Ομάδα διαχείρισης κρίσης

Θα ξεκινήσω με κάποια σημεία του άρθρου του Γιώργου Προκοπάκη, «Μετά το άρθρο του Σημίτη τι;»:

«Τα πολιτικά συμπεράσματα τα οποία βγαίνουν αβίαστα είναι:

1. Είναι καταστροφικό να αφεθεί η διαχείριση της κρίσης στη συγκυβέρνηση ΓΑΠ-Βενιζέλου

2. Είναι καταστροφικό να αφεθεί η διαχείριση της κρίσης στην επερχόμενη ΝΔ.

3. Είναι αμφίβολη έως καταστροφική η ενδεχόμενη διαχείριση της κρίσης από ΠΑΣΟΚ-ΝΔ.

4. Οι ιδεοληψίες της αριστεράς και οι τσαρλατανισμοί μέσα και έξω από την οργανωμένη αριστερά είναι ακόμη πιο καταστροφικοί.

Το επόμενο που προκύπτει αβίαστα είναι ότι, δεν μπορούμε να οδηγηθούμε σε εκλογές έστω και αν αυτές είναι που λύνουν τα αδιέξοδα στις Δημοκρατίες. Στη δικιά μας όμως δημοκρατία, θα οδηγήσουν  σε μια περίοδο πλήρους διάλυσης και μετά από επαναλαμβανόμενες διαδικασίες στο Σαμαρά. Δηλαδή σε κάτι χειρότερο από αυτό που μας κυβερνά σήμερα. Μπορεί ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού να θέλει να αυτοκτονήσει, είτε από άγνοια της πραγματικότητας, είτε από εθισμό στην επίπλαστη ευδαιμονία, αλλά και οι πολυπληθείς δυνάμεις της κοινής λογικής και της μεταρρύθμισης, έχουν καθήκον να φωνάξουν παρών στα πλαίσια του συντάγματος και των δημοκρατικών θεσμών.

Σήμερα χρειαζόμαστε αξιόπιστη Ομάδα Διαχείρησης Κρίσης όπως γράφει και ο ΓΠ. Όχι διακομματική, αλλά αποτελούμενη από στελέχη διαφορετικών πολιτικών χώρων και πολιτικούς - τεχνοκράτες που θα δουλέψουν χωρίς να λογαριάζουν το πολιτικό κόστος. Με συντονιστή έναν έμπειρο πρωθυπουργό με ευρωπαϊκό κύρος. Μια ομάδα που θα θέσει το πολιτικό πλαίσιο, θα συμφωνήσει πάνω σε ένα mini πρόγραμμα εξόδου από την κρίση, εντός της Ευρώπης και σε συμφωνία με τους δανειστές, με χρονικό ορίζοντα μέχρι τη δημιουργία του ESM. Που θα εγκαταλείψει τον πολιτικό αυτισμό και θα λάβει υπόψη της ότι, η δική μας σωτηρία δεν είναι αναγκαστική για τους άλλους.

Που θα καταρτίσει χρονοδιάγραμμα συγκεκριμένων μεταρρυθμίσεων, θα υπερασπιστεί τους αδύναμους με το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, θα αρχίσει το ξήλωμα του  πελατειακού κράτους, θα κηρύξει τον πόλεμο στη διαφθορά. Που θα μειώσει δραστικά τους εξοπλισμούς και θα διαχωρίσει την εκκλησία από το κράτος. Που θα μειώσει τα έξοδα του δημοσίου. Που θα αξιοποιήσει τη δημόσια περιουσία προς όφελος της κοινωνίας και όχι των συνδικαλιστών και των διαπλεκόμενων του δικομματισμού. Που θα στείλει εδώ και τώρα στη δικαιοσύνη τους καταχραστές.

 Είναι καιρός στην Ελλάδα να ηγεμονεύσουν για πρώτη φορά, οι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που αναζητούν πραγματική διέξοδο προς το συμφέρον της κοινωνίας, του λαού.

Δεν έχουμε την πολυτέλεια να αφήνουμε ιδιοτελείς σαμποτέρ, τσαρλατάνους και ιδεόληπτους να  καταστρέφουν την κοινωνία και να μας οδηγούν στη δραχμή, παίζοντας πολιτικά παιχνίδια εις βάρος μας, με έγνοια μόνο την εκλογική τους πελατεία. Δεν είναι καιρός για απλές εκλογικές  συμπράξεις και δημιουργίες θλιβερών θιάσων που αναζητούν φτηνά κόλπα για να επιβιώσουν εκλογικά.  Η κρίση και τα αδιέξοδα που μας έχει οδηγήσει η παρούσα κυβέρνηση, αλλά και ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, δίνουν την ευκαιρία για  άλλες πρωτόγνωρες για τα πολιτικά μας πράγματα συμφωνίες.

Η λύση μπορεί να προκύψει μόνο με ευρύτερη συναίνεση και συνεννόηση πολιτικών δυνάμεων  και όχι πολιτικών κομμάτων, που θα περιλαμβάνει:

Πολιτικούς από το κόμμα που κυβερνά σήμερα, αλλά και από όσους έχουν ήδη απαγκιστρωθεί από αυτό, από το φιλελεύθερο χώρο και από τον ευρύτερο χώρο της δημοκρατικής αριστεράς και της οικολογίας.

Είναι καθήκον της Δημοκρατικής Αριστεράς να χρησιμοποιήσει το όποιο πολιτικό της βάρος, αλλά και το πολιτικό κύρος του προέδρου της για να βρεθεί μια λύση προς αυτήν την κατεύθυνση.

Το άρθρο του Κ. Σημίτη άνοιξε το δρόμο. Κάποιοι πρέπει να πάρουν τη σκυτάλη.