Μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά. Οι περιπτώσεις του ΟΣΕ και της Πρόσθετης Διδακτικής Στήριξης



H οικονομική εξυγίανση δημόσιων επιχειρήσεων και ο περιορισμός της σπατάλης στις δημόσιες δαπάνες είναι κάποιες από τις επιβολές του μνημονίου. Καλοδεχούμενες ασφαλώς, αρκεί να μετουσιώνονται σε νομοθετικά μέτρα που θα απαγορεύουν τις καταχρήσεις εις βάρος της δημόσιας περιουσίας, χωρίς όμως να περιορίζουν το ούτως ή άλλως αναιμικό κοινωνικό κράτος. Ωστόσο το αυτονόητο δεν είναι συνήθως δεδομένο για αυτήν την κυβέρνηση. Στην αγωνία της να εκπληρώσει τις απαιτήσεις της τρόικας και να επιδείξει υπερβάλλοντα ζήλο προκαλεί κοινωνικές καταστροφές ακόμα και εκεί που θα μπορούσε όχι μόνο να τις αποφύγει, αλλά να βγει επιθετικά και εκσυγχρονιστικά. Σήμερα θέλω να θίξω δυο τέτοιες περιπτώσεις, του ΟΣΕ και της Πρόσθετης Διδακτικής Στήριξης στα σχολεία. Μεταφορές και εκπαίδευση δυο τομείς που θα μπορούσαν να συμβάλουν στην πολυπόθητη ανάπτυξη.


Η περίπτωση του ΟΣΕ:

Ο σιδηρόδρομος στην Ελλάδα αφέθηκε να εκφυλιστεί και να απαξιωθεί και τώρα σχεδόν καταργείται. Το πιο φιλικό προς το περιβάλλον και τον άνθρωπο και ταυτόχρονα το πιο οικονομικό μέσο μεταφοράς στην Ελλάδα, πεθαίνει, την ίδια στιγμή που σε ολόκληρη την Ευρώπη εκσυγχρονίζεται και επεκτείνεται, συνεχώς. Ο ΟΣΕ δεν δημιούργησε χρέη 10 δις ξαφνικά. Και πάνω απ’ όλα τα χρέη δεν οφείλονται μόνο και κυρίως στα επιδόματα και τις πλαστές υπερωρίες που έγραφαν οι εργαζόμενοι. Οφείλονται κατά 85% στη μη καταβολή χρεών και τοκοχρεολυσίων από δάνεια, αφού το κράτος δεν εκπλήρωνε τις υποχρεώσεις του, όταν ο ΟΣΕ έκανε τις απαιτούμενες επενδύσεις. Τα τρένα σε όλη την Ευρώπη επιδοτούνται από το κράτος, αλλιώς δε βγαίνουν. Η Δανία για παράδειγμα δίνει 600 εκατομμύρια το χρόνο για νάχει ένα άρτιο δίκτυο. Εδώ θέλουν να δίνουν μόνο 50. Σίγουρα υπήρξε σπατάλη και διαφθορά, αλλά η πολιτική των κυβερνήσεων είναι αυτή που άφησε το τρένο να μαραζώσει και τώρα θέλει να του δώσει και τη χαριστική βολή. Η Ελλάδα είναι μάλλον η μοναδική χώρα της Ευρώπης και από τις λίγες φαντάζομαι του κόσμου που το τρένο δεν φτάνει στο αεροδρόμιο και στο λιμάνι της πρωτεύουσας. Από κει και μετά τι να συζητάμε. Στις ελληνικές σιδηροτροχιές τρέχουν ακόμα ντηζελομηχανές, τα δρομολόγια είναι στο περίπου, το δίκτυο είναι παλιό και επικίνδυνο, υπάρχουν διαδρομές που μπορείς να κατέβεις από το τρένο εν κινήσει και να το προλάβεις παρακάτω. Όσες διαδρομές εκσυγχρονίστηκαν πρόσφατα κινδυνεύουν να ακυρωθούν, αν οι ιδιώτες που θα αναλάβουν κρίνουν ότι είναι ασύμφορες. Τσιγγάνοι κλέβουν τα καλώδια εκεί όπου υπάρχει ηλεκτροκίνηση για να βγάλουν το χαλκό και ετοιμάζονται για τη μεγάλη μπάζα. Στα τμήματα που θα διακοπούν προσωρινά τα δρομολόγια  θα σηκώσουν και τις σιδηροτροχιές. Ακόμα 300 χιλιάρικα το χρόνο χάνει ο ΟΣΕ από τη λαθρεπιβίβαση. Τα ετήσια έσοδά του είναι 105 εκατ. ευρώ  και η μισθοδοσία 395 εκατ. Που να πάει έτσι. Κακή διαχείριση, αποτυχημένα σχέδια διάσωσης, αδυναμία ανάπτυξης στον κλάδο μεταφοράς εμπορευμάτων.
Το πρόγραμμα διάσωσης του ΟΣΕ πέρα από τις ιδιωτικοποιήσεις, καταργεί ή αραιώνει τις μη εμπορικές διαδρομές, μειώνει την κρατική επιδότηση και το προσωπικό και συνεπώς ματαιώνει την επέκταση και αναβάθμιση του δικτύου, αυξάνει τα εισιτήρια, εκποιεί μέρος της δημόσιας περιουσίας του και όλα αυτά με πρόσχημα το τεράστιο χρέος που οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ δημιούργησαν.   Φαίνεται ότι στη χώρα αυτή τα συμφέροντα των αυτοκινητοβιομηχανιών, των εταιριών οδικών μεταφορών, των εταιριών καυσίμων και των κατασκευαστών οδικών έργων είναι πολύ ισχυρά από το τρένο.

Η περίπτωση της Πρόσθετης Διδακτικής Στήριξης (ΠΔΣ):

Το «κρατικό» φροντιστήριο που απευθύνεται κυρίως στους οικονομικά αδύνατους μαθητές τελείωσε και επίσημα. Πριν από αυτό είχαν φροντίσει πολλοί για να πεθάνει. Τώρα κάνουν τους τεθλιμμένους συγγενείς όπως ταιριάζει σε όλα τα λαμόγια. Η ΠΔΣ και η ενισχυτική διδασκαλία ή όπως αλλιώς λέγεται δεν ευτύχησε ποτέ και καθολικά στη χώρα μας. Για πολλούς λόγους. Στην αρχή που τα λεφτά ήταν από κοινοτικά κονδύλια και το χρήμα έπεφτε σχετικά κανονικά, υπήρχε συμμετοχή των καθηγητών λυκείου. Τώρα βέβαια αμέσως μετά το τέλος του εξαντλητικού εφτάωρου, με τι κουράγιο μαθητές και δάσκαλοι θα έκαναν σωστό φροντιστήριο είναι ένα άλλο θέμα. Από την άλλη αν ο μαθητής δεν ικανοποιείται από την ποιότητα του μαθήματος στην κανονική ώρα, γιατί να ικανοποιηθεί, όταν ο ίδιος δάσκαλος θέλει να τον στηρίξει πρόσθετα εκτός ωραρίου; Έτσι ένα τμήμα ξεκινούσε με 10 παιδιά που στο δρόμο αραίωναν, μέχρι μηδενισμού, αλλά συνήθως το τμήμα στα χαρτιά λειτουργούσε και το χρήμα έπεφτε κανονικώς. Όταν η επιδότηση τέλειωσε, το χρήμα στέρεψε, η ΠΔΣ έμενε απλήρωτη και οι μόνιμοι σιγά - σιγά και λογικά αραίωναν. Η λύση ήταν ωρομίσθιοι τους οποίους όμως προσλάμβανε από κάποιον αφερέγγυο πίνακα ο εκάστοτε διαχειριστής της ΠΔΣ κάθε σχολείου. Τότε τα απανταχού λαμόγια σκέφτηκαν κάτι καλύτερο. Εικονικά τμήματα, εικονικές ώρες, όχι βέβαια για τα πενιχρά χρήματα που ούτως ή άλλως το κράτος δεν πλήρωνε, αλλά για να γράφουν προϋπηρεσία, να μαζεύουν μόρια και να διορίζονται εκτός ΑΣΕΠ, τα δικά τους παιδιά. Όπως καταλαβαίνετε στήθηκε ένας τομέας του πελατειακού παρακράτους, από μέλη της διοίκησης, συνδικαλιστές και λοιπούς συγγενείς που διευκόλυναν ημέτερο κόσμο και κοσμάκη για το διορισμό, ενώ οι άλλοι τα κορόιδα διάβαζαν για να δώσουν εξετάσεις στον ΑΣΕΠ. Αυτά όμως δεν τα ξέρουν και καλά, όσοι τώρα δήθεν «κλαίνε» για την κατάργηση του θεσμού. Και βέβαια τα πράγματα δεν ήταν παντού έτσι. Ολόκληρες περιφέρειες της χώρας, όπως η Δυτική Θεσσαλονίκη κράτησαν και ανέπτυξαν την ΠΔΣ και βοήθησαν τα παιδιά να πετύχουν στις εξετάσεις χωρίς να καταφύγουν στο ιδιωτικό φροντιστήριο. Και βέβαια το κράτος όφειλε να βρει τρόπο να αναβαθμίσει το θεσμό, να απομονώσει τα λαμόγια, να βοηθήσει τα παιδιά που είχαν πραγματική ανάγκη. Αλλά όπως και στο σιδηρόδρομο, με πρόσχημα την οικονομική κρίση, τις επιβολές του ΔΝΤ, αλλά και την απαξίωση του θεσμού, βρήκαν ευκαιρία και προσχήματα να αδυνατίσουν λίγο ακόμα τις παροχές του κοινωνικού κράτους προς τους πολίτες.

Και αν το τρένο δεν μπορούμε να το κινήσουμε μόνοι μας, μήπως μπορούμε, λέω μήπως, να συνεχίσουμε τη ΠΔΣ απλήρωτοι, έξω από θεσμούς και διοικήσεις, αποδεικνύοντας ότι οι κοινωνίες των πολιτών είναι πιο μπροστά και πιο πάνω από πολιτικούς νάνους που τεντώνονται και καμώνονται τους γίγαντες. Μετά στις επόμενες εκλογές μπορούμε να στείλουμε το λογαριασμό στους πολιτικούς ταγούς μας.

Σχόλια

  1. Την ΠΔΣ (για τα Λύκεια) και την Ενισχυτική Διδασκαλία (για τα Γυμνάσια), οι εκπαιδευτικοί την σαμποτάρισαν στα περισσότερα σχολεία λυσσασμένα και με κάθε τρόπο. Ενώ θα έπρεπε να ήταν από τα ζητήματα που πρώτα απ' όλα θα πάλευε η ΟΛΜΕ σε συνεργασία με τους γονείς και τους μαθητές έτσι ώστε να εξομαλύνει κατά κάποιο τρόπο τις διαφορές της ταξικής παιδείας προς όφελος των φτωχών και μεσαίων στρωμάτων ουδέποτε ενδιαφέρθηκε επί της ουσίας γι' αυτό. Τώρα ενδεχομένως να βάλουν και τις κλάψες αλλά τα δάκρυα θα' ναι κροκοδείλια. Συμφωνώ ότι ο τρόπος που γίνονταν και η οργάνωση των μαθημάτων ήταν αντιπαιδαγωγικός και προβληματικός. Αντί όμως να δημιουργηθεί ένα κίνημα από καθηγητές, γονείς και μαθητές ώστε να λειτουργούν φροντιστηριακά τμήματα στο δημόσιο σχολείο για μαθητές που έχουν ανάγκη και δεν έχουν και τη δυνατότητα να προστρέξουν στην ιδιωτική φροντιστηριακή βοήθεια ή τα ιδιαίτερα, αντιθέτως ο θεσμός αφέθηκε να εκφυλιστεί(με όλα αυτά που αναφέρεις στο άρθρο σου) και τελικά να οδηγηθεί και στη σημερινή κατάργησή του. Κρίμα.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. amfilegomena
    Ότι έχει δουλειά πέρα από το ωράριο στο σχολείο είναι ανεπιθύμητο. Στην ουσία κανείς δεν την ήθελε πραγματικά και πρώτη απ' όλους η ΟΛΜΕ, συμφωνώ. Πολλοί όμως τη χρησιμοποίησαν, ως συνήθως. Μια κοινωνία σκληρή που χρησιμοποιεί την αριστερή ρητορεία για να σκεπάζει τις πομπές της. Ωρες ώρες αναρωτιέμαι γιατί να τα γράφω; και τι έγινε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ευτυχώς που βλέπουμε και "χειρουργικές" αναλύσεις του συγκεκριμμένου, του μοναδικού αντίδοτου στις γνωστές τελετουργίες.Χλωρά ξερά βιολογικά και ηλεκτρονικά απορρίματα όλα στην ίδια χωματερη της δημοσιότητας.
    Τα δε παραδείγματα πολύ χαρακτηρηστικά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Στην ίδια χωματερή ακριβώς, μπορείς να συναντήσεις από τα απομεινάρια του τρένου μέχρι τηλεπερσόνες που ζητούν να μας γλυτώσουν από την καταστροφή. 'Ολα αλέθονται με τον ίδιο τρόπο, το σημαντικό ανακατεύεται με το παπούτσι που κάποιος πέταξε, αλλά στο τέλος όταν μετρήσουμε, πράγματα σημαντικά θάχουν χαθεί για πάντα. Είναι αδύναμη η δημοκρατία τελικά, αλλά δεν έχουμε και άλλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γράφεις Leo
    [..]Τότε τα απανταχού λαμόγια σκέφτηκαν κάτι καλύτερο. Εικονικά τμήματα, εικονικές ώρες, όχι βέβαια για τα πενιχρά χρήματα που ούτως ή άλλως το κράτος δεν πλήρωνε, αλλά για να γράφουν προϋπηρεσία, να μαζεύουν μόρια και να διορίζονται εκτός ΑΣΕΠ, τα δικά τους παιδιά. Όπως καταλαβαίνετε στήθηκε ένας τομέας του πελατειακού παρακράτους, από μέλη της διοίκησης, συνδικαλιστές και λοιπούς συγγενείς που διευκόλυναν ημέτερο κόσμο και κοσμάκη για το διορισμό, ενώ οι άλλοι τα κορόιδα διάβαζαν για να δώσουν εξετάσεις στον ΑΣΕΠ. [...]
    -------------------------------------
    Ασχολήθηκα προσωπικά με την ΠΔΣ. Δεν έχω αντιλφθεί παρόμοιους μηχανισμούς. Αυτό που όντως συνέβαινε ήταν η διατήρηση τμημάτων με αριθμό μικρότερο του ελάχιστου προβλεπόμενου και αυτό -στις περιπτώσεις που γνωρίζω- αποσκοπούσε στο να εξυπηρετηθούν οι λιγοστοί μαθητές που στηριζόντουσαν στην ΠΔΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Γιάννη καλησπέρα. Και βέβαια τα όσα αναφέρω έγιναν, και όχι για να εξυπηρετηθούν μαθητές, αλλά ημέτεροι. Σαφώς βέβαια αυτό δεν έγινε παντού αλλά όπου τους έπαιρνε. Δυστυχώς την ΠΔΣ δεν την ήθελε κανείς από τους μεγάλους παίκτες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Φίλε Γιάννη Μ.., δεν έχεις αντιληφθεί παρόμοιους μηχανισμούς. Πολύ πιθανόν, ήταν πολύ καλά στημένοι και δε γινόταν στους χώρους δουλειάς αλλά στους γραφειοκρατικούς διαδρόμους της διεύθυνσης. Εγώ απλώς να κάνω μια ερώτηση! Είμαι στην Α/θμια Εκπ/ση σε έναν από τους μικρότερους νομούς της χώρας και μας παραχώρησαν από τη Β/θμια 25 εκπαιδευτικούς. Πού ήταν αυτοί όλα αυτά τα χρόνια και τι ακριβώς κάνανε; Είμαι βέβαιος πως ούτε αυτό έπεσε στην αντίληψή σου!Πολύ πιθανόν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ελπήνορα. Καταλαβαίνω το Γιάννη Μ, γιατί οι δουλειές αυτές δεν ήταν εύκολο να γίνουν εκεί που λειτουργούσε η ΠΔΣ γιατί προφανώς θα υπήρχε αντίδραση απ' όσους δούλευαν. Μπορούσαν όμως να γίνουν εκεί τα πράγματα υπολειτουργούσαν ή δεν λειτουργούσαν καθόλου όπως σε ΕΠΑΛ κλπ.
    Όσο για υπεράριθμους που έμεναν χωρίς ωράριο στα σχολεία κάνοντας τους βιβλιοθηκάριους και αυτό δεν είναι γνωστό σε όλους, γιατί απλά δεν συμβαίνει παντού. Αλλά δυστυχώς υπήρξε και μάλιστα σε μερικά σχολεία ήταν πολύ έντονο. Αυτά τα παραδείγματα δυσφήμισαν το χώρο συνολικά, ενώ οι περισσότεροι πάσχιζαν για τη μόρφωση των παιδιών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Σαφώς και οι περισσότεροι δούλευαν και μάλιστα κάτω από αντίξοες συνθήκες. Σε όλους αυτούς οφείλεται και η όποια αξιοπρέπεια απέμεινε στο χώρο της εκπαίδευσης. Είναι όμως καιρός να αποβάλλουμε εμείς και όχι από πάνω, όλο αυτό το φαύλο, το κομματικό, το αναξιοκρατικό και γραφειοκρατικό μηχανισμό που όμως αν και μειοψηφία είναι κυρίαρχη στη δημόσια εκπαίδευση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μια ιστορία
    προχτές φίλος δάσκαλος είχε μια περιπέτεια με την τοποθέτησή του, κατάλαβε ότι πήγαν να τον ρίξουν και πήγε στο οικείο γραφείο. Μόλις μίλησε για πελατειακό κράτος και ημετέρους βγήκαν οι διεθυντάδες από τα γραφεία τους και τον άρχισαν στις τσιριμόνιες και τις εξυπηρετήσεις. Φοβήθηκαν δεν ήξεραν με ποιον είχαν να κάνουν. Δεν τρέχει τίποτα θα ρίξουν κάποιον άλλο αθώο. Είναι απλά ένας παράλληλος κόσμος, άλλοτε ορατός άλλοτε αθέατος, κάτι όμως που υπάρχει και πάει και ζει ανάμεσά μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Φίλε leo,
    γράφεις "...Είναι απλά ένας παράλληλος κόσμος, άλλοτε ορατός άλλοτε αθέατος, κάτι όμως που υπάρχει και πάει και ζει ανάμεσά μας".
    Το σύγχρονο και πιό ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της ζωής και της παρουσίας του νεοέλληνα και της κοινωνίας του "δήθεν" που δημιούργησε η μεταπολιτευτική πολιτική ηγεσία ανεξαρτήτου χρώματος και κυβερνητικής ή μη συμμετοχής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Leo
    Ο Καμπερίδης ήταν και ενεργός ακτιβιστής της αριστεράς
    Και μια σημείωση, το λινκ για το Protagon (αρθρο Βαρουφάκη) παραπέμπει στο "Μη Μαδάς την Μαργαρίτα"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αγαπητοί Leo , Ελπήνωρ.

    Ο σχολιασμός που έκανα είχε δύο αφετηρίες.
    1. Την προσωπική μου εμπειρία. Τα πρώτα χρόνια οι εκπαιδευτικοί προσλαμβάνονταν στην ΠΔΣ με ευθύνη κυρίως της σχολικής μονάδας. Τα τμήματα ήταν γεμάτα, εργαζονταν κυρίως μόνιμοι συνάδελφοι και υπήρξαν περιπτώσεις που μαθητές έδωσαν με επιτυχία πανελλήνιες εξετάσεις στηριγμένοι, όχι σε όλα τα μθήματα φυσικά, στην ΠΔΣ. Σταδιακά η επιλογή του προσωπικού μεταφέρθηκε προς τα πάνω και αποδυναμώθηκε ο ρόλος της σχολικής μονάδας. Μέχρι και την χρονιά 2008-2009 , ο συντονιστής είχε την δυνατότητα να προτείνει ωρομισθίους με τους οποίους είχε συνεργαστεί με θετική εμπειρία. Οι προτάσεις του άλλοτε γίνονταν δεκτές και άλλοτε όχι. Η διεύθυνση βεβαίως τακτοποιούσε τους δικούς της ανθρώπους.Την τελευταία χρονιά 20ο9-2010 όλες οι επιλογές έγιναν από την Δ/νση με βάση τους πίνακες αναπληρωτών - έτσι ειπώθηκε. Αν κρίνω από το γεγονός ότι όλοι οι ωρομίσθιοι που προσλήφθηκαν ήταν μιας κάποιας ηλικίας , θεωρώ ότι το κριτήριο τηρήθηκε σε ένα βαθμό, χωρίς να αποκλείω, το αντίθετο μάλιστα, τις υπερβάσεις.

    2. Ο δεύτερος λόγος για το σχόλιο που έκανα ήταν η κοινή λογική. Ένας μηχανισμός όπως αυτός που περιέγραψε ο Leo προϋποθέτει την ανάμειξη της σχολικής μονάδας. Ποιό είναι το κίνητρο του συντονιστή της ΠΔΣ ώστε να συνεργήσει στην εικονική συγκρότηση τμημάτων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Γιάννη Μ
    Ναι η μονάδα συναινούσε γιατί είχε δικά της παιδιά ή γιατί εκτελούσε διευκολύνσεις. Πάντα με καλή πρόθεση και πάντα για να βοηθήσουμε το συνάδελφο. Αυτά φτάσανε και παραπάνω και βρήκαν ευκαιρία. Μόνοι μας βγάζουμε τα μάτια μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία