μη μαδας τη μαργαριτα

Ακαλλιέργητα, μισάνθρωπα, ανεύθυνα, βαθύτατα συντηρητικά πολιτικά όντα. Ένας αχταρμάς από διαφορετικές περιόδους και αναφορές της ιστορικής αριστερής εμπειρίας, μόνο που αντί να έχουν συλλεχτεί τα καλύτερα στοιχεία, έχει μαζευτεί ο πολτός από τα κατακάθια.  Πέστα ρε Γιώργο Γράφει ο Γιώργος Στόγιας (από το feleki) Γράφτηκαν μερικά άρθρα και πραγματοποιήθηκε μια εκδήλωση ενάντια στη ρητορική της  « βίας ως ανάγκη», ενάντια στις ενέργειες που είχαν ως συνέπεια τις καταστροφές της Κυριακής σε κτίρια του Κέντρου, και εισέπραξε σαρκασμό με το κιλό από όλο το φάσμα της αριστεράς πλην ΔΗ.ΜΑΡ. Γιατί ενοχλεί τόσο πολύ μια εκδήλωση με συμμετοχή σχετικά μικρή, που ούτε καν τη Σταδίου δεν έκλεισε για να κάνει αισθητή την  παρουσία της; Ας δούμε συνοπτικά τα επιχειρήματα αυτών που – από διαφορετικές θέσεις του αριστερού πολιτικού φάσματος- έκριναν αρνητικά τη θλίψη για τις καταστροφές,   τη συγκεκριμένη εκδήλωση  και γενικότερα παρόμοιες κινήσεις ενάντια σ...

Γράφει ο  Γιώργος Στόγιας. από το feleki Από το διάλογο που αναπτύχθηκε  εδώ , μου μένει η συνήθης πικρή γεύση της ασυνεννοησίας. Παρά την εκτεταμένη ανταλλαγή επιχειρημάτων και τις πάμπολλες κοινές πολιτιστικές αναφορές, υπάρχει ένα χάσμα ανάμεσα στις θέσεις μας και η όποια απόπειρα εξαγωγής κάποιας συναίνεσης  πέφτει μέσα του. Έχω την εντύπωση ότι οι διαφωνίες μας, όπως αποτυπώθηκαν στα εκατέρωθεν σχόλια, δεν αφορούν μόνο τα δύο πρόσωπα που τοποθετήθηκαν σε μια σειρά θεμάτων, αλλά επαναλαμβάνουν μοτίβα που χαρακτηρίζουν τη σύγχρονη σχέση δύο διαφορετικών πολιτικών χώρων. Εκεί πιστεύω έγκειται και το όποιο ενδιαφέρον του παρόντος διαλόγου για τρίτους (ιδίως όλους εκείνους που δεν τρώνε ιδιαίτερο ζόρι με τον Μαρμαρινό και το πολιτικό στίγμα του έργου του). Οι δύο πολιτικοί χώροι στους οποίους αναφέρομαι, είναι από τη μια μεριά η κεντροαριστερά (φιλελεύθερη τάση ΔΗΜ.ΑΡ., εκσυγχρονιστική πτέρυγα ΠΑΣΟΚ) τον οποίο αντιπροσώπευε ο γράφων και από την άλλη μεριά η έν...