Ευθύμης Δημόπουλος: Η συνέλευση

Αυτό τον καιρό διεξάγονται εκλογοαπολογιστικές γενικές συνελεύσεις εκπαιδευτικών σε κάθε εκπαιδευτική περιφέρεια. Παρατηρώντας στο μικροσκόπιο το εθιμικό και νομικό καθεστώς των δημοσιοϋπαλληλικών συνελεύσεων μπορούμε να συμπεράνουμε αρκετά για τις νοοτροπίες, τα συμφέροντα και τις προτεραιότητες του χώρου. 

Η Γ. Σ. έχει τα εξής βασικά χαρακτηριστικά

1. Διεξάγεται πάντα πρωί, την ώρα που θα έπρεπε το σχολείο να δουλεύει. Γιατί συμβαίνει αυτό; Για να έχουν ισχυρό κίνητρο οι εκπαιδευτικοί να παραστούν στη συνέλευση. Αν διεξαγόταν το απόγευμα δε θα πατούσε ψυχή. Ποιος θα σπαταλούσε τον προσωπικό του χρόνο, για να τρέχει σε προκάτ και αδιάφορες συνελεύσεις. Ενώ από το ωράριο και το χώρο της εργασίας τους οι περισσότεροι θέλουν να δραπετεύσουν. Μέρες πριν τη διεξαγωγή της συνέλευσης πολλοί την αναμένουν ως μέρα αργίας, ως «μάννα εξ ουρανού». Οι γονείς που εργάζονται και έχουν μικρά παιδιά, ας κόψουν το λαιμό τους τη συγκεκριμένη μέρα να βρουν λύση.

2. Οι εκπαιδευτικοί, αν και δεν εργάζονται τη συγκεκριμένη μέρα, θα πληρωθούν. Κανείς δε χάνει το μεροκάματο παρόλο που το σχολείο παραμένει κλειστό και δεν παρέχει υπηρεσίες προς τους φορολογούμενους πολίτες.

3. Ωστόσο παρά τις διευκολύνσεις ο αριθμός των συμμετεχόντων στη Γ.Σ. (γενική συνέλευση) είναι δραματικά μικρός. Για απαρτία ούτε συζήτηση. Άλλωστε με βάση τα ισχύοντα την 3η φορά που συγκαλείται μια συνέλευση μπορεί να διεξαχθεί χωρίς απαρτία. Η ατμόσφαιρα των συνελεύσεων διανοητική, συναισθηματική, κοινωνική είναι αποπνικτική. Μιλούν σχεδόν αποκλειστικά οι συνδικαλιστές των παρατάξεων και οι εκπρόσωποι του προεδρείου με αφόρητες στερεοτυπίες. Ο διάλογος που διεξάγεται δε διαφέρει ως προς την υστερία και την ποιότητα από τα χειρότερα τηλεπαράθυρα. Οι όροι της συζήτησης είναι αποκλειστικά συντεχνιακοί ή σχετίζονται με κυβερνητικά μέτρα και ποτέ μα ποτέ εκπαιδευτικοί. Το θέμα εκπαίδευση απουσιάζει, το αντικείμενο «κλάδος» καλύπτει τα πάντα. 

4. Προς το τέλος της συνέλευσης, το μεσημέρι, ο αριθμός των εκπαιδευτικών πολλαπλασιάζεται ξαφνικά. Αυτό συμβαίνει για πολλούς λόγους. Καταρχήν, πολλοί πιστεύουν ότι πρέπει να υπογράψουν σε μια λίστα που υπάρχει για να δείξουν ότι παρέστησαν στη συνέλευση, γιατί με βάση τους τύπους, αν δε συμμετέχουν θα έπρεπε να βρίσκονται σχολείο και να εργάζονται. Περιττεύει να πούμε ότι κανείς και ποτέ δεν το έχει ελέγξει αυτό. Επίσης οι περισσότεροι γύρω στο μεσημέρι έχουν τελειώσει τις «δουλειές» τους αγορές, μαγείρεμα, κομμωτήρια, σφραγίσματα δοντιών, ψώνια ή καφέ και περνούν να δουν κάνα γνωστό. Τέλος η προσέλευση αυξάνεται ως αποτέλεσμα της κινητοποίησης του μηχανισμού των παρατάξεων για να εξασφαλίσουν ψήφους. Ακόμη όμως και έτσι οι όποιες αποφάσεις λαμβάνονται είναι προϊόν μειοψηφίας. 

5. Μπορεί κάποιος τη συγκεκριμένη ημέρα να μείνει σχολείο και να εργαστεί ; Τυπικά ναι. Όμως τα εμπόδια που θα αντιμετωπίσει είναι πάρα πολλά. Πρώτα θα δεχθεί τις επικρίσεις των συναδέλφων του, στη συνέχεια τις παρακλήσεις του Διευθυντή «να μη διαφοροποιηθεί, γιατί η στάση αυτή διχάζει το σύλλογο διδασκόντων και εκθέτει τους συναδέλφους που συμμετέχουν» και τέλος αν ξεπεράσει αυτά τα εμπόδια θα πρέπει να διαχειριστεί μόνος του μια ολόκληρη ημέρα με τα παιδιά που θα γκρινιάζουν. Πρέπει να κάνει 7ωρο ή 6ωρο μάθημα και παράλληλα πρέπει να εφημερεύει σε όλα τα διαλείμματα, επιβλέποντας τους μαθητές. Αν είναι σε δημοτικό και κάποιο ατύχημα συμβεί (φαινόμενο καθόλου σπάνιο) δε θα μπορέσει εύκολα να το διαχειριστεί μόνος του. Να είναι δύο αυτοί που δε θα πάνε στη συνέλευση και θα εργαστούν είναι κάτι εντελώς απίθανο.

Όλος ο συνδικαλιστικός αρνητισμός δεκαετιών στήθηκε πάνω σε αυτές τις συνελεύσεις. Σε αυτές τις συνελεύσεις πάρθηκαν οι αποφάσεις εναντίον του ΑΣΕΠ, σε αυτές τις συνελεύσεις αποφασίστηκε η συνολική καταδίκη των νέων βιβλίων, σε αυτές τις συνελεύσεις αποφασίστηκαν οι απεργίες για την αύξηση στο μισθό, τη μείωση των ωρών εργασίας, τους μαζικούς διορισμούς, σε αυτές τις συνελεύσεις βγήκαν τα ψηφίσματα κατά της αξιολόγησης και κατά του σχολείου που «παραδίδεται βορά στις ορέξεις των επιχειρήσεων και των μονοπωλίων». Σε αυτές τις συνελεύσεις δεν κατατέθηκε ποτέ καμία πρόταση για τη βελτίωση της ελληνικής εκπαίδευσης. 

Λυπάμαι που δε βρέθηκε όλα αυτά τα χρόνια ένας έλληνας κινηματογραφιστής να καταγράψει μια ημέρα δημοσιοϋπαλληλικής γενικής συνέλευσης. Θα είχαμε ένα ντοκουμέντο της χρεοκοπίας.