Πρέπει να πετάξεις πάνω από το χάος, αν θες να μάθεις γράμματα
Σε ύψος περισσότερο από 400 μέτρα πάνω από τον ποταμό Rio Negro, στην Κολομβία, η εννέα ετών Daisy Mora ετοιμάζεται να ταξιδέψει πάνω από την άβυσσο. Κρέμεται από ένα παλιό και σκουριασμένο σύστημα με τροχαλίες, όπως βλέπουμε στη φωτογραφία και φεύγει από το χείλος του γκρεμού, ταξιδεύοντας με ταχύτητα 65km/h, κατά μήκος ενός συρματόσχοινου, για να φτάσει στην απέναντι όχθη του ποταμού, περίπου 800m μακριά. Κάνει αυτό το ιλιγγιώδες ταξίδι κάθε μέρα προκειμένου να φτάσει στην πλησιέστερη πόλη και να πάει στο σχολείο. Η Daisy μεταφέρει μαζί της μέσα σε τσουβάλι και τον πεντάχρονο αδελφό της. Ο Jamid είναι πολύ μικρός για να γλιστρήσει μόνος του και με ασφάλεια στο συρματόσκοινο, έτσι πρέπει να τον μεταφέρει μαζί της σ’ ένα σάκο, ελέγχοντας την ταχύτητά τους με ένα ξύλινο δίχαλο.
Για μια χούφτα οικογένειες που ζουν στην περιοχή, 65 χλμ νοτιοανατολικά της πρωτεύουσας Μπογκοτά, τα 12 ατσάλινα συρματόσκοινα που συνδέουν τη μία πλευρά της κοιλάδας με την άλλη είναι η μόνη πρόσβασή τους στον έξω κόσμο. Ο γερμανός εξερευνητής Alexander von Humboldt ήταν ο πρώτος δυτικός που είδε το ασυνήθιστο σύστημα από σχοινί το 1804. Το παραδοσιακό ήταν από κάνναβη, αλλά τα ατσάλινα συρματόσκοινα εγκαταστάθηκαν με την έλευση της υλοτομίας στο τροπικό δάσος, ώστε να είναι δυνατή η μεταφορά των κορμών. Όταν αυτή έγινε παράνομη, οι έποικοι στράφηκαν προς την γεωργία και την κτηνοτροφία. Σήμερα, τα συρματόσκοινα είναι ακόμα ο μόνος τρόπος μεταφοράς ανθρώπων και εμπορευμάτων για εκείνους που ζουν στην περιοχή.
Ο φωτογράφος και συγγραφέας Christoph Otto, ο οποίος τράβηξε αυτές τις καταπληκτικές φωτογραφίες, πέρασε ο ίδιος πάνω από την κοιλάδα σε ένα από τα συρματόσκοινα, για να φωτογραφήσει άτομα να κάνουν αυτή την απίθανη διαδρομή.
Προφανώς τα δικά μας παιδιά δεν έχουν σήμερα τέτοια
προβλήματα πρόσβασης στο σχολείο. Ωστόσο τα προβλήματα πρόσβασης στην πραγματική
γνώση είναι μάλλον πιο περίπλοκα και απαιτούν λύσεις πιο σύνθετες από τις εφαρμογές
της απλής μηχανικής. Ωστόσο, το θάρρος των κρατούντων που θα επιχειρήσουν τις λύσεις
μάλλον πρέπει να είναι πολλαπλάσιο του θάρρους της πιτσιρίκας Daisy. Εδώ δεν έχουμε να περάσουμε το χάος μιας βαθιάς κατάφυτης
κοιλάδας, αλλά το χάος της γραφειοκρατίας, της αγκύλωσης, του οπισθοδρομισμού
και της αναξιοκρατίας. Προτείνουμε στην υπουργό να προπονηθεί σε αντίστοιχα extreme sports, θα της χρειαστεί,
αν πρόκειται να προβεί σε πραγματικές μεταρρυθμίσεις του εκπαιδευτικού μας συστήματος.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου