μη μαδας τη μαργαριτα

Ευτυχώς στη χώρα αυτή υπάρχει και ο Αρίστος Δοξιάδης του Αρίστου Δοξιάδη από την Καθημερινή Ημερολόγιο, Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου: Το πρωί διάβασα το επιχειρηματικό σχέδιο μιας νέας επιχείρησης που δημιουργεί μαθηματικά εργαλεία για προσομοιώσεις ηλεκτρομαγνητικών πεδίων. Ιδρύθηκε από τρεις διδάκτορες του Αριστοτέλειου, στεγάζεται σε ένα μικρό διαμέρισμα στην Τούμπα, και σκοπεύει να προσφέρει τα εργαλεία της στους κατασκευαστές μικροεπεξεργαστών σε όλο τον πλανήτη. Μετά μελέτησα τη χρηματοδότηση μιας μικρής εταιρείας που αναπτύσσει έξυπνα αθλητικά ρούχα που μετρούν τη μυϊκή ένταση. Εχει έδρα στην Κομοτηνή και συνεργάζεται με το ΤΕΦΑΑ του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου. Αν πετύχει να τελειοποιήσει το προϊόν της, θα προμηθεύει επαγγελματίες και ερασιτέχνες αθλητές παντού. Το απόγευμα πήγα στο Opencoffee, όπου κάθε μήνα συγκεντρώνονται τριακόσιοι περίπου δημιουργοί προϊόντων και επιχειρήσεων τεχνολογίας. Μιλήσαμε για εμπειρίες, σχέδια και συνεργασίες, με το βλέμμα προς τον έξω κόσμο...

του Ανδρέα Ζαμπούκα από το Protagon Τ ην επόμενη Δευτέρα, αν δεν έχουμε, πιο νωρίς, αιφνιδιασμό από τον Ευάγγελο... θα ξέρουμε την ημερομηνία των εκλογών. Τα πρώτα δείγματα φανερώνουν τη μάχη για επικράτηση, που θα δώσουν οι δύο μεγάλοι πόλοι συντηρητισμού του πολιτικού συστήματος. Οι κυρίαρχες τάσεις του «επικαιροποιημένου» λαϊκισμού είναι, αναλογικά, δύο. Η μία έχει να κάνει με την υπόσχεση του «γενναιόδωρου» κρατισμού και την υπεράσπιση παλαιών κεκτημένων, που προέκυψαν ως «λάφυρα» από την εποχή της «κλεπτοκρατίας» (κεφάλαια, θέσεις, μισθοί και συντάξεις). Η άλλη βασίζεται στα δεξιά φοβικά σύνδρομα εναντίον της Αριστεράς (ποιας Αριστεράς; Μόνο το ΚΚΕ υπάρχει). Μέσα σ΄ αυτό το σκηνικό της τρομοκρατίας, εμφανίζονται μικρότερες δυνάμεις κοινής λογικής που θα έπρεπε να παίξουν κάποτε, σημαντικό ρόλο για τον «διαφωτισμό» του πολιτικού συστήματος και γενικότερα, της ελληνικής κοινωνίας. Εκτός όμως, από ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ, που φαίνεται να αποτελεί τη μόνη υποσχετική διέξοδο αντίστασης...

             του Λεωνίδα Καστανά Όταν έχεις ταυτίσει την πολιτική με την καταγγελία, όταν έχεις εγκλωβιστεί στο στείρο αντιμνημονιακό παιχνίδι, όταν έχεις υποστηρίξει την κατάληψη του κάθε νηπιαγωγείου, όταν έχεις τρέξει πίσω από τον κάθε Ρωμανό, όταν έχεις βγάλει μια ξινή και καθυστερημένη δήλωση για τον εμπρησμό της Athens Voice , ε τότε έχεις χάσει την επαφή με την πολιτική και είναι λογικό να κάνεις τραγικά λάθη. Λάθη που στοιχίζουν ακόμα και όταν ο αντίπαλος είναι στα γόνατα.     Δεν είχε κανένα λόγο ο Τσίπρας να συρθεί πίσω από τα παραμύθια των Κουρήδων και τις γελοιότητες των ΑΝΕΛ. Όχι μόνο γιατί δεν υπάρχουν αποδείξεις. Όχι μόνο γιατί αυτοί που τα διακινούν  είναι γνωστοί αφερέγγυοι. Όχι μόνο γιατί δεν έχει να κερδίσει τίποτα. Αλλά κυρίως γιατί δείχνει μικρόψυχος και πελαγωμένος, γιατί αβαντάρει την αποσταθεροποίηση μιας κατάστασης η οποία μέχρι προχθές τον πήγαινε πρίμα. Και σαν να μην...

του Ευθύμη Δημόπουλου Η αντιπολίτευση τον τελευταίο καιρό επικαλείται διαρκώς τη γνωστή ρήση «στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα» προκειμένου να σύρει τη χώρα σε εκλογές και να δικαιολογήσει την άρνησή της να συναινέσει στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Για μια ακόμη φορά ερμηνεύει επιδερμικά την επιγραμματική αυτή διατύπωση υποστηρίζοντας ότι η λύση στα αδιέξοδα της δημοκρατίας δίνεται μόνο μέσω των εκλογών. Από τότε που εκδηλώθηκε η παγκόσμια οικονομική κρίση το 2008, στην Ελλάδα έχουν μεσολαβήσει μέσα σε 6 χρόνια 3 εκλογικές αναμετρήσεις (μαζί με τις ευρωεκλογές) και ετοιμαζόμαστε για την τέταρτη. Παράλληλα σχεδόν αμέσως μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση η αντιπολίτευση αμφισβητεί τη νομιμοποίηση των κυβερνήσεων και ζητά εκ νέου εκλογές. Έτσι εδώ και χρόνια η χώρα ζει σε ένα πολιτικό περιβάλλον παρατεταμένης όξυνσης και αστάθειας που εμποδίζει τη σχεδιασμένη αντιμετώπιση της κρίσης και της χρεωκοπίας. Οι εκλογές από μόνες τους δεν επιλύουν τα αδιέξοδα. Με αυτή τ...

του Τάσσου Τέλογλου από το protagon Όσοι αλιεύουν τις πληροφορίες τους γύρω απο το Κολωνάκι, τον γνωρίζουν. Κυρίως από τη σχέση του με τον επιχειρηματία Λαυρέντη Λαυρεντιάδη και το παλιό ΠΑΣΟΚ. Αλλά και από την ικανότητά του να μιλάει για πράγματα που δεν είναι απολύτως βεβαιο ότι γνωρίζει. Ο Γιώργος Αποστολόπουλος, που συστηνόταν ως στέλεχος της Deutsche Bank, είχε καταφέρει να πείσει γι' αυτό τον Γιώργο Παπανδρέου και μετά τον Πάνο Καμμένο. Στην πραγματικότητα έγραφε εκθέσεις για τη γερμανική τράπεζα κάνοντας free lancing ενώ πιο πριν είχε δουλέψει για άλλη ελληνική τράπεζα. Δεν είναι σαφές για ποιο λόγο έβρισκε δουλειές στις τράπεζες και στα κόμματα, είχε όμως την εκπληκτική ικανότητα να «φυτρώνει εκεί που δεν τον έσπερναν». Να, πρωταγωνίστησε, για παράδειγμα, στην οργάνωση εκδήλωσης προς τιμήν του ιστορικού ηγέτη της αριστεράς Λεωνίδα Κύρκου. Για τον Πάνο Καμμένο δεν χρειάζεται να πει κανείς πολλά. Από το περιβάλλον της Ντόρας Μπακογιάννη βρέθηκε ξαφνικά (μέσα σε έ...

Και προσέξτε δεν ομιλεί για συνταγματική εκτροπή. Για συμφωνία μιλάει χωρίς τη ΧΑ. Γράφει ο Σταύρος Τσακυράκης Η ιδέα να μην υπολογιστούν οι ψήφοι των βουλευτών της Χρυσής Αυγής στην εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας προσκρούει στο άρθρο 32 παρ. 3 του Συντάγματος που απαιτεί στην τρίτη ψηφοφορία «πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών». Δεν υπάρχει αμφιβολία, λοιπόν, πως για να εκλεγεί Πρόεδρος, η τρίτη ψηφοφορία πρέπει να καταγράφει τουλάχιστον τον αριθμό 180. Η τυπική αυτή προϋπόθεση, η οποία επαναλαμβάνω δεν μπορεί να ξεπεραστεί, καθιστά στην παρούσα συγκυρία την Χρυσή Αυγή καθοριστικό παράγοντα των πολιτικών εξελίξεων. Αν ψηφίσει υπέρ, μάλλον εκλέγεται ΠτΔ, αν ψηφίσει κατά, μάλλον δεν εκλέγεται και οδηγούμαστε σε εκλογές. Νομίζω ότι όπως θα έπρεπε να ντρεπόμαστε αν εκλεγόταν Πρόεδρος με τις ψήφους της Χρυσής Αυγής, το ίδιο πρέπει να ντρεπόμαστε αν με τις ίδιες ψήφους αποτραπεί η προεδρική εκλογή και οδηγηθούμε σε βουλευτικές εκλογές. Προτείνω στ...

του Plamen Tonchev από Protagon Στην ταινία Perfect Storm (Η Καταιγίδα), ο George Clooney υποδύεται τον καπετάνιο ενός αλιευτικού σκάφους που αποφασίζει να αγνοήσει τις προειδοποιήσεις για μεγάλο επερχόμενο τυφώνα, προκειμένου να κυνηγήσει την καλή ψαριά σε μια απομακρυσμένη περιοχή του βόρειου Ατλαντικού. Ωστόσο, στην επιστροφή προς την ακτή το πλοίο βρίσκεται παγιδευμένο ανάμεσα σε τρία ισχυρά μέτωπα θυέλλης, ακριβώς στο σημείο όπου ο γιγαντιαίος τυφώνας Grace συναντά άλλους δύο μικρότερους. Έχω την εντύπωση ότι αυτήν την περίοδο η Ελλάδα κινδυνεύει να βρεθεί ανάμεσα σε τρία θυελλώδη μέτωπα: το δημοσιονομικό, το οικονομικό και το πολιτικό. Στο δημοσιονομικό μέτωπο, η χώρα καλείται να διεξαγάγει πολύ δύσκολες διαπραγματεύσεις με τους πιστωτές για την μακροπρόθεσμη ρύθμιση του σωρευτικού δημοσίου χρέους, που το 2014 ανέρχεται σε 174% του ΑΕΠ. Μόνον η Ιαπωνία έχει μεγαλύτερο δημόσιο χρέος, στα 242% φέτος, αλλά με δύο σημαντικές διευκρινίσεις. Αφενός, η τρίτη μεγαλύτερη οικονο...

του Λεωνίδα Καστανά Μια καυτή πατάτα. Μ ια χώρα πατάτα. Αδύνατον να την φορτωθείς αλλά και αδύνατον να την εγκαταλείψεις. Γιατί σε περιέχει. Και την πασάρεις και στην πασάρουνε και την πιάνεις και την ξαναπετάς και δώστου πάλι από την αρχή παιχνίδι να γίνεται. Με την πατάτα. Με τη χώρα. Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας το ψευδοπρόβλημα των ημερών. Ξαφνικά ο ανύπαρκτος από πολιτική άποψη πρόεδρος γίνεται σκληρό επίδικο και απειλεί την κατάρρευση της χώρας. Γιατί ο Αλέξης θέλει εδώ και τώρα να γίνει πρωθυπουργός έστω και αν πρέπει να πάρει την καυτή πατάτα και να καταπιεί τα όσα λέει εδώ και 5 χρόνια. Να κυκλοφορεί με το βραχιολάκι του all inclusive στο χέρι μπας και έρθουν επενδυτές να δουλέψουν τα ξενοδοχεία μας και τουρίστες ν’ αφήσουν τον οβολό τους. Ο Αντώνης, στο τσουκάλι του οποίου έβρασε η πατάτα, βιάστηκε να τη βγάλει με τα χέρια γιατί δεν προλάβαινε να πιάσει ούτε την κουτάλα και τσουρουφλίστηκε. Ποια συμφωνία και με ποιους. Ποιες αγορές, που τον κοιτούν με βλέμμ...

του Γιάννη Παγιασλή από το Ηypothesis Η τηλεοπτική εικόνα του Σαμαρά όταν ανακοίνωσε την υποψηφιότητα Δήμα προερχόταν από την ταινιοθήκη «Ταινίες του Γ.Μαρή» : Μια πελιδνή φιγούρα σε αχνό ασπρόμαυρο ντεκόρ από το παρελθόν. Στην  vulgar   αφήγηση ο Σαμαράς είναι ένα τυπικός αστός ηγέτης με δεσμεύσεις προς τους ξένους, ο οποίος είδε ένα σχέδιο επιβίωσης μέσω της κολακείας του ισχυρού να καταρρέει. Όπως προβλέπει η αφήγηση ο κακόβουλος ισχυρός αφού «χρησιμοποιήσει» τον εθελόδουλο αστό τον μεταχειρίζεται ως αναλώσιμο. Έτσι εξηγείται η δυσανεξία των Ευρωπαικών ελιτ να διευκολύνουν τον άνθρωπο τους. Όμως η ανάλυση υποτιμά τις διαθέσεις και δυνατότητες αυτονομίας ενός αστικού σχηματισμού να αυτονομηθεί σχετικά από τον μηχανισμό Βερολίνου Βρυξελλών.  Η περίοδος 12-14 δεν είναι μια υποταγή αλλά μια αυτόνομη κίνηση προσαρμογής με εσωτερική δυναμική. Η προσωπική  ανεπάρκεια το αρτηριοσκληρωτικό ακροδεξιό στυλ του Σαμαρά και η βουλιμική   εικόνα το...

του Τάσου Τέλλογλου από το protagon Οι προηγούμενες εκλογές του 2012 κόστισαν 25 δισ. στη χώρα - από εκείνα που δεν είχε. Πόσο θα στοιχίσει η ιδέα του ΣΥΡΙΖΑ να συνδέσει την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας με εκλογές; Άγνωστο. Θα έπρεπε να έχει μάθει από τους Γιώργο Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ, το 2009, όταν πήγαν κατευθείαν στα «βράχια» επειδή δεν ηθελαν να συνενοηθούν τότε με τον Καραμανλή και τη Ν.Δ. Ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλοι στην Ευρώπη μιλούν για μια άλλη πολιτική αλλά ποια μπορεί να είναι αυτή σε μία ηπειρο που δεν έχει αρκετούς εργαζόμενους πλέον επειδή γερνάει, σε μία ηπειρο που με το 25% του παγκόσμιου ΑΕΠ δαπανά πάνω από το 50% των κοινωνικών πόρων, σε μία Ευρώπη με ακριβό νόμισμα, ακριβή ενέργεια, μειωμένο προϋπολογισμό έρευνας και επιχειρήσεις (δεν μιλάω για τις ελληνικές) που το βάζουν στα πόδια από αυτήν; Όμως οι κύριοι του ελληνικού πολιτικού συστήματος δεν συγκρούονται για αυτά. Η χώρα σέρνεται έρμαιο σε μια πολιτική σύγκρουση που, στην καλύτερη περίπτωση, θα ο...

του Αχιλλέα Γραβάνη Με διαρκείς εκβιασμούς, με επιθανάτια διλήμματα: πώς άραγε θέλεις να πεθάνεις; Με μαχαίρι σιγά σιγά ή με πιστόλι ακαριαία ή σχεδόν ακαριαία. Κυβέρνηση και Αντιπολίτευση δίχως όραμα για το μέλλον της χώρας: η μεν με τον συνήθη μικρο-διαχειριστικό της τρόπο η δε δίχως τρόπο, με σοφιστείες του παρελθόντος και ατεκμηρίωτες φαντασιώσεις. Κανείς δεν συζητά για την επόμενη μέρα, τι άλλωστε να πεις σε συνθήκες επιθανάτειου ρόγχου. Όποιος προσπαθεί να ψελίσει κάτι διαφορετικό οι μεν τον κατηγορούν για επικίνδυνο υποστηρικτή της ανερμάτιστης φαντασίωσης οι δε ως υποστηρικτή διαιώνισης της αποδεδειγμένα προβληματικής πρακτικής. Τρία χρόνια τώρα η Κυβέρνηση τσουλάει τη χώρα με παλινωδίες, με πολιτικάντικη ανατριχίλα για τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Εταίροι και σύμμαχοι μας έχουν σχεδόν σιχαθεί. Τους αποδίδουμε την επιβολή όλων των από χρόνια αναγκαίων διορθώσεων σε κράτος και οικονομία. Τους έχουμε φτάσει στα όρια τους, να συζητούν ότι πλέον έχουν χάσει τα χρήματα...

του Λυκούργου Λιαρόπουλου από το ΕΘΝΟΣ Χθες βράδυ, σε δεξίωση του Ελληνο-Αυστραλιανού Επιμελητηρίου μίλησα με ένα παλιό πολιτικό στέλεχος, πρώην υπουργό, της ΝΔ. Με σιγουριά που πήγαζε και από την τεράστια εμπειρία του μου είπε ότι «θα εκλεγεί Πρόεδρος τον Μάρτη». Το επιχείρημα ήταν ότι κανείς από όσους δεν πιστεύουν ότι πρόκειται να επανεκλεγούν δεν θα δεχθεί να χάσει τη σύνταξη, η οποία απονέμεται μόνο μετά από θητεία 48, και όχι 47 ή 46 μηνών. Προσθέτω και τα αρκετά χιλιάρικα που θα χαθούν σε μισθούς κ.λπ., αλλά η σύνταξη είναι σίγουρα η ιερή αγελάδα των Ελλήνων. Ο.ε.δ. όπως λέγαμε και στο γυμνάσιο. Φεύγοντας, σκέφθηκα ότι μετά την αναθεώρηση του 2001 η ψηφοφορία είναι ονομαστική, άρα κόλπα όπως τα... χρωματιστά ψηφοδέλτια του παρελθόντος δεν μπορούν να υπάρξουν. Αυτό, βεβαίως, περιπλέκει κάπως τα πράγματα, αλλά φαντάζομαι ότι δεν θα δυσκολευθούν οι πατέρες και οι μητέρες του Εθνους να σκεφθούν ότι «τώρα δεν είναι ώρα για εκλογές και περιπέτειες». Μπορεί να μην πείθου...