μη μαδας τη μαργαριτα

 στην Καθημερινή Ελλειψη ενημέρωσης προσάπτει η Αννα Διαμαντοπούλου, πρώην υπουργός Παιδείας, στον σημερινό υπουργό Παιδείας Νίκο Φίλη, απαντώντας σε συνέντευξη  που παραχώρησε ο κ. Φίλης στην «Κ» της Κυριακής. Σχετικά με την επιβολή ΦΠΑ 23% στα ιδιωτικά σχολεία, τόνισε ότι έχει προκαλέσει χάος, ενώ εξαγγέλθηκε με προχειρότητα. Η κ. Διαμαντοπούλου επισημαίνει: 1) Εθνικός Διάλογος:  Οι μεταρρυθμίσεις που υλοποιούνται από το 2010 ήταν αποτέλεσμα της συζήτησης των φορέων και της Βουλής, ενώ ακολούθησε ηλεκτρονική διαβούλευση. Θα ήταν ακατανόητο να ξεκινήσει από το μηδέν. 2) Μείωση της ύλης:  Προϋποθέτει νέα προγράμματα σπουδών και αξιοποίηση του υλικού του ψηφιακού σχολείου. Η μείωση της ύλης, που εξαγγέλλεται εκ νέου, έχει προχωρήσει με το ν/σ για το νέο Λύκειο. 3) Κρατικό πιστοποιητικό γλωσσομάθειας : Οργανώθηκε νέο πρόγραμμα σπουδών και πιστοποίηση της γλωσσομάθειας, ενώ ξεκίνησε πιλοτικά στο 65% των Δημοτικών πρόγραμμα διδασκαλίας της αγγλικής. ...

του Λεωνίδα Καστανά Κάθε υπουργός Παιδείας που σέβεται τον εαυτό του αλλάζει το εξεταστικό σύστημα εισαγωγής στα ΑΕΙ. Με στόχο δήθεν να το κάνει πιο δίκαιο και πιο ορθολογικό. Μετά από κάθε μεταβολή η δευτεροβάθμια εκπαίδευση φθίνει με γρηγορότερους ρυθμούς και οδηγείται στην πλήρη απαξίωση. Τελικά, το μόνο που κάνουν αυτές οι αλλαγές είναι να αναδιανέμουν την φροντιστηριακή πίτα μεταξύ των διαφόρων ειδικοτήτων. Όταν περάσαμε από το σύστημα των Δεσμών στο σύστημα των Κατευθύνσεων χαμένοι βγήκαν οι Χημικοί αφού η τεχνολογική κατεύθυνση που οδηγούσε στα Πολυτεχνεία και τη ΦΜΣ δεν περιελάμβανε Χημεία και κερδισμένοι οι Φυσικοί αφού οι υποψήφιοι για τις Οικονομικές σχολές έπρεπε να εξετάζονται και στη Φυσική Κατεύθυνσης. Με τις αλλαγές του κ. Αρβανιτόπουλου, που συμπλήρωσε ο κ. Μπαλτάς, οι Χημικοί ανέκτησαν ένα μέρος της χαμένης πίτας και μαζί τους κάτι κέρδισαν και οι Βιολόγοι. Οι Πληροφορικάριοι αμύνθηκαν σθεναρά με μικρές απώλειες. Επί του τύπου, το νέο σύστημα δίνει λι...

  του Λεωνίδα Καστανά Μας αρέσει να συζητάμε για το επιτυχημένο Φιλανδικό εκπαιδευτικό μοντέλο. Αν θέλουμε να το εφαρμόσουμε και στη πατρίδα μας ευελπιστώντας σε ανάλογα αποτελέσματα θα πρέπει να μεταφέρουμε και το κλίμα, τη μορφολογία του εδάφους, τις παραδόσεις του Φιλανδικού έθνους. Το γεγονός ότι λόγω των μεγάλων χειμώνων και της μικρής ηλιοφάνειας, ο Φιλανδός μαθητής έχει μάθει να ανακαλύπτει  τον κόσμο μέσα από τα βιβλία, δηλαδή με το διάβασμα φοβάμαι ότι είναι καθοριστικό.  Μια διαδικασία για την οποία δε νομίζω ότι μπορεί να καυχιέται το αντίστοιχο ελληνικό έθνος. Θέλω να πω ότι κάθε μοντέλο επιτυγχάνει ή αποτυγχάνει σε συγκεκριμένες συνθήκες, σε συγκεκριμένο λαό με δεδομένη νοοτροπία.  Γιατί η νοοτροπία κάνει τη διαφορά. Και σε αυτήν λίγοι δίνουν σημασία στον τόπο μας. Στην Ελλάδα από τη μεταπολίτευση μέχρι τις μέρες μας η ιστορία του ελληνικού σχολείου ακολουθεί την εξής διαδρομή όπως σημειώνει ο δάσκαλος Ευθύμης Δημόπουλος: το αυταρχικό σχο...

Ο διαγωνισμός PISA  διεξάγεται μεταξύ μαθητών που τελείωσαν το Γυμνάσιο. Το μεγάλο πρόβλημα της ελληνικής εκπαίδευσης είναι σε αυτήν τη βαθμίδα. Τεράστια διασπορά αντικειμένων, υπερβολικά Αρχαία, πολύ θεωρία και ελάχιστη πρακτική, ελάχιστη συνεργασία μεταξύ των μαθητών, καμιά σύνδεση των γνώσεων με την καθημερινή ζωή, καμιά επιμονή στα βασικά και κυρίως αυστηρές επιστημονικά διατυπώσεις έτσι ώστε ελάχιστα παιδιά να καταλαβαίνουν τι συμβαίνει. Αναλυτικά προγράμματα, σχολικά εγχειρίδια,  έλλειψη διδακτικής ελευθερίας και γερασμένο εκπαιδευτικό προσωπικό είναι οι πληγές του Γυμνασίου, οι πληγές της ελληνικές εκπαίδευσης.Έχετε προσέξει ότι κανείς δεν μιλάει για το Γυμνάσιο; (Leo).   του Ανδρέα Κούτρα από το ΝEWS 247 Η Ελένη αγόρασε ένα καινούργιο ποδήλατο που έχει ταχύμετρο στο τιμόνι. Το ταχύμετρο έχει ένδειξη για την απόσταση αλλά και για την μέση ταχύτητα κάθε βόλτας. Σε μια βόλτα έκανε πρώτα 4 χιλιόμετρα σε 10 λεπτά και μετά έκανε 2 χιλιόμετρα σε 5 λεπτά. Α...

του Λεωνίδα Καστανά Περισσεύουν τα δισεπίλυτα προβλήματα στο ελληνικό σχολείο . Τα περισσότερα είναι χρόνια και δομικά, κάποια οφείλονται στην οικονομική κρίση, άλλα στις επιλογές της σημερινής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας. Η επιχειρούμενη μεταρρύθμιση στο νέο Λύκειο και βιαστική είναι και τσαπατσούλικη. Αλλά και προσπαθεί να αλλάξει πράγματα προς το ορθολογικότερο. Τα έχω γράψει αυτά και δεν θέλω να τα επαναλάβω. Αυτό που ξενίζει σήμερα είναι η αντίδραση της ΟΛΜΕ. Το φιάσκο του καλοκαιριού με την «απεργία στις πανελλαδικές εξετάσεις» και την επιστράτευση φαίνεται ότι δεν έγινε μάθημα στους συνδικαλιστές. Η πρεμούρα που έχουν κάποιοι να ρίξουν  την κυβέρνηση μέσω της όξυνσης πραγματικών ή φανταστικών προβλημάτων δεν κρύβεται. Αλλά οι δάσκαλοι δεν έχουν κανένα λόγο να τους ακολουθήσουν διότι απλά έτσι θα υπονομεύσουν την ίδια τους την εργασία και την αποστολή. Οι πενθήμερες κυλιόμενες απεργίες που ψήφισαν οι μειοψηφίες των γενικών συνελεύσεων των ΕΛΜΕ (μειοψηφίε...

της Άννας Διαμαντοπούλου από τη Μεταρρύθμιση Για ακόμα μια φορά το βάρος των αδυναμιών στην λειτουργία ενός Υπουργείου – και δη της Παιδείας – μεταφέρεται στους Βουλευτές και μάλιστα, ως κατεπείγουσα ανάγκη και ως παράπλευρη απώλεια του μνημονίου. Πολύ μεγαλύτερο είναι το βάρος για τους Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι από υπέρμαχοι των μεταρρυθμίσεων, υποχρεώνονται να στηρίζουν κομματικές λογικές της Νέας Δημοκρατίας, λόγω της έλλειψης μιας καθαρής προγραμματικής συμφωνίας των συγκυβερνώντων , που ακόμη ετοιμάζεται… Η Κυβέρνηση επαναλαμβάνει τα ίδια και τα ίδια και στην Παιδεία, σε μία εποχή που θα έπρεπε να αλλάξουν τα πάντα, που πρέπει να αλλάξουμε όλοι μας. Το σχετικό σχέδιο νόμου κατατέθηκε τελικά την περασμένη Τετάρτη. Ανασύρθηκε από το συρτάρι, αλλά είναι απόλυτα νοθευμένο ως προς τον μεταρρυθμιστικό του χαρακτήρα, με διατάξεις που κινούνται σε αντίθετη κατεύθυνση και χωρίς προϋπολογισμό και χρονοδιάγραμμα εφαρμογής. Η μεταρρύθμιση που δεν έγινε …με εντολή Σαμαρά!

Δύο είναι τα φλέγοντα της Μέσης Εκπαίδευσης. Αξιοπιστία και ορθολογική διαχείριση εκπαιδευτικού προσωπικού. του Λεωνίδα Καστανά από την Athens Voice Ο διασυρμός της ηγεσίας της ΟΛΜΕ σηματοδοτεί και το τέλος αυτού του είδους του συνδικαλισμού τον οποίο υπηρέτησε με συνέπεια αυτό το σωματείο για περίπου τριάντα χρόνια. Συνδικαλισμός που εκπροσωπεί κομματικές μειοψηφίες, υπερασπίζεται τις στρεβλές δομές του πελατειακού κράτους και εκβιάζει ανενδοίαστα  το σύνολο των πολιτών το οποίο τυγχάνει να είναι  εργοδότης του. Όσο οι κυβερνήσεις μετρούσαν το πολιτικό κόστος και είχαν απόθεμα δανεικών μπορούσε να μετρά νίκες. Τώρα που λεφτά δεν υπάρχουν και ο Τόμσεν μας επισκέπτεται συχνά το αποτέλεσμα ήταν προδιαγεγραμμένο.  Συντριβή. Η ήττα της ηγεσίας της ΟΛΜΕ δεν είναι νίκη της κυβέρνησης, παρότι έπραξε τα δέοντα. Είναι νίκη της κοινωνίας των πολιτών, των εργαζομένων, των δημοσίων υπαλλήλων, των καθηγητών. Των χιλιάδων ανώνυμων σκληρά δοκιμαζόμενων κατοίκων αυ...

του Φώτη Γεωργελέ από Athens Voice Πες ότι είναι μια δουλειά, αυτή η εφημερίδα ας πούμε.  Που χρειάζεται 100 ανθρώπους για να βγαίνει. Και παίρνουμε ένα χιλιάρικο ο καθένας. Αλλά έχω και κάτι συγγενείς και φίλους να βολέψω, όχι πολλούς, άλλους 30 που μπαίνουν στο μισθολόγιο. Ο μισθός μας γίνεται 700 ευρώ. Πολλοί είμαστε, περισσεύουμε, φτιάχνουμε ωραίους κανονισμούς εργασίας, γράφουμε 16 με 21 ώρες τη βδομάδα, μαζί με τα «διοικητικά» δεν είμαστε στα γραφεία πάνω από 30 ώρες. Η δουλειά όμως δεν βγαίνει, οι φίλοι και συγγενείς κάπου έχουν χαθεί σε πιο πολυτελείς δραστηριότητες, πολιτιστικές εκδηλώσεις, γραφεία δημοσίων σχέσεων, φτιάχνουν τη βιβλιοθήκη της εφημερίδας, ένα γυμναστήριο, ένα εκκλησάκι, γιατί πώς να ζήσει ο άνθρωπος αν δεν καλλιεργήσει την ψυχή του. Προσλαμβάνουμε για να βγει η δουλειά άλλους 20 ωρομίσθιους,  να γράφουν άρθρα με το κομμάτι. Ο μισθός μας πάει στα 500 ευρώ. Χωρίζουμε και τη δουλειά σε στάδια, αμειβόμενα ξεχωριστά, επίδομα διόρθωσης άρθρου, ...

Η προαναγγελθείσα απεργία της ΟΛΜΕ ταράζει για ακόμη μια φορά την περίοδο των εισαγωγικών εξετάσεων. Για να είμαι απολύτως ξεκάθαρη, οι εξετάσεις πρέπει να γίνουν και να γίνουν στην ώρα τους. Δεν υπάρχει Υπουργός Παιδείας που να μην έχει έρθει αντιμέτωπος με αυτή την απειλή. Δεν θα μιλήσω για τη συνδικαλιστική ηγεσία της ΟΛΜΕ. Είναι η συνήθης στάση δεκαετιών, κάθε συντεχνίας , που χρησιμοποιεί τη δύναμή της εναντίον της κοινωνίας εκβιάζοντας μια αδύναμη και αμυντική (δίκαια τα αιτήματά σας, αλλά να τα δούμε αργότερα) πολιτική τάξη! (120.000 καθηγητές και αναπληρωτές + οι οικογένειές τους είναι θηριώδης αριθμός για τις εκλογές). Θα μιλήσω για την πολιτική στην Παιδεία που είναι υπεύθυνη για αυτή την ετήσια κοινωνική απειλή, η οποία πέφτει στα κεφάλια μας σχεδόν κάθε χρόνο... ανεξαρτήτως κρίσης και μνημονίου. Τι βρίσκεται πίσω από τη ετήσια απειλή της ΟΛΜΕ; Τι είναι αυτό που σχεδόν κάθε χρόνο απειλεί 100.000 νέα παιδιά; Ποια είναι αυτά που πρέπει να αλλάξουν για να σταματήσει ...

Για να μη σας παραμυθιάζουν οι συνδικαλιστές και οι πολιτικάντηδες Γιάννης Αντωνίου*  από τα ΝΕΑ (13/5/13) Η κυβέρνηση, έστω και καθυστερημένα, προχώρησε στην αύξηση του ωραρίου των εκπαιδευτικών της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης κατά δύο ώρες. Το μέτρο ήταν αναμενόμενο και απολύτως αναγκαίο για την αποφυγή του λειτουργικού black - out των σχολικών μονάδων το επόμενο έτος, εν όψει 7000 περίπου συνταξιοδοτήσεων και στις δύο βαθμίδες, μηδενικών διορισμών μονίμων εκπαιδευτικών και αναπληρωτών στη Δευτεροβάθμια. Την ίδια στιγμή η ΟΛΜΕ θεώρησε την αύξηση του ωραρίου αιτία πολέμου, εξαγγέλλοντας ως πεδίο αναμέτρησης με την κυβέρνηση και την κοινωνία τις πανελλαδικές εξετάσεις. Τα λειτουργικά κενά ως πρόβλημα μιας παρατεταμένης παθογένειας Τα προβλήματα σχετικά με την κάλυψη των λειτουργικών κενών των σχολείων, εκτός από τις μνημονιακές δεσμεύσεις και τους περιορισμένους οικονονομικούς πόρους, είναι άμεσα συναρτημένα με την ανθρωπογεωγραφία της εκπαίδευσης και την πολ...

Διαφωνώ με τον Πάσχο στις 31 εβδομάδες ανά έτος. Τις βγάζω 28. Αν βάλεις και τις καταλήψεις (που δεν αναπληρώνονται ποτέ) είναι και λιγότερες. Ο σημαντικότερος λόγος που δεν μπορεί ένας επαρκής και εργατικός εκπαιδευτικός να συναγωνιστεί το φροντιστήριο είναι η μικρή διάρκεια της σχολικής χρονιάς. Πελατειακό Κράτος και συνδικαλιστές διέλυσαν το δημόσιο σχολείο και τώρα τσακώνονται πάνω στα ερείπια.  Οι μαθητές διδάχθηκαν και διδάσκονται από ολόκληρη την κοινωνία της αρπαχτής και όχι μόνο από τους καθηγητές τους, η πλειοψηφία των οποίων ξέρει και κάνει το σωστό.  Έχουμε δρόμο, η ιστορία έχει τους δικούς της ρυθμούς, που όμως επιταχύνονται σε αυτή τη φάση. Ας αδράξουμε την ευκαιρία  (leo). Του  Πάσχου Μανδραβέλη Οι Ελληνες καθηγητές Μέσης Εκπαίδευσης έχουν τις λιγότερες ώρες  διδασκαλίας από όλους τους συναδέλφους τους στις 34 χώρες του ΟΟΣΑ. Ενώ στις ΗΠΑ οι καθηγητές είναι μέσα στην τάξη 1.068 ώρες ετησίως, οι Ελληνε...

του Λεωνίδα Καστανά Το μόρφωμα που αποκαλείται ηγεσία των λειτουργών της ΜΕ προκήρυξε απεργία μέσα στις πανελλαδικές εξετάσεις. Αυτό αφορά ένα 10% των εκπαιδευτικών που παρακολουθούν τις δραστηριότητες του μορφώματος, συμμετέχουν αραιά και που στις συνελεύσεις, στις εκλογές   και ενίοτε στις απεργίες του. Δεν αφορά το σύνολο του εκπαιδευτικού κόσμου. Ποτέ δεν τον αφορούσε. Τα «αιτήματα» είναι γνωστά και προκαλούν ως συνήθως το γέλωτα της κοινωνίας. Όχι στις δυο ώρες παραπάνω διδασκαλία την εβδομάδα για να καλυφθούν τα χιλιάδες κενά λόγω της αδυναμίας διορισμών. Όχι στην αξιολόγηση με το έτσι θέλω. Όχι στις υποχρεωτικές μεταθέσεις, γιατί η θέση είναι οργανική, δηλαδή είναι ιδιοκτησία του υπαλλήλου και δεν μπορεί να καταργηθεί, όσο αυτός βρίσκεται εν ζωή. Και όλα αυτά σε ένα σχολείο που ζήτημα είναι αν δουλεύει πραγματικά 7 μήνες το χρόνο. Σε μια χώρα υπό πτώχευση, με 1.300.000 ανέργους. Σε μια εποχή που χιλιάδες συμπολίτες μας μεταναστεύουν για να βρουν δουλειά....

Η ΟΛΜΕ ετοιμάζεται να προχωρήσει σε απεργία μέσα στις εξετάσεις. ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ και ΑΡΙΣΤΕΡΙΣΤΕΣ που συμμετέχουν στο ΔΣ συμφωνούν. Προς τιμήν του το ΠΑΜΕ διαφωνεί με την αθλιότητα αυτή. Το ΠΑΜΕ μπορεί να είναι ότι είναι , αλλά δεν είναι ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΕΣ. Οι χιλιάδες των οικογενειών, των νέων, των μαθητών που εμπλέκονται με τον ένα ή άλλο τρόπο με τις εξετάσεις δεν πρέπει να ανησυχούν. Σε κάθε απεργία της ΟΛΜΕ απεργεί το πολύ ένα 10%. Ακόμα και αν τελικά αποφασίσει την ομηρία των μαθητών, κανένας Δάσκαλος δεν θα την ακολουθήσει στην αθλιότητα. Οι συνδικαλιστές μας καλούν να απεργήσουμε για 2 ώρες παραπάνω μάθημα και για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Να στραφούμε κατά των μαθητών μας και της κοινωνίας επειδή μας ζητούν 2 διδακτικές ώρες (1 ώρα εργασίας) παραπάνω. Αλήθεια ποιος θα  καρπωθεί την υπεραξία που αντιστοιχεί στις 2 ώρες; Μήπως κάποιος εργοδότης, κάποιος καπιταλιστής; Ή μήπως τα παιδιά μας που κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς δασκάλους το Σεπτέμβρη, λόγω της λιτότητας...