Επικίνδυνα παιχνίδια


του Λεωνίδα Καστανά*

Μπορούσαμε να ελπίζουμε

Κυβέρνηση συνεργασίας, πολιτική σταθερότητα, ραγδαία βελτίωση των σχέσεων με την Ευρώπη, κλειδωμένη παραμονή στο Ευρώ. Η αντιπολίτευση σε φάση αμηχανίας, η χώρα σε φάση ανάκαμψης, προσδοκίες ανάπτυξης μετά τα μέτρα και την είσπραξη της δόσης. Στις 28 Οκτώβρη δεν άνοιξε μύτη, αδύναμες οι απεργίες. Γίνονται τραπεζικά deals, αυξάνονται οι εξαγωγές, παίζει πάλι το χρηματιστήριο. 
Η συμβολή της ΔΗΜΑΡ σε όλα αυτά καθοριστική. Γι’ αυτό και βρισκόταν σταθερά στο 6,7% των δημοσκοπήσεων, ο Φώτης μακράν ο δημοφιλέστερος πολιτικός, το ΠAΣOK σε αποσύνθεση… 
Και ξαφνικά, θεωρία παιγνίων και ελεγχόμενη πολιτική κρίση. Ή μήπως έκρηξη; Έχω την αίσθηση ότι η Δημοκρατική Αριστερά σχεδιάζει κάτι επικίνδυνο για τη χώρα, τους εργαζόμενους και το κόμμα
Θα το αναλύσω:

Για τη χώρα:

Η σωτηρία της χώρας εξαρτάται από τους δανειστές, από τα 44,5(31,5+13) δις που θα έρθουν όλα μαζί μέχρι το τέλος του χρόνου για να αναστήσουν την οικονομία της. Αλλά υπάρχει η προϋπόθεση των μέτρων. 
Άδικα ή δίκαια, αυτά είναι. Γι’ αυτό εξάλλου η ΔΗΜΑΡ μπήκε στην κυβέρνηση, για να τα διαμορφώσει κατά το δυνατόν υπέρ των αδυνάμων. Και πέτυχε νίκες στον τομέα αυτό που παραδόξως δεν προέβαλε. 
Ο Guardian δημοσίευσε σήμερα το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας στην ΕΕ του κόμματος. Ο Σβόμποντα και η Μέρκελ δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για της απόψεις της ΔΗΜΑΡ. Προφανώς γιατί συμβάλλει στην κυβερνητική συνοχή και ξέρουμε όλοι πόση σημασία δείχνουν οι Ευρωπαίοι σε αυτόν τον παράγοντα. Αλλά και πόση συμπάθεια τρέφουν για τη διάδοχη κατάσταση, το ΣΥΡΙΖΑ.
Με την ξαφνική και προσχηματική μεταστροφή της, η ΔΗΜΑΡ γίνεται αφερέγγυα. Γεννάει την αμφιβολία στους δανειστές, τους προκαλεί να γίνουν αυστηρότεροι. Αυτό θα επιφέρει επιτροπείες και ασφυκτικούς ελέγχους, αναστροφή του καλού κλίματος, δυσκολίες και αβεβαιότητες. Ήδη, χώρες όπως η Ολλανδία και η Φιλανδία, ζήτησαν τα χρήματα της δόσης να μπουν σε ειδικό κλειστό λογαριασμό που θα τον διαχειρίζεται η τρόικα. 
Αυτό θέλει να πετύχει το κόμμα της Αριστεράς της ευθύνης; Θα ήταν προτιμότερο να δηλώσει ότι τελικά δεν την ικανοποιούν τα μέτρα, να καταψηφίσει και να αποχωρήσει από την κυβέρνηση.

"Δεν είναι δυνατόν να παραμείνεις σε μια κυβέρνηση της οποίας έχεις καταψηφίσει τη συμφωνία για εκταμίευση της δόσης, δηλαδή τη συμφωνία επιβίωσης της χώρας. 
Και κυρίως δεν είναι δυνατόν να τορπιλίζεις την αξιοπιστία αυτής της κυβέρνησης, στην οποία στηρίζονται οι εταίροι μας για να προχωρήσουν πέραν της δόσης, σε εκείνες τις ρυθμίσεις που θα επιτρέψουν την ανάπτυξη με πρόσθετα κεφάλαια και διευκολύνσεις στα επιτόκια και στην άμεση ρευστότητα, που ετοιμάζονται πέραν της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Δεν παίζεις με όλα αυτά αν είσαι υπεύθυνος." ...
Αυτά γράφει ο Γιώργος Παπασπυρόπουλος στην Αριστερή Στρουθοκάμηλο.

Για τους εργαζόμενους:

Υποστήριξα όσο λίγοι την επιμονή της ΔΗΜΑΡ στα εργασιακά δικαιώματα. 
Και ας έχουν τα περισσότερα από αυτά ψηφιστεί από το μεσοπρόθεσμο 
Και ας ευνοούν και μεγαλόμισθους. Και αυτοί εργαζόμενοι είναι. 
Και ας μην ισχύουν στην πραγματική οικονομία. Και ας είναι οι αποζημιώσεις εις βάρος του κοινωνικού συνόλου γιατί θα μειώσουν την αξία των προς πώληση κρατικών επιχειρήσεων. 
Είναι και δικαιώματα των χαμηλόμισθων, είναι λίγα ευρώ παραπάνω για τους αδύναμους. Αλλά… 

Για να υπάρχουν δικαιώματα, πρέπει να υπάρχει εργασία. Το 1,5 εκατομμύριο άνεργοι και όσοι προστεθούν στο μέλλον σε αυτούς, περιμένουν να δουλέψουν. Δεν είναι κρατικοδίαιτοι. Οι δουλειές γίνονται με ρευστότητα, επιστροφή των καταθέσεων στις ελληνικές τράπεζες, εγχώριες και ξένες επενδύσεις, ιδιωτικοποιήσεις και πάνω απ’ όλα μεταρρυθμίσεις και άνοιγμα των αγορών. Αλλά για να γίνουν όλα αυτά, χρειάζεται κυβερνητική σταθερότητα, ήπιο και ευνοϊκό πολιτικό κλίμα.
Το ΠΑΡΩΝ, δηλαδή το ΟΧΙ, δημιουργεί κρίση, υπονομεύει ανοικτά το κλίμα, μοιάζει να θέλει να το καταστρέψει και μαζί με αυτό και την εργασία και τους εργαζόμενους που το κόμμα ισχυρίζεται ότι θέλει να προστατεύσει. 
Ποιος θα βάλει τα λεφτά του σε μια χώρα που βυθίζεται στην κρίση και την αβεβαιότητα;

Ήδη, ο Τσίπρας ζητάει εκλογές, η εκλογολογία φιγουράρει στους τίτλους των εφημερίδων. Αυτό θέλουμε; 

Ποια ετοιμόρροπη κυβέρνηση θα μπορέσει να κάνει μεταρρυθμίσεις;

Ή μήπως τελικά η κυβερνώσα Αριστερά δεν θέλει τις μεταρρυθμίσεις που αποδομούν το πελατειακό κράτος; 
Μήπως γι’ αυτό διέσωσε με την ψήφο της στη Βουλή το αγγελιόσημο και το 2% υπέρ του ΤΕΕ; 
Μήπως γι’ αυτό αναζητά ευκαιρίες για να μην ψηφίσει τις αποκρατικοποιήσεις; 
Μήπως γι’ αυτό τα μασάει στον προϋπολογισμό; 
Δεν φτάνει να υποστηρίζει κάποιος την κυβέρνηση στα λόγια, πρέπει να το κάνει και πράξη.

Για το κόμμα:

Η συμμετοχή μας στην κυβέρνηση, ο αγώνας μας στη διαμόρφωση των μέτρων, η σωφροσύνη που επιδείξαμε, μας ανέδειξαν σε βασικό άξονα ανασύστασης της σοσιαλδημοκρατίας. Αυτό που επιχειρούμε τώρα, δίνει το φιλί της ζωής στο Βενιζέλο, που ήδη προβάλλεται ως η έγκυρη κεντροαριστερή συνιστώσα της λύσης. 
Η στάση μας δίνει το φιλί της ζωής στις χρεοκοπημένες αστικές δυνάμεις ( ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) που επιμένουν και «σώζουν» τη χώρα.

Η Αριστερά, η δική μας Αριστερά, που τρεις μήνες τώρα κυριαρχεί συμμετέχοντας, ξαφνικά και χωρίς ισχυρό λόγο αποχωρεί από εκεί που συμβαίνουν τα μεγάλα, δίνει χώρο και αξία στους άλλους. Στο τέλος, αυτό το φαύλο και υπεύθυνο για την καταστροφή μας πολιτικό σύστημα, θα αναδειχθεί σε ήρωα και θα είμαστε υπεύθυνοι και εμείς γι αυτό. 
Οι βουλευτές μας, καλό είναι να θυμούνται ότι το 45% της πρώτης εκλογής πήγε στο ΣΥΡΙΖΑ. 
Βρίσκονται στη Βουλή από ψήφους έλλογων ανθρώπων του μεσαίου χώρου, που αγνόησαν τον εθνολαϊκισμό της Δεξιάς και της Αριστεράς και προτίμησαν τη δική μας κάλπη. Δεν ξέρω πόσο αριστεροί είναι αυτοί οι ψηφοφόροι. Ξέρω όμως ότι εμπιστεύτηκαν τη ΔΗΜΑΡ γιατί υποσχέθηκε παραμονή στο Ευρώ, διακυβέρνηση, διαπραγματεύσεις, έξοδο από την κρίση. Μιλάμε πλέον σε διαφορετικά από τα παραδοσιακά αριστερά ακροατήρια.
Τώρα, το κόμμα που εμπιστεύτηκαν κάνει πίσω
Γιατί να συνεχίσουν να το στηρίζουν; 
Μας ρωτούν και είναι τα ερωτήματα αμείλικτα:
-Μήπως οι βουλευτές της ΔΗΜΑΡ δεν θέλουν να βάλουν την υπογραφή τους κάτω από τα επαχθή μέτρα που το κόμμα τους συνδιαμόρφωσε;-Μήπως το κόμμα μένει στην κυβέρνηση επειδή δεν τολμάει ο Σαμαράς να του δείξει την έξοδο;-Μήπως θέλουμε τα ποικίλα κυβερνητικά οφέλη αλλά όχι την ευθύνη;
Γιατί, αλήθεια, δεν βγαίνουμε όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, να ζητήσουμε και από τους άλλους βουλευτές να δηλώσουν ΠΑΡΩΝ; 
Γιατί περιμένουμε να σώσουν την πατρίδας μας οι άλλοι; 
Γιατί για μια ακόμα φορά, η δική μας Αριστερά θέλει να φανεί δειλή και ανάξια;
* Το παραπάνω κείμενο αποτέλεσε την βάση της ομιλίας του Λεωνίδα Καστανά στην ΚΕ της ΔΗΜΑΡ. 

Σχόλια

  1. Δεν το χωράει το μυαλό μου ότι παρακάμφθηκαν απόψεις σαν αυτές που διατυπωνεις!!

    Αλίκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Λουκάς Καραογλάνης7 Νοεμβρίου 2012 στις 2:21 μ.μ.

    Έχω την εξής απορία αγαπητέ Λεωνίδα:όταν έρθουν οι εφαρμοστικοί νόμοι όλων αυτών των δημοσιονομικών μέτρων με τα οποία υποτίθεται ότι συμφωνεί η ΔΗΜΑΡ(σκληρά και απάνθρωπα μεν ,αναγκαία δε),θα τους ψηφίσει ή θα επιλέξει πάλι την αποχή "στηρίζοντας την κυβέρνηση"(ωραίο ανέκδοτο);

    (Εξαιρετικές οι παρεμβάσεις σας,και η δική σου και του Μπίστη και του Λειβαδά)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νομίζω ότι δεν θα τα ψηφίσει, τα περισσότερα. μακάρι να κάνω λάθος.

      Διαγραφή
  3. Η ΔΗΜΑΡ προσπαθεί να ελαχιστοποιήσει το πολιτικό κόστος της συμμετοχής της στην τρικομματική. Κατανοητό.Και είναι και θεμιτό να προσπαθήσει να εξασφαλίσει την πολιτική της επιβίωση ώστε να έχει ρόλο και στο μέλλον.
    Νομίζω όμως ότι τα προσπαθεί με τον απολύτως λάθος τρόπο. Το πρόσφατο παρελθόν δείχνει ότι η προσπάθεια δήθεν τήρησης ισορροπιών, η ενοχική στην ουσία αντιμετώπιση επιλογών, τα πίσω - μπρος και σε τελευταία ανάλυση η μη θαρραλέα και μαχητική υπεράσπιση κεντρικών επιλογών (ακόμα και αν αυτές δεν είναι οι άριστες) οδηγεί σε αποπροσανατολισμό των πολιτων και στην απαξίωση και διάλυση του πολιτικού φορέα.Το έπαθαν πρόσφατα η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το ΛΑΟΣ. Δεν καταλαβαίνω γιατί ελπίζει να το αποφύγει η ΔΗΜΑΡ που στο κάτω-κάτω δεν έχει και τεράστια δεξαμενή ψηφοφόρων.
    Κάνε τις επιλογές σου και υπερασπίσου τις με πάθος. Αλλος δρόμος δικαίωσης ή έστω πολιτικής επιβίωσης δεν υπάρχει.



    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μμμμμμ μάλλον ομιλείς ορθά. Ακατανόητο. Κανείς δεν πιστεύει ότι το κάνει για τα εργασιακά, ακόμα και αν είναι έτσι.

      Διαγραφή
  4. Θα έπρεπε να ντρέπεστε εκεί στο κόμμα σας, που ακόμα φέρετε τον τίτλο "Αριστερά". Στηρίζετε τα πιο αντιλαϊκά μέτρα που οδηγούν σε εργασιακό μεσαίωνα, και στην εκχώρηση του συνόλου του εθνικού μας πλούτου. Σήμερα συνετελέσθη και κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, το οποίο με τη συμμετοχή σας στην κυβέρνηση του αίσχους νομιμοποιήσατε. Στην κρίση του εκλογικού σώματος είστε ήδη καταδικασμένοι, όμως δεν θα αργήσει να έρθει η στιγμή που θα κληθείτε να λογοδοτήσετε και στη δικαιοσύνη για τα εγκλήματα που διαπράξατε σε βάρος του ελληνικού λαού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να περιμένω εξορία μόλις έρθεις κατσαπλιά στην εξουσία; Ονοματάκι έχεις;

      Διαγραφή
    2. Δεν με ενδιαφέρει η προοπτική της εξουσίας, υπέρμαχε του καπιταλισμού και της πλουτοκρατίας. Άλλοι πήγαν πρόθυμα και έγιναν η τσόντα των γαλαζοπράσινων απατεώνων, μακριά από εμένα αυτά. Όχι εξορία, κάτι χειρότερο σας περιμένει: Πάνδημη απαξίωση και περιφρόνηση

      Διαγραφή
    3. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    4. Ανώνυμε,
      και βέβαια δεν σε ενδιαφέρει η εξουσία...
      προτιμότερη η "αριστερή -εκ του ασφαλούς- αντιπολίτευση"
      το πετροβόλημα δηλαδή, όσων προσπαθούν να συμαζέψουν το χάος...
      η "Αριστερή κριτική μπουρδολογία" ιδιαίτερα το βράδυ στα μπαράκια με 12αρι και στριφτά τσιγάρα (εισαγωγής βεβαίως-βεβαίως) εξακολουθεί να ακμάζει στο... Βυζάντιο!

      Διαγραφή
  5. Ο πειρασμός του "αριστερισμού" εισχώρησε και στη Δημ.Αρ. και αναζητά "δεξιούς" (το φάντασμα του Μπουχάριν πλανιέται πάνω απ'την Αγ.Κων/νου...).
    Επί της ουσίας, συμφωνούμε Λεωνίδα,αλλά είμαστε μάλλον κοινωνική μειοψηφία.
    Τα μέτρα πάντως θα ψηφιστούν.Στην ανάγκη-αν δε βγαίνουν τα κουκιά-θα τα ψηφίσει ο Λαφαζάνης...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. βαγγέλη, βουλευτές του Σύριζα έπιαναν τους δικούς μας και τους έλεγαν. "Δεν φαντάζομαι να μη ψηφίσετε και μπούμε σε περιπέτειες."

      Διαγραφή
    2. Δεν μας λες και τα ονόματα των βουλευτών να τα μάθουμε κι'εμείς?

      Τακης Μαρλαντής

      Διαγραφή
  6. Προσωπικά, συμφωνώ σε μεγάλο βαθμό με όσα λες. Το "δειλή και ανάξια" με χαλά λίγο, αλλού εντοπίζω το πρόβλημα εγώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Να πράγματι ένα καίριο ερώτημα. Γιατί δε ζητήσαμε και από τους βουλευτές των άλλων κομμάτων να ψηφίσουν ΠΑΡΩΝ ;; Ποιος θα απαντήσει; Τις αγορεύειν βούλεται ; που θα έλεγαν στην Αρχαία Αθήνα. Έχουμε ένα ερώτημα που στριμώχνει.

    Δημόπουλος Ευθύμης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Spiti logo arostias. Keros na diavasoume Margarita ke na doume SAT Greek TV.... Mpaxalakides me molotov sto Sintagma pali. Apisteftes stigmes sti sinedriasi tis Voulis. I fasistes apiloun, ena anepagelto tsoxlani na oriete gia ena diorismeno (sintagmatika) ipourgo. Ne ena tsoxlani pou den doulepse oute mia mera, to vgalane i dismiri Elines (tis doreas pedias ke igias) arxigo komatos sti Vouli.

    Ala i DIMAR ine PARON.... ke se ekstasi opos tha geliografouse o Xantzopoulos. Proigithike i afasia ke i EGKLIMATIKOTITA tis Aristeras, otan efine na gigantonete to xreos. Giati opios exi pai mexri Deftera Dimotikou kseri oti sti xreokopia tin plironoun i ftoxi, sintaksiouxi, i kakomirides.

    I apostasi mexri to xaos ke tin katarevsi exi mikrini epikindina.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μάκη περαστικά. Μην χολοσκάς αυτοί που κάνουν μόνο φασαρία θα πνιγούν μέσα στα αδιέξοδά τους. Ελπίζω οι υπόλοιποι να τη γλιτώσουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία