Στέλιος Πάλλας: Για τις εκλογές των ΗΠΑ


Από το fb


Ας τα πάρουμε από την αρχή. Η νίκη του Τραμπ δίνει το σήμα σε κάθε ημίτρελο να υπόσχεται ό,τι θέλει, να λέει ό,τι θέλει και να εκλέγεται. Οι ΗΠΑ είναι θωρακισμένες θεσμικά και βεβαίως η ανεξαρτησία των βουλευτών και των γερουσιαστών θεσμοθετημένη και βαθιά ριζωμένη. Η Ουγγαρία όμως δεν είναι. Είναι μέγα λάθος να εστιάζουμε στο εκάστοτε πρόσωπο και φορέα του λαϊκισμού αλλά στην σκιά που αφήνει και κυρίως στους λόγους που ανήλθε στην εξουσία. 


Όλοι οι ψηφοφόροι του Τραμπ δεν είναι φασίστες, ούτε αμόρφωτοι, ούτε βλάκες, ούτε hillbillies, ούτε deplorable -- σίγουρα υπάρχουν και white supremacists, συνωμοσιολογοι και μισάνθρωποι -- όπως και οι συμπολίτες μου που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ. Ασχέτως αν και οι Έλληνες οπαδοί του Τραμπ ήταν οι πρώτοι που τους αποκαλούσαν γίδια. Θύμαμαι ένα νέο παιδί από την Δυτική Βιρτζίνια που ζητούσε δουλειά, μόνο δουλειά -- όχι επιδόματα. Οκ, έλεγε και τα "τρελά" του ότι οι αμερικανικές εταιρείες που έφυγαν από την χώρα, την πρόδωσαν. Αλλά ποιος μπορεί να τον λοιδορήσει; ποιος θα τολμήσει; θυμάμαι στην τηλεόραση τον δήμαρχο της πόλης του Monessen, τον κ. Σταυράκη, μιας πόλης της Πενσυλβάνιας που έσφυζε από ζωή λόγω των steel industries, μιας πόλης των unions και των δημοκρατικών να δηλώνει ότι θα ψηφίσουν Τραμπ επειδή η NAFTA τους κατέστρεψε και δεν θέλουν να βιώσουν την κόλαση με την TTIP. 


Ενδιαφέρθηκε κανείς γι' αυτούς τους ανθρώπους, που υφίστανται το κόστος μιας θεαματικής αλλαγής που ευνοεί το σύνολο της κοινωνίας αλλά αυτοι υφίστανται ένα δυσανάλογα μεγάλο κόστος; τους εξήγησε κανείς τα οφέλη του ελεύθερου εμπορίου, όταν ο Τραμπ έβγαζε τον anti free trade άσσο από τον μανίκι; Από το πρωί μέχρι το βράδυ, συντηρητικοί πολίτες έτρωγαν στα μούτρα την χλεύη της Miley Cyrus και της Μαντόνα για τον τρόπο ζωής τους. Αν κάτι διακρίνει μια φιλελεύθερη κοινωνια είναι διάφοροι δρόμοι προς την ευτυχία.


 Τις έφτυσαν στα μούτρα με την ψήφο τους -- συνεχίστε λοιπόν να ασχολείστε με το ποιος παει στην Τήνο και το όνομα σας δεν θα το δείτε ούτε στις δημοσκοπήσεις πολλω δε μάλλον στην κάλπη. Ακομη και αν έχανε την προεδρία ο Τραμπ, πάλι κερδισμένος θα ήταν. Κέρδισε τα ΜΜΕ, το establishment του ρεπουμπλικανικού κόμματος, την Ουάσινγκτον, την Νέα Υόρκη και την ηλιόλουστη Καλιφορνια, μετουσίωσε το tea party σε trump party. Τελικά εκτός από τον λευκό, blue collar, άνδρα και η ελιτ δεν μπορεί να κατανοήσει την νεα πραγματικότητα και κάποιος αλλος θα γεμίσει το κενό. Αυτή ειναι η φυσική πορεία των πραγμάτων.

Σχόλια

  1. Οι Liberals (εδώ και αλλού) υμνούσαν τη ΝΑFΤΑ (που έθαψε τους εργαζόμενους των ΗΠΑ) και την ΤΤΙP. Λοιπόν, ας χορεύουν τώρα.
    Αλλά εμείς οι λοιποί, τι φταίμε;
    ΥΓ: Scott London: Η σκοτεινή νύχτα της ψυχής. Η «Εξέγερση των Ελίτ» & η «Προδοσία της Δημοκρατίας» (Christopher Lasch)
    https://t.co/8MfxLaRh0e

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Απ’ αυτα που εχω καταλαβει στον ανεπτυγμενο κοσμο, γενικα οι φιλελευθεροι, σοσιαλδημοκρατες,… δεν εχουν καταφερει να επιλυσουν το προβλημα της ανεργίας μετα την παγκοσμιοποιηση με κρατικες επενδυσεις και κινητρα για νεες επενδυσεις και στη θεση τους έρχονται οι λαικιστες, συντηρητικοι, ισλαμοφοβικοι,…

    Δεν πιστευω οτι οι δευτεροι θα μπορεσουν να επιλυσουν τα προβληματα των εργαζομενων και της συρικνουμενης μεσαιας ταξης, εφοσον τα κεφαλαια θα παιζονται σε χρηματοικονομικα προιοντα, ενω με τις συμφωνιες όπως την TTIP και πιο παλιά την NAFTA ουσιαστικα οι αναπτυγμενες χωρες εκχωρησαν μεγαλο τμημα της βιομηχανικης παραγωγης στα BRIC και στις ασιατικες χωρες.

    Ο Τζερεμυ Ριφκιν το 1995(στο «Το τελος της εργασιας και το μελλον της» Η δύση του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού και το χάραμα της μετά την αγορά εποχής, Λιβανης, 1996) προβλεψε την τεχνολογικη ανεργια (λογω βελτιστοποιησης/αυτοματοποιησης της βιομηχανικης παραγωγικης και των υπηρεσιων) αλλα δεν μπορουσε να προβλεψει την τεραστια μετακινηση κεφαλαιων στο χρηματοικονομικο τομεα και τον πολλαπλασιασμο του " χρηματιστηριακου αερα" καθως και την «εκχωρηση» μεγαλου τμηματος της βιομηχανικης παραγωγης σε αναπτυσομενες χωρες, γεγονοτα που εχουν δημιουργησει μεγαλη συρικνωση βιομηχανικων κλαδων και αντιστοιχη ανεργια και εξαθλιωση των εργαζομενων στις παραδοσιακες βιομηχανικες χωρες, και την αντιστοιχη συρικνωση των θεσεων εργασιας στην μεσαια ταξη.

    Επομενως - με μεγαλη δυσκολια- και μονον με διεθνεις διασκεψεις, συμφωνιες και αποφασεις μπορει να αλλαξει η ολη κατασταση για επανα-βιομηχανοποιηση του πρωτου(;) κοσμου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία