μη μαδας τη μαργαριτα

Σχόλιο Μ:  Στην περίπτωση των δολοφόνων της 17 Νοέμβρη η δικαιοσύνη έτρεξε ως όφειλε και δεν αποφυλακίστηκε κανένας λόγω 18μηνου. Και ορθώς. Στην περίπτωση του Ρουπακιά η δικαιοσύνη έχασε ταχύτητα σε μια παρόμοια δολοφονία με πολιτικό μανδύα. Γιατί; Μήπως γιατί η ΧΑ διαβάζεται ως ακραίο καταφύγιο αντιμνημονιασμού και αντισυστημικότητας που λέει και ο Π. Παναγιωτόπουλος ακριβώς από κάτω; Μην κρυβόμαστε όμως τόσο πολύ γιατί η υποκρισία όταν διαρκεί πολύ γίνεται παθολογική αυτοπαγίδευση στο ψέμα.  Η Χρυσή Αυγή είναι πρωτίστως πολιτικό θέμα, που όφειλε να λάβει και πολιτειακά χαρακτηριστικά εάν υπήρχε η βούληση των αντιπάλων της να την αντιμετωπίζουν. Το Πολίτευμα θα έφτανε στο ελαστικό όριο του ενδεχομένως αλλά θα είχε προστατευτεί η ιστορική του προοπτική. Η δημοκρατία λοιπόν δεν θεώρησε την Χρυσή Αυγή εχθρό της και συνεπώς δεν την πολέμησε- παρά μόνον στο δ ιάστημα που ακολούθησε την δολοφονία Φύσσα και αυτό με αμφισβήτηση από μέρος της τότε κυβέρνησης - η οποία όμως...

Ηλίας Κανέλλης από τα ΝΕΑ Τα ξημερώματα της 18ης Σεπτεμβρίου 2013 στον Πειραιά ένας εργάτης, πατέρας δύο παιδιών, μέλος ενός λόχου χρυσαυγιτών, μαχαίρωσε μέχρι θανάτου τον Παύλο Φύσσα. Ενα πρόσωπο με κοινωνική δράση που, μεταξύ των άλλων, ήταν μουσικός και είδωλο του χιπ χοπ με το ψευδώνυμο Killah P. Δεν ήταν το πρώτο θύμα της οργάνωσης, στο παρελθόν είχαν υπάρξει καταγγελίες για οργανωμένες βιαιοπραγίες κυρίως κατά μεταναστών, ενώ τουλάχιστον ένας Πακιστανός, ο Σαχζάτ Λουκμάν, είχε δολοφονηθεί από μέλη της ίδιας οργάνωσης. Αλλά ο θάνατος του Φύσσα πολλαπλασίασε την πίεση προς τους θεσμούς, που κινητοποιήθηκαν παραπέμποντας τους πρωτεργάτες της Χρυσής Αυγής με τη βαριά κατηγορία της σύστασης εγκληματικής συμμορίας. Γιατί όμως η νεοναζιστικής ιδεολογίας και πρακτικών οργάνωση να θέσει στο στόχαστρο έναν μουσικό, μάλιστα ενός ιδιώματος που δεν κινείται στην περιοχή της ποπ κουλτούρας; Αφενός, διότι οι χρυσαυγίτες δεν θεωρούν το συγκεκριμένο ιδίωμα μουσική αλλά, σύμφωνα με σημ...

του Tonchev Plamen Ένα σύντομο σχόλιο για το θέμα των ημερών - την ΧΑ και τον ρόλο των ψηφοφόρων της στο Β' γύρο των τοπικών/περιφερειακών εκλογών.  1. Προσωπικά, δεν νομίζω ότι όλοι οι ψηφοφόροι της ΧΑ είναι "ναζιστές". Κατ'αρχάς, πολλές λέξεις στη σημερινή Ελλάδα έχουν χάσει προ πολλού το νόημά τους. Π.χ. ακούμε τον χαρακτηρισμό "φασίστας" στην καθημερινότητά μας να εκτοξεύεται για ψύλλου πήδημα και υπάρχει μπόλικη υποκρισία γύρω από τον όρο "μόρφωμα" - γιατί να μην πούμε τη ΧΑ "κόμμα" (στη Βουλή δεν βρίσκεται;) και γιατί να μην αναγνωρίσουμε τη δυσάρεστη πραγματικότητα ότι η ΧΑ έχει απήχηση στην κοινωνία;  Άλλο ένα επώδυνο ερώτημα που αποφεύγουμε να θέσουμε (μήπως γιατί φοβόμαστε την απάντηση;) είναι γιατί η ιστορικη μνήμη για τη γερμανική κατοχή αποδεικνύεται τόσο ασθενής και, πάντως, δεν στέκεται εμπόδιο στην προτίμηση που δείχνουν οι ψηφοφόροι της ΧΑ σε μια απροκάλυπτη απομίμηση των Γερμανών κατακτητών; Διότι, ο μηχανι...

του Λεωνίδα Καστανά Όσο η ΧΑ αλώνιζε ανενόχλητη σε συνεργασία με ακροδεξιούς θύλακες μέσα  στα Σώματα Ασφαλείας, οι δημοκρατικοί πολίτες ήταν και δικαίως στα κάγκελα. Η ΧΑ έδερνε, μαχαίρωνε, διοργάνωνε στρατιωτικά καμπ, πουλούσε προστασία, έπαιρνε το νόμο στα χέρια της, σκότωνε μετανάστες, ενώ η δικαιοσύνη και πολιτική εξουσία σφύριζαν αδιάφορα. Τι ζητούσαν τότε οι δημοκράτες; Να πάρει η κυβέρνηση την πρωτοβουλία, να της επιτεθεί. Και μάλιστα να φτιάξει ένα νέο και πιο δραστικό αντιρατσιστικό νόμο ώστε να μπορεί η δικαιοσύνη να δράσει κατά αυτών που απειλούσαν τη δημοκρατία. Ζητούσαν πολιτική παρέμβαση και εγκαλούσαν την κυβέρνηση επειδή δεν το έκανε. Σύμφωνα με τη ρητορική τους ο λόγος ήταν η συμπάθεια προς τη ΧΑ. Διότι, η ακροδεξιά ομάδα που συμβουλεύει το Σαμαρά δεν ήθελε να συγκρουστεί ούτε με το φασισταριό ούτε και με τους ψηφοφόρους που είναι και δικοί της φίλοι. Η κατασκευή ήταν μια χαρά, ορθολογική. K αι έτσι πηγαίναμε.  Η ΧΑ ανέβαινε συνεχώς, αποκτούσε πολιτ...

του Θάνου Τσουμαλάκου Μήπως βολεύει  η Χρυσή Αυγή  το πολιτικό σύστημα   ή  γιατί τα μέσα ενημέρωσης είναι τόσο «αντιφασιστικά»; Στην περίπτωση της Χρυσής Αυγής, αποδεικνύεται για μία ακόμη φορά, πως τα μέσα ενημέρωσης υπακούουν  στον νόμο των Weber-Fechner, που δηλώνει περίπου πως το μέγεθος του αισθήματος είναι ανάλογο προς τον λογάριθμο του ερεθίσματος, δηλαδή η πραγματική επιρροή με την φαινόμενη επιρροή απέχουν σημαντικά.  Ετσι, στο πολιτικά ακαλλιέργητο περιβάλλον μας, η κατανόηση δεν είναι γραμμική αλλά λογαριθμική (να μην το παρακάνω με τα μαθηματικά), για αυτό βομβαρδίζουν ανηλεώς το Mega, Αλφα, Αντένα, Star, κλπ., με γιγάντιες δόσεις ενημέρωσης.  Βέβαια, το παραπάνω δεν συνδέεται με την αξιολόγηση της δολοφονίας του άτυχου Παύλου Φύσσα, αλλά μονον με το πώς την διαχειρίζονται τα μέσα ενημέρωσης. Τα μέσα, όμως, δίνουν τον παλμό, υπάρχουν και αναλύσεις πιο τεκμηριωμένες,  “Ο ελληνικός καπιταλισμός αντεπιτίθεται μέσ...

Φώτης Γεωργελές από Athens Voice Tο πρώτο κάλεσμα για την Πλατεία Συντάγματος  έγινε μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα. Οι διαμαρτυρίες θα ήταν σιωπηλές, χωρίς πανό και κομματικά συνθήματα. Τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν έτσι, και επιβεβαιώθηκε άλλη μια φορά ότι το Μέσον δεν είναι το μήνυμα. Ο παλιός κόσμος πήρε πάλι την κατάσταση στα χέρια του. Συνήθιζα κάθε απόγευμα μετά τη δουλειά να ανεβαίνω τη Σταδίου μέχρι την πλατεία. Έβλεπα τι συνέβαινε αλλά δεν ήθελα ακόμα να το παραδεχτώ. Είχα γράψει μάλιστα ένα άρθρο για να δικαιολογήσω την κατάσταση, περισσότερο στον εαυτό μου: Κάπως έτσι, έλεγα, πολιτικοποιείται ο κόσμος, σιγά σιγά, στο δρόμο. Μέχρι να βρει το δρόμο του. Ο δρόμος που βρήκε  ήταν κάπου ανάμεσα στις αρχές και τα μέσα του προηγούμενου αιώνα. Πρώτα εμφανίστηκαν κάποιοι συνδικαλιστές με πορτοκαλί γιλέκα. Το πρωί είχαν απολογηθεί στον εισαγγελέα για τις παράνομες επιχορηγήσεις από τη ΔΕΚΟ στην οποία εργάζονταν. Μετά ήρθαν επίσημα τα συνδικάτα, μετά οι πολιτικές οργαν...

  τ ου Λεωνίδα Καστανά από τη Μεταρρύθμιση Όπως γράφει και ο φίλος μου ο Γιάννης ο LLS “ο ελληνικός καπιταλισμός δεν είναι τόσο «πτωχοπροδρομικός» όσο θέλει και ο ίδιος να δείχνει, έχει δε πολλές φορές διασωθεί με στροφή στα «δεξιά» αλλά άλλες τόσες έχει αιφνιδιάσει με στροφή στα «αριστερά», δηλαδή από εκεί πού δεν τον περιμένεις". Ο ελληνικός καπιταλισμός ανέχθηκε μια εγκληματική οργάνωση να καμώνεται το κοινοβουλευτικό κόμμα. Ανέχθηκε τα κυνηγητά των μειονοτήτων, τα ρατσιστικά κηρύγματα, και τις διανομές τροφίμων μόνο για Έλληνες. Επέτρεψε στα ΜΜΕ να τη μπιζάρουν και να την νομιμοποιούν ως μέλος του πολιτικού συστήματος. Έκλεισε τα μάτια στο νταβατζιλίκι, στην προστασία της νύχτας, στο παραεμπόριο. Σφύριζε αδιάφορα όταν την είδε να διεισδύει στους κόλπους των Σωμάτων Ασφαλείας. Νόμισε ότι μπορεί να την διαχειριστεί. Γιατί η αντισυστημικότητα που εξέπεμπε του φαίνονταν οικεία και ακίνδυνη για τον ίδιο. Αναζήτησε τρόπους να την εντάξει, να την χρησιμοποιήσε...

Έχει δίκιο ο φίλος μου ο Παναγής. Σήμερα η δημοκρατική πολιτεία εκπροσώπησε τον πολλαπλό εαυτό μας ως όφειλε. Και το αισθανόμαστε καλά αυτό, μας ποτίζει, το απολαμβάνουμε. Με όλα τα "σου" και "μου" που εκστομίζει ο καθένας λόγω πολιτικής τοποθέτησης. Το έθνος συντονίζεται με την ιστορική αξία της στιγμής και πάλλεται με μέγιστο πλάτος. Παναγής Παναγιωτόπουλος από τη Μεταρρύθμιση Η ελληνική κοινωνία έχει λοιδορηθεί πολλαπλώς τα τελευταία χρόνια- τα πιο δύσκολα χρόνια της. Έχει υβριστεί. Το ίδιο και η δημοκρατία, η ατομικότητα, η ζωή των ανθρώπων, το μυαλό τους, η δράση τους, οι αγωνίες μας, η προσπάθεια, ο κόπος, η επίμονη και παράδοξη ευρωπαϊκότητα μας, η μεταπολίτευση, οι έρωτές μας και οι λύπες μας, όλα όσα μας συγκροτούν ως ζωντανούς νοήμονες επιθυμούντες πολίτες. Το έκαναν συντηρητικοί και αριστεροί ηθικολόγοι, το έκαναν ευρωπαίοι δύσθυμοι και ενίοτε βάναυσοι σύμμαχοι. Μαζί με αυτούς που τρία χρόνια τώρα δεν πίστευαν ότι δικαιούμαστε να υπάρχουμε ω...

του Γιάννη Βούλγαρη από τα ΝΕΑ (28/09/13) Η πολιτική και δικαστική επίθεση της πολιτείας κατά της Χρυσής Αυγής μπορεί να αποτελέσει σημείο στροφής στην εξέλιξη της κρίσης.  Η ολοκλήρωσή της, χωρίς νομικές και μιντιακές υπερβολές, μόνο καλό θα κάνει στη δημοκρατία και θα διευκολύνει την υπέρβαση της εθνικής κρίσης. Κατ’ αρχάς, η κοινωνία τη στηρίζει. Και είναι εύλογο. Η πολιτική δολοφονία του Παύλου Φύσσα ήταν ένα ποιοτικό άλμα στο σκοτεινό βασίλειο της βαρβαρότητας και της ανομίας που τρόμαξε την κοινωνία. Οσο αγανακτισμένη, όσο εξοικειωμένη με τον πολεμικό λόγο, όσο συνηθισμένη στις μαζικές συγκρούσεις των διαδηλώσεων, όσο απαράδεκτα ανεκτική στις «σιωπηλές» φονικές επιθέσεις κατά των μεταναστών, το έγκλημα στο Κερατσίνι ξεπέρασε το όριο ανοχής. Η κοινωνία είδε με τρόμο ένα πιθανό μέλλον της και κάνει πίσω. Ισως είναι αυτό το κράμα της εξαιρετικότητας του γεγονότος και της κοινοτοπίας των δραστών, αυτή η απόσταση αλλά ταυτόχρονα η εγγύτητα της δολοφονίας την οποία διαπ...

Το κείμενο αυτό γράφτηκε και ανέβηκε στην Athens Voice στις 23/9/13. Περιγράφει με λίγα λόγια τις πολιτικές παραμέτρους του προβλήματος «Χρυσή Αυγή» και δείχνει το δρόμο τόσο για την κυβέρνηση όσο και για την Αριστερά. Οι δράσεις της κυβέρνησης μας ξαφνιάζουν ευχάριστα και ξεπερνούν κάθε προσδοκία. Η ΝΔ ξεπέρασε τα διλήμματα, τους φόβους ότι μια δραστική επιλογή θα λειτουργήσει υπέρ του φασισμού και παράγει πολιτική υψηλής ευθύνης. Κάνει τα αυτονόητα αλλά στη χώρα αυτή είναι ζητούμενα. Μπράβο. Η διείσδυση της ΧΑ στο στρατό και τα σώματα ασφαλείας και η κήρυξη εκ μέρους της ενός άτυπου εμφύλιου πολέμου έγειραν τη ζυγαριά προς τη μεριά της Δημοκρατίας.    Η Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαίωσε την αδυναμία της αλλαγής πορείας που υπαινιχτήκαμε. Παγιδεύτηκε στην αντιμνημονιακή ρητορεία, στο μικροκομματικό όφελος, στον αριστερισμό του, στη θεωρία, ότι ο φασισμός είναι η σιδηρά χείρα του συστήματος. Και οδηγείται στο γκρεμό. Οι αστείες απόπειρες διάσωσης τον οδηγούν ταχύτερα σ...

Παναγής Παναγιωτόπουλος από τα ΝΕΑ Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα ξύπνησε τις δημοκρατικές δυνάμεις Η φρικτή δολοφονία του συμπολίτη Παύλου Φύσσα από απόσπασμα θανάτου της Χρυσής Αυγής δίπλωσε τον χρόνο, τσαλάκωσε τις επιφάνειες πάνω στις οποίες γλιστρούσαμε ανόητα. Ως αυθεντικό γεγονός ιστορικής σημασίας, η δολοφονία διέσπασε τη μολυσματική αδιαφορία των θεσμών, των κομμάτων, των ελίτ απέναντι στους κινδύνους που διατρέχει η αντιπροσωπευτική κοινοβουλευτική δημοκρατία του πλουραλισμού και των ελεύθερων εκλογών, όπως ορίζεται από το Σύνταγμα. Πολίτευμα που απειλείται κατʼ αρχήν από τη δράση και την οργανωτική δομή της Χρυσής Αυγής αλλά και από το υποτιμημένο ενδεχόμενο εξωθεσμικών επεμβάσεων, στην περίπτωση που η δημοκρατική πολιτεία δεν καταφέρει να απενεργοποιήσει πιθανούς αυτόκλητους εκδικητές και άλλους τιμωρούς αν θελήσουν να επιδιώξουν τους δικούς τους σκοπούς μέσα από τη βία και την εχθρότητα. Μαζί όμως με το πολίτευμα απειλούνται η ελεύθερη οικονομία και η εμπεδωμένη σ...

του  Πέτρου Παπασαραντόπουλου , από τη Μακεδονία Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα επιβεβαιώνει τη διαπίστωση ότι την τελευταία διετία στη χώρα διεξάγεται ένας εμφύλιος χαμηλής έντασης, που ανά πάσα στιγμή μπορεί να πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Ο φερόμενος ως δράστης (που ομολόγησε την ενοχή του) είναι μέλος της Χρυσής Αυγής. Εργάτης στην ιχθυόσκαλα του Πειραιά, φτωχοδιάβολος. Έως πρόσφατα υποστηρικτής κόμματος από τον αντίθετο πολιτικό χώρο. Επίσης δεν είναι κάποιο ειδεχθές τέρας. Ο χρυσαυγίτης της διπλανής πόρτας. Η περίπτωσή του δείχνει πόσο διεισδυτική είναι η διαπίστωση της Χάνα Άρεντ για την “κοινοτοπία του κακού”, για το πώς συνηθισμένοι άνθρωποι μπορούν να κάνουν εγκλήματα, όταν “εκτελούν εντολές”. Με αφορμή αυτό το γεγονός άρχισε ξανά η συζήτηση για το πώς πρέπει να αντιμετωπιστεί η Χρυσή Αυγή. Ας διευκρινίσουμε ότι η Χρυσή Αυγή δεν είναι παροδικό φαινόμενο. Ήρθε, για να μείνει. Η αντιμετώπισή της δεν πρέπει να είναι επιπόλαια και παρορμητική. Απαιτεί σοβ...