Η Δημοκρατική Αριστερά χρειάζεται νέο πολιτικό σχέδιο




του Λεωνίδα Καστανά

Τα δημοσκοπικά ευρήματα δείχνουν ότι η ΔΗΜΑΡ παρουσιάζει μια μικρή κάμψη. Έχει συσπείρωση γύρω στο 50%, και απολαμβάνει υψηλής δημοφιλίας τόσο αυτή όσο και ο Φώτης Κουβέλης. Δεν επωφελείται όμως από τις μετακινήσεις. Ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων της επικροτεί τη συμμετοχή της στην κυβέρνηση, υπάρχει ένα 32% που θεωρεί ότι δεν έχει επηρεάσει αισθητά την κυβερνητική πολιτική. Με μια κουβέντα, η ΔΗΜΑΡ συντηρείται αλλά δεν προχωρά. Και η στασιμότητα είναι επικίνδυνη.

Τα δείγματα είναι μεσοβέζικα όπως και η πολιτική της. Ο κόσμος θέλει να την εμπιστευτεί αλλά διστάζει. Οι παραδοσιακοί αριστεροί ψηφοφόροι τη θεωρούν προδοτική και την επιθυμούν ως συμπλήρωμα του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ η μεγάλη μερίδα των μεταρρυθμιστών τη θεωρεί άτολμη  και οιονεί μεταρρυθμιστική.

Η ΔΗΜΑΡ έκανε το μεγάλο άλμα και μπήκε στην κυβέρνηση. Έκτοτε όμως δείχνει πολύ συγκαταβατική μπροστά στις μεγάλες προκλήσεις και  χάνει την ευκαιρία να φύγει μπροστά, να φτιάξει πολιτικά γεγονότα, να κερδίσει νέα ακροατήρια. Σε μια εποχή ιδιαίτερης πολιτικής ρευστότητας, η ΔΗΜΑΡ αρνείται να ιππεύσει τη συγκυρία, να δώσει ρηξικέλευθες απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα, να εκτεθεί με καινοτόμες προτάσεις. Εμμένει στο να μεταφράζει το κάθε πρόβλημα με το αριστερό λεξικό της μεταπολίτευσης, αντιλαμβάνεται ότι χάνει το νόημα,  αλλά δεν τολμά να το πετάξει και να πάρει άλλο. Τη βλέπω ακόμα οχυρωμένη στην ανάγκη σωτηρίας της χώρας για να δικαιολογεί τη συμμετοχή της στην κυβέρνηση, αλλά η ζωή έχει μετατοπίσει αλλού τα επίδικα. Από το «πτώχευση-Ευρώ»  στο «μεταρρύθμιση-ανάπτυξη».

Η ανάγκη μιας νέας πολιτικής πρότασης και μιας νέας προγραμματικής συμφωνίας με τους άλλους κυβερνητικούς εταίρους είναι προφανής. Διαφορετικά, η ΝΔ θα καρπώνεται όλα τα θετικά αφού είναι η κυρίαρχη πολιτική  δύναμη και η ΔΗΜΑΡ θα γράφει μόνο τη χασούρα που της αναλογεί. Δηλαδή, αυτό που συμβαίνει σήμερα.

Και νέα πολιτική πρόταση σημαίνει  μετατροπή της σοβιετικής Ελλάδας σε φιλελεύθερη αστική δημοκρατία.  Η ΔΗΜΑΡ πρέπει κάποια στιγμή να κάνει τη συμφωνία με το «διάβολο», να πουλήσει την «παραδοσιακή αριστερή ψυχή» της. Αλλά η πλειοψηφία των μελών της δεν το θέλει. Την καταλαβαίνω, αλλά έτσι δεν μπορεί να πάει μπροστά. Μόνο πίσω. Εκεί που την καλεί να γυρίσει, εμμέσως πλην σαφώς, η εσωτερική της «αριστερή αντιπολίτευση».

Η πολιτική τοπιογραφία

Δεξιά της έχει μια ΝΔ, που όσο περνάει ο καιρός δείχνει την παραδοσιακή πελατειακή καρδιά της. Με κάθε τρόπο αποφυγή των μεταρρυθμίσεων στη δημόσια διοίκηση, μεταφορά των βαρών της κρίσης στους περισσότερο αδύναμους, ασυλία στην εκτεταμένη ανώνυμη διαφθορά, ρυθμίσεις πελατειακού χαρακτήρα, όπως το σχέδιο ΑΘΗΝΑ,  αδυναμία προσέλκυσης επενδύσεων λόγω της συντηρούμενης γραφειοκρατίας και διαφθοράς, ασφυξία στην αγορά λόγω καθυστέρησης στην ανακεφαλαίωση των τραπεζών. Η κατά τεκμήριο φιλελεύθερη παράταξη δυσφορεί με το Στουρνάρα και τα σχέδια ανοίγματος της αγοράς.  

Θέλετε το αποτέλεσμα; Ασφυξία, δραματική μείωση εσόδων λόγω της συνεχούς ύφεσης, νέα δημοσιονομικά μέτρα, κοινωνική έκρηξη, εκλογές και «καλώς ήρθατε στο κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ».

Αριστερά της έχει ένα ΣΥΡΙΖΑ που θέλει να φορολογήσει την κατοχή πινάκων ζωγραφικής, που αβαντάρει τα αίσχη στις Σκουριές, που θέλει να κρατικοποιήσει τον ΟΤΕ και να διώξει τη Cosco, που αντιμάχεται την αξιολόγηση των ΔΥ. Πρόσφατα είδαμε την ηγεσία του κόμματος να πασχίζει να κρύψει τον «αντισυστημικό» του χαρακτήρα εκστομίζοντας μέχρι και  φιλοκαραμανλικές κορώνες, αλλά αυτός αναβλύζει από παντού και χύνεται και προκαλεί συγχύσεις και κωμικοτραγικά γεγονότα. Κανένα κόμμα δεν δείχνει, προς το παρόν, ικανό να εκμεταλλευτεί τις αδεξιότητες ή την πολυφωνία των ομάδων του. Η ΔΗΜΑΡ παρακολουθεί αλλά δεν επεμβαίνει ώστε να διευρύνει τις αντιφάσεις. Το μέτωπο απέναντι στην αξιωματική αντιπολίτευση είναι κλειστό. Είναι πολιτική της επιλογή.

 Το σημερινό πολιτικό τοπίο  αφήνει στη ΔΗΜΑΡ ένα τεράστιο χώρο να κινηθεί άνετα και να προβάλει τα αριστερά και φιλελεύθερα στοιχεία της πολιτικής της κόντρα στον «φιλελευθερισμό» της ΝΔ και στον αριστερισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Από την άλλη, η αμφίσημη και άτολμη πολιτική της δίνει την ευκαιρία σ’ ένα άλλο συγκάτοικο του ίδιου χώρου, στο ΠΑΣΟΚ, να επιβιώνει και να αυτοπροβάλλεται ως ο βασικός παίκτης του αιτήματος της μεγάλης κεντροαριστεράς. Μόνο που το κόμμα αυτό δεν έχει πια δρόμο στην ελληνική κοινωνία μετά από όσα μεσολάβησαν. Δεν έχει στελέχη που μπορούν να κοιτάξουν την κοινωνία στα μάτια και να της υποσχεθούν μια νέα αρχή. Έχει όμως χιλιάδες ανθρώπους που παραμένουν στο χώρο, που δεν μετακινήθηκαν στο ΣΥΡΙΖΑ, που δεν ανήκουν στο πάλαι ποτέ κραταιό του σύστημα  και προσβλέπουν σε κάτι καινούργιο με έντονα μεταρρυθμιστικά χαρακτηριστικά. Και η ΔΗΜΑΡ τους αφήνει να στέκουν μετέωροι.  Είναι πολιτική της επιλογή.

Η κυβερνητική παρουσία

Η συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση χαιρετίστηκε από την πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών, ως κίνηση ενίσχυσης της σταθερότητας και αποφυγής της χρεοκοπίας. Η παρουσία της ΔΗΜΑΡ στις διαπραγματεύσεις για το τρίτο μνημόνιο ήταν θετική για τα συμφέροντα των εργαζομένων και της χώρας. Αλλά αυτό τέλειωσε. Τώρα προέχουν οι μεταρρυθμίσεις. Η διοικητική αναδιάρθρωση, το κλείσιμο των άχρηστων οργανισμών, η απόλυση επίορκων δημοσίων υπαλλήλων και όχι μόνο, ο περιορισμός της σπατάλης, η αύξηση των εσόδων, οι επενδύσεις. Πως θα μπορούσε να επηρεάσει η ΔΗΜΑΡ τις εξελίξεις στα καυτά θέματα;
Μα μόνο με τη συμμετοχή ηγετικών της στελεχών της σε υπουργικές θέσεις. Με ανάδειξη του Φώτη ( μαζί με το Βενιζέλο) ως αντιπρόεδρου της κυβέρνησης.

Διαφορετικά, έχουν δίκιο όσοι πιστεύουν ότι είναι αδύνατο να επηρεάσει αισθητά την κυβερνητική πολιτική. Όταν για παράδειγμα ο Αρβανιτόπουλος αφήνεται μόνος του να παίξει με το σχέδιο ΑΘΗΝΑ και ο υφυπουργός της ΔΗΜΑΡ ασχολείται μόνο με την ενισχυτική διδασκαλία στα Γυμνάσια είναι φανερό ότι υπάρχει πρόβλημα. Η ΔΗΜΑΡ μοιάζει σαν να κρύβεται μέσα στους κυβερνητικούς διαδρόμους, σα να αισθάνεται άβολα.  Στα περισσότερα μεγάλα ο Σαμαράς μοιάζει σα να παίρνει και να εκτελεί τις αποφάσεις  μόνος του. Την ίδια στιγμή που  η ΔΗΜΑΡ αρνείται την ανάληψη σοβαρών κυβερνητικών ευθυνών, δέχθηκε πρόθυμα να εμπλακεί στο παιχνίδι διορισμών χαμηλόβαθμων στελεχών της σε μια σειρά από οργανισμούς, πράγμα που λειτούργησε αρνητικά στην κοινή γνώμη. Όχι γιατί τοποθετήθηκαν λάθος άνθρωποι, κάθε άλλο, αλλά γιατί η μεταρρυθμιστική αριστερά πρέπει  να αντιμάχεται και την κομματοκρατία.

Η πολιτική

Είναι φανερό ότι η ΔΗΜΑΡ δεν έχει διατυπωμένο και κοινά αποδεκτό σχέδιο όπως και όλες οι πλευρές του πολιτικού συστήματος. Σχέδιο δεν έχει ούτε η κυβέρνηση, ούτε η αντιπολίτευση. Σχέδιο για τη χώρα και την έξοδο από την κρίση εννοώ. Γιατί σχέδια κατάληψης της εξουσίας, ή διατήρησης σε αυτή υπάρχουν πολλά. Αλλά δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον για τους πολίτες που προσδοκούν την ανάκαμψη.
Η ΔΗΜΑΡ χρειάζεται σχέδιο για τη χώρα που θα υπερβαίνει τον ορίζοντα της παρούσας κυβέρνησης. Να πάψει να επικαλείται προεκλογικά προγράμματα που δεν έχουν καμιά αξία στην τρέχουσα συγκυρία και να θέσει μερικές καθαρές, αιχμές για τα μεγάλα επίδικα που περιστρέφονται γύρω από έννοιες κλειδιά όπως:
Κράτος, δικαιοσύνη, έσοδα, διαφθορά, σπατάλη, επαγγέλματα, παιδεία, ιδιωτικοποιήσεις, επενδύσεις,  «επιχειρείν».

Στην πορεία αυτή δεν έχουν νόημα ούτε τα ΠΑΡΩΝ στον εφαρμοστικό νόμο, ούτε η καταψήφιση του νομοσχεδίου του Μανιτάκη, ούτε η υπεράσπιση του αγγελιόσημου, ούτε η σωτηρία των άπειρων ΜΚΟ, ούτε οι κόνξες στην επιστράτευση των υπαλλήλων του Μετρό, ούτε οι αμφιβολίες για την αξιοποίηση του παραλιακού μετώπου της Αττικής, ούτε οι επιφυλάξεις για την πώληση των δικτύων.

Αντιθέτως έχουν νόημα:

η εφαρμογή του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος και της σίτισης των παιδιών στα σχολεία
η προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα,
η αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος με δραστική μείωση της κρατικής επιχορήγησης των πολιτικών κομμάτων και του αριθμού των βουλευτών,
η διάλυση των κυκλωμάτων του καθημερινού πλιάτσικου στον τομέα της Υγείας μέσω των ιατρικών διαγνωστικών κέντρων, των φαρμακαποθηκών και των φαρμακείων,
η προώθηση συγχωνεύσεων νοσοκομείων ως προϋπόθεση επιβίωσης του ΕΣΥ,
η θέσμιση μιας Εθνικής Ασφάλισης Υγείας μέσω της  ενοποίησης όλων των ασφαλιστικών ταμείων,
η εφαρμογή της αξιολόγησης δομών και προσωπικού όλων των δημόσιων οργανισμών,
ένα δραστικό και σαρωτικό σχέδιο «ΑΘΗΝΑ» που θα κλείσει τα μισά πανεπιστήμια και ΤΕΙ της χώρας και θα στρέψει μαζικά τους μαθητές προς την αναβαθμισμένη τεχνική εκπαίδευση,   
η θεσμοθέτηση ταχείας απονομής δικαιοσύνης σε περιπτώσεις κλοπής δημόσιου χρήματος,
η καταστροφή και όχι η διαχείριση παρασιτικών οργανισμών του ευρύτερου δημόσιου τομέα με συνοπτικές διαδικασίες,
η είσπραξη των φόρων από όλους και όχι μόνο από τους μισθωτούς,
η χρηματοδότηση και διευκόλυνση της επιστημονικής έρευνας,
η προσέλκυση μεγάλων και καθαρών επενδυτών και όχι μικρολαμόγιων που ομιλούν τη γλώσσα του πολιτικού συστήματος, και τόσα άλλα.

Αν είναι η ΔΗΜΑΡ να προωθήσει τέτοιες δράσεις τότε αξίζει να υπογράψει ένα νέο κυβερνητικό συμβόλαιο, να αναλάβει πιο σοβαρές κυβερνητικές ευθύνες, να συγκρουστεί δημιουργικά με τη Δεξιά ή και να αποχωρήσει από την κυβέρνηση αν δει ότι η ΝΔ θέλει να οδηγήσει τη χώρα στα λάθος μονοπάτια που την έφεραν έως εδώ. 

Οι συμμαχίες

Το νέο πολιτικό σχέδιο πρέπει να προβλέπει και συμμαχίες. Αν η ΔΗΜΑΡ δεν θέλει να πάει με το Βενιζέλο (πολύ θεμιτό), τότε το εγχείρημα της κεντροαριστεράς αδυνατίζει επικίνδυνα. Τότε χρειάζεται να σύρει το κάρο μόνη της. Να προχωρήσει μαζί με τις άλλες μικρές πολιτικές μεταρρυθμιστικές δυνάμεις άμεσα. Μπορεί να το κάνει, έχει τα κότσια. Αλλά τότε χρειάζεται την πολιτική που προαναφέραμε η οποία και θα την καταστήσει πόλο έλξης όλων των μεταρρυθμιστικών δυνάμεων της χώρας, όπου αυτές και αν βρίσκονται. Η ΔΗΜΑΡ μπορεί να προσελκύσει και δεξιούς, συντηρητικούς ή φιλελεύθερους ψηφοφόρους, όπως προσπαθεί να κάνει ο Τσίπρας. Να ανοίξει μέτωπο με τους πρώην συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ, δηλώνοντας ευθαρσώς ότι θεωρεί καταστροφή την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από το κόμμα αυτό και θα κάνει ότι μπορεί για να μη συμβεί. Στην αντίθετη περίπτωση να δηλώσει ευθαρσώς ότι παίζει και με ΣΥΡΙΖΑ και να θέσει τους δικούς της όρους για το άλλο παιχνίδι.
 Η αποφυγή διατύπωσης των σχεδίων της επόμενης μέρας σε μια τόσο κρίσιμη για τη χώρα καμπή, θολώνει τους λόγους ύπαρξής της και αφήνει σενάρια και εικασίες να της τρώνε τα σωθικά και να την φρενάρουν.

Η ΔΗΜΑΡ είναι μια μικρή πολιτική δύναμη με πολύ αξιόλογο, έντιμο και μορφωμένο στελεχικό δυναμικό. Έχει τις δυνατότητες να αποτελέσει τον καταλύτη των πολιτικών εξελίξεων και να οδηγήσει τη χώρα προς τον ευρωπαϊκό της εκσυγχρονισμό. Προς ένα κράτος δικαίου με φιλελεύθερα και σοσιαλδημοκρατικά χαρακτηριστικά. Αρκεί να αποφασίσει ότι εκτός από το πρόσημο της πολιτικής υπάρχουν και οι άνθρωποι. Αυτοί που δεν ρωτάνε ποια είναι η δεξιά ή η αριστερή επιλογή, αλλά «τι θα φάμε αύριο». Μπορεί να τους απαντήσει στα απλά ελληνικά; Αν σήμερα τα καταφέρνει τσάτρα - πάτρα, πολύ φοβάμαι ότι αύριο θα της είναι αδύνατο.

Σχόλια

  1. Αγαπητε Λεωνιδα με συγκινεις και παλι, αλλα μηπως μιλας σε κουφους;
    Φοβουμαι πως η ΔΗΜΑΡ εχει ενα σημαντικο προβλημα ιδεολογικης φυσεως, προκειται για το απολιθωμενο κομμουνιστικο παρελθον της.
    Τυχη αγαθη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κώστα έχει ήλιο σήμερα εδώ κάτω. Σου σφίγγω το χέρι καθώς πίνω τον καφέ μου. Μπήκε η άνοιξη ρε φίλε. Όχι στις ιδεολογίες βέβαια.

      Διαγραφή
  2. Tα πράγματα είναι πολύ απλά. Όποιος θέλει βλέπει. Η ελληνική κοινωνία χωρίζεται στα δύο. Σε αυτούς που θέλουν αλλαγές και σε αυτούς που δεν θέλουν. Μία κατακόρυφη γραμμή χωρίζει όλα τα κόμματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν διαφωνώ, οι ιδεολογίες των κομμάτων ξεγυμνώθηκαν λόγω κρίσης. Γιαυτό και στο τέλος γράφω εμμέσως πλην σαφώς ότι το Αριστερά Δεξιά δεν με απασχολεί καθόλου πια. Είναι ταμπέλες για να κρύβουμε συμφέροντα και στρατηγικές προς την εξουσία. Με απασχολεί πια μόνο η κοινωνία των πολιτών και πως αυτή μπορεί να είναι δικαιότερη, ορθολογικότερη, παραγωγικότερη και ταυτότοχρα πιοπ φιλική με το περιβάλλον της. Γιαυτό ψάχνομαι στο χώρο του left-liberal μια ιδεολογία που συνδιάζει στοιχεία από εδώ και από εκεί. Σήμερα φίλε χρειαζόμαστε τη συνεργασία όχι μόνο των ανθρώπων αλλά και των ιδεολογιών/ ΚΑλό μεσημέρι

      Διαγραφή
  3. Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Η ελληνική κοινωνία χωρίζεται στα δύο. Σε αυτούς που θέλουν να αλλάξουν τα πράγματα και σε αυτούς που θέλουν να μείνουν όπως έχουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Λεωνίδα συνυπογράφω. Τίποτα όμως δεν δείχνει προς τα κει στην ΔΗΜΑΡ. Και γενικά αυτή η ιστορία στην αριστερά που έχει καταπληκτικούς ανθρώπους εγκλωβισμένους σε συγκεντρωτικά κόμματα, περιμένοντας τις ηγετικές ομάδες να "ελεήσουν το φτωχό" μέλος με λίγη δημοκρατία, λίγο αληθινό διάλογο ή να ανταμείψουν τις φιλότιμες προσπάθειες της "βάσης" να παράξει πολιτική... Η προσπάθειά σου είναι συγκινητική και φαντάζομαι εκφράζει πάρα πολύ κόσμο της ΔΗΜΑΡ αλλά είναι ατελέσφορη - μου θυμίζει τα χρόνια μου στον Συνασπισμό και τις προσπάθειες να αλλάξει πορεία: ποτέ δεν εισακούστηκαν τα μέλη. Η αριστερά είναι ακόμη και για πάντα μάλλον το κομμουνιστικό της παρελθόν που λέει και ο Κώστας παραπάνω. Γι αυτό και δεν έχει δυνατότητα αυτοανανέωσης - το παλεύει με συναισθηματική δέσμευση, κι αυτή κλεμμένη από τους αγώνες των παλιών, πραγματικών εθελοντών και αγνών αριστερών.
    Το πάρτι γίνεται αλλού και χωρίς ταμπέλες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιώργο τα λέμε τρία χρόνια τώρα και μεταξύ μας και στον αέρα μέσω των blog μας. Εντάξει η Αριστερά δεν έχει αγκυλώσεις και όποιος μπαίνει μέσα της και θέλει να πολιτευτεί το ξέρει, δεν έχει αυταπάτες ειδικά όταν είναι μιας κάποιας ηλικίας και ασχολείται από τα 18 του με το θέμα. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο η ηγετική ομάδα που κάνει τη δουλειά της με την καλή έννοια του όρου. Το πρόβλημα είναι τι θέλει η ομάδα. Εγώ νομίζω ότι στη ΔΗΜΑΡ όλοι έχουν καλές προθέσεις. Απλά στην παρούσα συγκυρία δεν έχουν σχέδιο. Ούτε για την υπόθεση της κεντροαριστεράς γιατί φοβούνται ότι η ανάμειξη με άλλα χνώτα θα τους δημιουργήσει προβλήματα και θα επηρειάσει τα όποια στεγανά. Ούτε και για τη μετά συγκυβέρνηση εποχή, γιατί περιμένουν να δουν τι θα γίνει στο ΣΥΡΙΖΑ και που θα πάει το καράβι κλπ/ Συνεπώς δεν υπάρχει πολιτική πρωτοβουλία. Με αυτό διαφωνώ και απλά το λέω.
      Το άλλο βέβαια μεγάλο είναι οι πολιτικές θέσεις, η ιδεολογία. Εδώ υπάρχει πλήρης σύγχυση.

      Διαγραφή
  5. Δυό σκέψεις:

    [..]Η ανάλυσή μας για την τρέχουσα περίοδο -το δίπολο "μνημόνιο - αντι-μνημόνιο" καθηλώνει την κοινωνία- παραμένει γράμμα κενό. Το κλειδί είναι η πολιτική. Ως διαχείρηση των αναγκών. Η στάση μας... σύμφυτη με τις φοβίες του κοινού μας παρελθόντος. Όμως, σήμερα, άλλος κόσμος μας παρακολουθεί και αριστερή πολιτική είναι εκείνη που εδράζεται στις αξιακές μας εκκινήσεις και σχεδιάζει για το αύριο. Φοβίες και ιδεοληψίες μας αγκυρώνουν στο χθες.
    Ξεκινώ από δυό θέσεις:
    1η Σφάλματα, παραλείψεις, ολέθριες επιλογές έχουν κάνει όσοι διαχειρίστηκαν την εξουσία. Και η αριστερά -στα δικά της χαρακώματα...

    2η Η πολιτική απαιτεί σχέδιο, πρόγραμμα. Αν σήμερα, η διαχείριση της καθολικής κρίσης επιβάλει τη συνεργασία στα πλαίσια της τρικομματικής κυβέρνησης, το αύριο της μεταρρύθμισης υπηρετείται με τη δραστηριοποίηση πάνω στη στρατηγική θέση του ιδρυτικού συνεδρίου. Η ανασύνταξη του ευρύτερου σοσιαλιστικού χώρου απαιτεί συνομιλητές[...]

    σημείωση: από το κείμενό μου: http://eccoci.pblogs.gr/2013/02/idia-h-pagwnia-twn-praxewn-toys.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αντώνη οι δύο σκέψεις σου είναι και δικές μου. Θα αναδημοσιεύσω και σευχαριστώ.

      Διαγραφή
  6. Λεό καλημέρα. Κι εγώ έτσι ακριβώς τα σκέφτομαι.

    Είναι πολύ ουσιαστικό αυτό που λες: ότι η ΔΗΜΑΡ παρακολουθεί την αλλοπρόσαλλη, καιροσκοπική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς να παρεμβαίνει για να διευρύνει τις αντιφάσεις. Αυτό από μόνο του θα συνιστούσε πολιτικό σχέδιο, προς το παρόν.

    Εντάξει η "σωτηρία της χώρας" με τη συμμετοχή στην τρικομματική -αυτή αναλώθηκε. Τώρα το πρόταγμα θα έπρεπε να είναι η σωτηρία της κοινωνίας από τον ΣΥΡΙΖΑ -όχι γιατί είναι ο εχθρός, όπως παρατήρησε ένας σχολιαστής, αλλά γιατί είναι επικίνδυνος.
    Ναι, ο εχθρός είναι τα τεράστια προβλήματα και ακριβώς γι' αυτό τρομάζει κανείς βλέποντας τις απαντήσεις που δίνει ο ΣΥΡΙΖΑ σ' αυτά.

    Δεν πιστεύω βέβαια ότι η ΔΗΜΑΡ μπορείνα καθορίσει τα πράγματα. Πιστεύω όμως ότι έχει καθήκον να το επιχειρήσει, στο μέτρο των δυνατοτήτων της. Αυτό που κάνει τώρα δεν είναι τίποτε.

    Αλίκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αλίκη ανήταν μέσα κανονικά και με αντιπρόεδρο κλπ θα μπορούσε να κάνει περισσότερα. Αλλά φοβάται το κόστος. Τελικά ψάχνω να βρω τι θα πούμε στον κόσμο μετά από 2 χρόνια στις νέες εκλογές.

      Διαγραφή
  7. Η ΔΗΜΑΡ θα έπρεπε να επιλέξει δυό τρία θέματα αριστερής πολιτικής και να τα επιβάλει.

    Αν ήμουν εγώ πχ θα επέβαλλα μείωση στον προϋπολογισμό της βουλής (τον κρυφό, των μεταταγμένων συμπεριλαμβανομένων) και αυτά τα λεφτά να πάνε όπως είναι για παιδικούς σταθμούς και διεύρυνση του ωραρίου τους.

    Δεν είναι δυνατών σε μια τέτοια φάση οι παιδικοί σταθμοί να λειτουργούν με ωράριο που κάνει μόνο για τους Δημόσιους υπαλλήλους. Αυτό είναι αίσχος.

    Δυστυχώς η ΔΗΜΑΡ είναι άνευρη και άκεφη δικαιολογώντας τον τίτλο που της δίνουν οι "γνήσιοι" αριστεροί, του δεκανικιού..

    Δεν ξέρω αν χρειάζεται η χώρα δεκανίκι, ίσως. Σίγουρα όμως με δεκανίκια μπροστά δεν πάς, περισσότερο στηρίζεσαι παρά κινείσαι..
    Και έχουν περάσει 4 χρόνια ήδη σε τρομερή ύφεση.. Αρκετά με τα δεκανίκια θα έλεγα..



    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι άνευρη και άκεφη, Ναι. Σιγά σιγά καταλαβαίνει ότι το λίγο μέσα και πολύ έξω της κοστίζει και κέρδη δεν έχει. Προσπαθεί να συνενοηθεί με τη ΝΔ αλλά μάταια, εκείνη τραβάει το δικό της δρόμο και μετά μένει να ψάχνει τη διακριτότητα. Δεν γίνεται έτσι και δεν έχει πια και κέρδος η κοινωνία από τη συμμετοχή της. Να μείνει στην κυβέρνηση αλλά ως ισότιμος εταίρος και με στελέχη. Αλλά φοβάται.

      Διαγραφή
  8. Τελικά το πείραμα της ΔΗΜΑΡ έδειξε ότι θεωρία του Δαρβίνου δεν εφαρμόζεται στην Ελληνική Αριστερά. Η «παραδοσιακή αριστερή ψυχή» δεν εξελίσσεται. Ζει στο δικό της τόπο και χρόνο, ακόμα και όταν όλα γύρω της είναι ερείπια, αμόλυντη, συνεπής. Αυτό που μετράει φαίνεται είναι τι ψυχή θα παραδώσεις, το εμβόλιο ενάντια σε μικρομεταλλάξεις τύπου left liberal.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μπα γράφεις και ελληνικά, σύντροφε; Η αριστερή ψυχή σέρνει ακόμα τον εμφύλιο μέσα στο DNA φίλε όπως γράφει και ο Άγνωστος" πιο κάτω. Δεν αλλάζει, θέλει γενιές πολλές. Εμείς είμαστε μάλλον οι πρωτοπόροι που χωρίς κανένα κέρδος ζητάμε την αλλαγή. Πούλησαν και άλλοι τη ψυχή τους στο διάβολο αλλά εισέπραξαν πολλά αργύρια και θέσεις κα. Γιαυτό τους σοκάρουν αυτά που γράφω. Γιατί είναι από χόμπυ, χωρίς αντάλλαγμα.

      Διαγραφή
  9. Λεωνίδα, δεν είναι ανάγκη να πω ότι συμφωνούμε απολύτως. Απλά ήθελα να υπογραμμίσω ότι ένα θέμα είναι η ίδια η παλαιο-κομματική δομή της αριστεράς, πού έχει μπολιάσει και στη ΔΗΠΜΑΡ (εδώ έφτασε να τη μιμηθεί και η ΝΔ κάποια στιγμή)και δεν αφήνει τις όποιες δυνάμεις διαθέτει να δράσουν ανάλογα με το καθαρό δυναμικό τους, ένα άλλο θέμα είναι το γεγονός ότι η παλαιοαριστερή ιδεολογία δεν την άφησε να μπει με τα ¨μπούνια" στην κυβέρνηση και αυτό προκαλεί εξαιρετικά προβλήματα (στρουθοκαμηλισμού), ένα τρίτο θέμα ότι αυτή η επιλογή επέτρεψε σε δυνάμεις που πολλά χρόνια είχαν χαθεί από την πολιτική να θυμηθούν το Ρηγοφερραίϊκο παρελθόν τους και να ανακάμψουν στους μηχανισμούς δρώντας είτε ως decision makers είτε ως δήθεν τεχνογνώστες, έχοντας όμως από την μια απολέσει την ικανότητα πολιτικής ανάλυσης και από την άλλη αποκτήσει συντεχνιακά "χούγια" και υψηλή τεχνική στην προάσπιση των ατομικών συμφερόντων. Ας μην ξεχνάμε ότι η λεγόμενη χαμηλή πολιτική είναι συστατικό χαρακτηριστικό των πολιτικών ελίτ στην Ελλάδα και επιτρέπει στα μέλη τους να "αναγνωρίζονται" πολύ εύκολα μεταξύ τους και να στηρίζει ο ένας τον άλλο σε κυβερνητικό επίπεδο. Τέλος, θεωρώ ότι εμείς οι ίδιοι ταυτόχρονα υπερεκτιμούμε τις δυνατότητες του χώρου μας και των ανθρώπων του και παράλληλα υποτιμούμε τις δυνατότητες που έχουμε ως πολιτική θέση να ασκήσουμε καταλυτική κριτική στο ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί να μην είναι μόνο η προσκόλληση πολλών από μας στο σοβιετικό ελληνικό κρατικό μοντέλο και στο λεξιλόγιο - ιδεολογία της μεταπολίτευσης, μπορεί να είναι η αδυναμία να συλλάβουμε στις λεπτομέρειές του κάτι άλλο και να σχεδιάσουμε βήματα προς αυτό, θεωρώ όμως ότι σημαντικό λόγο σε αυτό διαδραματίζει μια ¨ασύνειδη" διάσταση του ψυχισμού του παλιού αριστερού που την είδα πρώτη φορά μπορς στα μάτια μου το 1989 με τη συγκρότηση του τότε ΣΥΝ, στον όποιο ήμουν κάθετα αντίθετος επειδή ακριβώς προερχόμουν από το ΚΚΕ και ήξερα από εμπειρία με ποιους πηγαίναμε να τα βρούμε ως ΕΑΡ (έχει ένταχθεί σε αυτή τότε). Οι γέροι του ΚΚΕεσ έκλαιγαν στην αίθουσα του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας γιατί ο πατέρας κόμμα, μετά από 20 χρόνια τους δεχόταν και πάλι στην αγκαλιά του. Αυτή η νεύρωση στην ψυχή του παλιού αριστερού, εμφυλιοπολεμικό κατάλοιπο επί της ουσίας, δεν αντιμετωπίζεται ενσυνείδητα δυστυχώς και "χτυπάει" ακόμα και το ΣΥΡΙΖΑ και το ίδιο του ΚΚΕ που δεν είναι σε θέση να ξεκόψουν μια και διαπαντός με νοοτροπίες εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς που συγκυριακά και σε συνδυασμό με τον κυρίαρχο λαϊκισμό ανάγονται σε απολύτως νόμιμες. Και εμείς κοιτάμε μέχρι να αποφασίσουμε να τα βάλουμε με τον εαυτό μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. unknown: Πολύ όμορφη παρέμβαση. Τι να πω, σευχαριστώ για το σχόλιο. Σευχαριστώ πολύ. Είσαι μέσα στο μυαλό μου.

      Διαγραφή
  10. Λεό,
    πάρα πολύ ωραία τα λες. Ελπίζω μόνον να μην είσαι ο ένας απο τους πολύ λίγους μέσα στην ΔΗΜΑΡ που λένε τα πράγματα με το όνομά τους.
    Η ανάγκη μιας νέας πολιτικής πρότασης και μιας νέας προγραμματικής συμφωνίας με τους άλλους κυβερνητικούς εταίρους, είναι οχι μόνον προφανής αλλά κυρίως επείγουσα.
    Το διακύβευμα πάντως δεν είναι το αν η ΝΔ θα καρπωθεί τα θετικά και η ΔΗΜΑΡ θα γράφει μόνο τη χασούρα, αλλά το να μην αποτύχει η συγκυβέρνηση, να μην χαθεί άλλη μια ευκαιρία για την χώρα να βγει από την κρίση.
    Πρέπει όλοι μας να καταλάβουμε ότι μία και μόνη μπορεί να είναι η χασούρα, η επιστροφή στον μεσαίωνα που προοιωνίζει η επέλαση του ΣΥΡΙΖΑ λόγω ανυπαρξίας νέας πραγματικά μεταρρυθμιστικής πρότασης.
    Η νέα πολιτική πρόταση που πολύ σωστά ζητάς, προϋποθέτει όμως κάποια πράγματα.
    Ότι οι μηχανισμοί των μικρομέγαλων κομμάτων του μεταρρυθμιστικού τόξου θα αναγνωρίσουν ότι το ιδεολογικό τους οπλοστάσιο είναι ξεπερασμένο.
    Ότι θα αποφασίσουν να απαλλαγούν από τις ιδεοληψίες τους και την εμμονή τους στον κρατισμό.
    Ότι θα δοθεί ένα τέλος στην επιλεκτική υποστήριξη των ευνοημένων της μεταπολίτευσης.
    Έχει καταντήσει προκλητικός ο Κουβέλης με την εμμονή του στην εργολαβική προστασία των ΔΥ.
    Αν ΔΗΜΑΡ και ΠΑΣΟΚ και οχι μόνον, για μια ακόμη φορά αποτύχουν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, θα βρεθούν εκτός μεταρρυθμιστικού χώρου και θα ολοκληρώσουν πολύ σύντομα την περιθωριοποίηση τους.
    Ο Τσίπρας με τις συνιστώσες του μπορούν να κάνουν καλύτερα την δουλειά της οπισθοδρόμησης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Λεό,
    πάρα πολύ ωραία τα λες. Ελπίζω μόνον να μην είσαι ο ένας απο τους πολύ λίγους μέσα στην ΔΗΜΑΡ που λένε τα πράγματα με το όνομά τους.
    Η ανάγκη μιας νέας πολιτικής πρότασης και μιας νέας προγραμματικής συμφωνίας με τους άλλους κυβερνητικούς εταίρους, είναι οχι μόνον προφανής αλλά κυρίως επείγουσα.
    Το διακύβευμα πάντως δεν είναι το αν η ΝΔ θα καρπωθεί τα θετικά και η ΔΗΜΑΡ θα γράφει μόνο τη χασούρα, αλλά το να μην αποτύχει η συγκυβέρνηση, να μην χαθεί άλλη μια ευκαιρία για την χώρα να βγει από την κρίση.
    Πρέπει όλοι μας να καταλάβουμε ότι μία και μόνη μπορεί να είναι η χασούρα, η επιστροφή στον μεσαίωνα που προοιωνίζει η επέλαση του ΣΥΡΙΖΑ λόγω ανυπαρξίας νέας πραγματικά μεταρρυθμιστικής πρότασης.
    Η νέα πολιτική πρόταση που πολύ σωστά ζητάς, προϋποθέτει όμως κάποια πράγματα.
    Ότι οι μηχανισμοί των μικρομέγαλων κομμάτων του μεταρρυθμιστικού τόξου θα αναγνωρίσουν ότι το ιδεολογικό τους οπλοστάσιο είναι ξεπερασμένο.
    Ότι θα αποφασίσουν να απαλλαγούν από τις ιδεοληψίες τους και την εμμονή τους στον κρατισμό.
    Ότι θα δοθεί ένα τέλος στην επιλεκτική υποστήριξη των ευνοημένων της μεταπολίτευσης.
    Έχει καταντήσει προκλητικός ο Κουβέλης με την εμμονή του στην εργολαβική προστασία των ΔΥ.
    Αν ΔΗΜΑΡ και ΠΑΣΟΚ και οχι μόνον, για μια ακόμη φορά αποτύχουν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, θα βρεθούν εκτός μεταρρυθμιστικού χώρου και θα ολοκληρώσουν πολύ σύντομα την περιθωριοποίηση τους.
    Ο Τσίπρας με τις συνιστώσες του μπορούν να κάνουν καλύτερα την δουλειά της οπισθοδρόμησης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αντώνη πολύ φοβάμαι ότι αυτά που ζητάμε δεν είναι κοινός τόπος για την ηγεσία του μεταρρυθμιστικού χώρου. Ακόμα και όσοι εκ των πολιτικών ισχυρίζονται ότι συμφωνούν με αυτά συνήθως υποκρίνονται. Το πελατειακό κράτος είναι κατασκεύασμα του πολιτικού συστήματος αλλά υπό την ανοχή και την καθοδήγηση των πολιτών, Ως εκ τούτου κανείς δεν είναι τόσο άφρων να το χτυπήσει πραγματικά. Η μόνη μας ελπίδα ήταν και είναι η τρόικα. Λάθος μας. Αυτή ενδιαφέρεται μόνο για δείκτες. Η διατήρηση του αριθμού των υπαλλήλων του ευρύτερου δημόσιου τομέα είναι η κύρια αιτία των χαρατσιών, της υψηλής φορολογίας, της αδυναμίας μηδενισμού του ελλείματος, αυτό είναι η αλήθεια. Σκληρό να απολύεις όμως. Εδώ εγώ σηκώνω τα χέρια ψηλά. ¨Ομως υπάρχουν οι επίορκοι, αλλά και χιλιάδες διορισμένοι τα 10 τελευταία χρόνια χωρίς ΑΣΕΠ με τελείως αδιαφανείς διαδικασίες. Αν το κράτος δεν μαζέψει τα έξοδά του με άλλο τρόπο οι απολύσεις είναι αναπόφευκτες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αφού αποδεκάτησαν τους μισθωτούς εκτός των τειχών με κάθε είδους φορολογίες, αφού έστειλαν στην ανεργία 1,000,000 επιπλέον θύματα, οι τρείς τρισάθλιοι πολιτικάντηδες, ανακοίνωσαν σήμερα στην τρόικα ότι αν συνεχίσει να τους πιέζει για απολύσεις στο δημόσιο, αποκρατικοποιήσεις και απελευθέρωση επαγγελμάτων, θα παραιτηθούν και θα οδηγήσουν την χώρα ξανά σε εκλογές.
    Αυτές είναι οι πραγματικές κόκκινες γραμμές της συγκυβέρνησης.
    Το πραγματικό γεγονός, ότι στη γωνία περιμένει ο σχιζοφρενής με το τσεκούρι για να μας αποτελειώσει, δεν νομίζω ότι μπορεί πλέον να αποτελεί άλλοθι για το βασαναστήριο με τη σταγόνα, που μας υποβάλλουν οι εκπρόσωποι του πελατειακού, συντεχνειακού και "επιχειρηματικού" παρακράτους της συγκυβέρνησης.
    Κάποια στιγμή πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν υπάρχουν "λάθη", "παραλείψεις", "αστοχίες" κλπ.
    Αυτά που ζούμε κάθε μέρα είναι το πραγματικό πρόγραμμα της συγκυβέρνησης.
    Όλα τα άλλα είναι χορτάρι για τα πρόβατα που ετοιμάζουν για τη αναπόφευκτη σφαγή.
    Αν κάποιος θέλει να δεί που μας οδηγούν οι κόκκινες γραμμές της συγκυβέρνησης, ας κάνει μια βόλτα στη στάση του μετρό στο μοναστηράκι μετά τις 10 μμ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Νατο το σχεδιο
    http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=tbW7LRZi1K0

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Λεωνίδα συγχαρητήρια

    Και η ανάλυση σωστή είναι, και οι προγραμματικές αιχμές που προτείνεις οι μόνες ικανές να εμπνεύσουν τον κόσμο που περιμένει από τη ΔΗΜΑΡ κάτι αξιόλογο.

    Απλώς έχουμε όλοι κουραστεί να τα λέμε μεταξύ μας και να συμφωνούμε. Εάν δεν μεταφραστούν σε πρόγραμμα δράσης κόμματος, πέφτουν μοιραία στο κενό.

    Και φοβάμαι ότι έχουμε ήδη χάσει πολύ χρόνο.

    Καλή δύναμη, και συγχαρητήρια και πάλι!

    Μ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μάνο ευχαριστώ. Τους ίδιους φόβους έχουμε. Χάνεται χρόνος όχι μόνο για το κόμμα αλλά και για τη χώρα.

      Διαγραφή
  16. Λεωνίδα, όπως βλέπεις, η παραπάνω πρόταση είναι ισχυρή πλειοψηφία. Καιρός να κάνουμε κάτι γι αυτό. Τι λες;



    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @mo
    Βασικά θα ροκανισθεί ο χρόνος μέχρι να υποχρεωθούμε να φύγουμε' σε εκείνο το σημείο η τριανδρία θα κυρήξει στρατιωτικό νόμο με το πρόσχημα της διατήρησης της τάξης ξέρετε βενζίνη για τις μπένζις του. Για όσους δεν το έχουν καταλάβει ο νέος εθνικός διχασμός έχει ήδη ξεκινήσει κ δεν φταίει η τρόικα γιαυτό

    Atlas Shrugged

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Λεωνίδα,
    παρακολουθώ την αρθρογραφία σου και το εν γένει προβληματισμό που μεταφέρεις στο ιστολόγιο σου, εδώ και πολύ καιρό. Οι θέσεις σου είναι διαυγείς, το σκεπτικό σου βαθύ, η στάση σου έντιμη και θαρραλέα και χωρίς να συμφωνώ πάντα με τις απόψεις σου τις σέβομαι και τις προβάλλω.
    Επίτρεψε μου να γίνω λίγο προβοκάτορας:
    Πόσα στελέχη ηλικίας κάτω των 35 ετών έχει η ΔΗΜΑΡ;
    Ποια είναι η απήχηση της στις ηλικίες αυτές;
    Τι νόημα έχουν οι ψυχαναλυτικού τύπου προσεγγίσεις του πολιτικού θυμικού των εμμηνοπαυσιακών πρώην κομμουνιστών των ηγετικών κλιμακίων;
    Ποια ακριβώς είναι τα «σοσιαλδημοκρατικά» χαρακτηριστικά των left liberals;
    Δεν θα αισθανόσουν πιο άνετα ψυχικά, πολιτικά, και ιδεολογικά στη Δράση, αντί στη ΔΗΜΑΡ;
    Πως ερμηνεύεται (πολιτικά ή ψυχαναλυτικά) αυτό το χωρίς μέτρο και -εκτιμώ- ανιστόρητο μίσος σας εναντίον των πρώην συντρόφων σας του ΣΥΡΙΖΑ, που έχετε φθάσει στο σημείο να τους εξομοιώνετε. με την Χρυσή Αυγή (..«συριζαυγίτης» κτλ);

    Συμφωνώ μαζί σου ότι η ΔΗΜΑΡ, αν είναι να συμμετέχει στην κυβέρνηση, πρέπει να το κάνει με θέσεις και στελέχη (προς Θεού όχι άλλο ...Μπίστη) και χωρίς περικοκλάδες και διαρκή
    «ναι μεν αλλά».
    Διαφωνώ ως προς το εξής: Οι γέφυρες με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να κοπούν. Μας αρέσει ή όχι, ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ο ένας πόλος του νέου διπολισμού. Χρειάζονται ενδιάμεσα πολιτικά σχήματα-buffers που να έχουν δυνατότητα συνεννόησης και επικοινωνίας και με τους δύο πόλους. Το ΠΑΣΟΚ, για πολλούς λόγους, δεν μπορεί να παίξει αυτό τον ρόλο.
    Αν υπάρχει κάποιος ρόλος για τη ΔΗΜΑΡ (που δεν το πολυβλέπω) είναι αυτός.

    Υ.Γ. Η άνοιξη όντως ήρθε και θα’ναι πολύ όμορφη, όπως πάντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου Στάμο η άνοιξη είναι πάντοτε όμορφη, σου εύχομια να την απολαμβάνεις πάντα με αυτούς που αγαπάς.
      Δηλαδή ρε Στάμο μόνο η Δράση έχει ανθρώπους με κοινή λογική; Γιατί δε νομίζω να γράφω τίποτα extreme, δεν είμαι τέτοιος τύπος. Γιατί να μην μπορεί και ένα αριστερό κόμμα να σκέφτεται και να πράττει λογικά; Νομίζω πως είμαι πολύ μέσα στη γραμμούλα της ΔΗΜΑΡ πολύ περισσότερο από πολλούς άλλους που σοκάρονται με αυτά που γράφω. Εγώ δεν είμαι ΔΡάση φίλε αν και έχω πολλούς ομοειδεάτες εκεί μέσα. Εξάλλου εκεί θα έπλητα λόγω ακριβώς αυτής της συμφωνίας. Αντιθέτως είμαι αριστερός γιατί στην Αριστερά χρειάζονται οι απόψεις μου. Αν η χώρα είχε σήμερα μια πραγματικά σοσιαλιστική κυβέρνηση τι δεν θα έκανε από αυτά που γράφω; Μήπως δεν θάκλεινε τα μισά ΑΕΙ και θάφτιαχνε τεχνική εκπαίδευση; Μήπως δεν θα έστελνε χιλιάδες γραφειοκράτες στα συνεργεία, σιδηρουργία , βαφεία και εφαρμοστήρια να παράγουν πλούτο; Μήπως δεν θάδιωχνε τους μισούς τοπικούς άρχοντες; Μήπως δεν θάδινε ένα ελάχιστο εισόδημα σε όλους; Μήπως δεν ενθάρυνε τους επιχειρηματίες να παράγουν; Μήπως δεν θα προσέλκυε κεφάλαια που θα έδιναν ώθηση στην οικονομία; Απλά τόσο εσύ όσο και πολλοί άλλοι με τον όρο ΑΡΙΣΤΕΡΆ ταυτίζετε το σοβιετισμό, τον κρατισμό τη διαφθορά και τη δικτατορία του κόμματος. Τη γραφειοκρατία. Αντιθέτως εγώ ταυτίζω την πλήξρη ελευθερία. Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ στην Ελλάδα φίλε, Ανανεωτική και δογματική είναι αντίγραφο του παλιού καλού ΚΚΕ. Πολλοί άνθρωποι έδωσαν και δίνουν αγώνα να μεταλλάξουν αυτό το DNA αλλά δεν κατάφεραν και πολλά. Οι αιρετικές μου απόψεις δεν είναι καθόλου πρωτότυπες για τον κόσμο της εργασίας, ούτε καν για τους Αριστερούς που εργάζονται. Είναι δήθεν αιρετικές για τα ιδρυματισμένα στελέχη που έχουν μάθε ένα επάγγελμα να κάνουν και τους καταλαβαίνω. ΣΤΗ ΔΗΜΑΡ υπάρχουν πολλοί Αριστεροί που σκέφτονται όπως εγώ. Απλά εγώ ανέλαβα να γράφω τις σκέψεις του ( γέλια).

      Διαγραφή
    2. Όσο για το ΣΥΡΙΖΑ. Η ΔΗΜΑΡ δεν κάνει καμιά κριτική στο ΣΥΡΙΖΑ επισήμως. Κανείς δεν μιλάει για χρυσαυγίτες, κάνεις λάθος μας μπερδεύεις με άλλους. Εξάλλου ποια γραμμή απόλες να κριτικάρεις στο κόμμα αυτό. Απλά για μένα αν αυτλη η ΒΑΒΕΛ αναλάμβανε την εξουσία θα ήταν η απόλυτη καταστροφή για όλους μας. Νομίζω και οι ίδιοι το ξέρουν. Πως μπορείς με αυτές τις ιδέες να διοικήσεις μια καπιταλσιτική χώρα εντ΄ςιο ΕΕ; Αντιθέτως ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να οδηγήσει τη χώρα στο σοσιαλισμό. καταλαβαίνεις τι εννοώ. Σοσιαλισμό σοβιετικού ή Αλβανικού τύπου με όλα τα χαρακτηριστικά που ξέρουμε. Απλα΄εγώ δεν το επιλέγω, μαρέσει το ρόκεντρόλ.

      Διαγραφή
  19. Λεωνίδα, για να μην παρεξηγούμεθα, ούτε εγώ είμαι Δράση. Έχω φίλους -πολύ καλούς- εκεί, αλλά όχι ομοϊδεάτες. Εγώ λέω ότι οι Left Liberals θα αισθανόντουσαν πιο άνετα στη Δράση γιατί στην ουσία είναι Liberals σκέτοι -και δεν ταυτίζω τον όρο Αριστερά με τον σοβιετισμό και τον κρατισμό-. Δεν είμαι αρμόδιος να κρίνω πόσο μέσα στη γραμμή της ΔΗΜΑΡ είσαι, αλλά θα θυμίσω ότι η ΔΗΜΑΡ δεν έχει ψηφίσει ποτέ ως τώρα μνημόνιο, δανειακή σύμβαση, μεσοπρόθεσμο κοκ.
    Θεωρώ απολύτως πειστικό και ισχυρό -και συμφωνώ δε ιδιαίτερως βιοφιλοσοφικά- το επιχείρημα σου, ότι δεν θα ήθελες να είσαι κάπου που συμφωνείς με όλους (κι εγώ βαριέμαι τη συμφωνία, ενίοτε δε διαφωνώ και με τον εαυτό μου), οπότε η ΔΗΜΑΡ μάλλον σου ταιριάζει καλύτερα από τη Δράση.
    Τέλος, δεν μπερδεύω τίποτα. Δεν αναφέρομαι στη στάση της ΔΗΜΑΡ ως κόμμα απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ. Αναφέρομαι στις αντιλήψεις μιας πτέρυγας στελεχών της. Τον -στα όρια του ρατσισμού- όρο "...Το ανθρωπολογικό είδος του Συριζαυγίτη...", σε αυτό το ιστολόγιο τον διάβασα (σε άρθρο τoυ Ανδρέα Σαραντόπουλου συγκεκριμένα
    http://mhmadas.blogspot.gr/2013/01/blog-post_5.html)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στάμο μου δεν παρεξηγιόμαστε με τίποτα. Απλά συζητάμε και σευχαριστώ για το σχόλιο. Αλλά το left liberal δεν είναι σκέτο liberal. Απλά δεν έχω χρόνο να το ορίσω επακριβώς. Αλλά θα το κάνω.

      Διαγραφή
  20. Με αυτό τί παίζει; Το αφήνουμε στην απόσυρση;

    http://www.capital.gr/tax/News_tax.asp?id=1749224

    CM

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Λέων, σε φιλώ.
    Έχω διαβάσει απο την Κυριακή το άρθρο. Ως συνήθως συμφωνώ στις γενικές γραμμές αν και υπάρχουν σημεία στα οποία διαφωνώ - λογικό σε κείμενο τέτοιου εύρους. Αποφάσισα να γράψω κι εγώ δυο κουβέντες,κυρίως καθώς διαβάζω τα σχόλια. Έτσι λοιπόν.
    Το πιο βασικό όλων είναι όντως: Είναι λάθος η "μισοσυμμετοχή" στην κυβέρνηση. Ή το πιστεύεις ότι ήταν απαραίτητο να είσαι μέσα οπότε μπαίνεις μέχρι τα μπούνια ή όχι. Δεν βγαίνεις μετά, με μια μόνιμη απολογητική θέση να προσπαθείς να πείσεις ότι αν δεν ήσουν εσύ θα ήταν χειρότερα τα πράγματα - ιδιαίτερα όταν κατά βάσιν συμφωνείς.
    Εξ ίσου βασικό: Η ΔΗΜΑΡ πρέπει να προβάλει πιο δυναμικά τη συμβολή της. Όχι "δικηγορίστικα" και μην θίξουμε κανέναν - έχουμε τρόπους εμείς. Κατά τη γνώμη μου όντως στρώνουμε χαλί του Σαμαρά το οποίο ήδη το εκμεταλεύεται στελεχώνοντας τα πάντα με σαμαρικούς. Το "διακύβευμα" (λέξη κι αυτή που μάθαμε - άσχετη, ζαριά σημαίνει, στο κουμάρι) αντίθετα με ότι πιστεύει ο Αντώνης είναι το τι θα ακολουθήσεις μετά την κρίση.
    Στην πολιτική τοπογραφία που παραθέτεις γενικά συμφωνώ, όμως, δεν βλέπεις ότι κάποιοι λοξοκοιτάνε προς τονέο Αντρέα;
    Για να τελειώνω. Σωστά τα μέτρα αιχμής που προτείνεις, όμως αμφιθέατρο μου θυμίζουν λίγο και το "κοινό πρόγραμμα της Γαλλικής αριστεράς" που διαβάζαμε στα νιάτα μας. Δεν γίνεται να τα κυνηγήσει όλα αυτά η μειοψηφική ΔΗΜΑΡ. Γνώμη μου, πέρα απο εξορθολογισμό νοσοκομείων, σχολείων κλπ ΔΥΟ είναι τα βασικά θέματα που πρέπει να προβάλει: Ανεργία και φοροδιαφυγή. Να τα κάνει σημαία του και να μιλήσει μέχρι και για αποχώρηση αν δεν παρθούν συγκεκριμένα μέτρα. Για να απαντήσει και σ' αυτούς που ψάχνουν για το "τι θα φάνε αύριο".
    Μπάμπης
    Υ.Γ. Ξεκίνησα να γράφω το μεσημέρι αλλά όπως ήμουν λίγο φτιαγμένος με τα τσιπουράκια είπα άστο για αργότερα. Υποψιάζομαι ότι δεν το ακολούθησαν όλοι αυτό. ΧαΧαΧα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Μπάμπη: Αυτό για το διακύβευμα δεν τόξερα και μαρέσει. Ανεργία και φοροδιαφυγή είναι οι στόχοι που βέβαια για να μειωθούν χρειάζονται κάποια ή ίσως όλα από αυτά που αναφέρω. Ναι πρόγραμμα της Γαλλικής Αριστεράς, γιατί όχι. Ισχυρίζομαι ότι αυτά πρέπει είναι τα αιτήματα μιας σύγχρονης Αριστεράς στην παρούσα φάση και όχι η προστασία του πελατειακού κράτους που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο υπερασπίζεται σύμπασα η Αριστερά. Αν δεν ξεκολήσει από τον κρατισμό δεν πρόκειται να αποτελέσει λύση στο πρόβλημα. Αλλά δεν μπορεί να το κάνει γιατί θέλει να είναι λαϊκή και το λαό τον έχουν μάθει όλοι να αγαπάει την προσοδοθηρία και όχι την υγιή ανάπτυξη. Στα υπόλοιπα σύντροφε γραμματέα μας συμφωνούμε. Εξάλλου δίπλα σου έμαθα την Αριστερά εκείνα τα χρόνια, στην υπόγα της Χαριλάου Τρικούπη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Ενα ειναι το θεμα .O Σαμαρας μπακαλικα το σκεφτεται.Δεξαμενη ψηφων απο αριστερα δεν εχει ουτε θα αποκτησει ποτε με την πολιτικη που ασκει.Αρα του μενει να επαναπατρισει κυρ -παντεληδες που πηγαν στην Χρυση Αυγη.Για αυτο και παει σε φουλ εμφυλιοπολεμικη αντιπαραθεση με την αριστερα κυριως με τον Συριζα.
    Πανω εδω θα επιβιωσουν δυο αξονες.Η Δημαρ σε ποιον θα ειναι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. @ Ανώνυμο 8:25 π.μ.: Η εμφυλιοπολεμική αντιπαράθεση χρειάζεται δύο για να ενορχηστρωθεί. Και ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνον ανταποκρίνεται και παίζει το παιχνίδι, αλλά και μάλλον άρχισε πρώτος να σέρνει τον χορό, μήνες τώρα.

    Όσο για τη ΔΗΜΑΡ, αυτός ακριβώς είναι ο ρόλος της και η μεγάλη πρόκληση: Να μην προσχωρήσει σε κανέναν πόλο και να δημιουργήσει ένάν τρίτο χώρο για όσους -είμαστε πολλοί- αντιλαμβάνονται πόσο καταστροφικός είναι αυτός ο κάθετος διχασμός της κοινωνίας.

    Αλίκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία