μη μαδας τη μαργαριτα

  Εκεί που ζούμε         από την Athens Voice   Εκεί που ζούμε δεν υπήρξαμε  ποτέ ουδέτεροι, έστω κι αν όλα γύρω μας ορθώνονταν απειλητικά και ζοφερά. Ποτέ δεν κοιτάξαμε απλώς τη δουλειά μας ή τη καριέρα μας. Να βρούμε στα γρήγορα ένα ταίρι, να κάνουμε παιδιά, να στήσουμε ένα σπίτι, να πάμε παρακάτω. Σε κείνο κει το παρακάτω που δεν έχει τίποτα από παρακάτω αλλά είναι μια ολόισια γραμμή καρδιογράφου.    Είχαμε άποψη για ότι συνέβαινε και την διεκδικούσαμε. Δεν την ανεβάζαμε ως σχόλιο στο facebook , δεν τη στέλναμε ως φωτογραφία σε κοινούς αποδέκτες. Την βασανίζαμε. Σε συνεδριάσεις βαριάς νικοτινίασης, σε ταβέρνες με ρετσίνα κι αντάρτικα, σε κάτι δώματα στη Βουλγαροκτόνου ψηλά στα σκαλάκια, που κάθε πάτημα σήκωνε σύννεφο η βρωμερή μοκέτα, σε ατέλειωτες τσάρκες, πάνω κάτω, στην Πατησίων. Σε μια τέτοια συνεδρίαση ή σε κάποιο πηγαδάκι έξω από την ΑΣΟΕΕ, δεν θυμάμαι, συνάντησα στη πρώιμη νεότητα τον Σωτήρη Γκορίτσα και δεν έχασα. Είναι εκείνες οι φιλίες που μένουν αναλλοίωτες στο χρόνο, γι