Και ποιοι θα σώσουν το λαό; Οι καραγκιόζηδες;



Εντάξει, τα όσα συμβαίνουν, τα ονόματα που ακούγονται,  οι ανακοινώσεις, οι κόντρες, συνιστούν μπουφόνικη κωμωδία. Αλλά να μην ξεχνάμε ότι από εκεί μέσα θα βγει μια κυβέρνηση που θα αναλάβει να μας σώσει. Να μην ξεχνάμε ότι οι τύποι που συνδιαλέγονται με τον πρόεδρο εκπροσωπούν ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού, που τους εξέλεξε ως αρχηγούς των κομμάτων τους και τους έδωσε συνολικά μεγάλη κοινοβουλευτική δύναμη. Τον ένα τον έκανε πρωθυπουργό και τον άλλο θα τον κάνει στο άμεσο μέλλον. Δηλαδή έτσι ή αλλιώς αυτά τα δείγματα του πολιτικού συστήματος θα ρυθμίζουν εν πολλοίς τις τύχες μας, κατά την επόμενη ιδιαίτερα ζόρικη περίοδο.
Η απαξίωση των εκπροσώπων του δικομματισμού ωφελεί την Αριστερά δίχως άλλο, αλλά όχι τον τόπο, στο μέτρο που ο λαός δεν επιλέγει άλλη λύση έξω από αυτούς. Συνεπώς το να λέει η Αριστερά σιγά μην πάω να συζητήσω με αυτούς, δεν καταδέχομαι, είναι σα να εγκαταλείπει τη χώρα και το λαό της στους πλέον ανίκανους και επικίνδυνους διαχειριστές. Το αίτημα για άμεσες εκλογές δε συνιστά καμιά  καλύτερη λύση για τη χώρα. Ακόμα και αν δεν τα καταφέρει ο Σαμαράς να αποκτήσει αυτοδυναμία, ακόμα και αν δεν τα βρει με το ΛΑΟΣ, στο τέλος ΠαΣοκ και ΝΔ θα κάτσουν και πάλι στο ίδιο τραπέζι για να βρουν λύση. Δηλαδή θα βρεθούμε σε μια ανάλογη κατάσταση με διαφορετικά ποσοστά. Απλά η Αριστερά θα είναι ενισχυμένη κοινοβουλευτικά έχοντας τσιμπήσει μερίδιο από όσους εγκατέλειψαν το ΠαΣόκ. Αλλά η αυξημένη δύναμή της θα είναι άεργη και ανώφελη για το σύνολο, στο μέτρο που δεν θα χρησιμοποιείται για να βρεθούν λύσεις. Θα αυξήσει βέβαια την κρατική επιδότηση.
Νομίζω ότι αν η Αριστερά είχε μια άλλη ηγεσία ικανή να δει και να πράξει τα μεγάλα, θα ήταν εκεί στο τραπέζι των ανικάνων, για να τους μαζέψει, να τους συνετίσει, να τους προτείνει λύσεις, να τους πείσει. Να ηγεμονεύσει πάνω από τους παραπαίοντες, να εμπνεύσει το λαό. Και αν πράγματι τα αδιέξοδα είναι τεχνητά και η πορεία της χώρας προς τη χρεοκοπία προδιαγεγραμμένη, έ τότε θα μπορούσε η Αριστερά και με το δίκιο της να  καταγγείλει τους προδότες και να αποχωρήσει. Θα είχε όμως κάνει το καθήκον της προς το λαό και την εργατική τάξη στο όνομα των οποίων πολιτεύεται.

Αντιθέτως, την βλέπω με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, να χαίρεται την κατάντια του δικομματισμού, να χαμογελά αυτάρεσκα, να ανασηκώνει τους ώμους της, να νίπτει τα χείρας της, να κομπάζει ότι δεν πιάνει τα σκατά.  Δίπλα της όμως καταρρέει το σύμπαν, ο λαός της κινδυνεύει. Δεν φταίει αυτή σίγουρα, οι άλλοι φταίνε, αλλά αυτή δεν θα κάνει τίποτα για να γλιτώσει το λαό της από την χρεωκοπία; Θα κοιτάει απλά ως ιδανικός και ανάξιος εραστής; Και τότε ποιος θα σώσει τη χώρα, Οι καραγκιόζηδες; Η δεν πειράζει ας μη σωθεί;

Τελικά είναι πολλοί αυτοί που θέλουν την επιστροφή στη δραχμή ή δεν τους πειράζει και πολύ, και δεν μας το λέγανε. Απλά οι ρητορικές διαφέρουν. Ο Λαφαζάνης το λέει ανοικτά (προς τιμήν του), οι άλλοι με διαβαθμίσεις.      

Σχόλια

  1. Μερικές παρατηρήσεις Λεωνίδα

    1.Γράφεις... [Η απαξίωση των εκπροσώπων του δικομματισμού ωφελεί την Αριστερά δίχως άλλο]

    Οι τελευταίες μετρήσεις της κοινής γνώμης δείχνουν μια αισθητή αναδιάταξη στο χώρο της "Αριστεράς" Για να ακριβολογήσω δείχνουν ότι για πρώτη φορά συγκροτείται ένας υπολογίσιμος πόλος μιας έλλογης αριστεράς και αυτό συνοδεύεται από την μείωση της "αριστεράς" που όλο και πιο καθαρά τοποθετείται εκτός του αστικού κοινοβουλευτικού πλαισίου. Η παρουσία της Δ.Α. αποτελεί συμβολή στην αναδιάταξη του χώρου της αριστεράς και αυτό είναι μεγάλη συμβολή για ομαλές εξελίξεις αλλά και διατηρεί ζωντανή την ελπίδα για κάτι περισσότερο. Θα έλεγα λοιπόν ότι δεν είναι ορθό να μιλάμε γενικώς για την αριστερά παραβλέποντας τις διαφορές που έχουν γίνει ευρύτερα ευδιάκριτες. Το γεγονός αυτό το πιστώνεται η ηγεσία της Δ.Α.

    2. Γράφεις ... [Νομίζω ότι αν η Αριστερά είχε μια άλλη ηγεσία ικανή να δει και να πράξει τα μεγάλα, θα ήταν εκεί στο τραπέζι των ανικάνων, για να τους μαζέψει, να τους συνετίσει, να τους προτείνει λύσεις, να τους πείσει]

    Θαρρώ ότι αυτό που λείπει δεν είναι οι ικανοί στρατηγοί αλλά οι στρατιώτες. Η ηγεσία πρέπει κάπου να πατήσει για να προχωρήσει σε ένα πιο τολμηρό λόγο. Είναι φανερό ότι οι θαρραλέες επιλογές με Καμίνη - Μπουτάρη εγκαταλείφθηκαν όταν οι πολίτες μας γύρισαν την πλάτη τρέχοντας πίσω από τον Σαμαρά, τον Τσίπρα και την
    Παπαρήγα. Είναι όμως επίσης φανερό ότι το κλίμα αλλάζει, αρχίζουμε να ανακαλύπτουμε την πραγματικότητα. Η ενίσχυση της ΔΑ δεν προέρχεται από πολίτες που φαντασιώνονται επιστροφή στην εποχή της ευμάρειας με δανεικά και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Δεν είναι καθόλου σύμπτωση ότι η δημοσκοπική άνοδος της ΔΑ συμπίπτει με διεργασίες που συντελούνται μέσα την κοινωνία αλλά και μέσα στα κόμματα εξουσίας. Η αποτυχία του πραξικοπήματος Παπανδρέου με την επιλογή Πετσάλνικου αποδεικνύει ότι οι εξελίξεις επιταχύνονται.

    Ας μη τρέφουμε όμως αυταπάτες για τις δυνατότητες παρέμβασης της ΔΑ στις σημερινές συνθήκες. Ποιούς να συνετίσει και ποιούς να πείσει. Τεράστιες πιέσεις δέχονται για να προσγειωθούν αλλά ακόμα αντιστέκονται την ώρα που η τραγωδία είναι προ των πυλών. Αν τελικά περάσει ο Παπαδήμος τότε ίσως αρχίσει το ξήλωμα των καραγκιόζηδων.

    3. Σχετικά με τις εκλογές. Είναι η μόνη λύση για ομαλή πορεία προς την αυτογνωσία αλλά και για την νομιμοποίηση των αναγκαίων πολιτικών. Είμαι σίγουρος ότι κανένα από τα δύο κόμματα εξουσίας δεν θα τολμήσουν να τάξουν λαγούς με πετραχήλια. Πιστεύω ότι οι δυνάμεις του ρεαλισμού και της ευθύνης θα ενισχυθούν γενικά αλλά και μέσα στην Αριστερά. Όλα αυτά βεβαίως εκτός απροόπτου διότι αν σκάσει βόμβα (άτακτη χρεωκοπία , δραχμή κτλ) τότε δεν ξέρω εάν θα επιβιώσει το δημοκρατικό μας πολίτευμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γιάννη Η όλη Αριστερά θα έπρεπε να βρίσκεται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ανεξάρτητα από την τελική συμμετοχή της. Ο τόπος τη χρειάζεται, ειδικά τώρα που αποκαλύφθηκε σε όλους πόσο λίγοι είναι οι υπόλοιποι. Αλλά δεν είναι. ΚΑι δεν είναι κανένα τμήμα της, ούτε η έλλογη. Αντίθετα όλοι περιμένουν να καταψηφίσουν όποια κυβέρνηση προκύψει, προφανώς με διαβαθμίσεις και υποσημειώσεις αλλά να καταψηφίσουν, γιατί διαφωνούν σε όλα ή στα επιμέρους. Και θα αφήσουν τους κακούς να κάνουν όλο το παιχνίδι μόνοι τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η αριστερα της κοινης λογικης δεν πρεπει να ειναι βολονταριστικη, με φαντασιωσεις καταληψης της εξουσιας απο Λαϊκο Μετωπο, αλλα ουτε και συμπλεγματικη, λογω μεγεθους εκλογικης δυναμης.
    Η ανανεωτικη αριστερα - σε ολες τις μορφες της - θα εχει την δυνατοτητα στο μελλον να συμμετασχει σε επομενες κυβερνησεις συνεργασιας, που θα σχηματισθουν αυτην την δεκαετια.

    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αγαπητέ μου Λεωνίδα.

    Ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Παρακολούθησα όλες σχεδόν τις δημόσιες τοποθετήσεις της ΔΑ και οφείλω να ομολογήσω ότι ποτέ άλλοτε δεν ήταν τόσο ευδιάκριτες οι διαφορές της από την "παλαβή" αριστερά. Ο Φώτης Κουβέλης με εξαιρετική σαφήνεια δήλωσε ότι θα προσέλθει στις διαβουλεύσεις ΕΑΝ κληθεί αλλά αυτό δεν συνέβη. Με σαφήνεια δήλωσε το αυτονόητο (είδος εν ανεπαρκεία δυστυχώς) ότι δεν σπεύδει να απορρίψει την μεταβατική κυβέρνηση αλλά θα περιμένει πρώτα να δει και ύστερα να αξιολογήσει. Έπρεπε να αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο συμμετοχής στην κυβέρνηση; Αν και αυτό θα με ικανοποιούσε δεν είμαι πεπεισμένος. Δεν έχω όμως αυταπάτες για τις πραγματικές δυνατότητες παρέμβασης με δεδομένο το μικρό ειδικό βάρος της ΔΑ την ώρα που μιλάμε. Διαβλέπω όμως μια σημαντική μεταστροφή του κλίματος και μια αρκετά σαφή αναδιάταξη στο χώρο της αριστεράς καθώς η ΔΑ προβάλλει ως ένα υπαρκτό μέγεθος σαφώς διακριτό από την εξωθεσμική πλέον αριστερά της δραχμής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Η ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ
    Λοιπον να διαγραψουμε το απεχθες/ανηθικο χρεος και να συμψηφισουμε τις ελληνικες απαιτησεις απο την Γερμανια με μερος του εναπομειναντος ηθικου/μη επαχθους χρεους (απο το οποιο μισθοδοτηθηκαν τριτεκνες μητερες που διορισθηκαν με "κοινωνικα κριτηρια" απο τον μακαριτη Μενιο Κουτσογιωργα και επλεκαν πουλοβερ η καθαριζαν φασολακια,και συνταξοδοτηθηκαν στα 40 λογω ανηλικων τεκνων, τεμπεληδες κομματικοι και αλλες δημοκρατικες δυναμεις, υπερκοστολογημενα εργα και προμηθειες, ... ) το κατοχικο δανειο και τις αποζημιωσεις και αφου συμπτυχθει Αντιμνημονιακο Μετωπο να επιλεχθει καταλληλη αγωνιστικη πρωθυπουργος η Σ. Σακοραφα (σ' αυτο δεν επιμενω, αλλα καιρος ειναι επιτελους να εχουμε γυναικα πρωθυπουργο).
    Να γινει το επισημο νομισμα η δραχμη η η μνα για ολη την Ε.Ε.,διοτι το ευρω ειναι πολυ σκληρο και εχει τραυματισει την πλειονοτητα του ευρωπαικου λαου. Ενω η δραχμη (η η μνα)ειναι απο τα αρχαιοτερα νομισματα στον κοσμο και εαν δοθει η εξουσια στην χωρα μας να εκδιδει το νεο νομισμα που μπορει να ειναι και πληθωριστικο (οπως ΗΠΑ), θα επεκταθουν σχεδον 20 φορες οι εγκαταστασεις του Νομισματοκοπείου Χολαργου και θα υπάρξει ανάπτυξη, ενω θα διασωθει η ευρωπαικη οικονομια. Η εδρα της ΕΚΤ να γινει στην Σοφοκλεους και να αναπλασθει ολη η περιοχη του εμπορικου τριγωνου, ενω το ολο εργο θα το αναλαβουν οι εθνικοι εργολαβοι που τωρα τρεχουν στο Καταρ και σε αλλα εμιρατα για δουλειες. Τα ευρωομολογα θα εκδιδονται επισης στο νεο νομισμα.
    Επομενως δεν θα γινουμε η Κουβα της Ευρωπης, αντιθετα θα γινουμε το Μαϊαμι της, δηλ. θα ενοικιαζουμε επι 6μηνο τα ακατοικητα πατρικα η εξοχικα σπιτια μας στους βορειους συναξιουχους -και μη- ευρωπαιους(αξιοποιηση ακατοικητης ιδιωτικης ακινητης περιουσιας) που συνεπαγεται 4+9=13 δις/ετος σε πληρη αναπτυξη του προγραμματος (2017).
    Οποτε με τον καλπαζοντα πληθωρισμο στην Γερμανια η Merkel, βουλευτης πλεον στην αντιπολίτευση, θα βλεπει τους χειροτερους φοβους της Γερμανιας να γινονται πραγματικοτητα (πολλες Γερμανιδες να γινονται π....για 3η φορα τα τελευταια 100 ετη).

    Προσεξτε το, ειναι σατανικο σχεδιο και εξυπηρετει τα συμφεροντα της χωρας και των λαων της Ε.Ε.

    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Βασίζεις όλο το κείμενο στην αρχική φράση "να μας σώσει". Συνεπώς, γιατί να σχολιάσουμε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία