tag:blogger.com,1999:blog-2947403144618158502.post3047524117020242863..comments2024-02-10T17:24:39.478+02:00Comments on μη μαδας τη μαργαριτα: Oι δυο βάρκες – με αφορμή το κείμενο του Αντώνη ΜανιτάκηLeo Kastanashttp://www.blogger.com/profile/04012263911320790874noreply@blogger.comBlogger5125tag:blogger.com,1999:blog-2947403144618158502.post-3991119381213284932011-12-07T20:52:02.078+02:002011-12-07T20:52:02.078+02:00απάντηση
Η αλήθεια είναι πως εγώ προέρχομαι από μι...απάντηση<br />Η αλήθεια είναι πως εγώ προέρχομαι από μια σχολή ελευθεριακών και καστοριαδικών επιρροών που έχει απορρίψει προ πολλού το εγελομαρξιστικό πλαίσιο, συνεπώς ξεκινάμε από διαφορετικές προκείμενες. Παρότι τα εργαλεία ανάλυσής μας είναι πολύ διαφορετικά, παρακολουθώ με ενδιαφέρον προσπάθειες όπως της LLS και νομίζω ότι ξεφεύγουν κατά πολύ από την περιρέουσα ατμόσφαιρα της πνευματικής νωθρότητας. Όσο για τη χρήση των μεταμοντέρνων στοχαστών από το "κίνημα", η αίσθησή μου είναι ότι αποθεώνονται υπέρμετρα και όχι ότι αγνοούνται. Η εξέταση πάντως των στοχαστών αυτών σε σχέση με την κλασσική αναρχική παράδοση, μπορεί να προσφέρει στην κατανόηση και των δύο.<br /><br />Φιλικά,<br />Θ.Π.<br />Submitted by Γ.Παγιασλής (χωρίς επαλήθευση) on Σάβ, 12/03/2011 - 23:17.<br />Είναι ενδιαφέρον το σημείο που εντοπίζετε στο κείμενο του Μανιτάκη. Όντως εισάγει στοιχεία από δυο διαφορετικές παραδόσεις αλλά το κάνει επιλεκτικά. Δεν πρόκειται περί συμφυρμού αλλά για επιλεκτική σύνθεση. Νομίζω ότι γενικεύετε τις αναζητήσεις της σύγχρονης αριστεράς με την χρήση της ορολογίας του «μετανοντέρνου νέο αναρχισμού» σωρεύοντας διαφορετικά πράγματα.<br /><br /><br /> Σας διαφεύγει ότι ακριβώς οι Negri,Badiou,Agamben τυγχάνουν μιας πολύ επιφυλακτικής και επιμελημένα επιλεκτικής χρήσης από τους πολιτικούς φορείς της πιο «κινηματικής αριστεράς» .Αυτό γίνεται γιατί ακριβώς το σύνολο του έργου τους είναι πολύ πιο σφαιρικό και επινοητικό από ότι η τρέχουσα τυπολογία της ρουτίνας προσλαμβάνει. Ενδεικτικά ας αναφέρουμε ότι η ανάλυση του Negri τον οδήγησε να καλέσει σε Ναι στην πρώτη Ευρωπαϊκή Συνθήκη (Ζισκαρ Ντ’Εσταιν) και στην καθαρή προτίμηση προς τον «θεσμικό» Λούλα έναντι του λαϊκιστή Τσάβες.<br /><br /><br />Βλέπετε την σύγχρονη αριστερή αναζήτηση μάλλον με την υπογραφή μερίδων μιας δογματικής αριστεράς , ενώ το έργο αυτό όντως στην ανοικτότητα του πλησιάζει με τις πιο γόνιμες πλευρές του φιλελευθερισμού. Εξ’ άλλου ο Μανιτάκης είναι σαφής ως προς τον Negri, αναφέρεται σε μια επιλεκτική ανάγνωση.<br /><br /><br />Επιτρέψτε μου να δω το μέλλον της αριστεράς ακριβώς σε αυτή την σύνθεση ,απαλλαγμένη από προκαταλήψεις, μερικότητες, και ασύμμετρες οικειοποιήσεις<br /><br />Με εκτίμησηLeo Kastanashttps://www.blogger.com/profile/04012263911320790874noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2947403144618158502.post-26619731603017765372011-12-07T20:49:45.102+02:002011-12-07T20:49:45.102+02:00απάντηση
Για τον Ζίζεκ δεν μπορεί να γίνει συζήτησ...απάντηση<br />Για τον Ζίζεκ δεν μπορεί να γίνει συζήτηση, τα έχει γράψει εδώ η Βάσω Κιντή. Θα επιμείνω στην προσπάθεια κατηγοριοποίησης που έκανα στο κείμενο ρωτώντας το εξής: είναι δυνατός ο συγκερασμός της φιλελεύθερης θέσης πως εδώ και τουλάχιστον έναν αιώνα ο "λαός" συμμετέχει ρητά στις πολιτικές αποφάσεις και της "ριζοσπαστικής" αξίωσης περί επανάστασης; Τι θα αλλάξει επαναστατικώ τρόπω ο ίδιος ο λαός; Αυτό που ο ίδιος δημιούργησε μέσω της συμμετοχής του στην πολιτική ζωή με τις εκλογές, στην κοινωνικοοικονομική ζωή με την κατανάλωση κ.λπ.; Θέλω να πω, είναι πραγματικά δυνατόν, χωρίς να προσφύγουμε σε συνομωσιολογικές και ανορθολογικές θεωρήσεις να διατηρήσουμε άθικτο τον πυρήνα της παραδοσιακής επαναστατικής σκέψης (θα γίνει επανάσταση επειδή υπάρχει εκμετάλλευση, κυριαρχία κ.λπ.) μαζί με την παραδοχή πως ζούμε πλέον σήμερα ( 2-3 αιώνες μετά τους παραδοσιακούς επαναστάτες) σε ένα φιλελεύθερο καθεστώς; Κάπου εδώ εντοπίζω την αδυναμία συγκερασμού και την ανυπέρβλητη αντίφαση, τις δύο βάρκες που γράφω στο κείμενο. Αυτά με δεδομένα πως αυτοί που χαρακτηρίζω μεταμοντένους νεο-αναρχικούς διατηρούν το παραδοσιακό επαναστατικό σχήμα, όπως εξηγώ, και αλλάζουν επιφανειακά τους όρους μιλώντας για εξέγερση, για πλήθη κ.λπ. Ήθελα να μου πείτε την άποψή σας ως καθ' ύλην αρμόδιος. <br /><br /><br />Submitted by LLS (χωρίς επαλήθευση) on Δευ, 12/05/2011 - 19:03.<br />Τωρα κατάλαβα την ένσταση.<br />Δεν νομίζω όμως οτι υπάρχει σοβαρή αριστερή πολιτική δύναμη η οποία να αποδέχεται αυτου του τύπου την επανάσταση .<br />Εάν υπηρχε έχετε δίκιο<br />Θα πρότεινα να μην πάρουμε τοις μετρητοις τις διάφορες ρητορικες εξάρσεις που δεν ανήκουν στην πολιτική αλλα είναι μάλλον μορφές του ακραιου .<br />Νομίζω ότι στην βάση αυτη δε διαφωνούμε .<br />ΧαιρετώLeo Kastanashttps://www.blogger.com/profile/04012263911320790874noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2947403144618158502.post-28222838733257399162011-12-07T20:49:09.089+02:002011-12-07T20:49:09.089+02:00Η συζήτηση που έγινε στην πρώτη δημοσίευση του κει...Η συζήτηση που έγινε στην πρώτη δημοσίευση του κειμένου στο arguments μεταξύ του LLS, κατά κόσμο Γιάννη Παγιασλή και του Θανάση Πολλάτου.<br />Για τη μεταφορά Leo:<br /><br />Submitted by Γ.Παγιασλής (χωρίς επαλήθευση) on Δευ, 12/05/2011 - 08:09.<br />Απλώς για να συμβάλω στην πλοκή της συζήτησης επιτρέψτε μου να σημειώσω :<br /><br /><br />Είναι ουσιαστικά αδύνατο η πιο "δογματικη" η "τελετουργική" αριστερά να υιοθετήσει τους Negri, Badiou,Zizek απλά γιατι :<br />Ο Νεγκρι απορρίπτει ως ξεπερασμένει την εργασιακή θεωρία της αξίας,και τελικά το πληθος του είναι στον αντιποδα της "ταξης"<br />Ο Badiou είναι δομικά κατά οποιασδήποτε πολιτικης οικονομίας κυρίως κατά της μαρξιστικής<br /><br /><br />Ο Ζιζεκ προσφέρει τόσε πολλαπλες όψεις ,που στο τελος θα ζαλιστεί και ο ίδιος.<br /><br /><br />Εκείνο που γίνεται είναι μια πολύ επιλεκτική και μερική χρήση διαφόρων κειμένων τους, αλλά οταν η συζήτηση "χοντραίνει" αναδύονται σοβαρές διαφωνείες<br /><br /><br />΄Με μια έννοια ο "μεταμοντερνος μαρξισμός" είναι πιο κοντα στον "ανταγωγινιστικό μεταρρυθμισμό" αλλά δυστυχώς και αυτός ο χωρος χαρακτηρίζεται από μια σχετική δυσανεξία προς τις ιδεολογικές αναζητήσεις, και έχει μπλεχτει στα δύκτια ενός τεχνικο΄- οικονομικού μεταρρυθμισμού σε στυλ think tank κεντροαριστερής κυβέρνησης<br />Φιλικά<br />Γ.ΠLeo Kastanashttps://www.blogger.com/profile/04012263911320790874noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2947403144618158502.post-33404376642466001492011-12-07T20:42:18.443+02:002011-12-07T20:42:18.443+02:00Γιάννη
την είδα και ίσως θα έπρεπε να την είχα αν...Γιάννη <br />την είδα και ίσως θα έπρεπε να την είχα ανεβάσει μαζί με το κείμενο. Η πολυπρισματικότητα είναι αναμφίβολα μια πραγματικότητα,και ενυπάρχει παντού από τα μεγάλα έως την άποψη για τη μεταρρύθμιση στην εκπαίδευση. ΘΑ συμφωνήσω στο τελευταίο:<br />Ας μου επιτραπεί να επαναλαβω πως το κείμενο του Μανιτακη ίσως ειναι μοναδικό ντοκουμέντο , της συγκυρίας ανεξάρτητα για το πως κρινουμε τις αναφορές του.Leo Kastanashttps://www.blogger.com/profile/04012263911320790874noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2947403144618158502.post-53902577558596880102011-12-07T20:32:44.829+02:002011-12-07T20:32:44.829+02:00Λεο
Στο αρχικό κείμενο στο Arguments είχαμε μια σ...Λεο<br /><br />Στο αρχικό κείμενο στο Arguments είχαμε μια συζητηση με τον Θ.Πολλάτο<br /><br />Δεν ξέρω αν εχει νοημα να ξαναγίνει αλλά ο Θ.Π βρίσκει αδυναμία του Μανιτάκη να θεμελιώσει την λογική του σε δυο διαφορετικές παραδόσεις, ενώ εγω νομίζω οτι αυτη ειναι η δυναμη του<br /><br />Ακομη ο ΘΠ βρίσκει ως μεταμοντέρνα διαχυση την προβληματικη του Νεγκρι και ισως και αλλων στοχαστων (Ζιζεκ Αγκαμπεν κλπ) ενω νομίζω οτι πρόκειται για την αναμενομενη πολυπρισματικότητα που απαιτεί η κριτική<br /><br />Ας μου επιτραπεί να επαναλαβω πως το κείμενο του Μανιτακη ίσως ειναι μοναδικό ντοκουμέντο , της συγκυρίας ανεξάρτητα για το πως κρινουμε τις αναφορές του.LLShttp://leftliberalsynthesis.blogspot.com/noreply@blogger.com