Η ομιλία του Σταύρου Λιβαδά στην ΚΕ της ΔΗΜΑΡ (21/7/2012)



Εισαγωγή

Άκουσα την εισήγηση του σ. Γραμματέα και σε γενικές γραμμές είμαι σύμφωνος με τις διαπιστώσεις, καθώς και με τις κατευθύνσεις  και τις προτάσεις που διατυπώνει.
Η παρέμβασή μου θα εστιασθεί σε κάποιες παρατηρήσεις αναφορικά με τα εκλογικά αποτελέσματα και σε ορισμένες επισημάνσεις περί του πρακτέου, στη φάση που βρισκόμαστε ως χώρα, αλλά και ως κόμμα.

Η νέα πολιτική πλειοψηφία της «Ευρωπαϊκής Ελλάδας»
Τα αποτελέσματα των δυο εκλογικών αναμετρήσεων, ανέδειξαν ορισμένα βασικά στοιχεία για την ελληνική κοινωνία, τα πολιτικά πράγματα και το κόμμα μας, που αξίζει τον κόπο να επισημάνουμε:

Αν οι πρώτες εκλογές έδειξαν πως η πλειοψηφία των πολιτών εξέφρασε μέσα από τις κάλπες, οργή, αγανάκτηση και διάθεση τιμωρίας προς τους κυβερνώντες και  το πολιτικό σύστημα της χώρας,οι  δεύτερες εκλογές ανέδειξαν την επιθυμία της πλειοψηφίας των πολιτών να δώσει τη μάχη της ζωής: να μην επιλέξει το ολοκαύτωμα, αφήνοντας το θυμικό να καθορίσει τις τύχες της. Η κοινωνική πλειοψηφία, προτάσσοντας τη λογική, επέλεξε πως πέραν της διαμαρτυρίας και των καταγγελιών πρέπει να αναζητηθούν λύσεις στα προβλήματα της χώρας. Και οι λύσεις αυτές πρέπει να αναζητηθούν στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής οικογένειας.

Τα τρία κόμματα που συγκροτούν την κυβέρνηση συνεργασίας, μπορεί να έχουν μεγάλες επί μέρους ιδεολογικοπολιτικές διαφορές, ωστόσο έχουν ένα κοινό ενοποιητικό στοιχείο: το σταθερό ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Έχει  διαμορφωθεί μια πολιτική πλειοψηφία της «ευρωπαϊκής Ελλάδας» και οι πρώτες μετεκλογικές  δημοσκοπήσεις έδειξαν πως αυτή η πλειοψηφία έχει διευρυνθεί.

Τα εκλογικά αποτελέσματα και η ΔΗΜΑΡ

Όσον αφορά τη Δημάρ, τα αποτελέσματα των εκλογών δείχνουν πως είμαστε ένα νέο κόμμα- νέο και στη συνείδηση των περισσοτέρων πολιτών.

Αναλύοντας τα αποτελέσματα και τα exit poll μπορούμε να δούμε πως η δύναμη της Δημάρ απαρτίζεται από δυο διακριτές, αλλά συγκλίνουσες συνιστώσες: α) τη μικρότερη, τη συγκροτεί ένα πολύτιμο ποσοστό, προερχόμενο από την ανανεωτική αριστερά. Πολύτιμο ποσοστό γιατί είναι η ραχοκοκαλιά μας και ο θεματοφύλακας των ιδεών μας. β) Το μεγάλο ποσοστό, όμως όσων επέλεξαν Δημάρ, οι πολλοί, είναι νέοι  ψηφοφόροι. Αυτοί μας εμπιστεύθηκαν περισσότερο για το γενικό πολιτικό λόγο που εκπέμψαμε στη δίχρονη παρουσία μας και (κυρίως) μέσα στην προεκλογική περίοδο και λιγότερο για τις θεματικές εξειδικεύσεις αυτού του λόγου, ή για τη συμμετοχή μας σε κινηματικές διεργασίες. Αυτοί οι νέοι ψηφοφόροι, μας επέλεξαν γιατί πίστεψαν πως είμαστε διατεθειμένοι να βάλουμε πλάτη, να συμβάλλουμε ενεργά ώστε να υπάρξουν λύσεις για τη χώρα. Αναμφίβολα σημαντικό ρόλο στην εκλογική μας επιτυχία, έπαιξαν  η προσωπικότητα του προέδρου, καθώς και τα πρόσωπα που ηγούνταν ή πλαισίωναν τα ψηφοδέλτιά μας, κυρίως στην επαρχία. Όλοι  αυτοί και κυρίως ο λόγος του προέδρου, συνέβαλαν στη διαμόρφωση της εικόνας της «αριστεράς της ευθύνης».

Πρέπει, επίσης, να εκτιμήσουμε και τις μεγάλες διαφοροποιήσεις στο σώμα των ψηφοφόρων, ανάμεσα στην πρώτη και τη δεύτερη εκλογή– καθότι άλλαξε το 45% των ψηφοφόρων μας μεταξύ των δυο εκλογικών αναμετρήσεων και εκ των αποχωρησάντων, το μισό και πλέον ποσοστό, 25%, μετακινήθηκε στο Σύριζα. Αυτό το στοιχείο μας λέει πως η πολύ μεγάλη πλειοψηφία  εμπιστεύθηκαν τη Δημάρ για την πρόθεσή της να πολιτευθεί ως «κυβερνώσα αριστερά».Ο εστί μεθερμηνευόμενο: Αναδιαπραγμάτευση μέσα, όμως, στην ευρωπαϊκή οικογένεια, δηλαδή ισοδύναμα και ανάσα  χρόνου για άμεσες μεταρρυθμίσεις και διαρθρωτικές αλλαγές, που θα αποκαταστήσουν την αξιοπιστία της μεταξύ των ευρωπαίων εταίρων, θα αναστρέψουν το υφεσιακό κλίμα και θα ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα της χώρας, θα αμβλύνουν και θα εξομαλύνουν τις κοινωνικοοικονομικές διαφοροποιήσεις και τις θεσμικές αποκλίσεις της χώρας, ως προς τα ευρωπαϊκά δεδομένα.

Η ισχυρή μειοψηφία της «εθνοκεντρικής Ελλάδας»
Ταυτόχρονα πρέπει να επισημανθεί η ύπαρξη μιας, ισχυρής, αντίρροπης τάσης μέσα στην ελληνική κοινωνία. Η τάση αυτή είναι μειοψηφική μεν στο σύνολο του πληθυσμού, αλλά δυστυχώς, είναι πλειοψηφική ανάμεσα στις δυνάμεις της παραδοσιακής αριστεράς και τις νέες ηλικίες και αυτό θα πρέπει να μας προβληματίσει. Αυτό το ρεύμα δεν είναι κατ´ ανάγκην αντιευρωπαϊκό, δεν είναι κατά του ευρώ και υπέρ της δραχμής, αλλά συγκεντρώνει όσους παραβλέπουν ή σχετικοποιούν τους κινδύνους και τα οδυνηρά αποτελέσματα από μια ολοκληρωτική χρεοκοπία και κατάρρευση της χώρας, από την πιθανή έξοδό της από την ευρωζώνη, ακόμα και από την Ευρώπη. Το συγκροτούν όσοι είναι βυθισμένοι στην ανέχεια, την ανεργία και την απελπισία ενός αδιέξοδου μέλλοντος, όσοι υπέφεραν από τους αποτυχημένους μνημονιακούς πειραματισμούς, όσοι κουράστηκαν ή και σιχάθηκαν από την κοροϊδία, την αναξιοπιστία και την ιδιοτέλεια του πολιτικού μας συστήματος.
Το ρεύμα αυτό ενισχύεται, όμως, από τις παραμένουσες σε ισχύ πελατειακές σχέσεις και αντιλήψεις στο κράτος και την κοινωνία, τα συμφέροντα ορισμένων κοινωνικών ομάδων και συντεχνιών ωφελημένων από το καθεστώς ανισοτιμίας προνομίων και διακρίσεων,  στις συνθήκες της Ελλάδας της χρεοκοπίας. Το  ρεύμα αυτό το καλλιεργούν ο διάχυτος λαϊκισμός, που κυριαρχεί στα ΜΜΕ και ενυπάρχει στον κυρίαρχο πολιτικό λόγο, οι ισχυρές, κρατικιστικού, συντεχνιακού, είτε μανιχαϊστικού χαρακτήρα απόψεις, που συνθέτουν το ιδεολογικό οπλοστάσιο της παραδοσιακής αριστεράς, αλλά και της λαϊκής δεξιάς και της ακροδεξιάς. Το ρεύμα αυτό ενισχύεται παντοιοτρόπως από το λόμπι και το «κόμμα της δραχμής» που καραδοκεί. Το ρεύμα αυτό θα ενισχύεται από τυχόν  κυβερνητικές αδράνειες ή υπαναχωρήσεις στην εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων.

Το εσαεί ερώτημα: Τι να κάνουμε;
Η έκβαση της πολιτικής πάλης ανάμεσα σ αυτά τα ρεύματα, το «ευρωπαϊκό» και το «εθνοκεντρικό» θα καθορίσει τις εξελίξεις στην πατρίδα μας. Ήδη η κατάσταση είναι ιδιαίτερα δύσκολη, η παρακμιακή πορεία της χώρας είναι κοντά στο σημείο μη επιστροφής. Δεν είναι καθόλου βέβαιο πως η προσπάθεια της κυβέρνησης συνεργασίας θα πετύχει. Οι πιθανότητες είναι λίγες και ο χρόνος ελάχιστος.

Μήπως κάναμε λάθος στην επιλογή μας; Μήπως πρέπει να εγκαταλείψουμε την προσπάθεια  ή να ετοιμάσουμε ένα «plan B»;

Θα ναι ολέθριο, σύντροφοι, κάτι τέτοιο: για τη χώρα και για μας.

Έχουμε πλήρη συνείδηση πως αυτή η κυβέρνηση είναι η τελευταία κυβέρνηση του ευρώ. Χωρίς να υπερβάλλουμε ή να περιαυτολογούμε, γνωρίζουμε πως σε τυχόν αποτυχία μας νομοτελειακά ακολουθεί «μετά από μας η καταστροφή».

Η επιλογή, για το τι πρέπει να κάνουμε, είναι προφανής.

Σας ευχαριστώ

Σχόλια

  1. Προφανώς, μετά από εσάς, αγαπητέ κ. Λιβαδά, δεν ακολουθεί, οπωσδήποτε η καταστροφή. Μπορεί να υπάρξει και η ανόρθωση του τόπου και του πληθυσμού που κατοικεί σε αυτόν τον τόπο.

    Εσείς οι ίδιοι φέρατε την καταστροφή και την προσωποποιείτε, με τον ψευδεπίγραφο και συνάμα τυφλό "ευρωπαϊσμό" σας, που ταυτίστηκε, ανοήτως και λόγω της ανυπαρξίας στον χώρο σας οποιασδήποτε στρατηγικής σκέψης, με την ευρωζώνη, η οποία δεν είναι τίποτε περισσότερο από την έμπρακτη αποτυχία και την υπαρκτή καταστροφή της ιδέας της ευρωπαϊκής ενότητας.

    Στο τέλος του δρόμου τον οποίο διαβαίνετε, υπάρχει η δραχμή. Την οποία θα φέρετε - ευτυχώς - εσείς (εκτός και αν την κοπανήσετε, με ελαφρά, ή βαριά πηδηματάκια). Και λέω ευτυχώς, διότι, φέρνοντας την επιστροφή της χώρας στο παλαιό εθνικό της νόμισμα, δεν θα μπορείτε να κατηγορήσετε κανέναν άλλον, εκτός από τον (κακό) εαυτό σας, για την εξέλιξη αυτή.

    Και με την επαναφορά της δραχμής, ως νομίσματος της χώρας, θα ολοκληρώσετε το έργο σας, το οποίο με συνέπεια υπηρετήσατε και φέρατε εις πέρας, από το 1974, έως σήμερα. Ένα έργο, που δεν είναι άλλο από την πλήρη καταστροφή της Ελλάδας και του οποίου έργου το τέλος ήλθατε να επισφραγίσετε, με την παρουσία σας στην κυβέρνηση της νεοδημοκρατικής αριστεράς του Αντώνη Σαμαρά.

    Σε ό,τι με αφορά δεν έχω να κάνω τίποτε περισσότερο από το να σας "απολαύσω", ως πρωταγωνιστές του μακάβριου (και συνάμα κωμικού) αυτού έργου, στο οποίο, με επιλογή σας, αποφασίσατε να συμμετάσχετε και να φέρετε εις πέρας, μένοντας αγκυλωμένοι σε δόγματα και δοξασίες, οι οποίες μπορεί στις δεκαετίες του 1960 και του 1970 να περνούσαν σαν άξιες λόγου ιδέες και ιδεολογίες, αλλά σήμερα δεν είναι τίποτε περισσότερο από νεκροζώντανα πτώματα, τα οποία οδηγούν την χώρα μας και τον πληθυσμό της, ενώπιον μιας πρωτοφανούς ανθρωπιστικής καταστροφής, για την έλευση της οποίας είσθε, ένεκα των επιλογών σας, απολύτως συνυπεύθυνοι. (Και λέω ότι είσθε απολύτως συνυπεύθυνοι, επειδή δεν είσθε οι μόνοι υπεύθυνοι. Μαζί σας μοιράζονται ανάλογη ευθύνη και πολλοί άλλοι, στους οποίους η ευθύνη αυτή θα καταλογισθεί, κατά το μέρος που τους ανήκει)...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Οι νεκρολογίες που προηγούνται του θανάτου πάντα εχουν ένα ποσοστό επιτυχίας που συνηθως σχηματοποιείται στο 50-50. Και εσεις κ. Αναστασσόπουλε αυτό ακριβώς κάνετε! Απευθύνετε ένα "εσεις" που όχι μόνο τα προκαλέσατε όλα αυτά (πως αλήθεια;-ή είναι επτασφράγιστο μυστικό που θα το πάρετε στον τάφο σας;) και επίσης "εσεις" που θα μας οδηγήσετε στην καταστροφή και "εγω" από την κερκίδα μου θα απολαμβάνω το θέαμα. Αυτός είναι ο ρόλος του λαικισμού σήμερα. Η κερκίδα ενώ κάτω τα λιοντάρια αναζητούν τροφή. Ο τυφλός "ευρωπαισμός" λοιπόν και η ευρωζώνη έφεραν την καταστροφή; Οπως φταίει η δυνατή βροχή για τις πλημμύρες, όταν δεν έχεις κάνει τιποτα για να προφυλάξεις το σπίτι σου-τρυπια στέγη και χωρίς παράθυρα. Οπου που καθήσατε να διαβάσετε το περιεχόμενο της προγραμματικής συμφωνίας αυτής της κυβέρνησης και να αναλογισθείτε την προσπάθεια που απαιτείται να καταβληθεί για να μην φουντάρει το καράβι. Εκτός αν αυτό είναι η τελική σας επιθυμία, όπως και πολλών άλλων-για διαφορετικούς λόγους ο καθένας-ώστε είτε να "επιβεβαιωθούν",ε'ιτε να κερδοσκοπήσουν. Απο αυτόκλητους εισαγγελείς έχουμε χορτάσει. Εσεις τουλάχιστον δεν βρίζετε.

    (Ζητώ συγγνώμην που πήρα το θάρρος να "απαντήσω", αλλά καμμιά φορά ξεχειλίζει το ποτήρι).

    Σόλων Σαρακενίδης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σόλωνα ευχαριστώ που μπήκες στον κόπο να απαντήσεις στον Τάσσο. Εγώ δεν έχω πια το κουράγιο. Κάνει και ζέστη.
      Είναι το νέο παιχνίδι του ΣΥΡΙΖΑ, "μας βγάζετε εκτός Ευρώπης, εσείς οι κακοί ενώ με τη δική μας πολιτική της καταγγελίας και του ψευτοτσαμπουκά , θα μέναμε και θα αλλάζαμε και την ΕΕ". Τέλος πάντων ας δει ο καθένας τι μπορεί να κάνει για να επιβιώσει, τα πράγματα είναι δύσκολα.

      Διαγραφή
  3. Το πρόβλημα με σας είναι, αγαπητέ κ. Σόλωνα, ότι δεν έχετε καταλάβει, καν, το απλούστατο γεγονός ότι το καράβι έχει φουντάρει. Και έχει φουντάρει, όχι τώρα, αλλά ήδη από το 2002. Από τότε, δηλαδή, που οι αφελείς και χωρίς στρατηγική σκέψη, "ευρωπαϊστές" μας - ανάμεσα σε αυτούς και εσείς - έβαλαν την χώρα στην ευρωζώνη.

    Η χώρα, αγαπητέ μου, είχε χρεωκοπήσει από τότε - μόνο που αυτή η χρεωκοπία έμενε στην αφάνεια. (Και φυσικά δεν ήταν μόνον η Ελλάδα που είχε αφανώς χρεωκοπήσει. Όλες οι χώρες τις ευρωζώνης είχαν, ήδη, χρεωκοπήσει από τότε, χάνοντας την κυριαρχία τους επάνω στο κοινό νόμισμα, το οποίο αντικατέστησε τα παλαιά εθνικά νομίσματα, στα οποία οι χώρες τις ευρωζώνης είχαν πλήρη κυριαρχία - της Γερμανίας μη εξαιρουμένης).

    Η ελληνική χρεωκοπία, η οποία προέκυπτε και από το γεγονός ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος, μετατρεπόμενο από ένα - κατά 85% του συνόλου του - μαλακό δραχμικό χρέος, σε ένα σκληρό χρέος σε ευρώ, ήταν μη διαχειρίσιμο και επιτοκιακά/ανατοκιστικά διογκούμενο, αφού ήδη πριν από την ένταξη της Ελλάδας στην ευρωζώνη υπερέβαινε το 100% του ΑΕΠ της χώρας.

    Ας δούμε τα στοιχεία του τοκογλυφικού ελληνικού χρέους, κατά την περίοδο 2000 - 2008, οπότε το ελληνικό δραχμικό χρέος, μετετράπη σε χρέος σε ευρώ και δι' αυτού του τρόπου, κατέστη αδύνατο να πληρωθεί από την ελληνική οικονομία, οδηγώντας την στην παρούσα καταστροφή. (Ειρήσθω εν παρόδω, ότι το ελληνικό κράτος δύσκολα θα μπορούσε να πληρώσει ακόμα και ένα χρέος της τάξεως των 75 δισ. €, με την παρούσα δυναμικότητά της) :

    Το 2000 το ελληνικό κράτος όφειλε να αφιερώσει ποσά 23,773 δισ. €, σε πληρωμές δανείων και δανείστηκε 29,875 δισ. €, για να φθάσει το συνολικό χρέος της στα 143,608 δισ. €.

    Το 2001 είχε πληρωμές δανείων 25,509 δισ. € - νέο δανεισμό 31,960 δισ. € και συνολικό χρέος 155,838 δισ. €.

    Το 2002 είχε πληρωμές δανείων 33,340 δισ. € - νέο δανεισμό 35,897 δισ. € και συνολικό χρέος 166,117 δισ. €.

    Το 2003 είχε πληρωμές δανείων 35,219 δισ. € - νέο δανεισμό 37,968 δισ. € και συνολικό χρέος 171,323 δισ. €.

    Το 2004 είχε πληρωμές δανείων 41,465 δισ. € - νέο δανεισμό 50,047 δισ. € και συνολικό χρέος 197,830 δισ. €.

    Το 2005 είχε πληρωμές δανείων 42,074 δισ. € - νέο δανεισμό 44,797 δισ. € και συνολικό χρέος 214,142 δισ. €.

    Το 2006 είχε πληρωμές δανείων 37,133 δισ. € - νέο δανεισμό 38,748 δισ. € και συνολικό χρέος 225,307 δισ. €.

    Το 2007 είχε πληρωμές δανείων 60,920 δισ. € - νέο δανεισμό 61,656 δισ. € και συνολικό χρέος 239,801 δισ. €.

    Το 2008 το ελληνικό κράτος είχε πληρωμές δανείων 67,467 δισ. € - νέο δανεισμό 69,661 δισ. € και συνολικό χρέος 262,308 δισ. €.


    Τα στοιχεία αυτά είναι απολογιστικά. Και όλα αυτά, πριν από την κρίση του 2008. Όποιος επιθυμεί, ας κάνει τις προσθαφαιρέσεις δανειακών υποχρεώσεων και νέων δανείων και θα καταλάβει περί τίνος πρόκειται...

    Αρεστόν ή όχι, το γεγονός που συνέβη και κρέμασε την χώρα και τον πληθυσμό της, είναι ότι ο Σημίτης και η εγκληματική του παρέα έβαλαν την Ελλάδα στην ευρωζώνη και αυτό το χρέος, μετατρεπόμενο, από δραχμές σε ευρώ, δεν μπορεί να πληρωθεί.

    Και φυσικά, αυτό το "χρέος" δεν πρέπει να πληρωθεί, αφού είναι καθαρά επιτοκιακό/ανατοκιστικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Και σεις μου λέτε κ. Σόλωνα ότι το πρόγραμμα της κυβέρνησης στην οποία μετέχει η ΔΗΜΑΡ προσπαθεί να αποφύγει αυτό που έχει ήδη συμβεί! (Δηλαδή το φουντάρισμα του πλοίου που λέγεται "Ελλάς"). Απλώς, βρίσκεστε σε άλλη φάση. Μια φάση πίσω από τα γεγονότα. Λέτε ότι προσπαθείτε να αποφύγετε το βούλιαγμα του πλοίου, ενώ αυτό είναι στον βυθό, έχετε καλέσει σε βοήθεια εκείνους που βούλιαξαν το πλοίο (τους τοκογλυφικούς δανειστές, που εμφανίζονται ως ... διασώστες) και έχετε αφήσει στο έλεος των κυμάτων τους ναυαγούς (ανάμεσα στα άλλα και επειδή δεν έχετε δει - ή αρνείσθε, πεισμόνως, να πιστέψετε - ότι το πλοίο βούλιαξε και ως εκ τούτου πιστεύετε ότι δεν υπάρχουν ναυαγοί), τους οποίους έχετε παραδώσει στην λεηλασία των εμφανιζόμενων, ως διασωστών, τοκογλύφων.

    Αυτό πράττετε. Και τίποτε άλλο. Πολλοί από εσας δεν το έχετε καταλάβει καν. Κάποιοι, λόγω επενδυμένων συμφερόντων και κάποιοι άλλοι (οι πολλοί και μπορώ να πω οι περισσότεροι), λόγω ιδεολογικής τύφλωσης, η οποία έχει προκύψει, λόγω της ταύτισης της ιδέας της ευρωπαϊκής ενότητας, με την ευρωζώνη, την στιγμή κατά την οποία η ευρωζώνη (ως νομισματική ένωση που είναι και όπως ιστορικά συνέβη με κάθε νομισματική ένωση) αποτελεί την τραγική αποτυχία αυτής της ιδέας και οικοδομήθηκε από τις ελίτ των μεγάλων χωρών, προκειμένου να αποφευχθεί ο μετασχηματισμός της Ε.Ε. στην αναγκαία ευρωπαϊκή κρατική ομοσπονδία.

    Αυτή είναι η ευθύνη σας (Και της ΔΗΜΑΡ και του ΣΥΡΙΖΑ, που μοιράζονται την ευθύνη αυτή, διότι συμμετείχαν και μαζί και χώρια, στον κούφιο και κενό περιεχομένου "ευρωπαϊσμό", που με χαζοχαρούμενα ιδεολογήματα οδήγησε την χώρα στην παρούσα καταστροφή και στην επικείμενη ανθρωπιστική καταστροφή).

    Όταν θα τα καταλάβετε όλα αυτά, τότε φοβούμαι, αγαπητέ κύριε Σόλωνα, ότι θα είναι, πλέον, αργά. (Και το ότι θα έχουμε επιστρέψει στην δραχμή θα είναι το λιγότερο και ίσως να είναι και ευεργετικό, αφού, προηγουμένως, θα πρέπει να έχουμε επιβιώσει, ως χώρα και ως κοινωνία. Κάτι που δεν είναι δεδομένο. Ούτε εξασφαλισμένο).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Το αφιερώνουμε εξαιρετικά στον ομιλητή Σ.Λ.:
    http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=703591

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @Ανώνυμος25 Ιουλίου 2012 12:15 μ.μ.
    στο αρθρο που [αραπεμπεις γραφεται:

    "Γιατί η ηθική ευθύνη για τον άνθρωπο -ο οποίος δεν είναι μέσο για τους σκοπούς των άεργων όλων των πολιτικών κομμάτων- προηγείται κάθε ελευθερίας, ακόμη και της ζωής."

    Προσεξε : των άεργων όλων των πολιτικών κομμάτων, δηλ. ΧΑ,ΛΑΟΣ, ΝΔ,ΠΑΣΟΚ, ΔΑ, ΔΗΜΑΡ, ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ (μαζι με τους αεργους και πλουσια αμοιβομενους συνδικαλιστες Δημοσιου/ΔΕΚΟ/ΟΤΑ ΠΑΣΟΚ/ΣΥΝ), ΑΝΤΑΡΣΥΑ,....

    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΥΓ Δεν συμφωνω με τον Σ.Λ., αλλα γνωριζω οτι τουλαχιστον εχει 39 συνταξιμα ετη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Το γεγονός ότι έχει 39 συντάξιμα έτη ο κ. Λιβαδάς δεν τον απαλλάσσει από τις ευθύνες που έχει και ο ίδιος και ο πολιτικός του χώρος, ως κληρονόμος των αφελών "ευρωπαϊστικών" ιδεολογημάτων του ελληνικού ευρωκομμουνισμού, εξ αιτίας του ότι οδηγούν την χώρα στην μεγαλύτερη ανθρωπιστική καταστροφή, που της έχει συμβεί, ύστερα από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

    Ούτε από τις ευθύνες τους για το γεγονός ότι, με πείσμα και με φανατικό δογματισμό, στήριξαν, από το 1974 και μετά, όλη αυτήν την διαδικασία, που έφερε την χώρα, σε αυτά τα χάλια, που την έφερε, προς χάρη ενός - νεομπρεζνιεφικής υφής και προέλευσης - "υπαρκτού ευρωπαϊσμού", όπως αυτός ο "υπαρκτός ευρωπαϊσμός" διαμορφώθηκε από την κομφουζιονιστική ευρωζώνη και κατ' αναλογίαν με τον γνήσιο μπρεζνιεφικό "υπαρκτό σοσιαλισμό", που εξέφραζε η "Ε.Σ.Σ.Δ.", τον οποίο "υπαρκτό σοσιαλισμό" και την "Ε.Σ.Σ.Δ.", με ένα ανάλογο πείσμα και έναν ανάλογο δογματικό φανατισμό, υποστήριζαν οι κλασσικοί σταλινικοί στην χώρα μας.

    Ας αφήσουμε, λοιπόν, τα μεροκάματα του κ. Λιβαδά. Καλώς έκανε και μπράβο του, που τα πραγματοποίησε. Αυτό, όμως, δεν δίνει το δικαίωμα, ούτε σε αυτόν, ούτε και τον πολιτικό του χώρο, να καταστρέφουν τον τόπο (γιατί αυτό είναι που κάνουν, από το 1996 και μετά, οι εντόπιοι "ευρωπαϊστές" μας - και το γεγονός, μάλιστα, ότι οι περισσότεροι από αυτούς δεν το έχουν καν υποψιασθεί, ουδόλως τους απαλλάσσει) και να παραδίδουν τον πληθυσμό της χώρας, προς εκμετάλλευση, ως ένα τσούρμο από ανδράποδα, στους τοκογλυφούντες δανειστές του ελληνικού κράτους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ειναι σχολιο μου προς το LLS,αλλα νομιζω οτι ταιριαζει στην περιπτωση αυτη που πρεπει να βρεθει-αμεση- λυση.

      Αφου ασχολεισαι με τα θεωρητικα, και απο οτι θυμαμαι (απο την ολιγοχρονη θητεια μου με την πολιτικη την δεκετια του 70)υπαρχουν πλεον ολα τα στοιχεια, για την λεπτομερη αναλυση της ελληνικης κοινωνιας στην παγκοσμια συγκυρια. Αρα, ειναι δυνατον με νηφαλιοτητα και σημαντικη ακριβεια να γινει κοινωνιολογικη/ πολιτικη αναλυση των πραγματικων και οχι "φαντασιακων" ταξεων και κονωνικων κατηγοριων, απο μορφωτικη, οικονομικη και παραγωγικη αποψη,τις οικονομικες/επαγγελματικες διασυνδεσεις τους, τον πραγματικο ρολο τους στην ελληνικη οικονομια, να αναλυθουν οι ελληνικες ιδιατεροτητες οπως:
      πελατειακο κρατος ΔΥ/προμηθευτων Δημοσιου, το πολυ μεγαλο ποσοστο φοιτητων ΑΕΙ και ΤΕΙ καθως και αυτοαπασχολουμενων (οπως και σε αλλες μεσογειακες χωρες) σε σχεση με τις χωρες του πυρηνα της Ε.Ε. και η αξιολογηση του φαινομενου (αν ειναι καλο η κακο),η αναλυση των δαπανων και των εσοδων, αν τα εσοδα πρεπει να προερχονται απο φορους και τελη ή απο μετοχες ΔΕΚΟ (ΟΠΑΠ,ΔΕΗ, Εταιρειες Υποδομων,...)και αλλων επιχειρησεων, η κλεπτοκρατια/μεσαια και μικρη διαφθορα/σπαταλη, μετρα για ελεγχο των τιμων (τριγωνικες πωλησεις, πλασματικα ή ψευδη παραστατικα σε χονδρεμπορους), η γκριζα και μαυρη οικονομια και το διεθνοποιημενο εγκλημα, η γραφειοκρατια, η αποτελεσματικοτητα του δημοσιου τομεα, ο πρωτογενης, δευτερογενης και τριτογενης τονεας της οικονομιας, ο ρολος των οικονομικων μεταναστων (νομιμων και παρανομων), η εγκληματικοτητα, οι "προλεταριοι",οι νατβατζηδες τους, οι ΙΥ, οι εργοδηγοι,...

      Και αφου γινουν ολα αυτα , εστω και συνοπτικα με 3 εως 5 ανθρωπους που γνωριζουν επαγγελματικα τα θεματα, τοτε θα αναδεικνονταν οι αλληλεξαρτσηεις και βαριδια για την χωρα, και θα αποδεικνυοταν αν η διαισθητικη και -ελαφρως αυθαιρετη- αποψη μου για την "αλλη πρωτοπορια " των παραγωγων και γενικοτερα των αυτοαπασχολουμενων που ενδεχεται να κανει την επαναστατση -εστω και ειρηνικα- ή την ριζικη μεταρρυθμιση. Αν ημουν λ.χ στελεχος της ΔΗΜΑΡ θα ετρεχα να γινει αυτη η μελετη σε 1 ετος.

      Αφώτιστος Φιλέλλην

      Διαγραφή
    2. Και για να βοηθησω, γιατι εχω βαρεθει - επι 38 ετη - την εισαγωγη "πολιτικης φιλοσοφιας" και πολιτικων πρακτικων απο την Δυση και τηνς ΕΣΣΔ και τους βαρυγδουπους "σοφους", συνηθως πανεπιστημιακους, προσθετω και την μαρτυρια μου:

      Βιωματικες εμπειριες για το προλεταριατο και μια βελτιωμενη επαναληψη

      Το καλοκαιρι του 1971 ειχα εργασθει σε βενζιναδικο.Πηρα μια πρωτη γευση για την εργατικη ταξη. Υπηρχε κοινοκτημοσυνη στα φιλοδωρηματα αναμεσα στους 3 εργαζομενους (το ονειρο τους : μαμ, κακα, κοκο κια νανι). Το 1977 δουλεψα σε οικοδομη. Εκει επαιρνα τα μισα απο εναν εμπειρο εργατη αν και λογω σωματικης διαπλασης και φυσικης δυναμης ειχα περιπου την ιδια αποδοση. Απογοητευτηκα απο τον κομμουνιστη (και χαρτοπαικτη) μικροεργολαβο, πατερα φιλου μου. Το 1980 δουλεψα στην Λαχαναγορα φορτοεκφορτωτης. Λουμπεν καταστασεις.

      Ποτε δεν καταλαβα, γιατι τα μαρξιστικα βιβλια υποστηριζαν οτι το προλεταριατο ειναι ή θα γινει καποτε πρωτοπορεια.
      Ετσι λοιπον η πρωτοπορεια εγινε …βιβλιοπωλει, και μαλιστα Α.Ε.

      Η επανασταση,η πιο σωστα η μεταρρυθμιση, αν γινει ποτε, θα γινει απο εμας τους παραγωγους, βιοτεχνες, ελευθερους επαγγελματιες και τους αυτοαπασχολουμενους κατ ΄αναλογια με το 1848, οπου εγιναν “.. από την τάξη των τεχνιτών, των αρτιζάνων, .. μια τάξη που κατείχε τα δικά της μέσα παραγωγής –εργαλεία και τεχνογνωσία και η οποίαχαρακτηριζόταν από χαμηλά επίπεδα αναλφαβητισμού·…”*

      Το μικροαστικοποιημενο “προλεταριατο”** θα ειναι “λακες” της εκαστοτε εξουσιας.

      Αφώτιστος Φιλέλλην

      *http://lse.academia.edu/AlexandrosAlexandropoulos/Papers/1265108/Perry_Anderson_Internationalism_translation_in_Greek

      **ξεκινωντας απο το γαλλικο ρεφορμιστικο προλεταριατο του 1936 με τις πρωτες καλοκαιρινες αδειες για τα “μικτα μπανια του γαλλικου λαου”, μιας χωρας που εκμεταλλευοταν βαναυσα τον πλουτο αρκετων αφρικανικων χωρων

      Διαγραφή
  8. Για την επαναστατική φύση του προλεταριάτου ήταν ο Καρλ Μαρξ που μίλησε. Και αυτή του η τοποθέτηση, που φάνηκε να στηρίζεται στην πραγματικότητα, ήταν ελκυστική εκείνη την εποχή. Βέβαια, η ιστορική εξέλιξη κατέστησε σαφές ότι η μαρξική ανάλυση (και σε αυτό το σημείο) υπήρξε εσφαλμένη, αλλά η εργατική τάξη ουδέποτε έπαυσε να έχει κεντρικό ρόλο στις πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές αναλύσεις της ευρύτερης αριστεράς, η οποία, λίγο, ή πολύ, ανέλαβε την πολιτική εκπροσώπηση του προλεταριάτου, το οποίο ταυτίστηκε με την εργατική τάξη, μέσα στην μαρξική και την μαρξιστική οικονομική και κοινωνική ανάλυση.

    Ως προς τα υπόλοιπα, προφανώς, η ουσιαστική και εις βάθος, ανάλυση της ελληνικής κοινωνίας, λείπει από την πολιτική και την ευρύτερη κοινωνική ελίτ του τόπου. Τα στοιχεία, για την πραγματοποίηση αυτής της ανάλυσης υπήρχαν πάντοτε και οι σχετικές αναλύσεις είχαν γίνει στο παρελθόν και μέχρι πρόσφατα, από τις προκάτοχες της παρούσας και εντελώς ανίκανης ελίτ του τόπου. Η παρούσα ελίτ, που διαδέχθηκε την προηγούμενη γενιά (η οποία απετελείτο από γίγαντες - αν τους συγκρίνουμε με τους παρόντες -, ας θυμηθούμε τον θανόντα Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον Γιάννη Μπούτο, τον Παναγή Παπαληγούρα, τον Γιώργο Μίρκο, τον Ξενοφώντα Ζολώτα κ. α.), αποτελούμενη από ένα εντελώς ανίκανο, χωρίς στρατηγική σκέψη και παμφάγο στελεχικό δυναμικό (ο Άκης Τσοχατζόπουλος, ήδη, απειλεί και ετοιμάζεται να μιλήσει, για το κομματικό και το λοιπό κομμάτι των μιζών, που εισέπραξε και θα πάρει τον Σημίτη και τους άλλους μαζί του) δεν επικαιροποίησε τις αναλύσεις αυτές, ή και όταν το έπραξε, τις αγνόησε, με αποτέλεσμα τις τωρινές εξελίξεις, που οδήγησαν στην καταβαράθρωση της χώρας.

    Όλες αυτές οι αναλύσεις, που δεν επικαιροποιήθηκαν (ή και όταν επικαιροποιήθηκαν, αγνοήθηκαν) κατέληγαν στο συμπέρασμα ότι η ελληνική οικονομία, με την δομή της, η οποία αποτελείται από μια κοινωνική θάλασσα μικρομεσαίων και με το δημόσιο χρέος, που έχει δεν μπορεί και δεν πρέπει να εισέλθει, μέσα σε μια οποιαδήποτε νομισματική ζώνη, οποιαδήποτε μορφή και αν έχει αυτή, διότι χάνοντας την κυριαρχία της, πάνω στο νόμισμά της και χωρίς τις απαραίτητες διασφαλίσεις, ως προς την ομαλή συνέχιση των ροών χρηματοδότησής της, θα οδηγηθεί σε μια αποδιοργανωτική οικονομική κρίση, όπως συμβαίνει πάντοτε σε κάθε μορφή νομισματικής ένωσης, η οποία είναι, εκ των πραγμάτων, μια θεσμικά χαοτική ένωση, αφού δεν είναι μια ομοσπονδία κρατών (και αυτό είναι που θέλει να αποφύγει - δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πάνω σε αυτή την βάση έγινε ο αμερικανικός εμφύλιος πόλεμος, ανάμεσα στους νότιους συνομοσπονδιακούς, οι οποίοι αποτελούσαν μια νομισματική και τελωνειακή ένωση και τους βόρειους ομοσπονδιακούς, οι οποίοι αποτελούσαν ένα ομόσπονδο κράτος).

    Αλλά και το ύψος του ελληνικού δημόσιου χρέους ήταν απαγορευτικό για μια οποιαδήποτε ένταξη της ελληνικής οικονομίας, σε μια νομισματική ζώνη (πλήρη ή ατελή). Στοιχεία για την καταστροφική εξέλιξη του ελληνικού δημόσιου χρέους, ήδη, πριν από το 2002 (χρονιά ένταξης της Ελλάδας στην ευρωζώνη) έδωσα στις προηγούμενες τοποθετήσεις μου. Και νομίζω ότι αυτά τα στοιχεία είναι αποστομωτικά. Άλλωστε, ουδείς ασχολήθηκε με αυτά, μέχρι τώρα (και για να είμαι ακριβής : Ελάχιστοι ασχολήθηκαν). Ασχολούνται με άλλα, τα οποία είναι επουσιώδη, για να κρύψουν τα ουσιώδη.

    Αυτό το γεγονός δεν προέκυψε το 2000. Ήδη από τις αρχές τις δεκαετίας του 1990 το ελληνικό δημόσιο χρέος υπερέβαινε το 100% του ελληνικού ΑΕΠ και έκτοτε συνέχισε με αυτούς τους ρυθμούς (το 1993 βρισκόταν στο 111,6% του ΑΕΠ, το 1994 στο 109,3% του ΑΕΠ, το 1995 στο 110,1% του ΑΕΠ, το 1996 στο 112,2% του ΑΕΠ, το 1997 στο 109,5% του ΑΕΠ και συνέχισε αυτή την διακύμανση, μέχρι την δεκαετία του 2000, για να καταστεί ανεξέλεγκτο, με την ένταξη της χώρας στην ευρωζώνη, ακριβώς επειδή άλλαξε η νομισματική του βάση και από ένα μαλακό και αυτοεξυπηρετούμενο δραχμικό χρέος, μετετράπη σε ένα αδύνατο να αυτοεξυπηρετηθεί χρέος σε σκληρό νόμισμα - το ευρώ και μάλιστα ως ξένο νόμισμα για την χώρα, αφού λειτουργεί ως συνάλλαγμα).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Έτσι, η χώρα, έχοντας, ουσιαστικά και αφανώς χρεωκοπήσει, πώλησε την μεγάλη πλειοψηφία του χρέους αυτού στο ευρωπαϊκό και το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα (το οποίο εξετέθη στον κίνδυνο πτώχευσης του ελληνικού δημοσίου), χάνοντας και την φυσική κυριαρχία της πάνω στο χρέος αυτό, αφού προηγουμένως και μέχρι την ένταξη στην ευρωζώνη, η μεγίστη πλειοψηφία του ελληνικού δημόσιου χρέους, ήταν σε ελληνικά χαρτοφυλάκια.

    Η πορεία προς την παρούσα καταστροφή, ήταν, έτσι, προδιαγεγραμμένη και αναπόφευκτη. Αυτή η διαπίστωση δεν χρειαζόταν να είναι κάποιος σοφός, για να γίνει. Και όμως, δεν έγινε. Και αν και όταν έγινε, αγνοήθηκε, από το σύνολο σχεδόν της ελληνικής ελίτ.

    Ο Ανδρέας Παπανδρέου, λίγο πριν πεθάνει (και πριν ληφθούν οι οριστικές αποφάσεις, για την ένταξη της Ελλάδας στην ευρωζώνη) το καλοκαίρι του 1995 τους προειδοποίησε, με την περίφημη δημόσια τοποθέτησή του, η οποία έχει μείνει ιστορική : "Ή το έθνος θα αφανίσει το χρέος, ή το χρέος θα αφανίσει το έθνος". Όποιος και αν ήταν ο αείμνηστος ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ, όσα και αν του καταμαρτυρήσει κάποιος και όποια γνωμή και αν έχει γι' αυτόν, ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει ότι ήταν άριστος οικονομέτρης (άλλωστε υπήρξε ένας από τους σκαπανείς της εξειδικευμένης επιστήμης της οικονομετρίας, που ίδρυσε ο αείμνηστος Irving Fisher). Ο τότε πρωθυπουργός, λοιπόν, γνώριζε πολύ καλά το τι έλεγε και προειδοποίησε τους επιγόνους του, για τον άμεσο και θανάσιμο κίνδυνο, που ελλόχευε η ένταξη της Ελλαδας στην υπό κατασκευή - τότε - ευρωζώνη, με αυτά τα επίπεδα του δημοσίου χρέους και κυρίως από την αλλαγή της νομισματικής βάσης του χρέους της χώρας από ένα μαλακό και ελεγχόμενο (από τις τοπικές ελληνικές αρχές), ως προς την έκδοσή του, νόμισμα (όπως ήταν η δραχμή τότε), σε ένα σκληρό και ανεξέλεγκτο - από τις τοπικές ελληνικές αρχές - νόμισμα το οποίο λειτουργεί ως ξένο συνάλλαγμα (το υπό κατασκευή ευρώ).

    Οι επίγονοί του, δηλαδή οι "εκσυγχρονιστές" του οκνηρού στην σκέψη Κώστα Σημίτη και αυτός ο ανίκανος άνθρωπος, που κατέστρεψε τον τόπο, ως κεντρικός (και σκοτεινός) διαπραγματευτής της ελληνικής πλευράς στις διαβουλεύσεις, για την ένταξη ητς Ελλάδας στην ευρωζώνη και τον οποίον η παρούσα συγκυβέρνηση της νεοδημοκρατικής αριστεράς του Αντώνη Σαμαρά (περί του, επαξίως φέροντος το επώνυμό του, Γιάννη Στουρνάρα ο λόγος), δεν άκουσαν τον Ανδρέα Παπανδρέου και το 1999 έλαβαν τις οριστικές αποφάσεις για την ένταξη της Ελλάδας στην ευρωζώνη, πείθοντας την γαλλογερμανική ελίτ (και με συμφωνίες κάτω από το τραπέζι) να αποδεχθεί την ελληνική ένταξη, κάνοντας τα στραβά μάτια στο απλούστατο και πασιφανέστατο γεγονός ότι η ελληνική οικονομία δεν πληρούσε ουδεμία από τις προϋποθέσεις, για την ένταξή της στην ευρωζώνη. Όχι ότι και αν τις τηρούσε, θα άλλαζαν τα πράγματα. Οι εξελίξεις δεν θα είχαν μεγάλη διαφορά. Η χώρα και πάλι θα βυθιζόταν στην ύφεση - ίσως με αργότερους ρυθμούς και σε διαφορετική χρονική φάση, αλλά η πορεία της προς μια βαθιά ύφεση ήταν και πάλι προδιαγεγραμμένη, όπως έχει συμβεί με την Ισπανία.

    (Παρ' όλ' αυτά, οι "λεβέντες" φανατισμένοι δογματικοί οπαδοί του "υπαρκτού ευρωπαϊσμού", περί άλλων τυρβάζουν, με άλλα δευτερεύοντα και επουσιώδη ασχολούνται και ετοιμάζουν την ταφή της ελληνικής κοινωνίας, χάριν του δόγματος - όπως έκαναν, αντιστοίχως, χάριν του "υπαρκτού σοσιαλισμού" οι εντόπιοι σταλινικοί. Και η αλήθεια είναι πως καταγόμενοι από την ίδια πολιτική μήτρα και οι νεομπρεζνιεφικοί οπαδοί του θνήσκοντος "υπαρκτού ευρωπαϊσμού", όπως και οι κλασσικοί μπρεζνιεφικοί οπαδοί του τεθνεώτος "υπαρκτού σοσιαλισμού" παραμένουν αμετανόητοι και πιστοί στα δόγματά τους. Οι μεν δεύτεροι, ως νοσταλγοί. Το συναισθηματικό status των οποίων ελπίζω ότι - και όπως φαίνεται - θα ακολουθήσουν και οι δεύτεροι)...

    Όλα τα άλλα είναι, αγαπητέ φίλε, άνευ ουσίας και συνουσίας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. [Όποιος θέλει, ας δει στο μπλογκ μου ένα παλιό και αρκετά κατατοπιστικό άρθρο μου, με τίτλο : "Η στρέβλωση του ελληνικού μοντέλου ανάπτυξης μετά το 1995 και οι ευθύνες της ελληνικής πολιτικοοικονομικής ελίτ και του ΓΑΠ για την παρούσα πιστωτική κρίση της χώρας" http://tassosanastassopoulos.blogspot.gr/2010/07/1995.html και τα σχόλιά μου http://e-rooster.gr/05/2010/2538#comment-133183 και http://e-rooster.gr/05/2010/2538#comment-133184 , της 31/5/2010, στο θέμα, που άνοιξε στο e-rooster.gr ο κ. Τάσος Αβραντίνης, με τίτλο : "Ζητείται ελπίς" http://e-rooster.gr/05/2010/2538 . Επίσης όποις θέλει, ας δει στο μπλογκ μου και ένα πρόσφατο άρθρο μου, με τίτλο : "Η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη ανάμεσα στην καταστροφολογία και στον ορθολογικό σχεδιασμό. (Πως ο Paul Krugman από το 2000 πρόβλεψε την τρέχουσα αποδομητική κρίση της ευρωζώνης)" http://tassosanastassopoulos.blogspot.gr/2012/07/paul-krugman-2000.html . Και στα δύο αποδομείται η βλακώδης "επιχειρηματολογία" του συρμού, που ενοχοποιεί την ελληνική κοινωνία και το ελληνικό κράτος, για την παρούσα καταστροφή].

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ειναι επομενως εντελως επειγον να γινει επιτελους "...η ουσιαστική και εις βάθος, ανάλυση της ελληνικής κοινωνίας, ..."οπως γραφεις. Η πορεια της χωρας, εκτιμω σε 12 -18 μηνες, ειναι πολυ πιθανον να ειναι αναλογη με της σχεδιας του βυθισμενου πλοιου Μεδουσα του πινακα του Ζερικω. Εκτος και αν σωθουμε απο μερικους.... απο μηχανης θεους (ελληνικους , ευρωπαικους και παγκοσμιους).

    Δυστυχως " Η παρούσα ελίτ, που διαδέχθηκε την προηγούμενη γενιά (η οποία απετελείτο από γίγαντες - αν τους συγκρίνουμε με τους παρόντες -, αποτελούμενη από ένα εντελώς ανίκανο, χωρίς στρατηγική σκέψη και παμφάγο στελεχικό δυναμικό ...δεν επικαιροποίησε τις αναλύσεις αυτές, ή και όταν το έπραξε, τις αγνόησε, με αποτέλεσμα τις τωρινές εξελίξεις, που οδήγησαν στην καταβαράθρωση της χώρας."

    Εχουμε λοιπον - εως υπερκορεσμου- ενα μεσαιο "αριστερο" στρωμα μεσηλικων μικρου η μετριου μεγεθους "διανοουμενων",κυριως μισθοδοτουμενων ως πανεπιστημιακων δασκαλων,η αλλων στελεχων, ενω ταυτοχρονα συμμετεχουν σε κυβερνητικες θεσεις, ΔΕΚΟ, κ.λ.π., που μεταφερουν (μεταφραζουν, παραφραζουν και -ενιοτε-προσαρμοζουν) τις ιδεες αλλων χωρων και διανοητων, με αποτελεσμα την γενικη συγχυση για την μεσοπροθεσμη πορεια της χωρας που ανεφερες.


    Ειναι δε ο πνευματικος τους ναρκισσισμος τοσο πελωριος και -συχνα- αντιστροφως αναλογος με τις επιδοσεις τους και την προσφορα τους που ολοι τρεχουν στις τηλεορασεις, ραδιοφωνικες εκπομπες,εκδηλωσεις για αριστερα και κεντροαριστερα, μεταρρυθμιση ,..., εφημεριδες, μπλογκς,που απορω ποτε διδασκουν , διεξαγουν ερευνα, επιτηρουν διπλωματικες και διδακτορικα και συμμετεχουν στην διοικηση των πανεπιστημικαων οργανων διοικησης.

    Η "τηλεοπτικη δημοσιοτητα των 15 λεπτων" εχει πολλαπλασιασθει επι 1000 τουλαχιστον.

    Πολλοι απο αυτους, συμμετειχαν στο "αριστερο" κινημα των βοηθων της αρχης της δεκαετιας του 80, και -τελικα- οταν η παροδος του χρονου οδηγησε στην απομακρυνση των αντιδραστικων καθηγητων, κατεστησαν- περισσοτερο διεφθαρμενοι- καθηγητες στην θεση των απελθοντων, με ενδιαμεση συγκατοικηση για μερικα ετη. Παντου διαβαζουμε για σκανδαλα στα πανεπιστημια και ΤΕΙ. Ειδαμε και μερικες καταδικες στην Παντειο.

    Το στρωμα αυτο συμπληρωνεται απο την λοιπη ευπορη μεσηλικη "αριστερα" των επιτυχημενων ελευθερων επαγγελματιων, παραγωγων,αυτοαπασχολουμενων,...που δεν διαφερει και πολυ στην κοινωνικη και επαγγελματικη συμπεριφορα απο τους ομοταγεις Νεοδημοκρατες και Πασοκους.

    Αφώτιστος Φιλέλλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ας αναλυσω και το συνθημα "Συριζα παντου"

    Με λιγα λογια, το ως ανω συνθημα το αντιλαμβανομαι να κοψουμε συριζα απο παντου την λεηλατηση του δημοσιου ταμειου. Και εξηγουμαι:

    Οι ΔΥ να εργαζονται 6,46 ωρες πραγματικα (συμφωνα με την θεωρια της οργανωσης παραγωγης) απο το 8ωρο παρουσιας τους, να υπαρχει ηλεκτρονικη καταγραφη της εργασιας τους και να αξιολογουνται καθε μηνα , ετος και τριετια. Η χαμηλη αποδοση, η αδιαφορια, ο χρηματισμος να ειναι λογος απολυσης.
    Η κεντρικη και τοπικη διοικηση να κανουν -κατα το δυνατον- ηλεκτρονικους η αλλου τυπου αδιαβλητους διαγωνισμους για αποκτηση αγαθων και υπηρεσιων με το ελαχιστο κοστος (χωρις δυνατότητα συνεννοήσεων, φωτογραφικών διαταξεων στις προδιαγραφες,…)
    Στον ιδιωτικο τομεα να υπαρξουν ισχυροτερα φορολογικα κινητρα για επενδυσεις με σκοπο την πραγματικη παραγωγη υποκατασταση εισαγωγων και εξαγωγες.
    Η μειωση των τιμων καταναλωτη ειναι επισης θεμα ζωτικης σημασιας για τα χαμηλοτερα εισοδημτα, υπερχρεωμενους, ασωτους καταναλωτες, πολυτεκνους (με 3 η ανω τεκνα) και πρεπει να υπαρξει δρακοντια εφαρμογη της νομοθεσιας.

    Δεν υπαρχει "αριστερη" (η αλλης πολιτικης αποχρωσης) φορο/εισφορο διαφυγη, φοροκλοπη, γκριζα και μαυρη οικονομια,διαφθορα,...
    Εφαρμογη καλα σχεδιασμενου συστηματος σταδιακης και αναδρομικης ανακτησης των παραπανω δημοσιων και τελικα κοινωνικων πορων .

    Και βεβαια οι ενεργειες της δικαιοσυνης με ρυθμο χελωνας, δεν εγγυωνται καθολου οτι ο καλα κρυμμενος θησαυρος των “κλεμμενων” μπορει να ξαναγυρισει -εστω και εν μερει- μεσω δικων, καταδικων και κατασχεσεων της κινητης και ακινητης περιουσιας των κλεφτων στο δημοσιο ταμειο.

    Αφώτιστος Φιλέλλην

    ΥΓ Κατι αναλογο ειναι αριστερο, προοδευτικο, δικαιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Τίποτε δεν κάνουν, οι διανοητές της παρούσας ελίτ. Ούτε διδάσκουν, ούτε σκέψη παράγουν, ούτε πρωτόπτυπη έρευνα κάνουν. Ένα ατέλειωτο copy-paste κάνουν, χωρίς, βέβαια, να μπορούν, οι περισσότεροι από δαύτους, να κατανοήσουν, αυτό που παρουσιάζουν ως "έργο" τους. Γι' αυτό και η χώρα οδεύει προς τον πλήρη εξανδραποδισμό της.

    Ας δούμε το περιβόητο PSI του περασμένου Μαρτίου και θα γελάσουμε πικρά, με τα "κατορθώματα" της εντόπιας ελίτ (και των ευρωζωνιτών, βεβαίως, βεβαίως). Όπως ανέφερα, προηγουμένως, τον Δεκέμβριο του 2008 το ελληνικό δημόσιο χρέος είχε φθάσει στα ύψη των 262,308 δισ. €. Στο τέλος της επόμενης χρονιάς, ο δανεισμός αυξήθηκε και διαμορφώθηκε, ως εξής, αναλύοντας, τα στοιχεία που συγκρότησαν αυτόν το δανεισμό :

    Το 2009 το σύνολο του νέου δανεισμού του ελληνικού δημοσίου ανήλθε στα 105,2 δισ. €, δηλαδή στο 44,3% του ΑΕΠ. Το ποσόν αυτό αντιστοιχεί στο διπλάσιο των τακτικών εσόδων του κράτους και ανέρχεται στο 158,4% των αρχικών προβλέψεων της κυβέρνησης Καραμανλή, για δανεισμό, παρουσιάζοντας επιπλέον πιστωτικά έσοδα της τάξης των 64,5 δισ. €. Έτσι στις 31/12/2009, το ελληνικό δημόσιο χρέος (από τα 262,308 δισ. €, που ήταν το 2008) έφθασε στα 298,524 δισ. € και στις 1/1/2010 διαμορφώθηκε, με τον ανατοκισμό, περίπου, στα 303 δισ. €.

    Που πήγαν τα δανεικά, που πήρε το ελληνικό δημόσιο το 2009; Μήπως πήγαν για να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις; Όχι, βέβαια! Πήγαν αλλού.

    Να που πήγαν :

    1) Από τα 105,2 δισ. €, του νέου κρατικού δανεισμού, μέσα στο 2009, τα 81,3 δισ. €, πήγαν για την αποπληρωμή - αναχρηματοδότηση του παλαιού χρέους (34,2% του ΑΕΠ).

    2) Ακόμα, 5,5 δισ. € από τον κρατικό δανεισμό του 2009, πήγαν για την ενίσχυση των τραπεζών και την παροχή ρευστότητας σε αυτές, όπως, επίσης, για ενίσχυση του μετοχικού κεφαλαίου του ΤΕΜΠΜΕ (κλασσική περίπτωση επιδότησης του τραπεζικού δανεισμού από το κράτος) και για συμμετοχή στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου του Ταχυδρομικού Ταμιευτήριου.

    3) Τέλος, περί τα 9,14 δισ. €, πήγαν στον Προϋπολογισμό Δημοσίων Επενδύσεων, ως εθνική συμμετοχή για την συμμετοχή του ελληνικού δημοσίου στην απορρόφηση κονδυλίων της Ε.Ε.

    Το σύνολο των τριών αυτών ποσών (95,94 δισ. €, εκ του συνόλου των 105,2 δισ. €) αντιστοιχεί στο 91,2% του δημόσιου δανεισμού του 2009 και ουδεμία σχέση έχει με τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων.

    Μένουν, λοιπόν, 9,26 δισ. €, από το σύνολο του δανεισμού των 105,2 δισ. €. Αυτά αντιπροσωπεύουν το πρωτογενές έλλειμμα του ελληνικού δημοσίου, κατά το 2009, το οποίο ανέρχεται στο ύψος του 3,9% του ΑΕΠ. Δηλαδή, μόλις το 8,8% του συνόλου του νέου κρατικού δανεισμού, κατά το έτος 2009, χρηματοδότησε το πρωτογενές έλλειμμα του ελληνικού δημοσίου. Αυτή ήταν η κατάσταση όταν ήλθε η κρίση στο τέλος του 2009 και στις αρχές του 2010. Με τα μνημόνια και όλη αυτή την τοκογλυφία που ακολούθησε, το ελληνικό δημόσιο χρέος έφθασε στις αρχές του 2012, κοντά στα 380 δισ. €.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Μετά το PSI του Μαρτίου του 2012, το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους παρουσιάζει το ελληνικό δημόσιο χρέος, περίπου, στα 280 δισ. €. Αν επιστρέψουμε στα μεγέθη του ελληνικού δημοσίου χρέους, κατά τα προηγούμενα χρόνια, θα δούμε ότι το χρέος αυτό είναι μεγαλύτερο από όσο ήταν το 2008 και είναι λίγο μικρότερο από όσο ήταν το 2009 και μάλιστα με ένα ΑΕΠ, πολύ μικρότερο από εκείνο του 2009! Μάλιστα, εάν υπολογίσουμε ότι το ελληνικό δημόσιο θα εισπράξει - αν εισπράξει - από την ευρωζώνη και το Δ.Ν.Τ. το δάνειο των 130 δισ. €, που προβλέπει η δανειακή σύμβαση και αν υπολογίσουμε και ότι η επιμήκυνση, που ζητάει η συγκυβέρνηση της νεοδημοκρατικής αριστεράς θα κοστίσει άλλα 50 δισ. € πρόσθετα από την δανειακή σύμβαση του Μνημονίου του Φεβρουαρίου του 2012, και αν υπολογίσουμε τον δανεισμό μέσα από τον μηχανισμό των εντόκων γραμματίων του δημοσίου, καθώς και την επιτοκιακή και ανατοκιστική επιβάρυνση του συνόλου του ελληνικού δανεισμού, τότε το 2013 - 2014 το σύνολο του ελληνικού δημόσιου χρέους θα ξεπερνάει τα 400 δισ. € και ένα νέο κούρεμα, προφανώς, θα είναι αναγκαίο και το οποίο προσπαθούν, με κάθε τρόπο να αποφύγουν (αν και παραμένουν εγκλωβισμένοι, μέσα στα αδιέξοδά τους, όπως ομολόγησε ο πρώην υπουργός Εθνικής Οικονομίας της κυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου, την περίοδο του τελευταίου ήμισυ της δεκαετίας του 1980 και εκπρόσωπος της Ελλάδας στο Δ.Ν.Τ., κατά την περίοδο που η Ελλάδα υπετάσσετο στο πρώτο Μνημόνιο Παναγιώτης Ρουμελιώτης, ο οποίος είπε δημοσίως ότι το Δ.Ν.Τ. γνώριζε από την αρχή ότι το πρώτο Μνημόνιο ήταν αδιέξοδο). Για τον λόγο αυτόν, τα νέα ομόλογα που εκδόθηκαν, μετά το PSI αξιολογούνται στην κατηγορία των σκουπιδιών και πιάνουν κοντά στο 20% της ονομαστικής τους αξίας. Και όλα αυτά, εάν "όλα πάνε καλά"...

    Με λίγα λόγια, οι τύποι μας δουλεύουν, αγρίως. Και οι ευρωζωνίτες και οι συγκυβερνώντες (κυρίως οι τελευταίοι), οι οποίοι εγκαθιδρύουν και επιβάλλουν ένα καθεστώς υποδουλωτικής πεονίας στον ελληνικό πληθυσμό, ο οποίος, μέσα από αυτήν την διαδικασία θα παραμένει, εσαεί, χρεωμένος, εάν εξακολουθήσει να τους ανέχεται όλους αυτούς και όσο δεν τους στέλνει από εκεί που ήλθαν και ακόμη πιο μακριά.

    Η χώρα μας, εντός ευρωζώνης (όσο αυτή παραμένει μια νομισματική ένωση) είναι τελειωμένη και οδεύει προς τα μπάζα. Η ευρωζώνη, την στιγμή που η χώρα χρειαζόταν βοήθεια, την οδήγησε σε μια πολιτική η οποία την κατέστρεψε και την οδήγησε στην ανοικτή χρεωκοπία, κόβοντάς της τον δρόμο προς την επάνοδο στην αναπτυξιακή διαδικασία, η οποία ήταν η μόνη οδός για την αποκατάσταση της αξιοπιστίας της στις διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές. Και όχι μόνο της έκοψε τον δρόμο προς την επάνοδο στην ανάπτυξη, αλλά και την εξέθεσε, ως υπό χρεωκοπία χώρα, απειλώντας τον Νοέμβριο του 2009, δια του Ζαν-Κλωντ Τρισέ, ότι η Ε.Κ.Τ. δεν θα έκανε αποδεκτά τα ελληνικά ομόλογα, ως μέσα πληρωμών (κάτι που επαναλαμβάνει και τώρα). Αυτή είναι η αλήθεια.

    (Και όλα αυτά, ενώ οι νεομπρεζνιεφικοί δογματικοί του "υπαρκτού ευρωπαϊσμού", περί άλλων τυρβάζουν, προκειμένου να ικανοποιήσουν τα διαλυτικά, για την χώρα και τον πληθυσμό της, δόγματά τους και για να περισώσουν το βαμπιρικό τοτέμ της ευρωζώνης)...

    Υ.Γ. : Σε προηγούμενο σχόλιό μου, αναφερόμενο στον Γιάννη Στουρνάρα και στην κυβέρνηση της νεοδημοκρατικής αριστεράς του Αντώνη Σαμαρά, (σχόλιο της 26/7/2012, ώρα 8.27, διακόπτω την φράση μου. Η ορθή διατύπωση είναι : "και τον οποίον η παρούσα συγκυβέρνηση της νεοδημοκρατικής αριστεράς του Αντώνη Σαμαρά όρισε ως υπουργό Οικονομικών"....

    Στο ίδιο σχόλιο αναφέρω, παρακάτω εσφαλμένα : "Οι μεν δεύτεροι, ως νοσταλγοί. Το συναισθηματικό status των οποίων ελπίζω ότι - και όπως φαίνεται - θα ακολουθήσουν και οι δεύτεροι". Η σωστή διατύπωση είναι η εξής : "Οι μεν δεύτεροι, ως νοσταλγοί. Το συναισθηματικό status των οποίων ελπίζω ότι - και όπως φαίνεται - θα ακολουθήσουν και οι πρώτοι".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. "Από το PSI στο OSI 26.7.2012 ΚΕΡΔΟΣ
    Δεύτερο ή συμπληρωματικό «κούρεμα» του ελληνικού χρέους είναι το νέο σενάριο που μπαίνει αιφνιδίως στο τραπέζι, στη σκιά της κορύφωσης της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους.

    Μετά τις δηλώσεις Ευρωπαίων και Γερμανών αξιωματούχων περί πιθανής ανάγκης για δεύτερη ελληνική αναδιάρθρωση, σε πρώτο πλάνο μπαίνει τώρα και το OSI (official sector involvement) - η συμμετοχή, δηλαδή και του επίσημου, κρατικού τομέα στο «κούρεμα» του χρέους. H προοπτική αυτή είχε τεθεί επί τάπητος και κατά το PSI (private sector involvement), κατά τη συμμετοχή των ιδιωτών δηλαδή στην αναδιάρθρωση, αλλά συνάντησε τη σθεναρή αντίσταση της ΕΚΤ που έχει στην κατοχή της μεγάλο μέρος του ελληνικού χρέους. Τώρα, ωστόσο, πληροφορίες που δημοσίευσε χθες η «Wall Street Journal», φέρνουν το ΔΝΤ να πιέζει την ΕΚΤ να αποδεχθεί ζημιές από τα ελληνικά ομόλογα που κατέχει.

    Κατά τις ίδιες πληροφορίες, το Ταμείο υποστηρίζει ότι μόνον η αποδοχή αυτών των ζημιών μπορεί να δώσει ουσιαστική απάντηση στην κρίση του χρέους που καλπάζει στον ευρωπαϊκό Νότο.Νέα «φωτιά» στα σενάρια εξόδου της χώρας μας από το ευρώ άναψε χθες ο Γερμανός υπουργός Οικονομίας κ. Φίλιπ Ρέσλερ, παρά το κύμα αντιδράσεων που προκαλούν οι θέσεις του ακόμη και εντός των γερμανικών συνόρων....."
    http://www.kerdos.gr/default.aspx?id=1774502&nt=103

    Αφώτιστος Φιλέλλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Δεν τους σώζει τίποτε, όσα κουρέματα και να κάνουν στο ελληνικό δημόσιο χρέος. Αυτό πρέπει να διαγραφεί, καθ' ολοκληρίαν και να χρηματοδοτηθεί η χώρα, προκειμένου να επανέλθει σε αναπτυξιακούς ρυθμούς. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει.

    Και αυτόν τον δρόμο δεν θα τον ακολουθήσουν, ακριβώς επειδή η ευρωζώνη δεν είναι ομοσπονδιακό κράτος. Είναι και παραμένει πεισματικά νομισματική ένωση, προκειμένου να αποφύγει την αναδιανομή του εισοδήματος, εντός αυτής και την ανακύκλωση των πλεονασμάτων στις χώρες που βρίσκονται σε ύφεση. Αυτή είναι η ουσία της όλης υπόθεσης.

    Η ευρωζώνη είναι νεκρή και πρέπει να ταφεί. Και στην θέση της πρέπει να οικοδομηθεί, τάχιστα και χωρίς καθυστερήσεις, μια ευρωπαϊκή κρατική ομοσπονδία, με εκλεγμένη κεντρική κυβέρνηση και με μια πραγματική Κεντρική Τράπεζα, ελεγχόμενη από την κεντρική κυβέρνηση, η οποία δι' αυτού του τρόπου, θα μπορεί να ελέγχει το νόμισμα της ομοσπονδίας (το οποίο, έτσι, θα μετατραπεί σε ένα πραγματικό και κανονικό νόμισμα, όπω όλα τα νομίσματα του κόσμου) και να ασκεί νομισματική, δημοσιονομική και εισοδηματική πολιτική.

    Αλλά ουδείς ασχολείται με αυτή την προοπτική, λόγω των επικρατούντων εθνικισμών στις χώρες της ευρωζώνης, με πρώτον και κυρίαρχο (και περισσότερο επικίνδυνο από όλους) τον εθνικισμό της διακατεχόμενης, από μια επαρχιωτική νοοτροπία, γερμανικής πολιτικοοικονομικής ελίτ, η οποία αρνείται να ανακυκλώσει, εντός της ευρωζώνης, τα κέρδη που απέκτησε.

    Με αυτήν την κατάσταση δεδομένη, η μόνη εναλλακτική λύση είναι η επιστροφή των χωρών της ευρωζώνης στα εθνικά τους νομίσματα. Και προς τα εκεί οδεύουν οι εξελίξεις...

    Τρίτη λύση δεν υπάρχει.

    Οψόμεθα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. "ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ 25.000 Ελληνες στη Γερμανία

    ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Παρασκευή 27 Ιουλίου 2012

    Περισσότεροι από 25.000 Ελληνες μετανάστευσαν το 2011 στη Γερμανία, σύμφωνα με τη γερμανική έκδοση των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» που επισημαίνει ότι το ποσοστό αντιστοιχεί στο 0,6% του εργατικού δυναμικού της χώρας μας. Η τάση πάντως αναμένεται να ενισχυθεί καθώς, σύμφωνα με δημοσκόπηση του ινστιτούτου Trendforce, οι μισοί απόφοιτοι τεχνικών σχολών στην Ελλάδα και το 40% των συναδέλφων τους σε Ισπανία, Πορτογαλία και Ιταλία σκέφτονται να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους. Επισημαίνει ότι και οι γιατροί φεύγουν κατά χιλιάδες. Το 2011 μετανάστευσαν επίσης στη Γερμανία 33.000 Ιταλοί και 28.000 Ισπανοί."

    http://www.tanea.gr/ellada/article/?aid=4741329

    Αφώτιστος Φιλέλλην

    ΥΓ Το επιστημονικο προλεταριατο μεταναστευει. Τωρα καταλαβαινω γιατι …αναβληθηκε η επανασταση. Με αυτους κανεις δεν ασχολειται. Ειναι το ατυχες προϊον του “ελληνικου ονειρου” . Σπουδες για ολους τους αποφοιτους λυκειων.Και μετα με καποιο τροπο -εστω και μετα 5 χρονια- διορισμος στο.... Δημοσιο/ΔΕΚΟ/ΟΤΑ.Αυτοι ειναι οι εξορισμενοι ελληνες "εβραιοι" απο τους βασιλιαδες, πριγκιπες,βαρωνους, κομηδες,...της Ελλαδας της τελευταιας 30ετιας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Η μετανάστευση των καλύτερων μυαλών της χώρας είναι ένα ακόμα έγκλημα - μακροπρόθεσμα το μεγαλύτερο - σε βάρος αυτού του τόπου, ο οποίος εάν αυτή η τάση συνεχιστεί, θα απορφανισθεί από τα μυαλά αυτά και θα μείνει, με τον πνευματικό και τον ηλικιακό κατιμά, αφού η συνέχιση αυτής της τάσης, επί πολύν χρόνο, θα αποκόψει τα παιδιά αυτά, από την Ελλάδα. Οι χώρες, που θα τους υποδεχθούν, θα γίνουν οι νέες τους πατρίδες, στις οποίες θα αποκτήσουν συμφέροντα, οικογένειες και τόποι της καθημερινής τους δραστηριότητας και ζωής.

    Εδώ, βέβαια, περί άλλων τυρβάζουν. Το αστείο είναι ότι ο ευήθης υιός του Ανδρέα Παπανδρέου, ο μοιραίος ΓΑΠ, τόλμησε να παραστήσει τον ανήξερο, σχετικά με όσα είπε ο Παναγιώτης Ρουμελιώτης - και τα οποία ανέφερα, προηγουμένως -, για το (αυτονόητο και γνωστό σε όλους, όσους έχουν και την ελάχιστη σχέση με τα οικονομικά και όσους παρακολουθούσαν την ειδησεογραφία εκείνης της εποχής) γεγονός ότι τον Μάϊο του 2010 το Δ.Ν.Τ. γνώριζε ότι το πρόγραμμα του πρώτου Μνημονίου ήταν αδύνατο να εφαρμοστεί. Ο ΓΑΠ εθίγη και κατηγόρησε, μέσω συνεργατών του τον Ρουμελιώτη ότι δεν είχε ενημερώσει, για τα λεγόμενα στο Δ.Ν.Τ., τον ίδιο και την τότε κυβέρνηση της χώρας.

    Ο Παναγιώτης Ρουμελιώτης δεν άφησε αναπάντητη την παρέμβαση του ΓΑΠ και αναφέρθηκε στο θέμα, με γραπτή του δήλωση, ζητώντας να ερωτηθεί ο πρώην πρωθυπουργός, μεταξύ άλλων, εάν γνώριζε τις απόψεις του Ντομινίκ Στρως-Καν, που ήταν τότε ο Γενικός Διευθυντής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, σχετικά με τις προβληματικές πτυχές του προγράμματος του Μνημονίου, που εκπονήθηκε για την Ελλάδα.

    Επίσης, ο Παναγιώτης Ρουμελιώτης ζητεί από τον Γιώργο Παπανδρέου να διευκρινίσει:

    α) Γιατί δεν επιδίωξε την άμεση αναδιάρθρωση του ελληνικού δημοσίου χρέους όπως του υποδείκνυε ο Ντομινίκ Στρως-Καν,

    β) Γιατί αποδέχτηκε τόσο υψηλό επιτόκιο δανεισμού από την Ευρωζώνη, και

    γ) Γιατί συμφώνησε, σε τόσο μικρή χρονική περίοδο δημοσιονομικής προσαρμογής.


    Ο τότε εκπρόσωπος της Ελλάδας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο υποστηρίζει ότι ο ίδιος είχε ενημερώσει τον τότε πρωθυπουργό και για τα τρία αυτά θέματα και επιφυλάσσεται να δώσει στη δημοσιότητα και άλλα στοιχεία.

    Η συνέχεια θα είναι ενδιαφέρουσα, εάν ο ΓΑΠ τολμήσει να δώσει συνέχεια (και αν δεν τολμήσει, τα σχετικά στοιχεία θα έλθουν, αργά ή γρήγορα, στην επιφάνεια - αν και η δημοσιοποίησή τους θα επιβεβαιώσει αυτό που όλοι γνωρίζουμε, από την ανάγνωση της ειδησεογραφίας εκείνης της εποχής και το οποίο συνίσταται στο απλούστατο γεγονός ότι ο ΓΑΠ είχε γνώριζε τα πάντα, ως πρωταγωνιστής των εξελίξεων).

    Και φυσικά, ο τότε πρωθυπουργός, που υπέταξε την χώρα στις ορέξεις των τοκογλυφικών δανειστών του ελληνικού κράτους, υπογράφοντας, στα τυφλά, το Μνημόνιο της ντροπής και της Κατοχής της χώρας, υποτάσσοντάς την στην πιο στυγνή δικτατορία του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου, γνώριζε τα πάντα. Και ακόμη περισσότερο, γνώριζε πλήρως το γεγονός ότι το πρόγραμμα του πρώτου Μνημονίου ήταν ανεδαφικό και αδύνατο να εφαρμοστεί. Το έχει ομολογήσει, δημοσίως, ο ίδιος, άλλωστε, σε συνέντευξή του στην "Wall Street Journal" τον Μάϊο του 2012, την οποία αναδημοσίευσα (και εγώ) στο μπλογκ μου [δείτε την στο άρθρο : "Από το Μνημόνιο του 2010 στις βουλευτικές εκλογές της 6/5/2012. (Το χρονικό μιας προαναγγελθείσας αποτυχίας, μέσα από τις σελίδες της "Wall Street Journal")" http://tassosanastassopoulos.blogspot.gr/2012/05/2010-652010-wall-street-journal.html ].

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. "Ήταν σχεδόν αδύνατη αποστολή" είπε ο ΓΑΠ στην "Wall Street Journal", αναφερόμενος στο, γερμανικής εμπνεύσεως, πρόγραμμα του Μνημονίου του Μαΐου του 2010 και ενώ η Αγκέλα Μέρκελ του είπε, ρητά και κατηγορηματικά (όπως ο ίδιος ο ΓΑΠ είπε σε αυτή την συνέντευξη), ότι το πρόγραμμα "πρέπει να πονάει", ενώ αυτός την εκλιπαρούσε, για ένα λιγότερο σκληρό Μνημόνιο.

    Τώρα, ο ΓΑΠ καμώνεται τον ανήξερο, αλλά είναι πολύ αργά, γι' αυτόν, ο οποίος αρνήθηκε να διαπραγματευθεί το παραμικρό και απεδέχθη, πλήρως, τις επιθυμίες της γερμανικής πολιτικοοικονομικής ελίτ, όπως αυτή εκδραζόταν από τους Μέρκελ - Σόϋμπλε - Βεστερβέλλε, χωρίς δεύτερη κουβέντα και χωρίς αντιρρήσεις. Πέρα από όσα οι ίδιοι γνωρίζουμε και τα οποία έγιναν γνωστά, ήδη, από, τότε που τα γεγονότα, σχετικά με το πρώτο Μνημόνιο, ελάμβαναν χώρα, είναι και ο ίδιος που τα έχει επιβεβαιώσει, με όσα, κατά καιρούς, λέει και τα οποία είτε τα έχει ξεχάσει, είτε νομίζει ότι τα έχουμε ξεχάσει εμείς. Στην πρώτη περίπτωση, δεν κάνει τίποτε περισσότερο από το να επιβεβαιώνει το πόσο ευήθης είναι. Ενώ και στην δεύτερη περίπτωση δεν κάνει τίποτε περισσότερο από το να επιβεβαιώνει και πάλι, την ευήθειά του και τούτο διότι, εμείς δεν έχουμε ξεχάσει. Θυμόμαστε, πάρα πολύ καλά, όλα όσα έχει πράξει και έχει πει...

    (Αλήθεια, οι φίλοι μας οι κληρονόμοι των ερειπίων του ελληνικού ευρωκομμουνισμού, οι εραστές του, νεομπρεζνιεφικής εμπνεύσεως, δόγματος του "υπαρκτού ευρωπαϊσμού", οι οποίοι στήριξαν, με ύμνους, την επιβολή στην χώρα μας του πρώτου Μνημονίου, έχουν να πουν κάτι, γύρω από το ζήτημα αυτό; Ή θεωρούν ότι - και στο ζήτημα αυτό - "η σιωπή είναι χρυσός";)...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία