Όχι λοιπόν στη δανειακή σύμβαση;



Μια άποψη … με αφορμή μια άποψη
 Το κείμενο γράφτηκε με αφορμή ένα άρθρο του Δημήτρη Χατζησωκράτη στην Ανανεωτική και στο ΤVXS

του Γεράσιμου Γεωργάτου

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές και ενώ ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ σε ένα ρεσιτάλ ανευθυνότητας και τυχοδιωκτισμού δεν έχουν καταφέρει ακόμα να επιτύχουν την αυτονόητη συνεννόηση που επιβάλλει η κρισιμότητα της κατάστασης της χώρας, με άρθρο του στο TVXS ο υπεύθυνος οικονομικής πολιτικής της ΔΗΜΑΡ,  Δημήτρης Χατζησωκράτης, προτείνει την καταψήφιση της συμφωνίας της 27ης Οκτωβρίου για την κύρωση της δανειακής σύμβασης. Θέση που αντιβαίνει στα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά του κόμματός μας και επιχειρείται να τεκμηριωθεί μέσα από λογικά άλματα και αντιφάσεις.
Όταν ο Δ.Χ. γράφει ότι «ΚΚΕ και ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ την έχουν απορρίψει από την αρχή» και προτείνει στη ΔΗΜΑΡ να την απορρίψει εν τέλει, τότε πόσο διαφορετική είναι η στάση της από την υπόλοιπη αριστερά ως προς το πολιτικό αποτέλεσμα;
Η εμμονή σε μια συνεχή και συνεπή αρνητική στάση -όχι στο μνημόνιο, όχι στο μεσοπρόθεσμο, επομένως όχι και στη δανειακή σύμβαση-, αγνοεί ότι από τότε μέχρι τώρα το διεθνές κλίμα για τη χώρα μας έχει γίνει εξαιρετικά δυσχερέστερο, και η πιθανότητα αποπομπής από την ευρωζώνη και την Ε.Ε είναι ιδιαίτερα αυξημένη.
Αν ως ΔΗΜΑΡ εκτιμήσαμε πως η συμφωνία της 21ης Ιουλίου όσο και η συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου «ήταν μια ανάσα» και ότι «εξυπηρετεί ως ένα βαθμό τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους», τότε γιατί να καταψηφίσουμε; Για να μείνει η χώρα με …κομμένη την ανάσα; Άλλωστε, να θυμίσουμε πως με επανειλημμένες ανακοινώσεις και Δελτία Τύπου ζητούσαμε την υλοποίηση των αποφάσεων της 21ης Ιουλίου.

Προφανώς, συνεχίζει ο Δ.Χ., «οι πολιτικές και τα μέτρα που εφαρμόστηκαν έχουν βυθίσει στην ύφεση την οικονομία και έχουν δραματικές επιπτώσεις για ευρέα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας». Μόνο που γι` αυτό, εκτός από το διεθνές υφεσιακό κλίμα και τις συντηρητικές πολιτικές της Ε.Ε,  ευθύνεται περισσότερο μια ανίκανη κυβέρνηση που όλοι μας συμφωνούμε πως επί δύο χρόνια δεν έκανε τίποτα, δεν προώθησε καμιά από τις επείγουσες μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα και επιχείρησε να εξυπηρετήσει τους στόχους του μνημονίου και του μεσοπρόθεσμου αποκλειστικά με οριζόντιες επί δικαίων και αδίκων περικοπές. 
Το κέντρο βάρους πρέπει να δοθεί στην αντιστροφή αυτής της πολιτικής και ασφαλώς σε «ισοδύναμα μέτρα» που συμβάλλουν στη δίκαιη κατανομή των βαρών που είναι αδύνατο να αποφύγουμε. Υπερψηφίζοντας όμως τη δανειακή σύμβαση, αφού ευθέως ομολογείται πως «θα ήταν αφροσύνη να μην επιδιωχθεί να καταβληθεί εγκαίρως η δόση αυτή» και πως «θα ήταν μέγα λάθος να μην διεκδικηθεί να επωφεληθούμε από τις μεγάλες δανειακές ανάσες της 27ης Οκτωβρίου και από το κούρεμα του χρέους». Πώς όμως θα διεκδικηθεί; Είναι τουλάχιστον αδιανόητο η ΔΗΜΑΡ να αναλαμβάνει ρόλο πόντιου Πιλάτου ισχυριζόμενη, συνεχίζει ο Δ.Χ., ότι «αυτοί που οδήγησαν τα πράγματα ως εδώ να αναλάβουν την ευθύνη για την πλήρη διεκπεραίωση αυτής της πορείας». Δηλαδή: «Δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση τους», αν σας θυμίζει κάτι. Εμείς πουλάμε αντίσταση και καθαρότητα και οι άλλοι θα εξασφαλίσουν την επιβίωσή μας. Εμείς καμιά ευθύνη. Τζάμπα μάγκες.
Ορθώς, «δεν συμφωνήσαμε και δεν συμφωνούμε με τον τρόπο που οι ηγέτιδες δυνάμεις της Ε.Ε αντιμετώπισαν και αντιμετωπίζουν την κρίση χρέους συνολικά για την ευρωζώνη και ειδικότερα για την Ελλάδα». Και για να τους εκδικηθούμε, επειδή δεν συμφωνούμε, καταψηφίζουμε την αναδιάρθρωση του χρέους, δηλαδή το κούρεμα, την επιμήκυνση της αποπληρωμής του μέχρι και 30 χρόνια και τη μείωση του επιτοκίου στο 3,5%, που τα ζητάγαμε, μεταξύ άλλων, με την απόφαση της Κ.Ε, στις 19/6/11. Δηλαδή, όπως λένε «θύμωσε ο καλόγερος και έκοψε τα…..»
Επίσης ορθώς, με την απόφαση της τελευταίας Κ.Ε (17/9/11), η ΔΗΜΑΡ θέτει ως εθνικό στόχο την αποφυγή της χρεοκοπίας και την παραμονή της χώρας στη ζώνη του ευρώ. Ωστόσο, με δεδομένους σε αυτή τη φάση τους πολιτικούς συσχετισμούς στην Ε.Ε (24 από τις 27 κυβερνήσεις είναι συντηρητικές) και με κυρίαρχο συνεπώς ένα συντηρητικό πλαίσιο άσκησης πολιτικής, μόνο η εκταμίευση της 6ης δόσης και η υπογραφή της δανειακής σύμβασης εξυπηρετούν αυτό το στόχο. Καταψήφιση, με όποιο σκεπτικό και όποια δικαιολογία κι αν συνοδεύεται, σημαίνει επιλογή αποχώρησης και επαναβαλκανιοποίησης της χώρας.
Αυτή τη στιγμή, μετά και τη δήλωση Σαμαρά περί συμφωνίας στην υπογραφή της δανειακής σύμβασης χαράσσεται μια διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις που προκρίνουν την παραμονή της χώρας στο ευρωπαϊκό πλαίσιο και σε εκείνες που αδιαφορούν ή  είναι και εχθρικές προς αυτό, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ. Πρόκειται για διαχωριστική γραμμή που δεν σχετίζεται με παραδοσιακές και οικείες διακρίσεις, όπως εκείνη του «Αριστερά-Δεξιά». 

Η ΔΗΜΑΡ υπερβαίνοντας τις παραδοσιακές αγκυλώσεις και οπτικές, οφείλει να κατανοήσει ότι, εδώ που έφτασαν τα πράγματα, το δίλημμα ΝΑΙ ή ΟΧΙ στη δανειακή σύμβαση, αντιστοιχεί, δυστυχώς, με το  ΝΑΙ ή ΟΧΙ στην Ευρώπη. Η στάση της θα κρίνει και τον ειλικρινή ή απλά διακηρυκτικό ευρωπαϊσμό της.
5/11/2011  

Σχόλια

  1. Θεωρώ ότι η ΔΗΜΑΡ οφείλει να τοποθετηθεί για τη δανειακή σύμβαση, όχι με βάση τα αντιμνομονιακά μέτωπα και τις άλλες ιδεοληψίες της παραδοσιακής αριστεράς, αλλά με μοναδική και κυρίαρχη σκέψη το ωφέλιμο για τον ελληνικό λαό, εκτιμώντας τις πολικές, οικονομικές, κοινωνικές και θεσμικές συνιστώσες της στιγμής. Η θέση πρέπει άμεσα να ξεκαθαριστεί και να στηριχθεί ανοιχτά με τον αντίστοιχο πολιτικό λόγο. Αλλιώς, τα πράγματα θα μας προσπεράσουν και η ΔΗΜΑΡ θα αποτελεί έναν άλλον διάττοντα αστέρα στην πολιτική ζωή της χώρας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ελπήνορα ευχαριστώ για το θαυμάσιο απόφθεγμα. Το έκανα σημαία μου για τις ημέρες αυτές. Χαιρετισμούς στα βουνά της Ηπείρου. Ελπίζω όλοι να κάνουν το καθήκον τους. Μια νίκη επιτέλους την έχουμε ανάγκη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εχω μερικές διαφωνίες για πολλές από τις διατυπώσεις του κειμένου αλλα συμφωνώ απόλυτα στον σαφή διαξευτικό χαρακτήρα του ζητήματος
    Αργά ή γρήγορα θα μπει ένα οξύ απόλυτο σαφές δίλλημα ΝΑΙ ΟΧΙ.
    Χάθηκε μια μοναδική ευκαιρία με την πρωτοβουλία ΓΑΠ η οποία παρέλυσε πριν την Ευρώπη σύμπασα την πολιτική τάξη της σημερινής ρουτίνας.
    Είναι μια απλή αναβολή, αλλά το ζήτημα ξαναμπάίνει από την πισω πόρτα.
    Και τότε θα πεσουν όλες οι μάσκες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γιάννη θα μπει το ΝΑΙ ΟΧΙ να μην κρυβόμαστε. Μετά τι θα γίνει; Η ειρήνη έχει απομακρυνθεί οριστικά. Η κοινωνία είναι σε διαρκή σύγκρουση με τον εαυτό της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία