Περιμένουμε κάτι αποφάσεις και την εφαρμογή τους. Αργούν;



 του Λεωνίδα Καστανά

Παρακολουθώ τη δυσκολία να βρεθούν τα 11,5 δις που απαιτούν οι δανειστές. Το καταλαβαίνω. Κανείς δεν θέλει να πληρώσει, τώρα που ήρθε ο λογαριασμός. Αλλά δεν γίνεται και αλλιώς. Μήπως όμως, στο τέλος θα πληρώσουν και πάλι το μάρμαρο οι πιο αδύναμοι, αυτοί που είναι αδύνατο να ξεφύγουν; Μήπως τίποτα δεν αλλάζει σε αυτήν τη χώρα, ακόμα και την ύστατη στιγμή;
Γιατί, πως θα προχωρήσουμε όταν
οι δάσκαλοι δεν θέλουν να αξιολογούνται και την πληρώνουν οι μαθητές;
οι πρυτάνεις δεν θέλουν να χάσουν τη διαπλοκή τους και την πληρώνουν οι φοιτητές;
τα ειδικά μισθολόγια δεν θέλουν να χάσουν την ειδικότητά τους και την πληρώνουν τα ενιαία;
οι ελεύθεροι επαγγελματίες δεν θέλουν να πληρώνουν φόρους και την πληρώνουν οι μισθωτοί;
τα καρτέλ δεν θέλουν να χάσουν την προστασία τους και την πληρώνουν οι καταναλωτές;
οι διεφθαρμένοι δεν θέλουν να χάσουν τη μίζα τους και την πληρώνουν οι τίμιοι;
οι βουλευτές δεν θέλουν να χάσουν προνόμια και την πληρώνουν οι ψηφοφόροι τους;
οι εντός δεν θέλουν να χάσουν τη θαλπωρή του κράτους και την πληρώνουν οι εκτός;
Πως θα σωθεί μια τόσο κατακερματισμένη κοινωνία;

Η χώρα δεν έχει κουλτούρα συνεργασίας, αλληλεγγύης, εθελοντισμού. Ο καθένας είναι για την πάρτη του, ούτε καν για το χωριό του. Η  συλλογική ευθύνη λειτουργεί ως παραβάν για να κρύβεται η ατομική ευθύνη. Οι κοινωνικές μας συμπεριφορές έχουν μέσα τους κάτι το γελοίο και το τραγικό που μας οδηγούν με σιγουριά στις εθνικές μας καταστροφές.  

Δεν είναι τραγικό που το μοναδικό κόμμα που βοηθάει τους ανήμπορούς είναι η ναζιστική ΧΑ; Δεν είναι τραγικό που η Αριστερά των κινημάτων προτιμά να πετάξει το γιαούρτι στον πολιτικό της αντίπαλο, παρά να το δώσει σε ένα παιδί που λιμοκτονεί; Δεν είναι τραγικό που ο εθελοντές είναι τόσο λίγοι, αλλά οι αδρά επιδοτούμενες ΜΚΟ τόσες πολλές; 
Δεν είναι γελοίο να βρισκόμαστε 3 χρόνια στην καρδιά της κρίσης και καμιά πραγματική μεταρρύθμιση να μην έχει πραγματοποιηθεί; Τίποτα στη δομή του κράτους να μην έχει αλλάξει; Δεν είναι ακόμα πιο γελοίο που ο πρώτος νόμος που ψήφισε η νέα βουλή ανέτρεψε τη μόνη μεταρρύθμιση που έγινε τα τρία τελευταία χρόνια, αυτή των πανεπιστημίων;
Δεν είναι γελοίο, σύσσωμη η χώρα να ηδονίζεται με τις διπλές εκλογές, ενώ την ίδια στιγμή επιβαρύνονταν εξαιτίας τους με 460 εκατομμύρια πρόσθετων τόκων σε ετήσια βάση;
Δεν είναι επικίνδυνο να κρύβεται η κυβέρνηση πίσω από την τρόικα και να διστάζει, να πάρει  τις αποφάσεις που πρέπει, για να διατηρηθεί η χώρα σε τροχιά σωτηρίας; 

Η σημερινή πολιτική εξουσία φαίνεται ότι θέλει να κερδίσει χρόνο, ώστε να μην εφαρμόσει μέτρα αλλά και δραστικές μεταρρυθμίσεις που θα τη φέρουν σε σύγκρουση με τις κυρίαρχες δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας. Ίσως ελπίζει σε αλλαγές της ευρωπαϊκής πολιτικής, σε ήττα του γερμανικού δόγματος, σε ευρωομόλογα, σε χαλάρωση της δημοσιονομικής προσαρμογής. Η ελληνική κοινωνία δεν θέλει την εσωτερική υποτίμηση. Είναι λογικό. Οι πολίτες έμαθαν να ζουν διαφορετικά, δεν θέλουν να μειώσουν τα εισοδήματά τους και την κατανάλωση. Αλλά ταυτόχρονα δεν θέλουν και τις μεταρρυθμίσεις εκείνες που θίγουν τη βολή τους, έστω και αν αισθάνονται ότι είναι απαραίτητες.
Στα σχολεία, για παράδειγμα, όλοι πιέστηκαν από τη μείωση του μισθού, αλλά  θα πιεστούν διπλάσια από την αύξηση του ωραρίου. Οι κοινωνίες δεν αλλάζουν από τη μια μέρα στην άλλη και κυρίως δεν αλλάζουν με τη θέλησή στους. Γι’ αυτό όμως υπάρχουν οι πολιτικοί ταγοί. Αυτοί που έχουν τα πολιτικά και επιστημονικά εργαλεία που τους επιτρέπουν να βλέπουν στο βάθος του χρόνου και να παίρνουν τις αποφάσεις. Γι’ αυτό τους εκλέγουμε, γι’ αυτό τους δίνουμε την εντολή. Όχι απλά για να παίρνουν αποφάσεις αλλά και να τις επιβάλουν με κάθε κόστος. Έχουν την πολιτική νομιμοποίηση, αλλά και την πολιτική ευθύνη να οδηγήσουν το λαό τους μακριά από την καταστροφή, να τον προστατεύσουν. Και πρέπει να το κάνουν.
Δεν αρκούν οι επικοινωνιακές επιλογές. Οι συνοριακοί φρουροί που φύλαγαν τα σύνορα του Κολωνακίου καλώς και πρέπει να βρεθούν σε μια εβδομάδα στις θέσεις τους. Δεν θάταν όμως ακόμα καλύτερα, στο τέλος αυτής της εβδομάδας, να αναρτηθούν στο διαδίκτυο οι πράξεις ανάληψης της υπηρεσίας των, στις μονάδες των συνόρων; Καλώς ξεσκεπάστηκαν τα σκάνδαλα με τα πιστοποιητικά τυφλότητας. Δεν είδαμε όμως τους γιατρούς που τα υπέγραψαν να μπαίνουν σε διαθεσιμότητα. Έχουμε το έννομο συμφέρον να το απαιτούμε.

Η εξουσία πηγάζει από τους πολίτες. Αν όμως η πολιτική εξουσία δεν εμπεδώσει ένα κλίμα δικαιοσύνης μέσα στην κοινωνία, θα έχει τους πολίτες απέναντι και θα κάνει το έργο της αδύνατο, θα ακυρώσει την όποια νομιμοποίηση άντλησε από το εκλογικό αποτέλεσμα. Και τα πράγματα θα γίνουν πιο δύσκολα, όταν οι ανεύθυνες δυνάμεις της αντιπολίτευσης αρχίσουν να ξεδιπλώνουν το παιχνίδι τους και να συμμαχούν στο δρόμο με τις συντεχνίες και τα συμφέροντα. Η χώρα είναι ένα καζάνι που ανεβάζει σιγά αλλά σταθερά θερμοκρασία. Στις μεγάλες πόλεις, συναθροίζονται, μπάχαλοι, φασίστες, αριστεριστές, εθνικιστές, μετανάστες, άνεργοι, πτωχοί και νεόπτωχοι, νεολαίοι δίχως αύριο. ¨Ολοι αυτοί συγκροτούν ένα διαταξικό κοινωνικό μείγμα με μοναδικό πολιτικό εργαλείο τη βία. Αρκεί ένα τυχαίο γεγονός, για να βγουν όλοι αυτοί στους δρόμους. Και τότε δεν θα απαιτείται πολιτική ταυτότητα ή συγγένεια. Ήδη, το κίνημα των αγανακτισμένων έχει ρίξει τα σύνορα μεταξύ των άκρων.
Η κυβέρνηση έχει ευθύνη να προστατεύσει τη δημόσια τάξη, να τηρήσει τις συμφωνίες της χώρας, να πολιτευτεί με αίσθημα δικαιοσύνης και να διαπραγματευτεί με τους δανειστές, έχοντας όμως στα χέρια της ισχυρά χαρτιά και όχι μόνο επιθυμίες. Τα ισοδύναμα στα οποία τόσα επένδυσε, αποδεικνύονται ισχνά. Όχι γιατί είναι λογιστικά αδύναμα, αλλά γιατί σε αυτό το πελατειακό κράτος πίσω από κάθε κωδικό κρύβονται ισχυρές κάστες και συμφέροντα που εκπροσωπούνται πολιτικά και συνδικαλιστικά μέσα στα κόμματα. Δείτε την αντιμεταρρύθμιση στα πανεπιστήμια. Ναι την υποστηρίξαμε, με πόνο ψυχής, γιατί δεν θέλαμε, με αφορμή τη διοίκηση των ΑΕΙ, να βρεθούμε προ μιας επικίνδυνης πολιτικής κρίσης. Αλλά αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί, όταν αφορά άχρηστους οργανισμούς, ειδικά μισθολόγια, προνόμια ΔΕΚΟ, υπέρογκες συντάξεις, έξοδα υγείας, στρατιωτικές δαπάνες, κλπ. Όταν, δηλαδή, αφορά το αίμα και το σώμα της κοινωνίας. Υπάρχουν πράγματα που μπορούν να γίνουν και αύριο, αλλά υπάρχουν και τόσα πολλά που έπρεπε να είχαν γίνει χτες.

Οι πολιτικές δυνάμεις που στηρίζουν την κυβέρνηση έχουν αποκαταστήσει μεταξύ τους ένα κλίμα καλής συνεργασίας, πέρα από τα επικοινωνιακά τερτίπια του Βενιζέλου. Οι πολίτες προσβλέπουν σε αυτές, ανεξάρτητα από το κόμμα που ψήφισαν. Αλλά η ανοχή της κοινωνίας δεν είναι ανεξάντλητη. Ο χρόνος που περνάει αναξιοποίητος τους φορτώνει όλους  με χρέη και ανασφάλεια. Η συμπολίτευση πρέπει να πάρει σκληρές και δίκαιες αποφάσεις και να τις επιβάλει με πυγμή μέσα στα πλαίσια του δημοκρατικού πολιτεύματος. Τώρα. 

Σχόλια

  1. Η χώρα βρίσκεται σε προεπαναστατική περίοδο, αγαπητέ Λεωνίδα. Σου το έχω γράψει αυτό, εδώ και πολύν καιρό. Επιτέλους, το κατάλαβες και εσύ. Και ευτυχώς που το κατάλαβες.

    Βέβαια, αυτό σε τρομάζει. Και καλώς σε τρομάζει, διότι τα πράγματα στην ελληνική κοινωνία είναι ακόμα χειρότερα, από αυτά που περιγράφεις.

    Το οξύμωρο είναι ότι, εάν εφαρμοστούν αυτά που προτείνεις, η κατάσταση θα επιδεινωθεί και τότε η προεπαναστατική ατμόσφαιρα, που ζει η ελληνική κοινωνία, εδώ και δύο χρόνια, θα μεταπέσει στο αμέσως επόμενο στάδιο και ως εκ τούτου, αυτό που θα προκύψει, είναι άκρως πιθανό να είναι κάποια εξέγερση, μαζική, η οποία, πιθανώτατα, θα είναι και χαοτική. Και φυσικά, μια τέτοια εξέγερση δεν θα αφήσει τίποτε όρθιο.

    Φυσικά, κάτι τέτοιο δεν είναι επιθυμητό, αλλά η Ιστορία, πολλές φορές (και αυτό είναι που ξεχνούν οι κάθε λογής μεταρρυθμιστές), δεν συμβαδίζει με τις επιθυμίες, τις δικές μου, ή τις δικές σου, ή οποιουδήποτε άλλου. Αυτό είναι που φοβούνται αυτοί που αποτελούν "της μιας δραχμής τα γιασεμιά" (για να θυμηθούμε και το παλιό καλό τραγούδι των παππούδων μας), δηλαδή το συγκυβερνητικό τρίο των Σαμαρά - Βενιζέλου - Κουβέλη. Και γι' αυτό είναι τόσο αναβλητικοί.

    Αλλά, το ψέμα έχει κοντά ποδάρια. Η ώρα της αλήθειας είναι, πλέον, ενώπιόν τους. Και δεν μπορούν να κρυφτούν άλλο. Θα πιούν το πικρό ποτήρι, μέχρι το τέλος (εκτός και αν αποφασίσουν να απομακρυνθούν, με ελαφρά ή βαριά πηδηματάκια).

    Και στο τέλος του δρόμου, που έχουν πάρει, είναι η "δραχμή". Όχι όμως, η παλιά καλή μας δραχμή, που ξέραμε στο παρελθόν. Στο τέλος του δρόμου, που έχουν ακολουθήσει τα τρία "γιασεμιά της μιας δραχμής", θα μας φλομώσουν με ένα πληθωριστικό κατοχικό νόμισμα, το οποίο θα το αποκαλέσουν και αυτό "δραχμή". (Μόνο που αυτό το νέο νόμισμα, στο οποίο θα δώσουν αυτή την ονομασία, δεν θα έχει καμμία σχέση, με την παλιά μας δραχμή).

    Περιττό να σου πω, βέβαια, ότι μια τέτοια εξέλιξη θα αποτελέσει μια πράξη εσχάτης προδοσίας, κατά του πληθυσμού του τόπου μας, η οποία, ως τέτοια θα είναι μια εντελώς επονείδιστη πράξη, η οποία θα τους κυνηγάει, δια βίου. Και την οποία θα ήταν καλό (πρώτ' απ' όλα, για τους ίδιους) να αποφύγουν να την πραγματοποιήσουν...

    [Περισσότερα, για το θέμα αυτό, όποιος επιθυμεί, μπορεί να δει στο δημοσίευμα : "Οι "ευρωπαϊστές" οδηγούν την Ελλάδα σε μια τεράστια ανθρωπιστική καταστροφή. (Ο "υπαρκτός σοσιαλισμός" του Λεονίντ Μπρέζνιεφ, ο "υπαρκτός ευρωπαϊσμός" του Λεωνίδα Κύρκου και η έμπρακτη αποτυχία της ιδέας της ευρωπαϊκής ενοποίησης)" http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2012/08/leonid-brezhnev-leonidas-kyrkos.html ].

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Aφού όλοι ξέρουμε πως θα λήξει, δεν έχει νόημα ο οδυρμός σε αυτή την φάση.Και το Bυζάντιο έπεσε γιατί αρνούταν να δεχθεί μείωση προνομίων η τότε νομενκλατούρα (αλλά οι παπάδες βολεύτηκαν καλά και με τους Tούρκους).

    Tέλως πάντων,τμήμα της χώρας θα περάσει σε Aμερικανικό έλεγχο μετά τους πρώτους μήνες του εμφυλίου οπότε κάποιοι θα έχουν να φάνε από την ανθρωπιστική βοήθεια της Aμερικανικης αποστολής.

    Atlas Shrugged

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Game's over,welcome to 1984

    Atlas Shrugged

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τελικά γράψτε λάθος, Αν οι αποφάσεις αφορούν και πάλι τη σωτηρία των ευνοημένων και το στεγνό καθάρισμα των αδύναμων καλύτερα να μη ληφθούν ποτέ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δηλαδή, πίστεψες ότι θα γινόταν κάτι το διαφορετικό;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αν υπηρχε πολιτικη βουληση για διαρκη μειωση της φοροδιαφυγης και της δικαστικης διαδικασιας αναγγελιας κατηγοριων, δικης και -ενδεχομενως- καταδικης των κλεφτων του δημοσιου χρηματος, τοτε λιγα μετρα επρεπε να ληφθουν σε εργαζομενους και συνταξιουχους με χαμηλα εισοδηματα.

    Αυτο που εχει ξεχασθει εντελως ειναι η καταπολεμηση της πολυθεσιας και πρεπει να ληφθουν μετρα, ειδικα σε πανεπιστημιακους, αν θελουν να παρεχουν αμισθι τις υπηρεσιες τους στο δημοσιο και ΔΕΚΟ. Υπαρχουν τοσο αξιοι κατοχοι διδακτορικου απο εξαιρετικα πανεπιστημια και πολυτεχνεια που δεν εχουν διορισθει σε θεση καθηγητη ,συνηθως για τους γνωστους λογους, που μπορουν να κανουν την δουλεια το ιδιο καλα με τους πανεπιστημικους, οι οποιοι ειναι -διαρκως- υπερτιμημενοι.

    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μέχρι και 85,3% το ποσοστό παραβατικότητας στους ελέγχους του ΣΔΟΕ
    Συνολικά 3.256 παραβάσεις διαπιστώθηκαν στο πλαίσιο των ελέγχων του ΣΔΟΕ για τη θερινή περίοδο, σε περιοχές με μεγάλη τουριστική κίνηση και αυξημένη οικονομική δραστηριότητα, για το χρονικό διάστημα από 27.7.2012 μέχρι 30.7.2012.

    Πραγματοποιήθηκαν συνολικά 642 έλεγχοι. Από τους ελέγχους αυτούς
    ,βρέθηκαν συνολικά 367 παραβάτες και διαπιστώθηκαν 3.256 παραβάσεις. Το μέσο ποσοστό παραβατικότητας διαμορφώθηκε στο 57,2% ενώ κατά τόπους άγγιξε και το 85,3%.

    http://www.parapolitiki.com/2012/08/853.html

    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΥΓ Ειναι προφανες οτι το οριο αποδειξεων πρεπει να αυξηθει ωστε να υπαρχει κινητρο συλλογης τους λ.χ. ως εξης:
    εισοδημα ως 12.000 50%
    απο 12.000 εως 20.000 40%
    απο 20.000 εως 30.000 30%
    απο 30.000 εως 40.000 25%

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία