Βάσω Κιντή: Διέτρεξα το κείμενο των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ για το συνέδριό του. Καλά να πάθω.

Κάθησα και διέτρεξα το κείμενο των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ για το συνέδριό του. Καλά να πάθω. Ακολουθούν κάποιες παρατηρήσεις. (δεν σχολιάζω τα της γενικής πολιτικής).

--Με προκλητική αμετροέπεια εξακολουθούν να μιλάνε για «τρομακτικό ανθρωπιστικό κόστος» και για μια «άνευ προηγουμένου ανθρωπιστική κρίση» σε σχέση με τα Μνημόνια

--Χωρίς συναίσθηση ότι τους αφορά ευθέως έχουν το θράσος να ψέγουν « Το ίδιο πολιτικό προσωπικό, που με άνεση μετακινούνταν από το ένα κόμμα στο άλλο, αποδεικνύοντας ότι δεν υπάρχουν εν τέλει ιδεολογικά στεγανά ή πολιτικές διαφορές μεταξύ των πόλων του παραδοσιακού μεταπολιτευτικού δικομματισμού»

--Λένε ωμά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «επικέντρωσε σχεδόν αποκλειστικά τη δράση του στην προσπάθεια ανατροπής της κυβέρνησης [Σαμαρά]

--Λένε διπλωματικά ότι σχεδίασαν καθαρό εκβιασμό της ΕΕ «Η πλειοψηφία στα θεσμικά όργανα του κόμματος θεωρούσε ότι οι προαναφερθέντες στόχοι [του προγράμματος Θεσ/νίκης] ήταν εφικτοί εντός της Ευρωζώνης, εκτιμώντας ότι οι δανειστές δεν θα διακινδύνευαν τη διάλυσή της σε περίπτωση εξόδου της Ελλάδας από αυτήν. Η άλλη πλευρά δεν ήταν κάποιοι πιο σοβαροί αλλά το Αριστερό Ρεύμα του Λαφαζάνη που θεωρούσαν «βέβαιη τη σύγκρουση με τους δανειστές, η οποία θα οδηγούσε αναπόφευκτα σε έξοδο της χώρας από το ευρώ, μια εξέλιξη που τη θεωρούσαν κατά πλειοψηφία, έτσι κι αλλιώς, επιθυμητή.»

--Καλλωπίζουν τη συνεργασία με τους ΑΝΕΛ που "προκάλεσε και αρνητική αίσθηση σε μέρος του κόσμου της Αριστεράς στη νΕλλάδα, αλλά και σε μέρος της ευρωπαϊκής Αριστεράς» τονίζοντας τη συνεργασία με τους Οικολόγους και «την κίνηση «Πράττω»" [!!]

--Παρουσιάζουν τον εαυτό τους σαν παραζαλισμένο κοτόπουλο την περίοδο του δημοψηφίσματος «Το αποτέλεσμα ήταν σε κάθε καμπή αυτής της διαπραγμάτευσης, το κόμμα να εκπλήσσεται από διαρκώς νέα δεδομένα και να μην μπορεί να αντιδράσει στις επιθέσεις και στην υπονομευτική δράση του αντιπάλου.»

--Θέλουν να επιταχύνουν το επόμενο διάστημα τις«δράσεις στο πλαίσιο του «παράλληλου» προγράμματος στην Παιδεία, την Υγεία, την Αλληλεγγύη»

--Το πιο επικίνδυνο σε όλο το πρόγραμμα είναι η έμφαση στην άμεση δημοκρατία: Θέλουν «μεγάλα τμήματα της κοινωνικής πολιτικής να περνούν σταδιακά σε συλλογικές διαδικασίες» και να «αλλάζουν τους συσχετισμούς δύναμης στην κοινωνία» Η δημοκρατία, γράφουν θα « αγκαλιάζει έτσι όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής και μεταμορφώνεται από θεσμική διαδικασία σε νέα μορφή ζωής, με έντονη την έμφυλη διάστασή της.»

--Αντιφάσκουν προκλητικά λέγοντας αφενός ότι « κάθε κυβερνητική πολιτική πρέπει να προσαρμόζεται

στους άξονες της ισότητας και της δημοκρατίας» αλλά αφετέρου υποστηρίζοντας ότι πρέπει «να ελέγχεται για την ταξική της μεροληψία.»

--Το ίδιο ζήτημα της δημοκρατίας εμφανίζεται και στο εσωκομματικό επίπεδο. Προτείνουν οριζόντιες δομές για ενίσχυση υποτίθεται της δημοκρατίας αλλά είναι φανερό ότι προορίζουν το κόμμα για ιμάντα μεταβίβασης της κυβερνητικής γραμμής στην κοινωνία και εργαλείο στήριξης της κυβέρνησης.

--Καθησυχάζει ότι ο στόχος παραμένει « ο κοινωνικός μετασχηματισμός» αλλά αποκαλύπτει ότι « Όλο το μυστικό των ιστορικών ανατροπών μέσω της διαχείρισης της πολιτικής διακυβέρνησης, έγκειται ακριβώς στη μετατροπή των απλών και συνεχών ποσοτικών μεταβολών σε μια καινούργια ποιότητα, συγκεκριμένα στη μεταβολή από μια ιστορική περίοδο, από μια κοινωνική μορφή, σε μια άλλη. «Αν αυτό το ιστορικό δίδαγμα το κατανοήσουμε», λέει, δεν θα οδηγηθούμε στην, τόσες φορές,επαναλαμβανόμενη από πολλά αμφισβητησιακά ριζοσπαστικά κινήματα, πορεία ενσωμάτωσής τους, η οποία είναι η μόνιμη επιδίωξη των αντιπάλων μας»

--Σε ό,τι αφορά την Παιδεία προτείνει μετά το παρόν μεταβατικό στάδιο «τη λειτουργία του Ενιαίου Λυκείου Θεωρίας καιΠράξης»[lol]

--Για την τριτοβάθμια εκπαίδευση προτείνει την κατάργηση των διδάκτρων στα μεταπτυχιακά ενώ λέει πως είναι υπέρ της κατάργησης των Συμβουλίων Ιδρύματος, υπέρ της συμμετοχής όλων των συνιστωσών της πανεπιστημιακής κοινότητας τόσο στις διαδικασίες ανάδειξης των αρχών διοίκησης, όσο και στα θεσμικά όργανα των Ιδρυμάτων». Επίσης είναι υπέρ « της αποκατάστασης του Ασύλου».

--Τέλος για τον πολιτισμό θέλει έναν «νέο υπόδειγμα». «Με καθοριστικό τον ρόλο του κράτους στον σχεδιασμό, τον συντονισμό και τη δημιουργία πολιτιστικών δομών, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα τον πλουραλισμό της καλλιτεχνικής έκφρασης και δράσης, μακριά από κάθε λογοκρισία και καταστολή.» Κράτος πατερούλής.