Το μαγαζί μας νάναι καλά και όλοι οι άλλοι να πάνε να .............




«Δεν μπορώ να σας καταλάβω. Ο Θεός σας έδωσε μια από τις ομορφότερες χώρες του πλανήτη, με τεράστια ιστορία. Γιατί κυβερνώντες και πολίτες την καταστρέφετε καθημερινά;»  Ελληνορώσος κοσμοναύτης Φιοντόρ (Θεόδωρος) Νικολάγιεβιτς Γιουρτσίχιν.


Είναι αδύνατο να γλιτώσουμε από αυτούς τους τύπους, αλλά και αδύνατο αυτοί να μας γλιτώσουν από την καταστροφή. Είναι αδύνατο να γλιτώσουμε από τους εαυτούς μας, αφού εμείς αποτελούμε το εκλογικό σώμα που τους ψήφισε, τους έκανε βουλευτές, πολιτικούς αρχηγούς, πρωθυπουργούς, εναπόθεσε σε αυτούς τις τύχες μας. Τώρα στα δύσκολα μας τραβούν βαθιά κάτω, στο τέλμα αυτής της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας μας.

Εδώ και ενάμιση χρόνο έγινε φανερό ότι αυτή η κυβέρνηση δεν έχει την πολιτική βούληση να βγάλει τη χώρα από την κρίση χρέους  μέσα στα πλαίσια της ΕΕ. Υπέγραψε ένα μνημόνιο, το οποίο απέφευγε συστηματικά να υλοποιήσει, για να μην χρεωθεί το πολιτικό κόστος. Απέφυγε να πει όλη την αλήθεια στο λαό, απέφυγε να ζητήσει την έγκρισή του κεντρικού σχεδίου που δεν είχε, μέσω δημοψηφίσματος, ακριβώς για να μην αναγκαστεί να πάρει θέση απέναντι στα δραματικά επίδικα. Όταν η πίεση της ΕΕ αυξανόταν κατέφευγε σε οριζόντια άδικα μέτρα πανικού, ξεσηκώνοντας θύελλα αντιδράσεων. Κινήσεις, που δεν φανέρωναν μόνο ανικανότητα, αλλά έδειχναν ότι δεν είχε στόχο να σώσει τη χώρα.
   Η αξιωματική αντιπολίτευση με τα Ζάππειο 1 και 2, μας έπειθε ότι δεν είχε  πειστικό σχέδιο εξόδου από την κρίση.  Η αριστερά δεν έχει να δείξει τίποτα, παρά μόνο μελαγχολία και κάτι δεκάρικους περί αντεπίθεσης και αντίστασης.

Τα παρόντα πολιτικά σχήματα είναι μικρομάγαζα που μπορούν να διαχειριστούν μονάχα τα προνόμια και τις διεκδικήσεις των ψηφοφόρων τους, με δανεικό χρήμα και πελατειακό κράτος. Σήμερα που αυτά χάθηκαν, αδυνατούν να κάνουν πολιτική. Οι φωνές της κοινής λογικής χάνονται μέσα στον ορυμαγδό των διαμαρτυριών των αγανακτισμένων πολιτών που αναζητούν το παρελθόν, σε ένα τοπίο που έχει δραματικά αλλάξει και δεν υπάρχει καμιά πιθανότητα να επανέλθει.
Κανένα κόμμα δεν αναζήτησε τη λύση μέσα από τη συνεργασία, από την κοινή επεξεργασία ενός σχεδίου, ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου σωτηρίας.  Όλοι περίμεναν να τα σκατώσει ο ΓΑΠ, πράγμα που έγινε, και να δρέψουν τους καρπούς της πτώσης του. Να μαζέψουν τις ψήφους του, άλλοι για να ανέβουν στην εξουσία και άλλοι να καβατζώσουν τις επιδοτήσεις μιας εκλογικής ανόδου.

Σήμερα, ακόμα και την ύστατη στιγμή και υπό την απειλή εξόδου από την ΕΕ και την πλήρη κατάρρευση, όλοι τους σκέφτονται την επόμενη μέρα του δικού τους μαγαζιού. Ζητούν άμεσα εκλογές, ώστε να κατοχυρώσουν τις κομματικές τους θέσεις στην πολιτική σκακιέρα και μετά θα δουν. Αυτός ο τυχοδιωκτισμός κρύβεται μέσα από τα ψευδεπίγραφα αιτήματα της δημοκρατίας. Να αποφασίσει ο λαός τώρα, εν μέσω καταιγίδας. Δεν υπάρχουν αδιέξοδα στη δημοκρατία και άλλα τέτοια κοινότυπα και ακυρωμένα. Και να αποφασίσει τι; Τη σύνθεση της βουλής που δεν θα μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση, να πάρει αποφάσεις, ενώ οι εξελίξεις θα τρέχουν, το τραπεζικό σύστημα θα διαλύεται, το κράτος δεν θα έχει χρήματα να καλύψει τις στοιχειώδεις ανάγκες του και η χρεωκοπία θα καλπάζει; Σάμπως σε μια βουλή 7-8 κομμάτων υπάρχει πιθανότητα να γίνουν γόνιμες συνθέσεις; Θα βάλει πλάτη το ΠαΣοκ στη ΝΔ, όταν αυτή δεν το έκανε ως αντιπολίτευση; Θα αλλάξει γνώμη η Αριστερά και θα σταθεί υπεύθυνα με μια ψήφο ανοχής στα βασικά και αυτονόητα; Προέχει το ποιο κόμμα θα κυβερνήσει και έπεται  η ίδια η ύπαρξή της χώρας και ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της;
Αν δεν υπήρχε τέτοια ιδιοτέλεια στην πολιτική συμπεριφορά των κομματικών μηχανισμών θα είχαμε ήδη δρομολογήσει μια κυβέρνηση συνεργασίας και θα είχαμε ήδη βάλει τα θεμέλια της εξόδου από την κρίση. Αλλά όλοι σκέφτονται πρώτα το μαγαζί τους και μετά εντάσσουν τα κομματικά τους συμφέροντα στις ανάγκες της πατρίδας για την οποία είναι δήθεν έτοιμοι να θυσιαστούν.  Ο ΓΑΠ δεν θέλει να χάσει την εξουσία και την διαπραγματευτική δύναμη που αυτή του δίνει. Ο Σαμαράς δεν θέλει να χρεωθεί τα αναγκαία αντιδημοφιλή μέτρα που θα πρέπει να πάρει μια κυβέρνηση σε αυτή τη φάση. Θα προτιμούσε να τα πάρουν άλλοι και εκείνος να καταγγέλλει, μέχρι οι άλλοι να πέσουν και να του παραχωρήσουν την εξουσία με ήδη όμως δρομολογημένες λύσεις. Η παραδοσιακή Αριστερά δεν θέλει γενικώς να διευκολύνει τον καπιταλισμό και προτιμά να χρεοκοπήσει η χώρα για να δρέψει τους καρπούς της πτώχευσης, δηλαδή να αυξήσει τα ποσοστά της. Αλλά δεν σηκώνει και το γάντι του δημοψηφίσματος για να παλέψει την έξοδο της χώρας από το Ευρώ, που είναι η απώτερή της επιδίωξη και ας μην το διατυπώνουν όλες οι συνιστώσες της ευθαρσώς. Μονάχα ο έρημος ο Λαφαζάνης είχε το πολιτικό θάρρος να το ζητήσει.

Κάθε λύση που θα προκύψει θα είναι επιζήμια για τους πολίτες στο μέτρο που τα συμφέροντα του πολιτικού συστήματος εναντιώνονται σταθερά τα συμφέροντα του λαού. Αν κάτι έχουμε σήμερα ανάγκη είναι ένα πάνδημο κίνημα που θα απαιτεί μεταρρυθμίσεις, βιώσιμες ρυθμίσεις μέσω της δανειακής σύμβασης για το χρέος και επανεκκίνηση της πραγματικής οικονομίας, ώστε να δημιουργηθούν πλεονάσματα. Μονάχα έτσι θα δημιουργηθεί ασπίδα προστασίας των αδυνάμων, ανακούφιση στο λαό, ανάπτυξη και ελπίδα. Αλλά δυστυχώς απουσιάζουν οι πολιτικές δυνάμεις που θα μπορούσαν να ηγηθούν ενός τέτοιου κινήματος. Η ελπίδα μας κρύβεται μέσα στην καταστροφή, μέσα στην αναδιάταξη των πολιτικών δυνάμεων και στη δημιουργία ενός νέου συνασπισμού εξουσίας έξω και σε αντιπαράθεση με τα υπάρχοντα κόμματα. Που θα αναδείξει νέα πολιτικά πρόσωπα. Που θα αξιοποιήσει πολιτικό και τεχνοκρατικό κεφάλαιο που βρίσκεται εν υπνώσει ή αδυνατεί να βρει διέξοδο προς τα κέντρα των αποφάσεων. Όσο αναζητούμε λύσεις στο πολιτικό προσωπικό που μας οδήγησε μέχρι εδώ, θα υπογράφουμε την καταδίκη μας.

Σχόλια

  1. Άντε καλέ... συκοφαντίες! Μαγαζάκια τα κόμματα; Ντροπή! Σουπερμάρκετ είναι και δεν το πήρατε είδηση. Βέβαια, όπως όλα τα σουπερμάρκετ έχουν καλούς και κακούς υπαλλήλους, έτσι και τα κομματικά μαγαζιά. Έχει και καλούς πολιτικούς στα μαγαζιά, που πνίγονται από το βόρβορο των υπόλοιπων. Αυτό που δεν μπορούν είναι να συγκροτήσουν πολιτική δύναμη. Σωστά το θέτεις όμως leo: "Προέχει το ποιο κόμμα θα κυβερνήσει και έπεται η ίδια η ύπαρξή της χώρας και ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της;" Ναι ακριβώς αυτό προέχει και σε αυτό το σκεπτικό έχουν βάλει και τους (μεγαλο)δημοσιογράφους. Ακούγοντας τις "αναλύσεις" τους αναρωτήθηκα στην αρχή "μα καλά, δεν καταλαβαίνουν τι γίνεται;". Η απάντηση ήρθε ως "φλασιά": Αυτοί καταλαβαίνουν πολύ καλά τι γίνεται, δεν θέλουν όμως να το καταλάβουμε κι εμείς!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ακούω τώρα τη Διαμαντοπούλου να υπερασπίζεται το έργο της κυβέρνησης μιλώντας για μεταρρυθμίσεις και βαθιές τομές. Για όνομα της λογικής. Εντάξει αυτή το πάλεψε και έκανε σημαντικά πράγματα. Αλλά ως σύνολο από που προκύπτει; Μήπως από το σημερινό αποτέλεσμα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πρωτίστως το δικό της έργο (και σωστά) υπερασπίστηκε (αν δεν παινέψεις το σπίτι σου...). Αλλά ως σύνολο... χμμμ... έργο το λένε όταν επί σχεδόν ένα χρόνο οι περισσότεροι συνάδελφοί της ξύνονταν αντί να πράττουν;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. O Γιώργος έγραψε πάλι ιστορία δηλώνοντας ότι θα σχηματίσει κυβέρνηση συνεργασίας με τον εαυτό του. Ο Αντώνης δεν παίζει. Η Αλέκα νομίζει ότι εκβιάζεται. Ο Τσίπρας είναι σίγουρος ότι η χώρα δεν βγαίνει από το ευρώ ότι και να γίνει. Ο Γιώργαρος έδειξε ότι αγαπάει την πατρίδα. Οι τύποι δεν παίζονται. Αλλού για αλλού. Γυρίστε στις δουλειές σας σύντροφοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Όλοι αυτοί, κοιτάνε, όπως όλοι μας, πρώτα απ' όλα το προσωπικό τους συμφέρον.
    Το πρόβλημα με αυτούς είναι ότι επειδή διαθέτουν χαμηλή νοημοσύνη και περιορισμένη φαντασία, δεν μπορούν να συλλάβουν την περίπτωση όπου το προσωπικό τους συμφέρον θα ζημιωθεί στην περίπτωση μιας συνολικής οικονομικής καταστροφής.
    Εκτός πια και αν τελικά έχουν δίκιο και ο κυρίαρχος ελληνικός λαός συνεχίσει να τους συντηρεί, όπως κάνει τόσες δεκαετίες, και μετά την καταστροφή.
    Είδομεν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αντιγράφω από την "Ελευθεροτυπία": "...Η Συγγρού, όμως, εκτιμά ότι ο χρόνος λειτουργεί σταθερά υπέρ της Ν.Δ. και του Αντ. Σαμαρά, το ΠΑΣΟΚ είναι αυτό που «έχει χάσει την αίσθηση της πραγματικότητας και λειτουργεί σαν να μην υπήρξε η τελευταία ταπεινωτική εβδομάδα»". Κατακαημένη Αράχωβα, που λέει και το δημώδες άσμα. Καλά το λέει ο leo, αλλού γι' αλλού, μόνο το συμφέρον του μαγαζιού τους τους νοιάζει, η Ελλάδα και οι πολίτες της τσιμέντο να γίνουν. Έλα όμως που έχεις δίκιο minority opinion, στερούνται φαντασίας και δεν μπαίνουν στο νόημα τι ακριβώς τους απειλεί. Φοβάμαι πως δεν θα υπάρξει τίποτε να "είδωμεν"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μονάχα το ένστικτο της συλλογικής συντήρησης μπορεί να τους αλλάξει γνώμη. Το έχουν; Ή μήπως η μετάλλαξη είναι ολοκληρωτική; Οπότε κυριαρχεί το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, που οδηγεί στην συλλογική αυτοκτονία;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία