Με άλματα γρήγορα που θα προλαβαίνουν τη φθορά.



 



Κοιτάξτε, από πάνω, τι έφτιαξε ένα παιδάκι από την Πρέβεζα, με τα χεράκια, με το μυαλό με την αγάπη του.

Διαβάστε τι λέει ο Δάσκαλος:

Η πραγματικότητα όμως είναι πολύ σκληρή για τον Έλληνα. Δεν υπάρχει ο πόθος του καινούργιου ή ο οραματισμός της καινοτομίας, υπάρχει μόνο η ψεύτικη ρητορική ή λαϊκίστικη παραπλάνηση για να συνεχίσουν τα πράγματα να γίνονται όπως πάντοτε (business as usual). Δεν γίνεται καμιά μεταρρύθμιση, καμιά αλλαγή που μετασχηματίζει το παλιό, το προβληματικό, το ανυπόφορο, όταν δεν υπάρχει η τόλμη του πειράματος, το θάρρος να βάλουμε τα χέρια μας μέσ’ τη φωτιά, για να βγάλουμε τα κάστανα του νέου, μέσ' από απώλειες, από τραυματισμούς, από θυσίες.

 Μωυσής Μπουντουρίδης ακαδημαικός δάσκαλος από τη Θράκη.

Με άλματα γρήγορα που θα προλαβαίνουν τη φθορά.

Τα βήματα του Ελληνάρα πρέπει να είναι αργά, πολύ αργά ώστε η φθορά να αποσυνθέτει τα πάντα, να τα απολιθώνει.
Κανείς δεν θέλει ν’ αλλάξει τίποτα και πουθενά. Και αυτοί που κάνουν «αλλαγές», το παλιό πολύ παλιό θέλουν να επαναφέρουν. Σκεφτήκανε πως το στρεβλό, είναι καλύτερα να το αλλάξεις με κάτι στρεβλότερο, πιο άδικο, πιο υπανάπτυκτο. Αλλά και όσοι καμώνονται ότι αναζητούν το νέο, το προηγούμενο θέλουν να κρατήσουν, το μίζερο, αυτό το πλήρως ελεγχόμενο από τις σχέσεις του κράτους, με το κόμμα, το συνδικάτο, τους εκπρόσωπους γενικώς, «μπλα  - μπλα δημοκρατία, μπλα - μπλα με εκλέξατε».

Νομεκλατούρες καταφερτζήδων και ανίκανων, μαφίες θρασύδειλων.  θέλουν να ενδυθούν και πάλι τον μανδύα του μοντέρνου και με ψευδεπίγραφα ιδεολογήματα να παραμείνουν διαχειριστές. Δίπλα τους συνωθούνται οι πληβείοι. Όσο η εξουσία μπορούσε να διορίζει στο ασφαλές και χουχουλιάρικο Δημόσιο, όσο έπεφταν τα κόκαλα με τα λιμά ψαχνά και τις πετσούλες από το τραπέζι των αρχόντων, έτρεχαν οι ψοφοδεείς, εκείνες τις Κυριακές, με τα καλά τους, να ψηφίσουν, διπλώνονταν για να σφίξουν το χέρι του πολιτευτή. Παρακολουθούσαν talk show με γελοίους έχοντας το στόμα ανοιχτό και διάβαζαν περισπούδαστα άρθρα σε σοβαρές φυλλάδες κουνώντας με ύφος το κεφάλι τους.
«Είναι σοβαρός ο τάδε, α δεν μπορεί να μην έχει στοιχεία, τι λέτε καλέ έχει φοβερή ομάδα ο τρίτος, θα μας κάνει Ευρώπη ο κοντός, έχει σχέδιο για ανάπτυξη ο τάκης, η μόνη σωτηρία είναι ο γιος του».

Τώρα που οι κάνουλες μοιραία έκλεισαν, κάνουν αποχή και θέλουν να χτυπήσουν τον πολιτευτή που χτες ψήφισαν, αλλά σήμερα κατάλαβαν ότι τους «ξεγέλασε». Τώρα αποθεώνουν το Λαζόπουλο και φλερτάρτουν με την αναρχία και θέλουν να κάψουν το μπουρδέλο τη βουλή.
«Ρε μεγάλε μήπως μπορείς να βάλεις την κόρη μου καθαρίστρια στη Βουλή, έμαθε ότι καθαρίζουνε 4000 το μήνα; Όχι πουτάνα, καθαρίστρια ε;»

Από κοντά και όσοι ομνύουν στην Αριστερά και το σοσιαλισμό, τρομάρα τους. Αγαπούν τη δημοκρατία αλλά καρτ. Όταν δέρνουν οι μελανοχίτωνες είναι φασισμός και τον καταγγέλλουμε, όταν δέρνουν οι άνεργοι, οι λαϊκοί, όσοι δηλώνουν αριστεροί, είναι πράξη δίκαιη και επαναστατική. Μας καλούν να δείξουμε τα μπράτσα μας και να αρχίσουμε τα μπουνίδια για να φοβηθούν οι έχοντες την εξουσία, που ο ίδιος ο λαός με εκλογές τους έδωσε, σε μια διαδικασία που οι ίδιοι συμμετέχουν και αποδέχονται. Το παιδί το κακορίζικο που χάνει και χαλάει το παιχνίδι. Να τους πάρουμε σοβαρά; Να φτιάξουμε μια κοινωνία φόβου, όπου οι δυνάμεις καταστολής και οι εξεγερμένοι θα κυνηγιόνται χωρίς κανόνες, σ’ ένα κλεφτοπόλεμο, για να βγει τι; Για να ζητούν μετά οι φοβισμένοι νοικοκυραίοι περισσότερη κρατική βία;

Κέρδισαν ποτέ οι άοπλοι τους οπλισμένους στη μάχη;
Η μήπως έχετε καρύδια για να ζητάτε ένοπλο αγώνα;

Τα λαϊκά κινήματα που νίκησαν στην Ιστορία (και μετά πνίγηκαν μέσα στη βία τους την ίδια) ήταν κάπως αλλιώς ε; Είχαν πράγματα να πουν, είχαν ηγέτες να τους οδηγούν,  είχαν στόχους να προβάλλουν, είχαν σχέδιο. Ήταν κίνημα ένα, με μια αιχμή, έναν αρχηγό, ένα συμβούλιο, εδώ τι είναι;

Μια πορεία που τη διοργανώνει ο Παναγόπουλος, 50.000 άνθρωποι που διαδηλώνουν, κάποιοι που σπάνε τζάμια και ανάβουνε φωτιές, τα ΜΑΤ που σκορπίζουν χημικά και διαλύουν την πορεία, τα συνθήματα που είναι γενικώς κατά του μνημονίου και τα φασιστοειδή που κυνηγάνε το Χατζηδάκη γιατί είναι ένας και αυτοί είναι πολλοί και αυτοί είναι και καλά άνεργοι και πεινάνε;

Αύριο, θα πάνε τρέχοντας να τον ξαναψηφίσουν γιατί είναι σοβαρός και χαμηλών τόνων και έχει γνώσεις και άλλα τέτοια κοινότυπα.

Και όλα αυτά για να μην μπει το πραγματικό πρόβλημα, ότι η κοινωνία απορυθμίστηκε και χρεοκοπεί και κάτι πρέπει να γίνει. Όχι βέβαια αυτό που κάνει η κυβέρνηση ή επιθυμεί να κάνει η ΝΔ, αλλά κάτι άλλο που θάχει να κάνει με πραγματική δημοκρατία, με κράτος δικαίου, με εργασιακά δικαιώματα, με πραγματική παιδεία, με αλληλεγγύη στο συνάνθρωπο, με συνθήκες ανθρώπινης εργασίας και διαβίωσης με σεβασμό στο περιβάλλον, με πειραματισμό, δοκιμή και καινοτομία και πάνω απ’ όλα με  δουλειά και συνεργασία. Με άλματα γρήγορα που θα προλαβαίνουν τη φθορά.

Αλλά είναι τόσο γλυκιά η φθορά για τους διεφθαρμένους και πώς να την αποχωριστούν;

 Χτες ψηφίσανε για περιφερειάρχες και είχαν όλη την ευκαιρία, οι άνεργοι και οι καταφρονεμένοι να μαυρίσουν όσους τους μαυρίζουν τη ζωή. Δεν τόκαναν. Ψήφισαν το δικομματισμό ή απείχαν αλλά και τι μ’ αυτό; Γιατί δεν δοκίμασαν τους άλλους; Του τρίτους, τους άγνωστους; τους αριστερούς, τους οικολόγους, τους ποδηλάτες, τους περίεργους; Μα είναι άγνωστοι, άπειροι, αριστεροί, καλέ πώς να τους ψηφίσουμε;

Και από τους σοβαρούς και τους έμπειρους τι κατάλαβαν; Δεν τους οδηγούν,  πένητες στο γκρεμό; Γιατί δεν πειραματίζονται που λέει και ο φίλος μου ο Μωυσής; Τι θα πάθαιναν, δηλαδή, αν ψήφιζαν κάποιον άγνωστο, αλλά καθαρό, για περιφερειάρχη; Θάπεφτε έξω η Μακεδονία αν έχανε  ο γίγαντας της πολιτικής  Ψωμιάδης, ή η Αττική, αν έχανε ο χαλκέντερος Σγούρος; Βγάλαμε τα λαρύγγια μας να φύγει ο Κακλαμάνης και αυτό έγινε γιατί ο κυρίαρχος λαός δεν πήγε να ψηφίσει. Αν πήγαιναν όλοι, το Νικήτα θάχαμε πάλι με τη βρώμα και την λαμογιά για σήμα της Αθήνας.

Αλλά και η Αθήνα 4.000.000 ψυχές έχει, μόνο 50.000 είναι οργισμένοι;; Και μιλάτε για οργή και κίνημα ρε αστείοι; Αν ήταν 1.000.000 θάταν το ίδιο; Επειδή δείρατε το Χατζηδάκη, θα φοβηθεί ο Πάγκαλος και θ΄ αλλάξει πολιτική;

Πάτε στο δάσκαλο και πιέζετε να βάλει δέκα στο παιδάκι σας και θέλετε δήθεν αλλαγή στην εκπαίδευση; 
Πάτε στο γήπεδο και ζητάτε πέτσινο μπενάλτυ για να νικήσει η ομάδα σας και μιλάτε για λαμόγια; 
Τα σπάτε για να διορίζεστε χωρίς ΑΣΕΠ στο δημόσιο και μιλάτε για αξιοκρατία;  
Λουφάρετε όπου μπορείτε τους φόρους σας και ζητάτε παροχές από το κράτος; 
Βάζετε με το ζόρι το φακελάκι στην τσέπη του γιατρού και ζητάτε ανθρωπιά; 
Σπρώχνετε να φάτε τη σειρά του άλλου στην ουρά και θέλετε δικαιοσύνη; 
Χαίρεστε με την αρρώστια του γείτονα που έχει καλύτερο αμάξι από σας και θέλετε αλληλεγγύη; Ζητάτε σύγχρονα και δημοκρατικά πανεπιστήμια χωρίς να χάσετε κάτι από τα κεκτημένα που το αστικό κράτος σας παραχώρησε για  να αναπαράγετε την ιδεολογία του; 
Δηλώνετε αντισυστημικοί και ζείτε τις οικογένειά σας από την κρατική επιδότηση; 
Καίτε το μαγαζί του κακομοίρη, αλλά μετά χώνεστε στο πανεπιστημιακό άσυλο για να μην σας πιάσουν οι φασίστες της εξουσίας;

Από τι εξωτικό γραφένιο είσαστε φτιαγμένοι, ρε γίγαντες και είσαστε τόσο εύπλαστοι, πως τα καταφέρνετε και διακτινίζεστε έτσι χαλαρά;

Πως τολμάτε και οργίζεστε και καταγγέλλετε την κατοχή του ΔΝΤ, όταν εσείς τόσα χρόνια κουνάγατε σημαίες πλαστικές στο Σύνταγμα αποθεώνοντας τους ηγέτες που σας βύθιζαν στο χρέος και στη διαφθορά; Την αυτοκριτική την ξέρετε;

Πως τολμάτε να ελπίζετε σε μια καλύτερη ζωή, όταν εσείς αγωνίζεστε με νύχια και με δόντια για νάσαστε οι χειρότεροι; 

Σχόλια

  1. Γνωρίζω οτι είχατε τον Ηλία στο νου σας οταν το γράφατε, επιτρέψτε μου κι εμένα να προσθέσω... respect!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Παράλειψή μου σοβαρή.... Ο Λουκάς είναι ένα ταλαντούχο και ψαγμένο παιδί και μακάρι να κάνει στη ζωή του αυτό που αγαπάει....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΟΛΑ ΜΑ ΟΛΑ ξεκινάνε από τη παιδεία που τόσα χρόνια παράγει "πολίτες " χωρίς αξίες ,χωρίς κριτική σκέψη , χωρίς πραγματική μόρφωση. ΠΑΠΑΓΑΛΟΥΣ και ΚΡΑΝΙΟΚΕΝΟΥΣ ανθρώπους που μόνο στόχο έχουν να βολευτούν.Αυτοί είναι οι σημερινοί παπούδες και γονείς και οι αυριανοί γονείς ,που τώρα είναι παιδιά . Φυσικά και υπάρχουν εξαιρέσεις οι οποίες προκύπτουν από γονείς και δασκάλους που κανουν την υπέρβαση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κώστα Π
    επίτρεψέ μου να ελπίζω ότι τα παιδιά της γενιάς μου, της γενιάς του Πολυτεχνείου θα στρίψουν αλλιώς το τιμόνι. Να το ελπίζω μονάχα. Οτι όλα είναι παιδεία θα συμφωνήσω και ότι λίγοι κάνουν το διαφορετικό πάλι σωστό είναι, μα δεν φτάνει και βυθιζόμαστε ολοένα πιο μέσα. Μας μένει μονάχα να το λέμε και να πασχίζουμε με άλλους λίγους να κάνουμε κάτι που το θεωρούμε σωστό μα και πάλι λίγο είναι και μετά σπαζόμαστε και ο ένας δίνει κουράγιο στον άλλο και άντε μια καινούργια αρχή, και πάρτο αλλιώς και να το δούμε πάλι. Και κάπου κάπου ξεφυτρώνει και κανένας Λουκάς και λες νάτο ρε παιδί μου, κάτι γίνεται και μετά πάλι πέφτει σιωπή. Μα αυτή είναι η ζωή. Δεν είναι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Όλα μα όλα είναι παιδεία - και είναι η ώρα νομίζω οι κόβες-πολιτικές κινήσεις-οργανώσεις της αριστεράς να ανοίξουν τα αραχνιασμένα γραφεία τους με τις προεκλογικές αφίσες και να οργανώσουν σεμινάρια τέχνης, οικονομίας, οικολογίας και φιλοσοφίας για τα μέλη τους μήπως και ανέβει "το επίπεδο". Να μάθουν ξανά να σκέφτονται και να συζητάνε με τον διπλανό γιατί όπως βλέπω από τα μπλογκς μόνο παράλληλους μονόλογους μπορούν πια να κάνουν και το λένε ...διάλογο. Άσε που όλοι τα ξέρουν όλα! Ξεράδια δηλαδή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ναι ρε Γιώργο. Ν'ανοίξουν τα σχολεία τα απογεύματα, το λέγαμε με το Ζαράνη, όπως στην Ιταλία, να στηθεί ένα δίκτυο ελεύθερου σχολείου για ενήλικους.
    Όσο για τα μπλογκς, η μαγκιά και το μπινελίκι πάνε σύννεφο. Καταπιεσμένος κόσμος, που όπως και στο γήπεδο, βρίζει εδώ ανώνυμα και εκτονώνεται.
    Κινήσεις πολιτών, η νέα μας πρόταση, τόλεγε και ο mike.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Δεν είναι μόνο ότι δεν θέλουμε να αλλάξουμε τίποτα. Φοβόμαστε το Άλλο, τρέμουμε την αλλαγή. Κρυβόμαστε μπροστά σε κάθε ανάγκη να αλλάξουμε τη ρουτίνα της επαρχιώτικης, κουτοπόνηρης και φοβικής νοοτροπίας μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. και συμπληρώνοντας τον Δείμο,
    φοβόμαστε την αλλαγή, γιατί φοβόμαστε τον ίδιο μας τον εαυτό και τις δυνάμεις του, αφού έτσι μας έπεισαν κάποιοι για να μην τρίζει ο θρόνος τους και στον ίδιο τόνο συνεχίζουν να φωνασκούν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. δείμο και γρηγόρη έτσι μας έπεισαν, έτσι μας έμαθαν, χάθηκαν οι δημιουργικές δυνάμεις ου λαού η τόλμη του η περιπέτεια της δημιουργίας. Προσέξτε πως στοχοποιήθηκε η επιχειρηματική δημιουργία και αποθεώθηκε η πρόσληψη στο δημόσιο. Πως εγκαταλείφθηκαν τα συνδικάτα του ιδιωτικού τομέα και δυνάμωσαν τα συνδικάτα του δημοσίου για να φτιάχνουν ορδές πραιτόρων που θα στηρίζουν και θα εκλέγουν βουλευτές με το αζημείωτο.Αυτό θεωρήθηκε εργατικό κίνημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία