μη μαδας τη μαργαριτα

Ας διαβάσουμε και κάτι άλλο γιατί σε λίγο θα πάθουμε εξάρτηση στην ΕΡΤ και στη ΔΗΜΑΡ.  της Μαρίας Κατσουνάκη «Μήπως ο τοξικομανής δεν είναι παρά το εξιλαστήριο θύμα μιας μοιραίας τελετουργίας που συντελείται μέσα στο ιερατείο της οικογένειας για λογαριασμό ολόκληρης της κοινωνίας;», αναρωτιέται η ψυχίατρος Κατερίνα Μάτσα, εκ των κορυφαίων στα θέματα της απεξάρτησης, στο βιβλίο της «Ψάξαμε ανθρώπους και βρήκαμε σκιές». Και συνεχίζει: «Γιατί όμως πήραν αυτόν τον δρόμο; Ηταν μόνο οι περιστάσεις, τα γεγονότα, τραυματικής κι άλλης φύσης, που τους ώθησαν ή υπήρχε και κάτι άλλο;». Η απάντηση δεν είναι δεδομένη, δεν είναι μία. Την περασμένη Πέμπτη εκπρόσωποι της Μονάδας Απεξάρτησης Τοξικομανών 18 ΑΝΩ, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών (την ερχόμενη Τετάρτη 26 του μηνός), έδωσαν συνέντευξη Τύπου για να κάνουν έναν πρώτο απολογισμό του έργου τους και να ενημερώσουν για το πρόγραμμα εκδηλώσεων. Λίγοι παριστάμενοι, κανείς δημοσιογράφος. Δεν είναι εκεί το θέμα. Η πλ...

Από to omniatv Aφιερωμένο στους αυτόκλητους εκκαθαριστές γειτονιών από τα ζάκια. Ζάκια, από το πρεζάκια, τα σκουπίδια που ενοχλούν τους «καθαρούς επαναστάτες», είναι ο εχθρός  τους και οργανώνονται εναντίον τους στο άψε σβήσε, αυτοί είναι ο εχθρός τους, όχι οι χρυσαυγίτες, όχι το κράτος, όχι το σύστημα.  Τα ζάκια λοιπόν εξαθλιώνουν την γειτονιά τους, να φύγουν να πάνε παρακάτω γιατί χαφιεδίζουν, γιατί συνεργάζονται με τους μπάτσους γιατι κάνουν εμπόριο. Ζούμε στον γαμο21ο αιώνα και ακόμα δεν ξεχωρίζουμε τι είναι το βαποράκι και τι ο έμπορος ναρκωτικών, γιατί ένας χρήστης γίνεται βαποράκι, ποια είναι η νομοθεσία αυτού του μαλακισμένου κράτους που αθωώνει τους κανονικούς εμπόρους ή τους δίνει ποινή κανά δυο χρονάκια και χώνει τους τοξικομανείς για 10ετίες μέσα. Οι κοινότητες απεξάρτησης διαλύονται με τις καινούργιες περικοπές, υπάρχει ανάγκη εθελοντικής προσφοράς, αλλά όχι σιγά τώρα μην λύσουμε το θέμα των ναρκωτικών έτσι. Είναι πιο εύκολο να φορ...

της Λέλας Παπαγιανακοπούλου από τη Μεταρρύθμιση Χθες ήταν η παγκόσμια ημέρα κατά των ναρκωτικών και οι ευαίσθητες κεραίες της τηλεόρασης προσπάθησαν να αναδείξουν το θέμα. Η προσέγγιση, πάντα η ίδια. Ο αναχρονιστικός νόμος για τα ναρκωτικά, η αδυναμία την Πολιτείας για εναλλακτικές θεραπείες, κ.λπ. Ωραία, κάναμε το καθήκον μας με τη δέουσα ευαισθησία, είμαστε πολιτικά ορθοί, τελειώσαμε. Του χρόνου πάλι τέτοια μέρα τα ξανάλεμε. Δεν έχει κανείς καταλάβει ότι αυτές είναι συζητήσεις της περασμένης 10ετιας; Ότι πια το πρόβλημα έχει ξεφύγει τόσο πολύ, που είναι πολυτέλεια να αναλωνόμαστε σε τέτοιου είδους συζητήσεις; Μα πού κυκλοφορούν, τέλος πάντων; Μόνο στην Τοσίτσα και στην Τριλογία είναι το πρόβλημα; Δεν υπάρχει εσοχή στο κέντρο της πόλης, που να μην έχει στηθεί ένα πρόχειρο τσαρδάκι όπου «διαμένουν» ναρκομανείς. Δεν υπάρχει σημείο που να μη σε πνίγει η μπόχα και η βρωμιά. Δεν υπάρχει πια γωνιά που να μη συναντάς μπροστά σου τη συναλλαγή. Πριν από 15 μέρες, Κυριακή πρωί, 11 η ώρα...

O ι αστειότητες που λέγονται και γράφονται για το θέμα της αποποινικοποίησης της χρήσης των ναρκωτικών ουσιών δεν μαρτυρούν απλά την άγνοια, αλλά κυρίως την τεράστια υποκρισία της ελληνικής κοινωνίας. Η κοινωνία κάνει πως δεν ξέρει την ίδια στιγμή που η χρήση του χασίς τουλάχιστον είναι εδώ και χρόνια ουσιαστικά ελεύθερη. Αντίθετα όταν η κοινωνία μιλάει για ναρκωτικά αναφέρεται εμφατικά στους τελειωμένους πρεζάκηδες που περιφέρονται στην Τοσίτσα ή κάτω από την Ομόνοια. Δεν μιλάει για το τσιγαρλίκι που αλλάζει χέρια στην αθέατη πλευρά της αυλής του Γυμνασίου, εν γνώσει όλων, και μόλις το κάνεις θέμα αυτοί οι όλοι, ψάχνουν νερό να νίψουν τας χείρας των, επικαλούμενοι τα προσωπικά δεδομένα. Στην Καθημερινή διάβασα: Πώς θα βρει χρήματα για χασίς ή κάποια άλλη ουσία ένας άνεργος νέος που δεν μπορεί ούτε τσιγάρα να αγοράσει; Οπως ανακοίνωσαν πρόσφατα το ΚΕΘΕΑ και η 18 Ανω, οι έξι στους δέκα χρήστες που καταφεύγουν στις δομές τους είναι άνεργοι. Δεν είμαι υπέρ της καταστολής, α...

Σε εποχές οικονομικής κρίσης, επαχθών ασφαλιστικών μεταρρυθμίσεων και ανεργίας, η κοινή γνώμη αρέσκεται να ξεχνάει τη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού, για παράδειγμα τους ναρκομανείς. Δηλαδή στην πράξη, δίφραγκο δεν δίνει   κάθε εποχή, αλλά τώρα έχει και ένα καλό άλλοθι. Εδώ ο κόσμος καίγεται με τα πρεζάκια θα ασχολούμαστε; Σε ανύποπτο χρόνο, προφανώς χρόνο προεκλογικό, χρόνο ελπίδων και ευφορίας, ο νυν πρωθυπουργός είχε δηλώσει:   «οι τοξικομανείς δεν είναι εγκληματίες, η θέση τους δεν είναι στην φυλακή αλλά στην κοινωνία, η θεραπεία και η επανένταξη είναι η προτεραιότητα μας"! Τη δήλωση αυτή τη συνυπογράφει σχεδόν κάθε προοδευτικός πολιτικός και μεγάλο μέρος των συμπολιτών μας. Εκτός και αν στην περιοχή της κατοικίας τους ανοίξει κανένα κέντρο απεξάρτησης, κανένας ξενώνας για απεξαρτημένους. Τότε αγανακτούν που φέρανε τα ναρκωτικά στη γειτονιά τους και ζητάνε δυναμικά, εδώ και τώρα να κλείσει η εστία μόλυνσης των χρηστών ηθών τους. Ο γνωστός φασισμός της «αθώ...