούς αστούς, μέχρις εκείνους που αποφάσισαν εγκαίρως να εξαργυρώσουν το αριστερό τους παρελθόν και να επενδύσουν δεξιά και πιότερο απ' όλους οι παλιοί τους σύντροφοι, εκείνοι συνεχίζουν αγέρωχοι να γλείφουν εκεί που είχαν φτύσει, να πορεύονται με τα τέσσερα μπας και μπορέσουν και πετύχουν σκυμμένοι, ότι δεν κατόρθωσαν όρθιοι.
    [...]
    Δεν αρκούν αυτά τα συναισθήματα απέναντι σε εκείνους που έχασαν την πιο υψηλή ελπίδα τους και μετά συκοφάντησαν όλες τις ελπίδες.
    Αυτούς δεν μπορείς μόνο να τους λυπάσαι. Γιατί και στη λύπη υπάρχουν όρια.
    [...]
    Φθόνου που προέρχεται από έναν ξερόλα φουκαρά, που προσπαθεί καθυστερημένα να γευτεί ο λιγούρης τα κόκαλα που του πετούν, ενάντια σε κάποιον σαν τον Τσε, από παλιό αριστοκρατικό σόι, που έζησε από μικρός τη Ζωή , όμορφο, γυναικά κι' επαναστάτη , που χόρεψε και γι'αυτό ένοιωσε το ταγκό, που έζησε και άντεξε να πεθάνει επαναστάτης.
    Και σε κατώτερα !! Αν υπάρχουν.
    Γιώργος Ρούσης

    ΥΓ To εχω αποθηκευσει απο το 2004. Απο τα πιο μεστα κειμενα ever. Λιβελλος στους κηρυκες της υπαναπτυξης και του καθ΄ημας επαρχιωτισμου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το ως ανω ελαφρα αλλαγμενο (Κυριακή 8 Δεκέμβρη 2002) στο

    http://www.rizospastis.gr/story.do?id=1548272

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία