«Ασφαλώς και δεν πρέπει να μας δούμε παρέα»



του Λεωνίδα Καστανά

Η Κεντροαριστερά θα ήταν ωφέλιμη αν είχε διάθεση να επεξεργαστεί μια νέα θεωρία για το κράτος και την οικονομία. Μια θεωρία που θα πάντρευε το left με το liberal. Που θα άνοιγε την κοινωνία και την αγορά εργασίας, θα ενθάρρυνε τον ανταγωνισμό, θα αναζητούσε τους νέους αυστηρούς κανόνες παιχνιδιού και τον τρόπο επιβολής τους. Θα πρότεινε ένα μικρότερο αλλά αποτελεσματικό, σύγχρονο και κοινωνικό κράτος. Θα συνέδεε τα σχέδια ανάπτυξης με την Παιδεία, θα επανεξέταζε τα όρια της δημοκρατίας.

Τότε κανείς δεν θα είχε ανάγκη από πιστοποιητικά καθαρότητας. Η νέα θεωρία θα ήταν από μόνη της μια καθαρτήρια δύναμη.

Τότε κανείς δεν θα περίμενε από τους αρχηγούς να επιλέξουν χρόνο και τόπο συνάντησης. Η ίδια η ζωή θα τους έβαζε ένα πρωί να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι.
Μια μεγάλη πλειοψηφία θα τους ζητούσε να φτιάξουν κάτι καινούργιο και σφριγηλό  για να πάρει, «εδώ και τώρα», την εξουσία. Για να τη βοηθήσει να απαλλαγεί από αυτήν τη συντηρητική Δεξιά και από αυτήν την συντηρητικότερη Αριστερά. Για να τους ενώσει οργανικά με την Ευρώπη και τον κόσμο.

Θα ήταν τότε που κανείς δεν θάχε το κουράγιο να σχολιάσει τους νέους που θέλουν να αλλάξουν τη «σάπια κοινωνία» με το φίμωτρο, το φόβο και το αίμα. Ούτε θα τους πρόσεχε. Θα ήταν τότε που η κοινωνία θα ήξερε ότι η απόδοση της Ιθαγένειας δεν  είναι μόνο θέμα ανθρώπινων δικαιωμάτων αλλά πρωτίστως θέμα κοινωνικής συνοχής, οικονομικού και αναπτυξιακού χαρακτήρα. Θα το θεωρούσε αυτονόητο. Θα συζητούσε πώς να αυξήσει την παραγωγή και πως να μαζέψει καλύτερα και δικαιότερα τους φόρους της, πώς να μορφώσει τα παιδιά της ή να θεραπεύσει τους αρρώστους της, αλλά όχι αυτό.

Αλλά δυστυχώς αυτές οι προϋποθέσεις δεν υπάρχουν. Γι αυτό αναλωνόμαστε σε συζητήσεις και ενστάσεις, έχουμε δισταγμούς, ψάχνουμε στους αστερισμούς, μας φοβίζουν τα πρόσωπα. Όταν δεν έχεις καθαρό πολιτικό πλαίσιο που να οδηγεί την κοινωνία σε πραγματική επανάσταση, σε γενναία αλλαγή παραδείγματος, είναι λογικό να ασχολείσαι με την καθαριότητα. Να φοβάσαι μήπως οι ψηφοφόροι σε ταυτίσουν με το παρελθόν ή το παρόν του άλλου. Τότε εσύ τους δίνεις το δικαίωμα να αμφιβάλλουν για σένα και όχι οι παρέες σου.

Η ΔΗΜΑΡ πριν κάτσει στο ίδιο τραπέζι με το ΠΑΣΟΚ ή οποιονδήποτε άλλο, θα πρέπει να έχει καταλήξει σε κάποια βασικά. Οι καταλήξεις θα της επιτρέψουν να δει το βάθος του πεδίου και να βρει τη θέση της μέσα στον πολιτικό χάρτη.
Έτσι θα δει και ποιοι άλλοι χωράνε στο νέο project. Γιατί είναι προνομιακός συνομιλητής κάποιο θραύσμα του ΠΑΣΟΚ και δεν είναι η ΔΡΑΣΗ;

Αλλά δεν το κάνει. Γιατί η συζήτηση θα την διχάσει, θα σχίσει σε πολλά κομμάτια την αριστερή ψυχή της, θα ξυπνήσει όσους κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου, θα αναγκάσει τους πολιτικούς της να ορίσουν νέες συντεταγμένες. Να εκτεθούν στο πεδίο της πραγματικής πολιτικής και όχι στο κέλυφος αυτής.

Μέχρι τώρα, κάτι η αγωνία της πολιτικής επιβίωσης, κάτι η παραμονή στο Ευρώ, κάτι η σταθερότητα της συγκυβέρνησης ανέβαλαν το θέμα της φυσιογνωμίας, των πραγματικών πολιτικών θέσεων και όχι των ρητορικών του προγράμματος και της συμφωνίας των εταίρων. Των σχεδίων επί χάρτου δηλαδή.
Φοβάμαι πως η γενναία δεξιά στροφή της ΝΔ, η σφοδρότητα των επικείμενων συγκρούσεων συμφερόντων, το άχρονο εκκρεμές του ΣΥΡΙΖΑ και το θρεπτικό περιβάλλον της βίας θα αναγκάσουν τη ΔΗΜΑΡ να συζητήσει επί του πραγματικού. 
Αν το κάνει και καταλήξει κάπου, αυτομάτως θα έχει ορίσει και τις συμμαχίες της.  
Τότε θα βγει στο δρόμο και δεν θα έχει λόγους  να φοβάται ποιον θα συναντήσει και με ποιον θα χαιρετηθεί.

Σχόλια

  1. Τρίποντο από τα 8 μέτρα. Ο παίκτης είναι σε φόρμα. Πολύ καλό και το αμέσως προηγούμενο άρθρο για την κεντροαριστερά και ουσιαστικά για τη ΔΗΜΑΡ.
    Αν η ΔΗΜΑΡ συνεχίσει έτσι θα πάθει αρθριτικά από την ακινησία. Και δυστυχώς τα συμπτώματα της πρόωρης γήρανσης δεν είναι άγνωστα στην ελληνική αριστερά.

    Δημόπουλος Ευθύμης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μάκη ώρες ώρες νομίζεις ότι η Αριστερά γεννηθηκε γερασμένη. Αν κάτι φοβάται είναι η κινητικότητα, η πραγματική αναθεώρηση, οι απαντήσεις στα πραγματικά προβλήματα. Το θέμα δεν είναι με το ΠΑΣΟΚ ή το Μόσιαλο ή χώρια. Το θέμα είναι σε ποια βάση και γιατί να γίνουν όλα αυτά. Αν είναι για να γίνει ο τάδε φίλος μας μέλος του τάδε ΔΣ, δεν θα πάρω ευχαριστώ. Αλλα και να πάρω δεν τρέχει και τίποτα

      Διαγραφή
  2. Ευστοχότατος!

    Ο κόσμος καταλαβαίνει ότι πρόκειται απλώς για ασκήσεις επί χάρτου. Απωθείται και απελπίζεται.

    Αλίκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Απαντήσεις
    1. Σου είπα χτες θέλω να γράψω κάτι σχετικό. Μούπες μην πάτε με το Βενιζέλο, μόνοι σας. Τελικά το πρόβλημα είναι πιο μέσα, είναι στην πολιτική, καπετάνιο. Στην χάραξη πορείας που θάλεγες και συ.

      Διαγραφή
  4. Μπραβο Λεωνιδα , που σκεφτεσαι λογικα και κυριως τα λες ! Κορυφαια αλλα αναγκαια μπηχτη : ΕΣΥ ΤΟΥΣ ΔΙΝΕΙΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΑΜΦΙΒΑΛΛΟΥΝ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΟΧΙ ΟΙ ΠΑΡΕΕΣ ΣΟΥ !
    Σου γραφω για πρωτη φορα αλλα σε διαβαζω παντα. Με παρηγορει καθοριστικα το οτι υπαρχουν ανθρωποι σαν κι εσενα...Χωρις ιχνος γλυψ...
    Σε χαιρετω , καλημερα !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ορέστη. Γράφω ότι βλέπω και ακούω εγώ και όλος ο κόσμος. Δεν θέλω ούτε να γλύψω ούτε να κατηγορήσω κανένα και καμιά. Αλλά τι λέει η κοινή λογική; Μια ομάδα αγοράζει παίκτες για να ένα σχέδιο. Να σωθεί, να πάρει πρωτάθλημα να βγει στην Ευρώπη κλπ. Εδώ ποιο είναι το σχέδιο; Αν δεν λύσουμε αυτό πως θα προχωρήσουμε σε συμμαχίες;Η χώρα δεν χρεοκώπησε οκ, αλλά και η πολιτική δεν σταματά στον κλεφτοπόλεμο με τη ΝΔ. Καλά κάνουμε και στηρίζουμε την κυβέρνηση, αλλά ποια θα είναι η επόμενη μέρα; Μια αυτοδύναμη κυβέρνηση ΝΔ με το Σαμαρά κυρίαρχο; Απένανατι σε ένα ΣΥΡΙΖΑ που τα έχει χάσει κυριολεκτικά, η άλλη Αριστερά έχει απάντηση;

      Διαγραφή
  5. Λεό, έγραψες πάλι.
    Μια μικρή συνεισφορά στον προβληματισμό σου / μας για τα αίτια της κακοδαιμονίας στον ευρύτερο χώρο της Κεντροαριστεράς.
    Παντως αν δεν μας το επιβάλλουν οι άλλοι (η γενναία δεξιά στροφή της ΝΔ, η σφοδρότητα των επικείμενων συγκρούσεων συμφερόντων, το άχρονο εκκρεμές του ΣΥΡΙΖΑ και το θρεπτικό περιβάλλον της βίας ), ταχέως θα πρέπει να αποτανθούμε στον ψυχαναλυτή μας, αν επιμένουμε να αυτοκαθοριζόμαστε ( με το συμπάθειο) Προοδευτικοί.
    Είναι σαφές ότι πρόκειται περί «αριστερής μελαγχολίας».

    Τις δύο τελευταίες δεκαετίες, ο θεωρητικός του πολιτισμού Στιούαρτ Χωλ επιμένει ότι η «κρίση της Αριστεράς» είναι συνέπεια της αδυναμίας της ίδιας της Αριστεράς να κατανοήσει το χαρακτήρα της εποχής και να αναπτύξει μία πολιτική κριτική και ένα ηθικό-πολιτικό όραμα αντίστοιχο προς αυτό το χαρακτήρα.
    Για τον Χωλ, η αδυναμία αυτή δείχνει όχι την προσήλωση της Αριστεράς στις αρχές της, αλλά τις αναχρονιστικές συνήθειες της σκέψης της και τους φόβους και τα άγχη της μπροστά στο ενδεχόμενο να αναθεωρήσει αυτές τις συνήθειες.
    Ο Βάλτερ Μπένγιαμιν, εξετάζοντας το περιεχόμενο και τη δυναμική αυτών των φόβων και των αγχών, ονόμασε το φαινόμενο «αριστερή μελαγχολία».
    Ο Μπένγιαμιν χρησιμοποιεί αυτή την μειωτική ονομασία για να προσδιορίσει μια ορισμένη διανοητική και πολιτική στάση του επαναστάτη ψευτο-διανοούμενου, ο οποίος τελικά είναι πιο προσηλωμένος σε μια συγκεκριμένη πολιτική ανάλυση ή ιδανικό –ακόμα και στην αποτυχία αυτού του ιδανικού– παρά στο να εκμεταλλευτεί τις δυνατότητες για ριζική αλλαγή στο παρόν.
    Κατά τον Μπένγιαμιν η «αριστερή μελαγχολία» δεν αντιπροσωπεύει μόνο μια άρνηση να συμφιλιωθεί κανείς με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του παρόντος, δηλώνει επίσης έναν ορισμένο ναρκισσισμό σε σχέση με τις προηγούμενες πολιτικές προσδέσεις και ταυτότητες, ο οποίος υπερβαίνει κάθε επένδυση σε κάποια σημερινή πολιτική κινητοποίηση, συμμαχία ή μετασχηματισμό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αντώνη, ευχαριστώ για την αναφορά τόσο στο Χωλ όσο και στον Μπένγιαμιν. Άνοιξες θέμα, καλό θα ήταν να γράψεις κάτι σχετικό, άντε βόηθα και συ λίγο στα θεωρητικά. Δεν προλαβαίνω.
      Η ΔΗΜΑΡ θα μπορούσε να είναι ο πιο προνομιακός χώρος παραγωγής αντικαταθλιπτικών αριστερών θεωριών. Σε μια εποχή που όλα έχουν καταρρεύσει τι την εμποδίζει να πιάσει τα πράγματα από την αρχή,να δει την πραγματικότητα κατάματα, να πολιτευτεί πραγματικά;

      Διαγραφή
  6. Τετοια λεφτ λιμπεραλ ποδια τι τα θελουν αυτα τα κακασχημα ψηλοτακουνα?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καταλαβαίνω ότι ενδεχομένως θίγω "τα ιερά και τα όσια" αλλά νομίζω ότι αν δεν μείνουν στην άκρη κάτι ξεπερασμένες έννοιες "αριστερά, δεξιά, κέντρο κλπ" και δεν υπάρξει συζήτηση για ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ πράγματα δύσκολα θα γεννηθεί το καινούργιο. Γιατί ένα μεγάλο μέρος της συζήτησης στην πραγματικότητα είναι : "τι πρέπει να κάνουμε για να μην μας πούνε ότι δεν είματε αριστεροί".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. φοβάμαι. ότι. δημιουργήθηκε. ένα καινούργιο. δίπολο με ισχυρές πολωτικες δυνάμεις και για αρκετό καιρό ότι θα πάει να μπει στο πεδίο θα εξοστρακιζεται.Ισως πρέπει να αναπτυχθούν έξω. από το πεδίο άλλες ισχυρές δυνάμεις τέτοιες που να απομακρύνουν τον ένα πόλο ή με ισχυρή έλξη ή με ισχυρή απωση .Μακάρι να μην ισχύουν αυτά περί διπόλου .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φοβάμαι ότι αυτή η κοινωνία λατρεύει τα ψευδοδίπολα. ΚΑι οι δύο πόλοι είναι σχεδόν ίδιοι. Δεξιά και Αριστερά προσπαθούν να περισσώσουν την παλιά Ελλάδα. Η δεξιά απλά είναι αναγκασμένη να υλοποιήσει το μνημόνιο πράγμα που θα έκανε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και η Αριστερά. Οι μεταρρυθμιστικές δυνάμεις έιτε αριστερές είτε φιλελεύθερες συνθλίβονται ανάμεσά τους κοιτώντας με προσμονή την Ευρώπη. Πχ. Το μπαχαλοειδές σχέδιο Αθηνά θα μπορούσε να φτιαχτεί σωστά μέσα σε ένα μήνα από μια Ευρωπαϊκή επιτροπή που δεν θα ξέρει τίποτα από τοπικά συμφέροντα, κοτζαμπάσηδες κλπ. Εμείς θα συζητάμε χρόνια και Αθηνά δεν θα φτιάξουμε.

      Διαγραφή
  9. "Οι μεταρρυθμιστικές δυνάμεις έιτε αριστερές είτε φιλελεύθερες συνθλίβονται ανάμεσά τους κοιτώντας με προσμονή την Ευρώπη."

    Ειναι καταντημα για τη χωρα, για ολους εμας, να ειναι οι εταιροι -και δανειστες μας- αυτοι που πιεζουν για τις μεταρρυθμισεις.
    Δυστυχως το πειραμα ,η επιχειρηση μεταρρυθμιση, εκσυγχρονισμος , οικοδομηση κρατους δυτικου τυπου (χρονικη περιοδος 1996-2004), υπονομευτηκε , διαστρεβλωθηκε και βοηθησε και στην κριση χρεους (γιατι με τετοιους ρυθμους αναπτυξης δεν παραδιδεις στον επομενο περιπου το ιδιο ποσοστο χρεους επι του ΑΕΠ , αλλα οφειλεις να το εχεις μειωσει)

    Χαθηκε ιστορικη ευκαιρια τοτε. Απο την αρχη ,ξανα.Το κακο ειναι οτι ολες οι απαραιτητες αλλαγες που γινονται τωρα ,δεν εχουν την κοινωνικη αποδοχη που θα επρεπε γιατι μεγαλο μερος των συμπολιτων μας εχει προβλημα επιβιωσης ,αυτα ειναι πολυτελεια γι αυτους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μπράβο. Κείμενο που θα μπορούσα να τόχω γράψει - τόσο πολύ συμφωνώ. Όμω;. Πού μας πάει αυτή η ιστορία; Απ' τη μια συμφωνώ για την αναγκαιότητα καθορισμού στόχων και κομματικής φυσιογνωμίας - δεν αγωνιζόμαστε για να γίνει υπουργός ο φίλος μου ο Δημήτρης. Απο την άλλη, βλέπεις πουθενά φώς; Εγώ όχι - γι αυτό δηλώνω "φίλος" ... Κι έτσι αφήνουμε το κόμμα του Σαμαρά ή του "μη χέσω" να κάνουν τελικά κουμάντο. Αει στο διάλο, πάλι κατάθλιψη μου έφερες - δεν υπάρχει πλοίο σου λέω.
    Μπάμπης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Επανέρχομαι για να σχολιάσω το χαζό για τα ψηλοντάκουνα. Μήπως έχεις κανα τηλέφωνο;
    Μπάμπης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μπάμπη. Μάλλον δεν υπάρχει πλοίο, θα βολοδέρνουμε στην ακτή και θα μιλάμε για ταξίδια στα χαρτιά. Τα ψηλοτάκουνα ούτε τα πρόσεξα. Μπροστά σε αυτές της γάμπες τι να δεις; Θα τα πούμε.

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία