Do something, δηλαδή τίποτα

Εγώ δεν βλέπω τηλεόραση. Βλέπει όμως ο φίλος μου ο Φώτης Γεωργελές και εμπνέεται και γράφει ωραία πράγματα όπως το κείμενο που ακολουθεί.  Γράφει για τη Ναόμι και τον ορισμό του τίποτα. Για αυτό το τίποτα που γουστάρει και ερωτεύεται η Αριστερά των Κινημάτων. Η Αριστερά του απόλυτου τίποτα. (leo)
του Φώτη Γεωργελέ
Την προηγούμενη εβδομάδα, η τηλεοπτική εκπομπή «Φάκελοι» είχε μία από τις καλύτερες στιγμές της. Στην ίδια εκπομπή παρουσίασαν, τη μια μετά την άλλη, τις συνεντεύξεις δύο ανθρώπων που δεν αποτελούσαν δύο διαφορετικές πολιτικές προτάσεις απλώς, αλλά δύο διαφορετικές οπτικές, δύο διαφορετικούς τρόπους αντιμετώπισης της ζωής, δύο διαφορετικούς κόσμους.
Ο πρώτος ήταν ένας σοβαρός, μεγάλος κύριος, αυστηρός, στρυφνός, μελαγχολικός. Ο Αλέκος Παπαδόπουλος. Στον απαισιόδοξο λόγο του υπήρχε μόνο η αισιοδοξία της αυτενέργειας. Μόνο εμείς αν αντιδράσουμε, μόνο εμείς αν αλλάξουμε, θα οικοδομήσουμε μια Ελλάδα που θα ξεφύγει από την κρίση. Φταίει το πολιτικό σύστημα που αρνείται να αλλάξει τις παρωχημένες δομές, φταίει η Ευρώπη που δεν βρίσκει πιο γρήγορα το δρόμο της ενοποίησης, φταίει η κοινωνία μας που εθελοτυφλεί αρνούμενη να αλλάξει και προσπαθεί να διατηρήσει αδύνατα κεκτημένα. Εσείς δεν φταίτε, κύριε υπουργέ; Φυσικά, απαντάει απορώντας και με την ίδια την ερώτηση, υπουργός ήμουνα, μέρος του πολιτικού συστήματος. Αλλά τώρα δεν μπορούμε να κάνουμε άλλο καθυστέρηση, τώρα πρέπει να ξεχωρίσουν οι δυνάμεις της αλλαγής από τις δυνάμεις της συντήρησης που κρατούν μια χώρα καθηλωμένη.
Ο δρόμος θα είναι δύσκολος, θα ματώσουμε, αλλά δεν υπάρχει άλλος. Γιατί το πρόβλημά μας δεν ήταν απλώς να μειώσουμε το έλλειμμα, ο σκοπός είναι να αλλάξουμε το σύστημα, να φτιάξουμε μια χώρα που δεν θα παράγει άλλα ελλείμματα. Και για να το επιτύχουμε αυτό, πρέπει να αλλάξουμε όσα πιστεύαμε, πρέπει να λέμε μόνο αλήθειες, πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπίες. Να σταματήσουμε πια, λέει κάνοντας τη χαρακτηριστική χειρονομία αριστερό χέρι γροθιά - δεξί ζητιανιά, να μιλάμε επαναστατικά ζητώντας ταυτόχρονα δανεικά. Να αλλάξουμε, δηλαδή, την κυρίαρχη ιδεολογία.
Η επόμενη καλεσμένη ήταν μια διεθνούς ακτινοβολίας σταρ ακτιβίστρια και συγγραφέας. Η Ναόμι Κλάιν. Μικρότερη, λαμπερή, χαμογελαστή, συμπαθέστατη. Και επί μία ώρα έλεγε όλα αυτά τα χαριτωμένα μικρά τίποτα που τόσο πολύ καλά ξέρουμε και στη χώρα μας. Ποιος φταίει για την κρίση; Οι Ευρωπαίοι που σας έπεισαν ότι φταίτε εσείς. Ποιος φταίει για το ρατσισμό; Τα μέσα ενημέρωσης που σας τρομοκρατούν. Τι να κάνουμε; Να φύγετε από το ευρώ. Να φύγετε από την Ευρώπη, να πάρετε και δυο τρεις άλλους μαζί σας νότιους, αλλά κι αν δεν βρείτε, φύγετε μόνοι σας. Ξέρετε, προσπαθούσε να την προσγειώσει η δημοσιογράφος, εμείς χρειαζόμαστε κάθε χρόνο δανεικά, αυτό είναι το πρόβλημά μας. Κι άλλα χαμόγελα, αμηχανίας αυτή τη φορά, να κάνετε κάτι, βρε αδελφέ, do something! Να μην ψάχνετε για φυσικό αέριο, γιατί δεν υπάρχει, αλλά κι αν υπάρχει θέλετε να το εκμεταλλευτείτε γιατί βρίσκεστε σε οικονομική κρίση, αλλά τότε κάνετε κακό στο περιβάλλον. Δηλαδή, γενικά οι χώρες δεν πρέπει να εκμεταλλεύονται τις πλουτοπαραγωγικές πηγές τους; Ποτέ; Πρέπει να γυρίσουμε στα άλογα και στα αλέτρια; Έτσι κάνουν αυτοί στον Καναδά;
Λόγω της κρίσης έχουν έρθει να σας πάρουν τις κρατικές επιχειρήσεις σας. Γιατί εσείς δεν τις είχατε ιδιωτικοποιήσει, όπως οι άλλες χώρες της Δύσης. Δηλαδή το πρόβλημα είναι που θα αποκρατικοποιηθούν ή που αυτό δεν έγινε πριν 30 χρόνια, όπως στις άλλες χώρες της Δύσης; Να τις κρατήσουμε; Γιατί ξέρουμε κι άλλες χώρες που τις είχαν όλες τις επιχειρήσεις κρατικές, αλλά κατέρρευσαν πριν 30 χρόνια. Αυτό μας προτείνει η γλυκιά Ναόμι; Ούτε ξέρει τι μας προτείνει. Do something, όμως, βρε αδελφέ. Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός. Εύκολα, βολικά, επιπόλαια, αντιφατικά.
Η μικρή χαμογελαστή Ναόμι είναι η συντηρητική πολιτική. Η φοβισμένη, η αντιδραστική. Που δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα της Ευρώπης, αλλά ζητά την αδύνατη επιστροφή. Στη διάλυση της Ευρώπης, στην επιστροφή σε εθνικά, μικρά, αδύναμα κράτη. Η αντι-παγκοσμιοποίηση είναι μια αντιδραστική αντίληψη. Η λάθος μάχη. Η επιστροφή προς τα πίσω είναι αδύνατη και επικίνδυνη. Δεν είναι η παγκοσμιοποίηση υπεύθυνη για τα προβλήματά μας, αλλά εμείς οι ίδιοι. Είναι το εδώ και 20 χρόνια ανεπαρκές μοντέλο ανάπτυξης και ο δανεισμός που συσσωρεύσαμε προσπαθώντας να το διατηρήσουμε. Η πολιτική επιλογή της μικρής Ναόμι είναι εντούτοις η γερασμένη πολιτική. Αυτή που βλέπει τον κόσμο με τα γυαλιά της προηγούμενης 20ετίας. Που δεν καταλαβαίνει τον κόσμο σήμερα. Που προσπαθεί να παγώσει το χρόνο.
Η αριστερά της Ναόμι Κλάιν είναι η συντηρητική αριστερά. Η αριστερά των προνομιούχων της προηγούμενης ευδαίμονος περιόδου. Γιατί όταν δεν αντιμετωπίζεις το πρόβλημα, όταν προτείνεις την ίδια του την άρνηση, την ακινησία, τα αποτελέσματα δεν είναι ότι δεν θα συμβούν. Όταν η Ευρώπη χάνει συνεχώς σε παραγωγικότητα, όταν οι εξαγωγές της μειώνονται και οι εισαγωγές τριπλασιάζονται σε μια δεκαετία, δεν είναι ότι οι επιπτώσεις δεν θα έρθουν. Όταν προσπαθείς να διατηρήσεις το παλιό μοντέλο, οι επιπτώσεις θα πλήξουν τους ασθενέστερους περισσότερο και οι ισχυρότεροι απλώς θα διατηρήσουν καλύτερα τα κεκτημένα. Το είδαμε πολύ ανάγλυφα 3 χρόνια στην Ελλάδα. Η άρνηση της πραγματικότητας δεν αλλάζει την πραγματικότητα. Τα ελλείμματα μειώθηκαν γιατί κανείς δεν μας δανείζει. Αλλά η κορυφή της πελατειακής πυραμίδας διατήρησε προνόμια και προσόδους. Οι άλλοι απλώς έχασαν περισσότερα.
Στην μπερδεμένη, καλομαθημένη εποχή μας, ο συντηρητικός λόγος της Ναόμι Κλάιν ακούγεται ευχάριστα. Γιατί είναι ο τρέχων λόγος που αστραπιαία μεταδίδεται στα κοινωνικά δίκτυα. Εύκολος, χωρίς κόστος, στην πραγματικότητα χωρίς ιδεολογικό πρόσημο, εύπεπτος για να καταναλωθεί από αριστερά και δεξιά. Φταίνε πάντα κάποιοι άλλοι, όλα είναι ένα «κόλπο» των κακών. Όπου ο καθένας βάζει εύκολα έναν ξένο κακό της προτίμησής του. Οι Γερμανοί, οι μετανάστες, οι ξένοι, η σιωνιστική συνωμοσία, οι τραπεζίτες, η παγκοσμιοποίηση, η κακούργα κοινωνία. Like! Εμείς ηρωικά αντιστεκόμαστε, φωνάζουμε συνθήματα οι προδότες στο Γουδί, αφήνουμε ανώνυμα σχόλια αγανάκτησης, unfollow! Τόσο εύκολα, τόσο ηρωικά. Τόσο ανεύθυνα. Do something! Κυρίως κάντε το λάθος. Αγανακτήστε για τους λάθος λόγους και με το λάθος εχθρό. Εναντίον της προόδου, εναντίον της παραγωγής, εναντίον της συνεργασίας, εναντίον της Ευρώπης.
Πέρα κι από πολιτικές επιλογές, οι δύο διαφορετικές ρητορικές παρουσιάζουν δύο διαφορετικές ματιές για τον κόσμο και τον εαυτό μας. Η μία έχει μόνο θέλω, η άλλη πρέπει. Η μία αναζητάει παντού εχθρούς και συνωμοσίες. Η άλλη σου βάζει μπροστά τον καθρέφτη, είναι η προσωπική ευθύνη, είναι οι επιλογές που κάνουν οι κοινωνίες αυτές που καθορίζουν το μέλλον της ζωής σου. Η μία υπόσχεται μια μάταιη επιστροφή σε ένα αδύνατο παρελθόν, τότε που η Δύση κυριαρχούσε στον κόσμο. Έστω κι αν ο κόσμος αλλάζει δραματικά από μέρα σε μέρα. Η άλλη ζητάει κόπο, δουλειά, έμπνευση, προσπάθεια.
Η μία, εύκολη, πιασάρικη, χωρίς θυσίες, ακούγεται νεανική, αλλά είναι ηλικιωμένη. Μάχεται για κεκτημένα, για να μην αλλάξει τίποτα. Την ώρα που αλλάζουν όλα. Και τι περίεργο, η άλλη, η αυστηρή, η σοβαρή, έχει μέσα της περισσότερη ζωντάνια και ενεργητικότητα. Δεν φοβάται τα ρίσκα, δεν αντιμετωπίζει με δέος το σημερινό κόσμο της ασύλληπτης ταχύτητας, έχει εμπιστοσύνη στις δυνάμεις της κοινωνίας. Δεν αναζητάει εχθρούς για να τους φορτώσει το κρίμα, ψάχνει τις εσωτερικές δυνάμεις του καθένα και της κοινωνίας. Οι εικόνες καμιά φορά εξαπατούν. Ιδίως όταν τη Ναόμι δεν τη λένε Κάμπελ.

To link με την καναδέζικη έκθεση Β γυμνασίου της Ναόμι. Λίγα της γράφει ο ΦΓ

Σχόλια

  1. Λεο, νομίζω ότι το άρθρο έχει γραφτεί εν θερμώ και δε βγάζει κανένα νόημα!

    Αναφέρομαι κυρίως στο επιχείρημα υπέρ ΟΛΩΝ των αποκρατικοποιήσεων όπου λέει "Γιατί ξέρουμε κι άλλες χώρες που τις είχαν όλες τις επιχειρήσεις κρατικές, αλλά κατέρρευσαν πριν 30 χρόνια." (!!!)

    Δε μπορώ να μη σχολιάσω και τα περί "συντηρητικής" Ναόμι που πολεμάει την παγκοσμιοποίηση και... μπλοκάρει τις μεταρρυθμίσεις! Συνειρμικά θυμήθηκα την περιβόητη ανακοίνωση του ΚΚΕ που (άνευ λόγου και αιτίας) καταφέρεται κατά της Angelina Jolie για να μας πει ακόμα μια φορά τα ίδια και τα ίδια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η Ναόμι, ο Ζίζεκ κλπ μας προτείνουν φίλε Κώστα να ξαναγυρίσουμε στην εθνική μας μοναξιά, χωρίς σε αυτούς να κοστίζει τίποτα. Χωρίς να δίνουν λύση. Γιατί είναι κατά της παγκοσμιοποίησης, και των μυστήριων διεθνών κέντρων κλπ. Δεν μας λένε όμως πως θα ζήσουμε, χωρίς τις δόσεις, χωρίς καύσιμα, φάρμακα, τράπεζες κλπ. Είναι απλά τσαρλατάνοι που γυρίζουν τον κόσμο και πουλάνε ιδέες σε υπανάπτυκτους Αριστερούς και δήθεν ακτιβιστές. ΝΑ τελειώνουμε κάποια στιγμή με τα παραμύθια να δούμε τι θα κάνουμε.

      Διαγραφή
    2. Λεο,

      Χωρίς να έχω παρακολουθήσει ιδιαίτερα τη φιλοσοφία της Ναόμι υποθέτω ότι ασχολείται με ακτιβιστικά κινήματα τύπου occupy. Η δουλειά τους είναι να καταδείξουν τα προβλήματα της παγκοσμιοποίησης και του "καζινοκαπιταλισμού" σε άλλο κοινό (Αμερική) όπου υπάρχουν ακόμα αυταπάτες (εδώ δε νομίζω πια). Αυτοί π.χ. θα δείξουν εικόνες από ανθρώπους της μεσαίας τάξης που τους πήραν τα σπίτια, θα εστιάσουν στην τεράστια οικονομική ανισότητα των ΗΠΑ, κλπ. Σκοπός τους είναι η καταγγελία ενός όντως προβληματικού συστήματος για το οποίο όμως ΚΑΝΕΝΑΣ δεν έχει οριστική λύση.

      Έχουν όλα αυτά κάποια σχέση με τα δικά μας; Όχι! Αλλά το να συγχέει ο αρθρογράφος τα κινήματα αυτά (ας τα πούμε καταχρηστικά αντι-παγκοσμιοποίησης) με την ύπαρξη ή όχι εθνικών νομισμάτων δεν τον τιμά ακριβώς, αφού ένα από τα χαρακτηριστικά της παγκοσμιοποίησης σήμερα είναι ο πόλεμος νομισμάτων. Αντιγράφω και το επίμαχο κομμάτι:

      "Που δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα της Ευρώπης, αλλά ζητά την αδύνατη επιστροφή. Στη διάλυση της Ευρώπης, στην επιστροφή σε εθνικά, μικρά, αδύναμα κράτη. Η αντι-παγκοσμιοποίηση είναι μια αντιδραστική αντίληψη" (!!!!)

      Διαγραφή
    3. Φίλε Λεό,
      Όπως ο αλλοτριωμένος εργάτης αποξενώνεται σταδιακά κατά τον Κάρολο από το προϊόν που παράγει, έτσι και η καθ ημάς σύγχρονη υποανάπτυκτη Αριστερά αποξενώνεται καθημερινά από κάθε Προοδευτική υπέρβαση της πραγματικότητας. Η αδυναμία της να συγχρονιστεί με τον κόσμο που μεταβάλλεται με ορμή, επιβάλλει σαν μόνη επιλογή τον ακτιβισμό του do something για να μην αλλάξει τίποτα. Η Αριστερά των ανατροπών, στο όνομα αυτών μετεξελίχθηκε σταδιακά σε διώκτη των μεταρρυθμίσεων. Έχει δίκιο ο Γεωργελές, η φρεσκάδα του Παπαδόπουλου και του Γιαννίτση συγκρούεται καθημερινά σε αυτόν τον τόπο με το νέο κατεστημένο της κρατίστικης αντιμεταρρυθμιστικής Αριστεράς. Για την Αριστερά της γκρίνιας, της ξινίλας, του μονίμως μας φταίνε οι άλλοι, της ήσσονος προσπάθειας, η εθνική μοναξιά είναι τελικά μια κάποια λύση. Ψάχνουμε εναγωνίως όλοι την Αριστερά της υπέρβασης. Τότε, θα δούμε τι θα κάνουμε.

      Διαγραφή
    4. Αντώνη όπως συνήθως συμφωνούμε και σε όλα

      Διαγραφή
    5. @ Costas Ramantas: Νομίζω ότι η Ναόμι Κλάιν δεν περιορίζεται στο να καταδείξει ορισμένα συγκεκριμένα προβλήματα της παγκοσμιοποίησης (που για κάπιον λόγο θεωρείται "κακόν πράγμα"), αλλά υποτίθεται ότι εισάγει μια συνολική διαφορετική πολιτική οπτική των προβλημάτων του καπιταλισμού. Και -ακόμη- φιλοδοξεί να εισγηγηθεί και λύσεις (ακτιβιστικού χαρακτήρα).

      Χτίζει ένα κλειστό σύμπαν σκέψης, που βασίζεται στο συνωμοσιολογικό αξίωμα: "όλα είναι προσυμφωνημένα και σατανικά σχεδιασμένα από τους κακούς καπιταλιστές για να εξαθλιώσουν τους λαούς". Είναι ένα κλειστό συστημα σκέψης που υποτίθεται ότι ξεκλειδώνει τα μυστήρια της -σύνθετης- πραγματικότητας με ένα και
      μοναδικό κλειδί -την παγκόσμια συνωμοσία.
      Δεν κομίζει τίποτε το καινούργιο ή ρηξικέλευθο. Η Ιστορία μας διδάσκει ότι παντού και πάντα υπήρξαν και υπάρχουν ομάδες ανθρώπων που ερμηνεύουν έτσι τα πράγματα -ίσως γιατί δεν εμπιστεύονται την κρίση τους ή γιατί αρνούνται να αναλάβουν τις προσωπικές τους ευθύνες. Πάντως, όπως κάθε κλειστό σύστημα λογικής, η θεωρία της Κλάιν μοιάζει να δίνει απαντήσεις σε όλα.

      Όταν όμως καλείται να απαντήσει σε συγκεκριμένα ερωτήματα που αφορούν την αντιμετώπιση συγκεκριμένων προβλήμάτων -τα όποία ασφαλώς διαφοροποιούνται σε διαφορετικές χώρες και οικονομίες- τότε αποδεικνύεται το απόλυτο τίποτε τής κοινοτοπίας και του "ό,τι να 'ναι" που χαρακτηρίζουν τη σκέψη της, και το οικοδόμημα καταρρέει (όπως, κατά τη γνώμη μου, έγινε εν προκειμένω).

      Αυτό νομίζω ότι θέλει να καταδείξει το άρθρο του Φώτη Γεωργελέ, και νομίζω ότι το πετυχαίνει.

      Συγγνώμη για το σεντόνι (σίγουρα δεν λέω και κάτι πολύ πρωτότυπο).

      Πολύ φιλικά

      Αλίκη

      Διαγραφή
    6. Αγαπητέ κ. Antoniskyp,

      ρωτάω και σας -εκτός από τον αγαπητό κ. Καστανά- ποιο είναι το προφίλ του «υποανάπτυκτου Αριστερού» ή της «υποανάπτυκτης Αριστεράς» γιατί βλέπω ότι είναι ένας δόκιμος όρος που χρησιμοποιείτε και οι δυο στα κείμενά σας.

      Επίσης για τη φράση σας «Η αδυναμία της (αριστεράς) να συγχρονιστεί με τον κόσμο που μεταβάλλεται με ορμή»...μήπως εννοείτε ότι δεν αποδέχετε της επιταγές της Τρόϊκας; Αν τις αποδεχονταν, νομίζω θα την έλεγαν δεξιά -γιατί απ' ότι ξέρω- η Τρόικα εκπροσωπείται από το καπιταλιστικό λόμπι και λοιπές «προοδευτικές δυνάμεις»...

      Τέλος για τους ακτιβιστές θα ήθελα να σας πω -ότι ιστορικά- η μορφή της επανάστασης εκδηλώνεται με διαφορετικό τρόπο (στη Γαλλική επανάσταση είχαμε γκιλοτίνες, το 1821 είχαμε χαντζάρια, στη βιομηχανικήεπανάσταση είχαμε 15 ώρες δουλειάς, κλπ), ας περιμένουμε λοιπόν να κάνουμε την αποτίμηση μας για τους ακτιβιστές στο τέλος...και μη ξεχνάτε ότι το δρόμο μας τον χαράζουμε περπατώντας...

      Με εκτίμηση και πάντα με διάθεση επικοδομητικού διαλόγου...

      Αργυρώ Παπαγεωργίου

      Διαγραφή
  2. Στέλλα Μαρκαντωνάτου6 Ιουνίου 2013 στις 9:39 π.μ.

    Kρίμα, περίμενα μια όχι τόσο πρόχειρη αντιμετώπιση των Κινημάτων από το ιστολόγιό σας που τόχω εκτιμήσει για την προσπάθειά του να καταλάβει τα πράγματα και όχι να τους κολλήσει πρετ-α-πορτέ ρετσέτες.

    Ξεκίνησα να γράφω πολλά, απεφάσισα όμως να μην σας κουράσω. Τάσβυσα.

    Έτσι και αλλοιώς, τα Κινήματα της Αθήνας, μια από τις πιο δροσερές και τίμιες, ουσιαστικά πολιτικού χαρακτήρα, πραγματικότητες της Αγαπημένης Πόλης είναι εδώ για να Διαλεχθείτε...πρώτα αυτό, να Διαλεχθείτε, και μετά όλα τα άλλα, οι αναλύσεις και τα συμπεράσματα, αριστερά, δεξιά, κεντρώα, ευρωπαικά, ασιατικά, με μαϊντανό ή σκόρδο και ό,τι άλλο.

    Καλή μέρα να έχουμε όλοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα και σε σας Στέλλα. Όταν λέτε δροσερά κινήματα ποια εννοείται; Το κίνημα δεν πληρώνω πχ; Ή το εκπαιδευτικό κίνημα της ΟΛΜΕ; Ή το κίνημα που καίει κινηματογράφους ή το κίνημα των καταλήψεων; Αν εννοείται τα κινήματα υπέρ των αστέγων ή υπέρ των μεταναστών, ή των Ατενίστας κλπ προφανώς και είμαι μαζί τους, αρκεί να μη χρησιμοποιούν το αντικείμενό τους ως πρόφαση. Η αναφορά μου στην Αριστερά των κινημάτων έχει συγκεκριμένους αποδέκτες και τους γνωρίζετε. Η Αγαπημένης μας Πόλη είναι μικρή, πολύ μικρή.

      Διαγραφή
    2. Στέλλα Μαρκαντωνάτου6 Ιουνίου 2013 στις 11:51 π.μ.

      Eννοώ, αν τα θέλετε ονομαστικά:
      (1) το κίνημα των κατοίκων του Μεταξουργείου εναντίον των κεντράδων της Ιεράς Οδού (και διάφορα άλλα,λέω το πιο χτυπητό) με κέντρο το Σύλλογό τους "Μέγα Αλέξανδρο". Κοντά σε όλα τα άλλα, μετρά τον ξυλοδαρμό από μπράβους μέσα στο σπίτι της μίας κυρίας που 6 χρόνια μετά κάνει εγχειρίσεις αποκατάστασης της όρασης...γράφω χωρίς την άδειά της εδώ
      (2) το κίνημα των κατοίκων των Πετραλώνων και Μεταξουργείου για την υπογειοποίηση του Προαστειακού. Μετρά κάμποσες δίκες από την εταιρεία και μία επίθεση με κάλυψη της αστυνομίας από φασιστικό στοιχείο με σιδηρολοστό σε κάτοικο (διάσειση, μία βδομαδα νοσοκομείο)--αυτά πριν πάρει το Πανελλήνιο χαμπάρι τη Χρυσή Αυγή ως οργανωμένη έκφραση του φασιστικού στοιχείου
      (3) το κίνημα των κατοίκων Πετραλώνων και Θησείου εναντίον της κεντράδων. Μετρούν δύο εμπρησμούς σε σπίτια, μία απόπειρα διάρρηξης και αρκετή συκοφαντία σε βάρος τους από τους εντόπιους δημοτικούς άρχοντες και από τους κεντράδες (συμπτωματική η χορωδία????), από όσο ξέρω για την ώρα
      (3) το κίνημα των κατοίκων της Ακαδημίας Πλάτωνος. Μετρά σειρά μελετών για την διαμόρφωση του πάρκου και του αρχαιολογικού χώρου ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΜΠΕΤΑ ΚΑΙ ΚΕΝΤΡΑ (ακα ανάπτυξη)
      (4) το κίνημα των κατοίκων του Χαϊδαρίου και ένθεν και ένθεν, της Ελευσίνας και των κατηραμένων περιοχών με κέντρο τον Σύλλογο "Οι φίλοι της Φύσης", αξίζει να παρακολουθήσετε τη δουλειά τους
      (5) το κίνημα των κατοίκων του Φιλοπάππου (ιστολόγιο Λόφοι Φιλοπάππου, υπάρχει πολύ υλικό εκεί)--το ξέρω πρώτο χέρι και δεν θέλω να χρησιμοποιήσω το δικό σας ιστολόγιο για βήμα παρουσίασης
      (6) το κίνημα των κατοίκων του Μετς για τον Ναό της Αγροτέρας Αρτέμιδας και τον Ιλισσό, δείτε το αντίστοιχο ιστολόγιο

      Να μην γράψω άλλα. Υπάρχουν όμως και τα αδικώ που δεν τα αναφέρω.

      Δεν χρησιμοποιούν το αντικείμενό τους ως πρόφαση κύριε Λεωνίδα. Πρόφαση για ποιο πράγμα? Ας γίνουμε καθαροί, ποια είναι η πρόφαση που καταλογίζετε σε αυτούς του "Μέγα Αλέξαντρου" ή του κινήματος Φιλοπάππου? Πείτε την να σας απαντήσουν οι ίδιοι συγκεκριμένα.

      Εγώ μπορώ να σας πω ότι δεν κανονίζει κανένα κόμμα την συλλογική δουλειά τους. Ούτε ένα φράγκο δεν έχουν βάλει στην τσέπη τους, μάλλον μόνο πληρώνουν σε χρήμα, σε υπόληψη, σε σωματική ακεραιότητα.

      Προσέχουμε πριν ισοπεδώσουμε. Αν είμαστε ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ και ΔΙΚΑΙΟΙ προσέχουμε και αυτούς που μας μυρίζουν ολίγον "ποδαρίλας", ποιος ξέρει τί δεν βλέπουμε.

      Ξέρετε, η πλατεία Ταξίμ μπορεί πολλές φορές να επαναληφθεί και μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που όσο καλή και να είναι δεν είναι δια πάσαν νόσον και πάσαν μ...ίαν--αν η ΕΕ κρατά το Αλάθητον.

      Το Αγαπημένη Πόλη για μένα είναι σοβαρό και όχι σχήμα λόγου.

      Και η Αγάπη δεν είναι καθωσπρέπει, ποιος αλήθεια το καθόρισε αυτό? Το λέει και ο ποιητής...αμαρτία μου νάχα και γω μιαν αγάπη..(αυτά για να χαμογελάσουμε και να κατεβάσουμε την ένταση της συζήτησης).

      Σ.Μ.

      Διαγραφή
    3. Κυρία ΣΜ δεν εννοούσα αυτά τα κινήματα που αναφέρεται. Μπλέξαμε. ¨Οσο για τις πλατείες Ταξίμ και Ταχριρ και Συντάγματος ας γίνουν όσες θέλουν στην ΕΕ, δεν πρόκειται να λύσουν κανένα πρόβλημα.

      Διαγραφή
    4. Ίσως...και εμένα με τρομάζουν και δεν είμαι καθόλου ειρωνική όταν το λέω αυτό. Αλλά, για να λέμε τη μαύρη αλήθεια, η ιστορία του είδους μας είναι γεμάτη τέτοιες και άλλες πλατείες, κάτι σαν τον νόμο της βαρύτητας είναι οι πλατείες.

      Να σας πω, αν κόβανε τα δέντρα της πλατείας Συντάγματος για να χτίσουν βυζαντινό ναό, αν με βάζανε να φορώ μαντήλα τώρα στα γεράματα, θα κατέβαινα και στο Σύνταγμα και στην Κλαυθμώνος και στην Κάνιγγος, πράγμα που δεν τόχω ματακάμει. Σας αρέσει δεν σας αρέσει, λύνει το πρόβλημα, δεν το λύνει. Χωρίς καμμία βαθύτερη πολιτική ανάλυση. Α, και δεν βλέπω γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση θα σταματούσε κάποιον επίδοξο Έλληνα Ερντογάν από διάφορα αποτρόπαια, δεν τόχει κάμει άλλωστε με διάφορα που γίνονται στο Γιουνανιστάν ---τώρα εδώ που τα λέμε, την δημοκρατία σε αυτήν την χώρα την ξεχειλώνουμε εκατέρωθεν και πιασ' τ' αυγό και κούρεφτο.

      Μια τελευταία παράκληση: μην την δημοσιεύσετε την απάντησή μου γιατί νοιώθω ότι παραζάλισα το Ιστολόγιό σας. Όμως, δεν μπορούσα να μην σας αντιγυρίσω και τον λόγο!!!

      Νάσαστε πολύ καλά και υπόσχομαι σιγή στο άμεσο μέλλον ακόμη και αν μου ξαναπατήσετε τον κάλο!!!

      Στέλλα Μαρκαντωνάτου

      Διαγραφή
    5. Κυρία Στέλλα το ιστολόγιο είναι ανοικτό σε κάθε σας σχόλιο. καλό βράδυ

      Διαγραφή
  3. Λεο,

    Υπενθυμίζω ότι η Δεξιά πάντα σε οτιδήποτε αριστερότερα του ΠΑΣΟΚ κόλλαγε την ταμπέλα "κουμμούνια". Τώρα κάνει το ίδιο λάθος ο φιλελεύθερος χώρος που αντί για την πατρίδα έχει σαν παντιέρα τις μεταρρυθμίσεις και ιδεολογικό εχθρό την "παλαβή αριστερά". Εγώ θεωρώ φοβερά συντηρητικό να μπαίνει στο ίδιο καζάνι ο Ζίζεκ, ο ΣΥΡΙΖΑ, χώρες του "υπαρκτού", ακτιβιστικά κινήματα και ο ... Βαρουφάκης με το φοβερό (και ισοπεδωτικό) επιχείρημα "δεν έχετε τίποτα ρεαλιστικό να προτείνετε".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κώστα αυτή η Αριστερά δεν μπορεί να είναι ιδεολογικός αντίπαλος του φιλελευθερισμού. Δεν έχει μοντέλο φίλε. Το ΚΚΕ είναι αλλά όχι ο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά μιας και η ανάρτηση μιλάει για τη Ναομι η κυρία είναι πολλά χρόνια πίσω ακόμα και από συνιστώσα του Σύριζα. Εξάλλου στην Ελλάδα την έφερε ο Σκυφτούλης. Σε μια χώρα που είναι πτωχευμένη και ζει με τις δόσεις του ΔΝΤ μας λέει ότι οι υδρογονάνθρακες θα μολύνουν το περιβάλλον και ότι η λύση είναι να συμμαχήσουμε με τις χώρες του νότου για να ζητήσουμε τι; Καλύτερους όρους δανεισμού; Οϋτε μια πρόταση για ανάπτυξη;

      Διαγραφή
    2. Η Αριστερά δεν έχει και δεν πρέπει να έχει άποψη για τη διάσωση του καπιταλισμού. Η πραγματική Αριστερά δεν μπορεί να είναι μεταρρυθμιστική. Τι να μεταρρυθμίσεις; Τον καπιταλισμό για να γίνει ανεκτός από τον πολίτη και να επιβιώσει. Η Αριστερά μόνο για ρήξη -καταστροφή μπορεί και πρέπει να μιλάει. Βγαίνεις από την ΕΕ, πτωχεύεις, πεινάς, γυρνάς στην Αγροτική Ελλάδα και ξεκινάς πάλι από την αρχή με κρατική Οικονομία, κόμμα πατέρα και άπειρη διαφθορά ως απότοκο του κρατισμού. Η Αριστερά δεν έχει άλλο μοντέλο φίλε. Απλά ο επίσημος ΣΥΡΙΖΑ ντρέπεται να το πει ενώ το ΚΚΕ και ο Λαφαζάνης το λένε και το διαφημίζουν. Εμείς οι left-liberal έναν κάποιον καπιταλισμό θέλουμε να διασώσουμε αλλά με άλλους όρους, άλλα χαρακτηριστικά που δεν θάναι τα γνωστά κλπ. Αυτή είναι η δφιαφορά. Η Ναομι γράφει εκθέσεις Β γυμνασίου με ιστορίες συνωμοσίας.

      Διαγραφή
    3. Λεο, ευχαριστώ για την απάντηση.

      Εγώ είμαι οπαδός της λογικής, αλλά συμπαθώ και κινήματα "από τα κάτω" όπως το occupy. Όταν σκάει π.χ. η φούσκα των ακινήτων και σου παίρνουν το σπίτι βγαίνεις έξω και απαιτείς, δεν κάθεσαι να το φιλοσοφήσεις. Τα κοινωνικά κινήματα μπορούν να πετύχουν μικρές νίκες, να ακυρώσουν επενδύσεις (ΛΟΛ!), να μπλοκάρουν αποκρατικοποιήσεις (βλέπε ΕΥΑΘ που αντιδρά και η ΔΗΜΑΡ) κλπ. Δε σημαίνει ότι απεργάζονται απαραίτητα την καταστροφή του καπιταλισμού :)

      Διαγραφή
  4. "Iουνίου 5, 2013 στις 8:38 μμ Πάνος

    Ναόμι Κλάιν: Εχουμε ξεχάσει πώς να χτίζουμε
    Ομιλία της Καναδής ακτιβίστριας στο αυτοδιαχειριζόμενο εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ

    http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=516412

    Ιουνίου 5, 2013 στις 8:53 μμ
    Αφώτιστος Φιλέλλην


    Πολλοι εχουμε ξεχασει να εργαζομαστε. Ομως, ειμαστε προθυμοι να δουλεψουμε (τον κοσμο)."


    Ακομη συζηταμε για τις καταστροφικες συνεπειες του δημοσιονομικου και παραγωγικου χαους της δεκαετιας 2000-2009, με αποκορυφωμα το 2009; Τα προφανη δεν τα διαπραγμετευομαστε. Τα αποδεχομαστε. Και παμε παρακατω, δημιουργικα ομως. Περιμενω τις συριζα-ικες και ανταρσυ-ικες κολλεκτιβες, τις δημαρ-ιτικες πολυμετοχικες επιχειρησεις.Τις δεξιες καινοτομες επιχειρησεις….
    Λογια, λογια,…, μονο λογια. Με ηγετες και “στελεχη” που -σπανιως – εχουν εργαστει πραγματικα.

    Αφώτιστος Φιλέλλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κίμων Χατζημπίρος: Ύστατος πόρος: Η πράσινη και ψηφιακή μετάβαση είναι μια πρόταση για το μέλλον.

Βάσω Κιντή: Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς

Κίμων Χατζημπίρος: Ατελέσφορη Οικολογία