Αγραμματοσύνη + αυθάδεια = ΣΥΡΙΖΑ



του Νίκου Μπίστη από τη Μεταρρύθμιση


Παρακολούθησα πολλές ώρες τη συζήτηση για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης. Το πιο χαρακτηριστικό – δε γράφω εντυπωσιακό ή σοκαριστικό, γιατί δυστυχώς ήταν αναμενόμενο – ήταν το ύφος και ήθος που εξέπεμπε η πλειοψηφία των αγορητών του ΣΥΡΙΖΑ. Και δεν αναφέρομαι σε ακραίες και κάπως γκροτέσκο περιπτώσεις όπως η Ζωή Κωνσταντοπούλου και ο Γιώργος Πάντζας, που σε ξεναγούσαν από το χώρο της οργής, στην απέραντη ευθυμία… Το σήμα εκπέμπονταν δυνατό από την κεφαλή, από τον κ. Τσίπρα. Κάποιες στιγμές, αν έκλεινες τα μάτια σου και υπήρχε η δυνατότητα να εκμηδενιστεί η διαφορά στο ηχόχρωμα της φωνής, ήταν αδύνατο να καταλάβεις – κυρίως όταν μιλούσαν για το μνημόνιο – ποια η διαφορά ανάμεσα στον Τσίπρα, τον Καμμένο και τον Μιχαλολιάκο. Κάποιος επιεικής ή υποστηρικτής του κ. Τσίπρα, θα μπορούσε να πει ότι πρόκειται για την αυθάδεια του νέου που βγάζει την γλώσσα στο παλιό. Αμ δε! Πρόκειται για την αυθάδεια του μεταμφιεσμένου παλιού, του πολύ παλιού και κυρίως δύο ιστορικά ηττημένων εκδοχών της κρατικίστικης Αριστεράς.

Το ΚΚΕ, έχοντας κατά βάθος συνείδηση του γεγονότος και επειδή δεν έχει την ανάγκη – ή δεν μπορεί – να μεταμφιεστεί, υπερασπίζεται τον ένα χαμένο Παράδεισο με σεμνότητα. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίζεται ταυτοχρόνως δύο αυταπάτες, δύο χαμένους Παραδείσους: αυτόν του Σοβιετικού και αυτόν του Παλαιοπασοκικού. Η ιδεοληψία « όλα στο κράτος», συναντιέται με τη συντεχνιακή ιδιοτέλεια. Το αποτέλεσμα ήταν αυτά που ακούσαμε στη Βουλή. Κατόρθωσε ο κ. Τσίπρας το μέχρι χτες περίπου αδιανόητο: Να φαντάζει ο κ. Σαμαράς συγκρινόμενος μαζί του σαν μετριοπαθής, λογικός και μετρημένος πολιτικός, σε επαφή με την πραγματικότητα. Το διαισθάνθηκε και ο κ. Τσίπρας και γι’ αυτό χοροπήδαγε μετά τη δευτερολογία του πρωθυπουργού. Στο ερώτημα «πείτε μου μία, μόνο μία επένδυση ή αποκρατικοποίηση, στην οποία συμφωνείτε» ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν απάντηση, γιατί αν αποπειραθούν να απαντήσουν, θα αφαιρέσουν δια μιας τη συγκολλητική ουσία που κρατάει μαζί τα ετερόκλητα μέρη του κόμματος. Απαντάνε, λοιπόν, απειλώντας με διώξεις και φυλακίσεις όσους προχωρήσουν σε αποκρατικοποιήσεις. Με μία έννοια, απειλούν όλη την ανθρωπότητα, πλην Βόρειας Κορέας.

Η πραγματικότητα είναι ότι τα τρία «παλαιά» ιστορικά ρεύματα που συγκροτούν την Κυβέρνηση Εθνικής Ευθύνης, αποτελούν, με βάση το κοινό πρόγραμμα, το νέο. Ενώ τα « νέα» κόμματα της Βουλής, Τσίπρας, Καμμένος και Χρυσή Αυγή, εκπροσωπούν ό,τι πιο παλιό και επικίνδυνα αναχρονιστικό.

Σχόλια

  1. Απόσπασμα απο την σημερινή ανακοίνωση του Νέου Αριστερού Ρεύματος

    "Ουδέποτε τόσοι πολλοί έχουν επενδύσει τόσα πολλά σε μια ιδέα (της επαναδιαπραγμάτευσης) που έχει τόσο αβέβαια απόδοση. Η επαναδιαπραγμάτευση είναι σήμερα το τελευταίο καταφύγιο εκείνων που, αντί να κάνουν την δουλειά τους για να βγει η χώρα μια ώρα γρηγορότερα από την κρίση, αρκούνται σε εύκολες και μαγικές λύσεις. Εμφανιζόμεθα διεθνώς ως κακομαθημένα παιδιά που δεν θέλουν να μεγαλώσουν και να αναλάβουν τις ευθύνες τους.

    Πιστεύουμε λανθασμένα ότι τα προβλήματά μας πρέπει να επιλυθούν από άλλους. Η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχισθεί. Δεν μπορεί να λοιδορείται ο Υπουργός Οικονομικών που, από τα τάρταρα της εθνικής απαξίας, προσπαθεί να αποκαταστήσει το κύρος της χώρας. Η επαναδιαπραγμάτευση έχει έννοια μόνο μεταξύ αξιόπιστων συνομιλητών, που μπορούν να δεσμεύουν τις χώρες τους και να πραγματοποιούν τις υποσχέσεις που δίνουν.

    Το πολιτικό προσωπικό που διαφεντεύει τις τύχες της χώρας παραμένει εν πολλοίς ανυποψίαστο για τους κινδύνους κατάρρευσης που ελλοχεύουν, εάν δεν συνεχισθεί με συνέπεια η εφαρμογή του προγράμματος προσαρμογής. Η κυβερνητική πλειοψηφία κυβερνά με πρόγραμμα τις προεκλογικές εξαγγελίες των διαφόρων κομμάτων που την απαρτίζουν και που στην πλειονότητά τους συνιστούν ανατροπή των συμφωνηθέντων με τις χώρες που χρηματοδοτούν τα ελλείμματά μας. Η αντιπολίτευση υπερθεματίζει επιδιώκοντας την επαναφορά στα προ Μνημονίου δεδομένα. Η όλη κατάσταση θυμίζει το γνωστό ανέκδοτο με τον λαγό και το λιοντάρι. Σε ένα διεθνές περιβάλλον οξυμένης αβεβαιότητας, επιχειρείται, σήμερα, μια ανάσχεση της δημοσιονομικής προσαρμογής, παρά την πρόοδο που σημειώνεται στην εκτέλεση του Προϋπολογισμού το Α΄ εξάμηνο του 2012 και παρά την ανάγκη για επιτάχυνση της λήψης μέτρων λόγω των καθυστερήσεων που έφερε η κυβερνητική απραξία κατά την περίοδο των εκλογικών αναμετρήσεων.

    Η επαναδιαπραγμάτευση εστιάζεται στην επιμήκυνση της περιόδου προσαρμογής και στην αντικατάσταση συμφωνηθέντων μέτρων με άλλα ισοδύναμης απόδοσης. Με την επιμήκυνση, όμως, μετατίθεται χρονικά και η έλευση της ανάκαμψης της οικονομίας, καθώς η όποια τόνωση της ζήτησης θα είναι αναιμική και δεν πρόκειται αφεαυτής να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη και να οδηγήσει σε ανάληψη επενδυτικών πρωτοβουλιών. Η δε αναζήτηση ισοδύναμων μέτρων συνιστά το ισοδύναμο της αναζήτησης του Ιερού Δισκοπότηρου, ως εάν τα εναλλακτικά μέτρα αυτά να είναι ανώδυνα και να μην έχουν υφεσιακές επιπτώσεις που έχουν τα υπό αντικατάσταση μέτρα. Τα ισοδύναμα δεν είναι πανάκεια. Κορυφαίο διαχρονικά ισοδύναμο είναι οι δαπάνες του Προϋπολογισμού Δημοσίων Επενδύσεων, που αν και έχουν άμεσο αναπτυξιακό χαρακτήρα, περικόπτονται για να συνεχίσουν να χρηματοδοτούνται οι καταναλωτικές δαπάνες του δημοσίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τα περισσότερα μέτρα οριζόντιας επίπτωσης που έχουν συμφωνηθεί είναι λύσεις ανάγκης επειδή υπάρχει δυστοκία στην εξεύρεση μέτρων ισοδύναμης απόδοσης ή δεν προτείνονται μέτρα όπου να διαφοροποιείται η επίπτωση αναλόγως επιπέδου εισοδήματος, εξειδίκευσης και/ή ευθύνης των θιγομένων. Επιτέλους, πρέπει να ειπωθεί ευθαρσώς ότι καλώς γίνεται η μείωση της σπατάλης και η εξάλειψη της διαφθοράς στην υγεία και στην φαρμακευτική δαπάνη, καλώς μεθοδεύεται η αντιμετώπιση του λαθρεμπορίου καυσίμων με την εξίσωση των φόρων στο πετρέλαιο θέρμανσης και κίνησης, καλώς επιδιώκεται η αύξηση της φορολογίας στην περιουσία από το παρόν αντικοινωνικά χαμηλό επίπεδο με την επιβολή του αποτελεσματικού τέλους ακινήτων μέσω λογαριασμού ΔΕΗ, καλώς έγινε η μείωση του αφορολογήτου στις € 5.000 για να παταχθεί η φοροδιαφυγή, καλώς μειώνονται οι αποδοχές στα ειδικά μισθολόγια (αλήθεια ποιοι είναι οι εργαζόμενοι ενός κατώτερου θεού των οποίων οι αμοιβές θα περικοπούν για να διασωθούν τα ειδικά μισθολόγια ή πως θα αυξηθεί το επίδομα ανεργίας εάν δεν απελευθερωθούν πόροι;), καλώς καταργούνται οι φοροαπαλλαγές και τα ειδικά καθεστώτα προς προνομιούχους, καλώς μπαίνει φρένο στην ληστρική επιδρομή επιτηδείων στα κοινωνικά επιδόματα, καλώς μπαίνει τέλος στις πλασματικές γεωργικές αποζημιώσεις, καλώς επιχειρείται η κατάργηση προνομίων των κλειστών επαγγελμάτων για να μειωθεί το κόστος συναλλαγών, κ.ο.κ. Γιατί όλα αυτά, σε τελευταία ανάλυση, δεν είναι τίποτα άλλο παρά απόδειξη της ιδιοκτησίας του προγράμματος προσαρμογής από την κυβέρνηση.

    Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι χωρίς να αποκατασταθεί η αξιοπιστία της χώρας, καμία επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου δεν είναι εφικτή. Η επαναδιαπραγμάτευση θα είχε έννοια εάν περιοριζόταν σε μέτρα τόνωσης της αναπτυξιακής διαδικασίας ώστε να ελαφρυνθεί το κόστος της προσαρμογής που, σε κάθε περίπτωση, είναι απαραίτητη να γίνει. Η κυβέρνηση θα έπρεπε να κατευθύνει όλο τον επαναδιαπραγματευτικό ενθουσιασμό της στην επανεκκίνηση των έργων υποδομής που έχουν σταματήσει με χρήση νέων πόρων και χρηματοοικονομικών εργαλείων, στην άμεση απορρόφηση των πόρων των διαρθρωτικών ταμείων με καινοτόμους τρόπους, στην προσέλκυση ξένων επενδύσεων μέσω των αποκρατικοποιήσεων και μέσω εξασφάλισης εγγυήσεων για την έκδοση καλυμμένων ομολόγων για έργα υποδομής, στην ανακούφιση της ανεργίας μέσω χρονικής επέκτασης της καταβολής του επιδόματος ανεργίας και μέσω ενεργητικών δράσεων μείωσης της ανεργίας των νέων και των μακροχρόνια ανέργων, κ.ο.κ. Αυτά είναι που θα σηματοδοτήσουν την ανάκαμψη και θα οδηγήσουν στην αντίστροφη μέτρηση για την επαναφορά της αναπτυξιακής ομαλότητας στην οικονομία.

    Σε κάθε περίπτωση, η όποια προσπάθεια για επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου δεν θα πρέπει να θέτει σε κίνδυνο το χρονοδιάγραμμα της καταβολής των επόμενων δόσεων της χρηματοδοτικής βοήθειας. Αυτό θα δημιουργούσε σημαντικές καθυστερήσεις όσον αφορά στην ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών, την πληρωμή των ληξιπροθέσμων οφειλών του δημοσίου προς τις ιδιωτικές επιχειρήσεις ύψους €6,8 δις, και την αποπληρωμή των εντόκων γραμματίων ύψους € 9,1 δις. Χωρίς τις ανωτέρω εισροές, και την γενικότερη ενίσχυση της ρευστότητας που θα επέφεραν, η επανεκκίνηση της αναπτυξιακής διαδικασίας θα καθυστερούσε, απομακρύνοντας έτη περαιτέρω την ανάκαμψη της οικονομίας."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμε εσύ πας να μας τρελάνεις. Ποιος τα λέει αυτά το ΝΑΡ; Τα υπογράφω όλλλλλλλλλλλλλλλλλλλλαααααααααααααααααα. Αλλά το link μπορώ να το έχω να το κάνω ανάρτηση. Μην με αφήνεις στη χαρμάνα ρε φίλε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=466603

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Λεωνίδα, με απλό γκούγκλισμα, προέκυψε, ότι είναι η ανάλυση της ΑΛΦΑ.
    Ο ανώνυμος, ήθελε να σε δεί να το υπογράφεις, για να σε "εκθέσει".
    Αυτή είναι "Η Αριστερά".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Προσωπικά προσυπογράφω ανεπιφύλακτα το κείμενο, άσχετα με το ποιός το έχει γράψει.

    Τίποτα παραπάνω ή λιγότερο απο την κοινή λογική, που στην μάχη των ιδεών παραμένει μειψηφική άποψη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. οκ το είδα και γω μετά. Τι να εκθέσει ο φίλος ρε Κωστή; Απλά θέλει να μας πει ότι έχουμε παρόμοιες απόψεις με τους τραπεζίτες. Δεν είναι κακό αυτό, αν οι τραπεζίτες έχουν την ίδια άποψη με μας. Καλό είναι. Ολους τους θέλουμε στο κίνημα των left liberal, πόσο μάλλον τις τράπεζες. Η ανακοινώσεις της ΑΛΦΑ είναι πάντοτε σωστές και πολιτικές, κάποιος δικός μας της γράφει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Χυδαίο ελιτιστικό μίσος για τον απλό εργαζόμενο "που βρωμάει το στόμα του"+ αριστερότροπος λόγος= "Ελλογος Αριστερά"= Δ.ΕΙΜ.ΑΡ (Δήθεν ΕΙΜαστε ΑΡιστερα).
    Αυτοί είστε. Κτηνωδώς ανάλγητοι ελιτιστές με αριστερίζοντα λόγο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Κάποιος πρέπει να υπερασπιστεί τα δικαιώματα όλων αυτών που κατάφεραν μέσα απο ανείπωτες δυσκολίες και προσωπικούς εξευτελισμούς να "τρουπώσουν" σε κάποια αργοσμισθία ή οργανισμό του δημοσίου. Κάποιος, ακόμα, πρέπει να υπερασπιστεί τα κυκλώματα του ΙΚΑ, του ΟΣΕ, τους "τυφλούς" και "ανήμπορους", τους πενηντάρηδες συννταξιούχους, τα παχυλά εφάπαξ κλπ κλπ
    Είναι μια δύσκολη αποστολή αλλά κάποιος πρέπει να το κάνει.
    Έστω και Ανώνυμα.
    Ας μην παριστάνει όμως ότι εκπροσωπεί αυτούς που πραγματικά εργάζονται (ή έχουν βρεθεί άνεργοι) κάτω απο τις σημερινές οικονομικές συνθήκες, για να σιτίζονται αυτοί ακριβώς που τους έφεραν σε αυτή τη θέση, γιατί εκτός απο γελοίο, είναι και προσβλητικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία