Τα απομεινάρια ενός ερώτα




Mε το Χριστόφορο Κάσδαγλη υπήρξαμε σύντροφοι στο Ρήγα Φεραίο στην πρώιμη μεταπολίτευση, στις αρχές της δεκαετίας του 70. Εγώ έφυγα με τη Β Πανελλαδική ως «αριστερός» και εκείνος έμεινε στο Ρήγα ως «δεξιός». Σήμερα αυτός είναι ο «αριστερός» ως μέλος του ΣΥΡΙΖΑ και εγώ ο «δεξιός» ως μέλος της ΔΗΜΑΡ. Η νιότη έδειχνε πως θα γινόμασταν άλλοι, αλλά μάλλον έδειχνε λάθος σύμφωνα με το αριστερόμετρο. Ο Χριστόφορος ανέβασε στο ΤVXS ένα «ερωτικό γράμμα» προς τους συντρόφους της άλλης πλευράς, δηλαδή τη ΔΗΜΑΡ και ο Αντρέας Μπελιμπασάκης μου ζήτησε να γράψω μιαν απάντηση. Ακολουθούν και τα δύο κείμενα. Ευχαριστώ και από εδώ το ΤVXS και τον Αντρέα και βέβαια το Χριστόφορο.  (Leo)

Ερωτικό γράμμα σε παλιούς συνοδοιπόρους

του Χριστόφορου Κάσδαγλη από το TVXS

Εντάξει, έχουμε διαφορετικές απόψεις. Εσύ θέλεις να σώσεις τη χώρα συνεργαζόμενος με τα κόμματα του μνημονιακού τόξου, γιατί πιστεύεις ότι πρόκειται για μονόδρομο και για την τελευταία ευκαιρία προς αποφυγήν της ανοιχτής χρεοκοπίας και της μαζικής εξαθλίωσης. Κι εγώ πάλι βλέπω ότι όλ’ αυτά δεν οδηγούν πουθενά, ότι το σπιράλ της λιτότητας συνεχώς βαθαίνει, ότι η διάλυση του κοινωνικού ιστού είναι νομοτελειακή και κατακλυσμιαία, ότι ανάπτυξη δεν πρόκειται να έρθει ούτε σε τρία ούτε σε εκατό τέρμινα, ότι οι επιχειρούμενες μεταρρυθμίσεις αποτελούν μονάχα πρόσχημα απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων, ότι το πολιτικό σύστημα έχει χάσει τη στοιχειώδη ικανότητα να αυτοκαθαρθεί και να βγει από το αδιέξοδό του.
Εντάξει, έχουμε διαφορετικές απόψεις, αλλά μέσα σ’ αυτές τείνει να εξαφανιστεί εντελώς η κοινή μας αφετηρία.
Ναι, μιλάγαμε κάποτε μαζί για την Ευρώπη, έχουμε υπάρξει η πιο συνεπής ευρωπαϊκή πολιτική δύναμη και έχουμε πληρώσει, στις δεκαετίες του ’70 και του ’80, το τίμημα γι’ αυτό. Δεν ήταν όμως άνευ όρων η επιλογή μας, λέγαμε «ναι στην Ευρώπη των εργαζομένων, όχι στην Ευρώπη των μονοπωλίων». Μιλούσαμε για την αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων, για την ευρωπαϊκή Αριστερά, για ευρωπαϊκή ολοκλήρωση μέσα από διαρθρωτικές αλλαγές και δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις. Πώς έφτασες να υπερασπίζεσαι την Ευρώπη του κεφαλαίου, του άκρατου νεοφιλελευθερισμού, της λιτότητας, της αυταρχικής στροφής; Πώς έφτασες να συμπορεύεσαι με τη Μέρκελ και με τους ακραίους συντηρητικούς, όταν το θέμα είναι να νικηθεί ακριβώς η δική τους πολιτική για να ανασάνουν και να αναπτυχθούν οι κοινωνίες; Λέγαμε ότι η Ευρώπη δεν είναι ούτε κόλαση ούτε παράδεισος, δεν είναι λούνα παρκ αλλά πεδίο ταξικής πάλης. Σύμφωνοι, αλλά το σε ποιο μετερίζι αυτής της πάλης ανήκουμε το είχαμε λυμμένο, έτσι δεν είναι;
Μιλάγαμε μαζί για μεταρρυθμίσεις. Πώς κλείνεις τώρα τα μάτια στο γεγονός ότι βαφτίζονται «μεταρρυθμίσεις» όλα τα μέτρα απορρύθμισης του κοινωνικού κράτους και εξαθλίωσης των εργαζομένων και της μεσαίας τάξης, ενώ οι πραγματικές μεταρρυθμίσεις, λειτουργικό και αναδιανεμητικό φορολογικό σύστημα, αλλαγή του αναπτυξιακού μοντέλου σε οικολογική κατεύθυνση, αποκέντρωση της εξουσίας, αποδόμηση της τραπεζοκρατίας, αποκομματικοποίηση του κράτους, απογείωση της παιδείας, μηχανοργάνωση, πάνε συνεχώς στις καλένδες;
Και το Μνημόνιο; Επί δύο χρόνια (2010-2012) ψήφιζες στη Βουλή σε όλες τις ψηφοφορίες μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ και τις άλλες αντιμνημονιακές δυνάμεις. Τι άλλαξε έκτοτε και έκανες στροφή 180 μοιρών και ψηφίζεις τα ακριβώς ανάποδα, πέρα από τη συμμετοχή του κόμματός σου στην κυβέρνηση; Και πόσο αυτό διαφέρει από τη στροφή του Σαμαρά, που από το Ζάππειο πέρασε εν μια νυκτί στην Αλεξάντερπλατς;
Και ο νυν υπέρ πάντων αγών για τη διάσωση του Βενιζέλου τι σου λέει; Πόσα μπορεί να καταπιεί κανείς προκειμένου να σώσει κάποιον ο οποίος είναι καταδικασμένος να καταστραφεί;
Έπειτα, δεν καταλαβαίνω αυτή την άρτι εκδηλωθείσα εμμονή σου με την ανομία. Αυτή τη μονομερή υστερία σου με τα κακώς κείμενα. Εντάξει, στην Ελλάδα οι νόμοι υπάρχουν για να παραβιάζονται: Φορολογικοί νόμοι, νόμοι για την πολεοδομία, για το πολιτικό χρήμα, για τη λειτουργία των θεσμών, για τα πανεπιστήμια, ακόμα και για το κάπνισμα. Ούτε κι εμένα μ’ αρέσει αυτό το χύμα, αυτό το «γιατί έτσι γουστάρω», αυτός ο χυλός όπου βυθίζονται οι πολίτες και οι φτωχοδιάβολοι, ενώ  επιπλέουν τα παντός είδους λαμόγια – μεγάλα και μικρά.
Αλλά το επιλεκτικό κόλλημά σου με την ανομία δεν το καταλαβαίνω. Εντάξει, σε ενοχλούν τώρα αυτά που ενοχλούσαν ανέκαθεν τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, φυσικό είναι με όλη αυτή την όσμωση της συγκυβέρνησης, αν και με προβληματίζει το γεγονός ότι όλο και περισσότερο σε ενοχλούν κι εκείνα που ενοχλούν τη Χρυσή Αυγή, η οποία επιβάλλει σταδιακά την ατζέντα της. Όχι μονάχα στην κυβέρνηση, αλλά και σε σένα.
Από την άλλη, δεν βλέπω πια να σε ενοχλούν αυτά που ενοχλούν κυρίως εμένα, αυτά που μέχρι πρό τινος ενοχλούσαν κι εσένα: Η ανομία των καναλιών, η ανομία του τραπεζικού συστήματος και των διεθνών αγορών, η ανομία των μεγάλων φοροφυγάδων, η ανομία των φοροελεγκτικών μηχανισμών που χρηματίζονται, που αδρανούν σκόπιμα, που μονίμως αλληθωρίζουν υπέρ των μεγάλων συμφερόντων. Η ανομία στον ΕΟΤ, η ανομία με τη Siemens, η ανομία των πολεμικών εξοπλισμών, η ανομία του πελατειακού συστήματος, η ανομία της μίζας, η ανομία της αστυνομικής βίας.
Πάντως, ανάμεσα σ’ αυτά που με ενοχλούν, που σε ενοχλούσαν, ουδέποτε συγκαταλεγόταν η «ανομία των καταλήψεων». Άκουγα τις προάλλες τον εκπρόσωπο Τύπου της ΔΗΜΑΡ να μιλάει για την ανομία στη βίλλα Αμαλία και ξαφνικά δεν καταλάβαινα τίποτα, ερχόταν από άλλον πλανήτη, όχι από τον πλανήτη της Αριστεράς, από το πρώην κοινό μας σπίτι. Ουδέποτε η Αριστερά, ούτε η ΔΗΜΑΡ, είχε στο πρόγραμμά της και στην ατζέντα της ως πρόβλημα τις μακροχρόνιες καταλήψεις άδειων σπιτιών στην Αθήνα από ελευθεριακές ομάδες.
Για την Αριστερά, η οποία ουδέποτε πρωτοστάτησε ή συμμετείχε σ’ αυτές, το φαινόμενο υπήρξε στοιχείο της βιοποικιλότητας του αστικού οικοσυστήματος. Ένας κοινωνικός αυτοσχεδιασμός, μια γόνιμη παρέκκλιση, ένα εργαστήριο συλλογικού πειραματισμού, όπως αυτά που υπάρχουν σε όλες τις ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις χωρίς να αντιμετωπίζονται ως άντρα ανομίας. Καμιά φορά μπορεί και να ενοχλούν, είναι λάθος όμως να δαιμονοποιούνται και να καταστέλλονται άκριτα. Πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για ένα ευρύτερο σχέδιο αποπροσανατολισμού και εμπέδωσης του αυταρχισμού.
Και εν πάση περιπτώσει, πού πήγε η συνέπεια λόγων και έργων; Εγώ αγωνιώ κάθε μέρα με τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, να μη μαξιμαλίζει, να μην υπόσχεται πράγματα που δεν θα μπορέσει μετά να υλοποιήσει. Και ξέρεις γιατί; Γιατί πρώτιστο μέλημα για την Αριστερά πρέπει να είναι η συνέπεια λόγων και έργων! Εσύ πότε πρόλαβες να ασπαστείς το δόγμα ότι στην πολιτική άλλα λέμε και άλλα κάνουμε, ότι υπάρχουν πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται και πράγματα που λέγονται και δεν γίνονται; Αυτά ανήκουν σε άλλη πολιτική κουλτούρα από τη δική μας – δεν νομίζω να διαφωνείς σ’ αυτό…
Και η στάση σου απέναντι στους παλιούς συντρόφους σου, του ΣΥΡΙΖΑ, σου φαίνεται εσένα φυσιολογική; Τόσα χρόνια μαζί, στο ίδιο κόμμα, και τώρα ξαφνικά ανακάλυψες στο πρόσωπό τους τον πιο μισητό αντίπαλο;
Τώρα, εκ των υστέρων, αντιλαμβάνομαι ότι τόσα χρόνια πρέπει να καταπίεζες μεγάλο θυμό μέσα σου. Αλλά και πάλι, θυμήσου ότι και ο Λεωνίδας Κύρκος, ο οποίος δεν ήταν καθόλου ήπιος όταν επρόκειτο για πολιτικές αντιπαραθέσεις, μιλούσε για «συντρόφους της άλλης πλευράς», όχι με τη φρασεολογία που χρησιμοποιείς εσύ σήμερα και το μένος που βγάζεις προς τα έξω. Και δεν απευθυνόταν σε όμορους χώρους στο πλαίσιο της ανανεωτικής Αριστεράς αλλά στους ανθρώπους του ΚΚΕ, που ούτε λίγο ούτε πολύ μας κατηγορούσαν ως προδότες, αναθεωρητές, δεξιούς, αν όχι και πράκτορες.
Πρόσεξε, δεν θα σου βγάλω εγώ την ταμπέλα του αριστερού από πάνω σου αν δεν θέλεις. Αρκεί να μην το κάνεις εσύ πρώτος, μόνος σου, με τα λάθη σου και με τις παραλείψεις σου. Λύσε το εσύ το θέμα μέσα σου, και πες μας και σ’ εμάς για να ξέρουμε. Ό,τι αποφασίσεις θα το δεχτώ, όπως λένε τα μοντέρνα ζευγάρια.


Παλιέ μου σύντροφε Χριστόφορε

Του Λεωνίδα Καστανά  από το TVXS

Όταν γράφεις ερωτικό γράμμα υποτίθεται ότι αγαπάς. Και όταν αγαπάς, κάτι θετικό βρίσκεις και στο έτερο ήμισυ, αλλιώς ποιαν αγαπάς και σε ποιαν απευθύνεσαι;

Από το «ναι στην  Ευρώπη των λαών και το όχι στην Ευρώπη των μονοπωλίων» έχει περάσει καιρός, πολύς καιρός. Οι ευρωκομμουνιστικές και σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις που υποσχόταν μια άλλη Ευρώπη  εξαφανίστηκαν ή υποχώρησαν δραματικά, μέσα από τα δικά τους αδιέξοδα. Τώρα το περιβάλλον είναι διαφορετικό. Η χώρα είναι χρεωμένη  μέχρι το λαιμό και έχει βάλει και η Αριστερά το χέρι της για να γίνει αυτό. Όταν έκλεινε τα μάτια στην ασυδοσία του κρατικοδίαιτου κεφαλαίου και υποστήριζε άκριτα τα αιτήματα της κάθε συντεχνίας. Όταν έκανε μάγκες τους πασόκους.  Οι μόνοι που βρέθηκαν να μας βοηθήσουν να ορθοποδήσουμε είναι αυτοί οι  κακοί λέοντες, οι καπιταλιστές της Δύσης, οι δανειστές. Με τους όρους του δικού τους, βέβαια μνημόνιου, πολλοί από τους οποίους θα έπρεπε να είναι και όροι του δικού μας, του «μνημόνιου» της Αριστεράς. Το αίτημα σήμερα δεν είναι η ταξική πάλη αλλά η σωτηρία της πατρίδας σε αυτό το σκληρό  παγκόσμιο περιβάλλον. Η σωτηρία των αδύναμων και των ανθρώπων της εργασίας πρωτίστως. Και το μνημόνιο είναι το μόνο εργαλείο που έχουμε. Ας το δουλέψουμε τουλάχιστον σωστά.

Η καλή σου σύντροφος, ως γυνή, πατάει γερά πάνω στην ευρωπαϊκή  γη και έχει διαλέξει να μείνει πάνω σε αυτή με κάθε κόστος. Εσύ πάλι, πότε βγάζεις πυρηνικά όπλα, πότε καταργείς το μνημόνιο με ένα νομοθέτημα, πότε ερωτεύεσαι Τσάβες, πότε Λούλα, αλλά και με Σόιμπλε κάνεις αρπαχτές. Πότε επιτέλους θα ωριμάσεις;

Το αντικοινωνικό κράτος των insiders χρεωκόπησε. Οι φούσκες της δήθεν δωρεάν παιδείας και της δήθεν δωρεάν υγείας άδειασαν. Η φορολογική ασυλία ευρύτερων κοινωνικών ομάδων μας κατέστρεψε. Καιρός να αλλάξουν όλα. Με δίκαιη λιτότητα, με μείωση της σπατάλης, με συλλήψεις των κλεφτών, με αναδιάρθρωση του κράτους, με κλείσιμο των άχρηστων οργανισμών, με μείωση των εξοπλισμών, με εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος, με συνεχή αξιολόγηση δημόσιων δομών και προσωπικού. Και κυρίως με άνοιγμα της κοινωνίας και της αγοράς. Με ανάπτυξη και παραγωγή πλούτου. Γιατί το βερεσέ τελείωσε.

Το ερωτικό σου αντικείμενο, ως γυνή, αποφάσισε να παλέψει για όλα αυτά μέσα στο ρινγκ εκεί όπου συμβαίνουν τα μεγάλα. Βαρέθηκε να βγαίνει στα κεραμίδια. Δε νομίζω όμως ότι συμφωνείς σε τίποτα από αυτά. Τίποτα δεν θέλεις να αλλάξει. Ακόμα και τον ΟΤΕ θέλεις να κρατικοποιήσεις πάλι. Ακόμα και τα προνόμια των υπαλλήλων της βουλής υπερασπίζεσαι. Και τους μισθούς των ΔΥ θέλεις να επαναφέρεις αύριο εκεί που ήταν χτες. Πότε επιτέλους θα ωριμάσεις;

Τα πεθερικά μας είναι ένα πρόβλημα, αλλά αυτά βρέθηκαν στο τιμόνι της χώρας, τους έδωσε βλέπεις ο λαός τον πρώτο λόγο. Ο Σαμαράς κυβερνάει και δεν είμαι τόσο αφελής να τον αφήσω ούτε να κυβερνάει μόνος, αλλά ούτε και να πέσει, με απρόβλεπτες συνέπειες για τους πολίτες αλλά και για σένα.  Δε νομίζω ότι είσαι έτοιμος να αναλάβεις το τιμόνι. Δεν είναι έτσι; Ο άλλος είναι πράγματι τελειωμένος, αλλά δεν παύει να είναι ένα στήριγμα σε αυτές τις δύσκολες ώρες. Το ξέρω ότι μοιράζομαι θέσεις εξουσίας μαζί τους, αλλά δεν ισχυρίζομαι ότι τα κάνω και όλα καλά.

Η αγάπη σου ως γυνή είναι και δίκαιη αλλά και κουρνάζα. Και προανακριτική αμέσως πρότεινε να συσταθεί και όποιος  βρεθεί ένοχος να πληρώσει. Αλλά βλέπει και το αύριο, κοιτάει το «έχει μας», το μετρά και το βρίσκει λίγο. Κρατάει πισινή γιατί έχει και παιδιά να μεγαλώσει. Αλλά και εσύ που το βρίσκεις το κέφι να κάνεις σε κάθε ευκαιρία τόση φασαρία και εκλογές να ζητάς και καφέδες να πετάς και τους επίδοξους επενδυτές να φοβερίζεις; Πότε επιτέλους θα ωριμάσεις;

Επιλογή στην ανομία δεν έκανα και δεν θα κάνω. Όταν οι φαιοκόκκινοι ρημάζουν το κέντρο της Αθήνας, καίνε ανθρώπους, σπάνε τα πανεπιστήμια ή καταλαμβάνουν δημόσιους χώρους  με βρίσκουν απέναντι. Όταν οι απλοί φαιοί μπολιάζουν την κοινωνία με ρατσιστικό μίσος, τρομοκρατούν και μαχαιρώνουν με έχουν απέναντι. Εγώ θέλω εκατό βίλες κάθε εναλλακτικού τύπου ν΄ ανθήσουν. Με υπακοή στους νόμους αυτής της δημοκρατίας που και εσύ σέβεσαι. Αφού είσαι νοικοκύρης, κατά πως λες. Εκτός από τους κατειλημμένους δημόσιους χώρους, που ανήκουν σε όλους, υπάρχουν και οι ιδιωτικοί. Τι θάλεγες να χρηματοδοτήσουμε και να στηρίξουμε μαζί μερικούς απ’ αυτούς; Χωρίς όμως μπουκάλια και κοντάρια. Και κυρίως χωρίς μάσκες.

Η «λατρεία» σου ως γυνή ευαίσθητη και ερωτική καταδικάζει τη βία απ’ όπου και αν προέρχεται, μέσα και έξω από το σύστημα. Εσένα πάλι, αγάπη μου, όταν οι φαιοκόκκινοι καίνε ή πυροβολούν σε βλέπω πολύ αμφίσημο, όλο για προβοκάτσιες μιλάς, όλο για ασφαλίτες, όπως παλιά. Και ας έχουν όλα πια ξεγυμνωθεί. Μήπως πατάς σε δύο βάρκες; Μήπως εσύ κάνεις επιλογές που σε εκθέτουν στα μάτια των γειτόνων και σε αναγκάζουν  να αναδιπλώνεσαι; Πότε επιτέλους θα ωριμάσεις;

Όταν οι ερωτικοί σύντροφοι τσακώνονται και χωρίζουν, ο ένας χρεώνει στον άλλον όλα του κόσμου τα κακά. Στοιχειώδες, για μας που γυρίσαμε δυο φορές κοντέρ στις ερωτικές διαδρομές και μας γνωρίζει καλά η μισή Αθήνα. Όσα μου χρεώνεις για μίση και κατηγόριες, μπορώ να στα γυρίσω. Άκρη δεν βγαίνει με αυτά. Και την ταμπέλα της αριστερής να μου αφήσεις αλλά και να μου τη βγάλεις, καθόλου δεν με νοιάζει. Μεγάλωσα πια και δεν ετεροκαθορίζομαι. Ποιος κρατάει τη μεζούρα και ποιος κρίνει; Μονάχα να ξέρεις ότι το γράμμα σου σα φυλαχτό θα τόχω κάτω από το προσκεφάλι μου. Και θα το διαβάζω όποτε πέφτω στα δύσκολα. Για να βλέπω τι πρέπει ν’ αποφύγω.

Η παλιά σου ερωμένη είναι  μακριά. Είναι μια γυναίκα ώριμη, μόνη, αυτεξούσια που ψάχνει. Ψάχνει την αλήθεια, όχι στων μανιφέστων τις κλεισούρες αλλά στην αληθινή ζωή. Στην πολιτική. Του Λεωνίδα αλλά και του Μπάμπη και του Ηλία τη στόφα, ξέρει ότι δεν θα τη ξαναβρεί εύκολα. Πασχίζει όμως να κρατήσει μέσα της σαν οδηγό, το Ήθος τους. Για κοίτα γύρω σου; Πως αντέχεις τόση ερημιά;

Αγάπη μου χωρίσαμε, είναι σκληρό, αλλά θάπρεπε να το είχες καταλάβει.

Αλλά κανείς δεν ξέρει, πάλι. Ίσως με τον καιρό, ίσως ……. 

Σχόλια

  1. Ωραία απάντηση, Λεό. Κι εγώ απορώ με κάποιους. Πώς την αντέχουν αυτή την ερημιά;

    Αλίκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Παράλληλοι μονόλογοι.
    Εσείς έτσι. Ναι αλλά και εσείς αλλιώς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ετσι και αλλιώς. Μήπως αυτό το διαφορετικο ανοίξει την κοινωνία;

      Διαγραφή
  3. Τι όμορφα που τα έγραψες Λεωνίδα μου. Ολοι σε επικροτουν.
    Αλλά χωρίς εμάς δεν κάνουν. Εδώ υπάρχει ένας έρωτας μεγάλος και μας χρειάζονται.

    Μαρία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία. Ευχαριστώ. Δεν ξέρω αν ο έρωτας είναι η λύση. ¨οτι μας χρειάζονται είναι φανερό. δεν ξέρω αν εμείς χρειαζόμαστε ένα τέτοιο ΣΥΡΙΖΑ. Ίσως κάτι διαφορετικό να ήταν μια λύση. Ίσως...

      Διαγραφή
  4. Afieromeno sto Leonida ke to Xristoforo
    http://www.youtube.com/watch?v=y0siKBn1Rz8
    Kalo sas Savatokiriako

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΕΙΝΑΙ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΟΙ ΕΜΦΥΛΙΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΙΟ ΑΙΜΑΤΟΒΑΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΑΝΕΛΕΗΤΟΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΑΚΡΙΒΑ ΤΟΣΟ Ο ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΟΣΟ ΚΑΙ Ο ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΔΙΑΛΕΓΟΝΤΑΙ ΜΕ ΥΦΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΟΥΣ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΡΚΕΤΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΛΕΣ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΙΣΩΣ ΛΟΙΠΟΝ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ... ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΝΕΡΟ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ξέρω γω ρε φίλε; Είναι αυτό; Η κοινή πολιτική καταγωγή; Η ηλικία, οι προσλαμβάνουσες; Η ελληνική αριστερά γεμάτη διχόνιες, διασπάσεις, διαιρέσεις, μήπως τελικά μας ενώνει; Η κατάσταση της χώρας μας σοκάρει; Τι να πώ. Η πλάκα είναι ότι άλλοι είδαν στις δύο επιστολές την αντίθεση και άλλοι μια υπόρρητη συμφωνία. Νομίζω υπάρχουν όλα. Για κάποιο κόσμο από δω και από κει υπάρχει επαφή ακόμα. Εγώ δεν ήμουν από εκεί ποτέ. Αλλά ανήκα πάντα στο χώρο της "αναθεωρητικής Αριστεράς" Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ξέρω τι ακριβώς είναι.

      Διαγραφή
  6. Λεό συμπάθα με,
    διαζύγιο σημαίνει ρήξη. Οριστική διαπίστωση ότι οι προσπάθειες συνεύρεσης είναι ατελέσφορες άρα και επιζήμιες, για το ένα τουλάχιστον εκ των μελών της σχέσης.
    Οι εκ των υστέρων συζητήσεις για το ποιος έφταιξε και το ποιος άλλαξε συνήθως οδηγούν στην στασιμότητα. Αυτό το "μπορεί να ξανά συναντηθούμε" μου μυρίζει πισωγυρίσματα αυτοκαταστροφής.
    Όταν ραγίσει το γυαλί ..... λέει ο θυμόσοφος λαός μας.
    Αυτός φοβάμαι είναι ο λόγος, που η ΔΗΜΑΡ δεν μπορεί ψάξει για νέες αγάπες, να αλλάξει target group και να απευθυνθεί σε άλλο κοινό και ηλικίες με ένα σύγχρονο πολιτικό λόγο.
    Ακόμα και τώρα, παρόλο που κόντεψε να μείνει στο ράφι, ψάχνεται για το παρελθόν της και τις παλιές αγάπες.
    O κόσμος που προσβλέπει στην ΔΗΜΑΡ, την αξιολογεί θετικά όχι για τις καταπληκτικές πολιτικές θέσεις της, αλλά γιατί τόλμησε έστω και με πολύ καθυστέρηση, να πάρει το καταραμένο το διαζύγιο. Γιατί αποφάσισε να αποδεχτεί την αλλαγή σαν αρχή αναζήτησης και όχι σαν κατάντημα.
    Αφήστε μας να σας αγαπήσουμε, μην μας κάνετε με το πρώτο ραντεβού να νιώθουμε απατημένοι.
    Πάντα με πολύ σεβασμό στις απόψεις σου που συνήθως με δυσκολεύουν πολύ να διαφοροποιηθώ.
    Φιλικά
    Αντώνης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αντώνη
      Είσαι ο μόνος που ξέρω που πρόσεξε και κόλλησε στο "ίσως" και αυτό μαρέσει. Το "ίσως" είναι το "ποτέ μη λες ποτέ" Νομίζεις ότι η σάρωση των πολιτικών σχηματισμών θα αφήσει ανέγγιχτο το ΣΥΡΙΖΑ; Μήπως εκεί δεν υπάρχουν άνθρωποι που έχουν τη δική μας άποψη; Ή μήπως επειδή δεν τολμούν να την εκφράσουν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν. Ήδη με τη στροφή του Τσίπρα άρχισαν τα όργανα. Δεν μιλώ βέβαια για τυχοδιώκτες που παίζουν με τις δημοσκοπίσεις, αλλά για μέλη και στελέχη που σκέφτονται και καταλαβαίνουν ότι η ηγετική ομάδα έχει πρόβλημα, όχι πολιτικό αλλά βαρύτητας. Υπάρχει αντισυστημισμός διαφόρων ποιοτήτων. ¨Οταν λες κάτω το μνημόνιο δηλαδή έξοδο από την ΕΕ και παρουσιάζεις ένα σχέδιο πορείας της χώρας είσαι συνεπής με αυτά που λες και κρίνεσαι από τη βιωσιμότητα του σχεδίου. Όταν λες κάτω το μνημόνιο αλλά μέσα στην ΕΕ και ταυτόχρονα επαναφορά της κατάστασης στην εποχή του 2006, τότε είσαι πολύ ελαφρύς για να σε πάρουν σοβαρά και να σου δώσουν την εξουσία ακόμα και αυτό το εκλογικό σώμα με αυτήν την παιδεία. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εχει λογικά ελπίδες να κυβερνήσει μόνος του.

      Διαγραφή
    2. Συμφωνώ μαζί σου. Ο κόσμος που προσβλέπει στη ΔΗΜΑΡ θέλει το διαφορετικό από τα στερότυπα της παραδοσιακής Αριστεράς. Απομένει σε αυτήν να το διαμορφώσει, σε επαφή και άμεση συνεργασία με άλλες δυνάμεις, πρόωσπα , απόψεις που κυκλοφορούν ή θα κυκλοφορήσουν. Το κλίμα της αναδιάρθρωσης που σιγά σιγά εμπεδώνεται θα γενήσει νέες σχολές πολιτικής σκέψης στην Ελλάδα. Αν κάποια σχέδια βγουν και η χώρα τραβήξει ένα δρόμο ισόρροπης ανάπτυξης, όλοι θα αισθανθούν την ανάγκη να προσαρμοστούν. Ακόμα και εμείς είναι πιθανόν να είμαστε σε λίγο αναχρονιστικοί. Αυτό βέβαια συναρτάται με την Ευρώπη που και αυτή αλλάζει. Ίδωμεν Αντώνη

      Διαγραφή
  7. Εγώ,πάλι, ψυχρός και κάποιες φορές κυνικός το διάβασα το μπλα-μπλα σας, αλλά δεν τη είδα εκεί κυρίως τη διαφορά σας. "Σαρανταρίσατε" και οι δύο, αλλά η μια το πάλεψε μέσα της, τσαμπουκαλεύτηκε (και τσαμπουκαλεύεται ως δείχνει) με το παρελθόν της και τον εαυτό της και βγαίνει φρέσκια στο κουρμπέτι. Όχι στο μπλα-μπλα αλλά και στον τρόπο που ντύνεται και που εκφράζεται, στο "είναι" της. Ξέρει ποιος την πηδάει και γιατί πηδιέται μαζί του. Χωρίς ενοχές. Αν, έτσι θέλει να νομίζει και όλο αυτό είναι πλαστό, δεν το ξέρω. Αν είναι έτσι, την βλέπω να την γηροκομεί ο ψυχαναλυτής.
    Τον άλλον, πάλι, τον βλέπω μια από τα ίδια. Να την φλερτάρει όπως παλιά. Άγουρα και άγαρμπα. Ξινά. Μια από τα ίδια. Αφού έφυγε ρε αδερφέ. Είναι αλλού η γκόμενα. Πάτα στα πόδια σου, άνοιξε τα φτερά σου και "πάμε γι' άλλα". Είσαι και "πιασμένος" πια. Τι ερωτικό είναι αυτό το γράμμα, που την σταυρώνεις για το ποια και πως έγινε; Δεν ξαναγίνεται "φοιτητικός" ο έρωτας. Αυτό τέλειωσε. Αν θα ξαναβρεθείτε, θα είστε κ αλλοι αι οι δύο.
    Ξαναδιάβασε το και δες το ύφος. Είστε άλλοι πια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή


  8. Λεό,
    Με πρόλαβες με την δεύτερη απάντησή σου, αλλά δεν μπορώ να αποφύγω τις κάποιες επισημάνσεις μου όσον αφορά στην πρώτη.
    Αυτό το "ίσως" είναι το "ποτέ μη λες ποτέ", είναι που με ανησύχησε.
    Για να γίνω ποιό σαφής.
    Δεν με ανησυχεί και δεν με αφορά το αν στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν άνθρωποι που έχουν τη δική μας άποψη. Θα με αφορούν όταν αποφασίσουν να κάνουν την υπέρβασης τους. Και προφανώς θα κάνουν την υπέρβασης τους, όταν όπως λες εσύ στην δεύτερη απάντησή σου, διαμορφωθεί σε επαφή και άμεση συνεργασία με άλλες δυνάμεις, πρόσωπα , απόψεις που κυκλοφορούν ή θα κυκλοφορήσουν η εναλλακτική άποψη ή ρεύμα. Ας δώσουμε προτεραιότητα σε αυτούς μέσα στην ΔΗΜΑΡ και τον ευρύτερο χώρο που ακούνε φιλελευθερισμός και είναι ακόμα στο "φτου κακά". Δεν με ενδιαφέρει το αν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει λογικά ή παράλογα ελπίδες να κυβερνήσει μόνος του. Στο βαθμό που αυτή την στιγμή αντιπροσωπεύει την οπισθοδρόμηση όπως και οι Καμένοι Έλληνες, θα ήθελα να μην έχει καμία ελπίδα να το κάνει.
    Το πρόβλημά μου είναι το πως θα μπορέσει το προοδευτικό κομμάτι της Αριστεράς να βρει τρόπο να συνομιλήσει και να συνδιαμορφώσει μια νέα πολιτική πρόταση , με τους μαθητές σου και τους φίλους του γιου μου.
    Συμφωνώντας απόλυτα με το δεύτερο μέρος της απάντησής σου κλείνω λέγοντας, σαφώς και δεν πρέπει να φτύνεις στο πηγάδι που έπινες, δεν πρέπει όμως και να πίνεις από το πηγάδι που έφτυνες.
    Για εμένα οι περί και οι εντός του ΣΥΡΙΖΑ είναι το πρόβλημα, είναι το κακό παρελθόν μας, είναι η συντήρηση που πρέπει εδώ και τώρα να ξεπεράσουμε. Οι πιτσιρικάδες που όταν μας ακούνε να λέμε αυτά που λέμε τώρα φεύγουν τρέχοντας, είναι το ζητούμενο. Ανανέωση, ετεροκαθορισμός, συγχρονισμός με την νέα πραγματικότητα χωρίς αυτούς, συνομιλώντας παράλληλα με τους ευαίσθητους Συριζαίους, δεν γίνεται. Μήπως και εμείς Λεό, είμαστε ήδη και όχι σε λίγο αναχρονιστικοί?
    Συμπάθα με και πάλι για το απόλυτο των θέσεών μου. Φοβάμαι ότι κάθε χαμένο λεπτό παλινδρόμησης, υπηρετεί τις θερμοκέφαλες αδιέξοδες προοπτικές που εγκυμονεί η δήθεν εναλλακτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Δεν αποκλείεται, σε λίγα χρόνια, να θυμόμαστε αυτήν τη συζήτηση και να μας φαίνεται τόσο μακρινή όσο και τα δύο κόμματα: ΔΗΜΑΡ και ΣΥΡΙΖΑ -έχω την τάση να τα βλέπω ως μεταβατικά.

    Αλίκη

    ΥΓ: ¨¨Άπ' τον Καιρό. Είν' όλα αυτά τα πράγματα πολύ παληά -το σκίτσο, και το πλοίο, και το απόγευμᨨ που λέει ο Καβάφης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία