Ανατροπές για καλό ή για κακό; του Λεωνίδα Καστανά


του Λεωνίδα Καστανά

O Ελληνικός λαός ψήφισε με τρόπο αντάξιο της ιστορίας του, της παιδείας και του πολιτικού του ενστίκτου. Οδήγησε τη Δημοκρατία σε πλήρες αδιέξοδο. Αναδιάταξε το πολιτικό σκηνικό με τρόπο αντιφατικό, ώστε να κάνει αδύνατη οποιαδήποτε βιώσιμη λύση, όχι μόνο σήμερα αλλά και στο άμεσο μέλλον.
Καταδίκασε σε αφάνεια το δικομματισμό και δικαίως, αλλά ταυτόχρονα επιβράβευσε δυνάμεις λαϊκιστικές, τυχοδιωκτικές, αντιευρωπαϊκές, ακόμα και ναζιστικές. Στην ουσία επιβράβευσε τις δυνάμεις εκείνες που το προηγούμενο καλοκαίρι κατέλαβαν για μέρες το κέντρο της Αθήνας, ως αγανακτισμένοι πολίτες, απαιτώντας το τέλος της πολιτικής εδώ και τώρα. Η βαριά ήττα των ΝΔ και ΠαΣόκ θα ήταν θείο δώρο για τους πολίτες, αν στον αντίποδά τους υπήρχαν κόμματα ή κινήματα που ήθελαν και μπορούσαν να διασώσουν τη χώρα και να την οδηγήσουν σε έξοδο από την κρίση. Με τον Τσίπρα, τον Καμένο, το ΚΚΕ και τη ΧΑ όμως δεν υπάρχουν λύσεις, αλλά μονάχα ακόμα μεγαλύτερο ΧΑΟΣ. Είναι προφανές ότι η διασπορά των ψήφων είναι  το σύνθημα για κυβερνήσεις συνεργασίας. Tα κόμματα όμως που ο λαός επέλεξε να ενισχύσει είναι ακριβώς εκείνα που εκ των πραγμάτων είναι αδύνατο να συνεργαστούν. Ψήφισε για κυβέρνηση, κόμματα που ξέρουν και θέλουν να κάνουν μόνο καταγγελτική αντιπολίτευση. Η παρουσία δε της ΧΑ με 20 βουλευτές στο κοινοβούλιο θα είναι για πολλά χρόνια το όνειδος αυτής της δύσκολης εποχής. Μέσα σε αυτό το σχιζοφρενικό και σαδομαζοχιστικό περιβάλλον, επέλεξε να δώσει ένα «μικρό» ποσοστό, 6% στη ΔΗΜΑΡ, το μόνο κόμμα που έχει ψηλά στην πολιτική του ατζέντα τις συνεργασίες και τις μεταρρυθμίσεις, ότι δηλαδή χρειάζεται η χώρα για να σωθεί και να έχει ελπίδες να απαγκιστρωθεί από το μνημόνιο.
Ωστόσο, δημοκρατία έχουμε και πρέπει το πολιτικό σύστημα να αναζητήσει λύσεις με τους παρόντες συσχετισμούς. Μπορεί;
Δυστυχώς σε κρίσιμες ιστορικές στιγμές κάποιοι θα πρέπει να αγνοήσουν το πολιτικό κόστος και να κάνουν τη βρώμικη δουλειά, αλλά αυτό φαντάζει αδύνατο. Ο καταποντισμός του ΠαΣόκ δείχνει το πολιτικό μέλλον σε όποια δύναμη αποπειραθεί να υλοποιήσει τη νέα δανειακή σύμβαση, ή έστω ένα μέρος της. Η εξαφάνιση του ΛΑΟΣ δείχνει την τύχη που θα έχει όποιο μικρό κόμμα, ανεξαρτήτως πολιτικής ταυτότητας, θελήσει να βοηθήσει. Ακόμα το 6% της ΔΗΜΑΡ δείχνει ότι ο τρίτος δρόμος είναι ιδιαίτερα στενός για όποιον θελήσει να μιλήσει, έστω και χαμηλόφωνα, για μεταρρυθμίσεις χρησιμοποιώντας την κοινή λογική. Αντιθέτως, είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς όσοι υπόσχονται να «λύσουν» το μεταναστευτικό παίρνοντας το νόμο στα χέρια τους, ή όσοι υπόσχονται χωρίς κανένα πραγματικό δεδομένο, να επαναφέρουν τη χώρα στην πλασματική ευδαιμονία των προηγούμενων χρόνων.  

Συνεπώς, ακόμα και αν υπήρχε η ελάχιστη διάθεση συνεργασίας, η λαϊκή ετυμηγορία την απαγορεύει. Στο δικό μας οικοσύστημα, ο Βενιζέλος δεν θα δεχτεί ποτέ πια να κάνει κυβέρνηση με το Σαμαρά με κάποιες τσόντες από τους ΑΕ, χωρίς την παρουσία του Σύριζα,  ο Κουβέλης να υποστηρίξει κυβέρνηση του δικομματισμού, ή ο Τσίπρας να κάνει κυβέρνηση με τη ΔΗΜΑΡ υπό την ανοχή των, πάλαι ποτέ,  μεγάλων κομμάτων. Δηλαδή, όλες οι πιθανές λύσεις βγαίνουν knock out κάτω από τους νόμους που επιβάλλουν το εκλογικό αποτέλεσμα και το πολιτικό κόστος. Ο λαός περιμένει στη γωνία όποιον παραβεί τους αλλοπρόσαλλους νόμους που αυτός επιβάλλει προκειμένου να σωθεί. Τόχουμε ξαναγράψει, το πρόβλημα της χώρας είναιο λαός της.
Η πρόταση του Φώτη Κουβέλη για κυβέρνηση Τσίπρα με τη δική του συμμετοχή και ψήφο ανοχής από ΝΔ-ΠαΣόκ, είναι σαφώς μια λύση, αλλά δεν γίνεται αποδεκτή. Ο Σύριζα ρισκάρει νέες εκλογές ελπίζοντας να έχει μια καθαρή αριστερή πλειοψηφία. Είναι όμως η λύση αυτή μια καλή λύση για τη χώρα; Ο Σύριζα δεν είναι μια υπεύθυνη πολιτική δύναμη που μπορεί να κυβερνήσει σε περιβάλλον ΕΕ. Μάλλον, ούτε την ενδιαφέρει να το κάνει. Ενδιαφέρεται περισσότερο για την επικοινωνία με τα αγανακτισμένα πλήθη ή άλλα αριστερίστικα γκρουπούσκουλα. Η αμετροέπεια, η ακροβασία, ο βερμπαλισμός, και ο βολονταρισμός μεγεθύνονται όταν βρίσκουν λαϊκή υποστήριξη. Μια παράσταση δήθεν υπευθυνότητας με ανταύγειες από δηλώσεις νομιμοφροσύνης των άλλων αρχηγών, απαλλοτρίωση των χρημάτων των τραπεζών και μοίρασμά τους στο λαό, άμεση καταγγελία της δανειακής σύμβασης με τις ανάλογες συνέπειες και άλλα τέτοια ευτράπελα, από το κόμμα που ένας σημαντικό μέρος του λαού μας επέλεξε για να τον κυβερνήσει στην πιο δύσκολη φάση της μεταπολιτευτικής ιστορίας του. 
Έτσι θα οδηγηθούμε σε νέες εκλογές, με αμφίβολο θετικό αποτέλεσμα για τον τόπο και πιθανότατα η ακυβερνησία θα συνεχιστεί.  
Το χειρότερο όμως το άφησα για το τέλος.
Το σημαντικότερο του εκλογικού αποτελέσματος είναι η καταφανής ήττα των μεταρρυθμιστικών δυνάμεων σε όποιο κόμμα και αν βρίσκονταν. Αν ο λαός έστειλε ένα σαφές μήνυμα είναι ότι, δεν θέλει μεταρρυθμίσεις. Δεν θέλει αλλαγές πουθενά, θέλει μονάχα να απαλλαγεί από τα δανειακά βάρη, να μην πληρώσει και αντιθέτως να πληρώνεται όπως πριν, όταν τα δανεικά έτρεχαν. Όποιος τολμάει να λέει τα αυτονόητα, για δίκαιη λιτότητα, για τήρηση των νόμων από όλους, για αξιολόγηση κλπ  είναι πλέον πολιτικά καταδικασμένος. Είτε ως φιλελεύθερος και τεχνοκρατικός, είτε ως αριστερός (όχι οιονεί) ο μεταρρυθμισμός είναι πλέον ανεπιθύμητος και αυτό πρέπει όλοι να το λάβουν υπόψη.
Αν κάτι σηματοδοτεί η στροφή προς το Σύριζα, είναι η παραίτηση από τον πραγματικό εξευρωπαϊσμό της χώρας και η επιστροφή στην καθ’ ημάς Ανατολή. Η αντιευρωπαϊκή ρητορική, έστω και αν μείνει ρητορική, δίνει πολιτική νομιμοποίηση σε όλες εκείνες τις αριστερές και δεξιές εθνικιστικές κοινωνικές δυνάμεις. Με το Σύριζα στην εξουσία, κανείς δεν θα πειράξει τους δασκάλους που δεν κάνουν τη δουλειά τους, τους γιατρούς που δεν κάθονται στην εφημερία τους, ή τους υπαλλήλους που παίρνουν άδεια από τη σημαία. Είναι οι συμπεριφορές που κάλυψαν όλα αυτά τα περιβόητα συνδικαλιστικά κινήματα μέχρι τώρα, τα οποία ο Σύριζα υποστήριζε και υποστηρίζει με θέρμη σε αγαστή συνεργασία με τα ΚΚΕ, ΠαΣόκ και ΝΔ. Όχι στον έλεγχο, όχι στην αξιολόγηση, όχι στο μέτρημα, όχι στον εκσυγχρονισμό. Και όλα αυτά καλυμμένα πίσω από  το σύνθημα «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη». Πρόκειται πιθανόν για ένα κίνημα μιας νέας αντιπολίτευσης, μόνο που τώρα δεν υπάρχουν ΜΟΠ, πακέτα Ντελόρ, ευρωπαϊκά πλαίσια στήριξης, δανεικά.
 Έτσι όμως είναι αδύνατες και η πολυπόθητη ανάπτυξη και η απαγκίστρωση από το μνημόνιο.
Και ποιος είναι ο ρόλος των δυνάμεων της κοινής λογικής, του αριστερού μεταρρυθμισμού, των left liberals, όλων εκείνων που σήμερα βρίσκονται στην πλευρά των ηττημένων και νιώθουν το λόγο τους να χάνει σε ένταση και διεισδυτική ικανότητα;
Αν κάτι μπορούμε να κάνουμε, προς το παρόν, είναι να διαδώσουμε και να αποκαλύψουμε αυτήν την πλάνη που στήνεται μπροστά στα μάτια του λαού με την συγκατάθεσή του. Μια «απάτη» που δεν έχει τίποτα αριστερό, φλερτάρει με τη χρεωκοπία και προμηνύει άσκημες μέρες για τους εργαζόμενους. Το πολιτικό σύστημα καταρρέει, αλλά υπάρχουν επικίνδυνες απολήξεις του που μπορούν ακόμα να κάνουν τη ζημιά. Σε μια χώρα που δεν υπάρχει ισχυρός και ιδεολογικά συνεκτικός φιλελεύθερος δεξιός πόλος και η σοσιαλδημοκρατία είναι υπό ανακατασκευή,  η λαϊκιστική αριστερά μπορεί να αποδειχθεί δύναμη ανισορροπίας και καταστροφής. Οι ανατροπές είναι θαυμάσια γεγονότα, αν οδηγούν σε νέες ισορροπίες μέσα στα πλαίσια της ισονομίας, της προόδου και της δημοκρατίας. Οι σημερινές ανατροπές, αν ολοκληρωθούν, κανείς δεν ξέρει που θα οδηγήσουν.

Σχόλια

  1. Α ρε Leo,

    η πίκρα μας έπιασε ταβάνι..Η αλαζονεία του ΣΥΡΙΖΑ -του οποίου υπήρξαμε και ψηφοφόροι επί Ανανεωτικών- είναι τόσο πολύ επώδυνη..

    Και το κερασάκι για μας είναι η υπεροχή στη ΔΗΜΑΡ των ΠΑΣΟΚικών μεταγραφών.. Για να γίνει απόλυτη η ήττα μας..

    Συντροφικά,

    Αντώνης - Ηράκλειο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολυ σωστα τα λες Λεωνιδα. Προκειται για σχιζοφρενικη αντιδραση και αυτο σημαινει πως ερχεται βια και αγριοτητα. Τελικα το ελληνικο εθνος εχει πεσει σε φοβερη παρακμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αγαπητέ LEO

    Πάντα εύστοχος, όπως και οι προηγούμενοι.
    Ακόμη όμως και σε αυτή τη σχιζοφρένεια και ενώ εξελίσονται οι διερευνητικές εντολές, μήπως η ΔΗΜΑΡ εφόσον παρουσιασθεί η δυνατότητα πρέπει, βάσει πάντα συγκρεκριμένων δεσμεύσεων, να ρισκάρει ?
    Άλλωστε πότε άραγε οι μεταρυθμιστικές δυνάμεις συγκροτούσαν πλειοψηφία σε αυτόν τον τόπο ?

    Ένας φίλος από τα παλιά (δεξιός ψάλτης)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Όταν «η κύρια αξία ενός ολόκληρου λαού»
    είναι η μη ανάληψη ευθυνών...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Afti ine I moni analisi pou lei oti, sinolika, i dinamis tis metarithmisis exasan (giati o sigrafeas kseri ke apo arithmitiki). San paratiritis, I gnomi mou ine oti i DIMAR den pige asxima san neo koma pou prospathise na topothetithi metaksi ton epagelmation tou PASOKOkratismou ke ton mathitevomenon neanion tou ZIRIZOlaikismou.

    Exo ke ego apopsi, opos ke o Leo, gia to provlima tis Eladas: I Mikrasiates pou ferane stin Elada politismo, koultoura, kouzina ke la sxetika, distixos ekselenistikan. (Simiosi: den ime Mikrasiatikis katagogis).

    I xora xriazete amesa ena metarithmistiko realistiko metopo. Ke afou den mpori na gini, i kouventes pou ginonte apo proxthes sta mparakia tis Wall Street oti I Elada girnai xaotika ke viea stis 30 Iouniou sti draxmi (pou tha ine dekara se sigkrisi me tin palia) mpori na vgoune alithines.

    The-good-news-no-news ine oti a laos eksakolouthi na ine kiriarxos. Giati exi ekpedefthi na ine kiriarxos: apo vasiliades, diktatores, laoplanous, kavalimenous epanastates neanies ke pampolous anideous “idikous”.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Έχεις απόλυτο δίκιο.
    Η εικόνα είναι ζοφερή. Οι εξελίξεις μάλλον έχουν πάρει το δρόμο τους προς την κατεύθυνση της άτακτης χρεοκοπίας.
    Θα πρέπει όμως να σημειώσουμε, οτι σε κάθε περίπτωση, μεταρρυθμίσεις θα γίνουν.
    Και μάλιστα με βίαιο τρόπο.
    Θα μας τις επιβάλει η πραγματικότητα των άδειων ταμείων.
    Το ερώτημα λοιπόν δεν είναι πλέον ναι ή όχι στις μεταρρυθμίσεις, αλλά τι είδους μεταρρυθμίσεις θα γίνουν και με ποιό τρόπο θα εφαρμοστούν.
    Γι αυτό ας μην παραξενευτούμε σε 2 μήνες απο τώρα, οι σημερινοί θριαμβευτές να φεύγουν απο την χώρα με το όνομα Τριανταφυλλίδης, για να γλυτώσουν απο τον "αγανακτισμένο" όχλο που θα ζητά αίμα, απο αυτούς ακριβώς που τον "κοροίδεψαν" μια τελευταία φορά με τα ίδια ακριβώς συνθήματα που τον κοροίδεψαν και οι προηγούμενοι.
    Η διαδρομή μεταξύ δόξας και εξευτελισμού, μπορεί να διαρκέσει 30 χρόνια σε φυσιολογικές οικονομικές συνθήκες, αλλά μόνο 3 μήνες ή 3 εβδομάδες σε συνθήκες οικονομικής εξαθλίωσης.
    Αυτό πρέπει να το θυμούνται όσοι πλειοδοτούν σε υποσχέσεις που δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν.
    Πολύ φοβάμαι ότι η ελληνική κοινωνία στο επόμενο διάστημα δεν θα συμπεριφερθεί πολιτισμένα, ούτε καν στους πιο γνήσιους εκπροσώπους της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Με τέτοιο παγιωμένο οικοσύστημα η καταστροφή είναι βέβαιη. Και θα είμαστε άξιοι της ΣΥριζαϊκής μοίρας μας. Τα περί "αριστεράς της εθύνης" αποδεικνύονται λόγια κενά περιεχομένου, τη στιγμή ακριβώς που η υπευθυνότητα δοκιμάζεται.

    Το ζητούμενο μιας κυβέρνησης συνεργασίας είναι αυτή τη στιγμή να μετατοπιστεί η ΔΗΜΑΡ προς τον καταστροφικό αντιευρωπαισμό του Τσίπρα και να τον στηρίξει σ' αυτό;

    Η υπεύθυνη στάση δεν θα ήταν να προσπαθήσει η ΔΗΜΑΡ με νύχια και με δόντια να συγκροτήσει άξονα αποτροπής του γκρεμοτσακίσματός μας από την ευρωζώνη κι ενδεχομένως και από την ΕΕ;

    Τι θα πει δεν συνεργάζεται με τον δικομματισμό; Τι είδους αξίωμα είναι αυτό και ποια αναγκαιότητα το επιβάλλει που είναι υπέρτερη της αποτροπής μιας καταστροφής; Τότε ας πιαστούμε χέρι-χέρι κι ας αφήσουμε τον Τσίπρα να μας σύρει στο χορό του Ζαλόγγου. Θα είμαστε δικαιωμένο, θα έχουμε δώσει τη σωστή μάχη στα σωστά μέτωπα! Ο δικομματισμός είναι η μεγάλη απειλή σ' αυτήν ακριβώς τη συγκυρία. Πάντα καίριοι!

    Αλίκη

    ΥΓ. Αφελές επιχείρημα, σχετιζόμενο με το περίφημο πολιτικό κόστος: πιστεύω ότι πολλοί από αυτούς που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, για λόγους χαζο-ιδεολογικούς κι από τσάμπα μαγκιά, ήταν βέβαιοι ότι το κάνουν εκ του ασφαλούς διότι θα συγκροτείτο κυβέρνηση συνεργασίας ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΔΗΜΑΡ, σε περίπτωση ανάγκης. Νομίζω ότι σήμερα, βλέποντας τα πρώτα δείγματα γραφής των ανεκδιήγητων ΣΥριζαίων, έχουν τρομοκρατηθεί και σκυλομετανιώσει για την ψήφο τους. Επομένως, δεν θα τους δυσαρεστούσε καθόλου μια λύση που θα απέτρεπε το ενδεχόμενο νέων εκλογών, με τους κινδύνους που αυτό συνεπάγεται -ρώσικη ρουλέτα, για την ακρίβεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αγαπητοί φίλοι και φίλες. Βρίσκομαι σε αμηχανία. Απλά προσπάθησα να περιγράψω αυτό που εγώ βλέπω. ¨Ολες οι απόψεις και της καλής φίλης Αλίκης είναι λογικές, ισχυρές. Χτες στην ΚΕ δεν μίλησα, δεν είχα να πω κάτι διαφορετικό δεν είχα εικόνα. Πράγματι μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ ΝΔ ΔΗΜΑΡ θα έδινε μια λύση αλλά φοβάμαι προσωρινή. Η ΔΗΜΑΡ δεν μπορεί να μπει σε τέτοιο κόλπο γιατί πολύ γρήγορα το σχήμα θα διαλυθεί και το κόστος θα είναι μεγάλο. ¨Ολοι προσπαθούν να σώσουν το μαγαζί τους και όχι τη χώρα.

    Ποιο είναι το αύριο;
    1, Ανασύνταξη της δεξιάς πολυκατοικίας, ίσως και με άλλο αρχηγό.
    2. Σύγκρουση δύο πόλων Δεξιάς - Συριζα στις επόμενες εκλογές με νικητή της Δεξιά.
    3. Ισοπέδωση όλων των άλλων
    4. Διεργασίες για σύσταση νέου κόμματος της κεντροαριστεράς. Ήδη μαθαίνω ότι οι εκσυγχρονιστές του ΠΑΣΟΚ κινούνται προς την έξοδο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. θα επαναλάβω ότι η χώρα μοιάζει με τον καρκινοπαθή που αφού τα έκανε όλα και δεν τα κατάφερε να γιατρευτεί αναζητά τη λύση με βότανα από το Μενίδι. Τα βότανα είναι σήμερα ο Τσίπρας. Οι γιατροί έχουν σηκώσει τα χέρια. Η έξοδος από το Ευρώ, νομίζω είναι μοιραία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ιδιαιτέρως-αγαπητέ Λεό. Κατανοώ απολύτως την αμηχανία σου και μπορώ να φανταστώ το κλίμα που επικρατεί στην ΚΕ της ΔΗΜΑΡ (βάσει αναλόγων εμπειριών του παρελθόντος). Τα σχόλιά μου -όπως είναι προφανές- έχουν το χαρακτήρα: "τα λέω εσένα πεθερά για να τ' ακούει η νύφη". Επίτρεψέ μου στο ίδιο πνεύμα μια ακόμη επισήμανση: Και από άποψη στενά εκλογικού ή κομματικού συμφέροντος, η ΔΗΜΑΡ δεν έχει τίποτε να ωφεληθεί από την υιοθέτηση στάσης ΣΥΡΙΖΑ/light. Θα συρρικνωθεί απόλυτα μ' αυτόν τον τρόπο, σ΄ένα περιβάλλον άκραίας πολώσης.

      Αντίθετα, έχει σε πολλά να ωφεληθεί, αν πάρει την ευθύνη -τεράστια- να αποτελέσει τον βασικό παράγοντα σύμπηξης και ενίσχυσης του Ευρωπαϊκού πόλου (γιατί αυτό είναι το σημερινό δίπολο: Ευρώπη εναντίον τριτοκοσμικοποίησης, και όχι Αριστερά εναντίον δικομματισμού).

      Η ΔΗΜΑΡ ψηφίστηκε ως εγγυητής του αριστερού ευρωπαϊσμού και προσωπικά πιστεύω ότι τώρα είναι η μεγάλη στιγμή της. Να βγει μπροστά και να σώσει την παρτίδα!

      Αλίκη

      Διαγραφή
  10. "...Ο Σύριζα δεν είναι μια υπεύθυνη πολιτική δύναμη που μπορεί να κυβερνήσει σε περιβάλλον ΕΕ. Μάλλον, ούτε την ενδιαφέρει να το κάνει. Ενδιαφέρεται περισσότερο για την επικοινωνία με τα αγανακτισμένα πλήθη ή άλλα αριστερίστικα γκρουπούσκουλα..."

    Συμφωνούμε! Αλλά τότε τί δουλειά έχει να συνδιαλέγεται μαζί του η ΔΗΜ.ΑΡ? Εν όψει ποιάς προοπτικής?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Vagelis Palmos αυτό είναι ένα πρόβλημα. Ο ΦΚ του ζήτησε να προχωρήσει σε κυβέρνηση της αριστεράς με ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία, δηλαδή σε σχήμα εθνικής ενότητας. Στην κοινή γνώμη έμεινε απλά ότι τον υποστήριξε. Και γω κατόπιν εορτής βέβαια βλέπω ότι δεν είχε καμιά διάθεση να κάνει απολύτως τίποτα. Πλάκα κάνει δυστυχώς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Συμφωνώ απόλυτα με την Αλίκη για αυτό σημείωνα παραπάνω (δεξιός ψάλτης) για το αναγκαίο ρίσκο που οφείλει να πάρει η ΔΗΜΑΡ.
    Ίσως είναι τώρα η στιγμή, λόγω της σημαντικής αδυναμίας του δικομματισμού, όχι μόνο για την υπεράσπιση της Ευρώπης (έστω και συντηρητικής) αλλά και για ανατροπές μέσα από διεκδικήσεις για φερέγγυα πρόσωπα και πολιτικές. Δεν ήταν άλλωστε στο πρόγραμμά μας ?
    Κατά τα άλλα δεν μπορείς να κάνεις πολιτική προδικάζοντας ότι όλοι στο μέλλον θα είμαστε νεκροί.


    ΔΕΞΙΟΣ ΨΑΛΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία