μη μαδας τη μαργαριτα

του Ηλία Κανέλη από το books' journal Ο καθηγητής Λεωνίδας Λουλούδης, που πέθανε στις 13 Ιουλίου 2014 σε ηλικία 67 ετών, ήταν ένας παρεμβατικός πολίτης. Για όλους τους τομείς με τους οποίους ασχολήθηκε: το περιβάλλον, τη δημοκρατική Αριστερά, τον κινηματογράφο (που ήταν η κρυφή του αγάπη).    Απόφοιτος της Ανωτάτης Γεωπονικής Σχολής Αθηνών, ο Λεωνίδας Λουλούδης έκανε μεταπτυχιακό στην Επιστήμη Τροφίμων από το Πανεπιστήμιο Reading Αγγλίας και Διδακτορικό Δίπλωμα από το Τμήμα Γεωργικής Οικονομίας του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Δίδαξε Αγροτική Πολιτική και Ανάπτυξη με έμφαση στην Πολιτική Προστασίας και Διατήρησης του Αγροτικού Περιβάλλοντος. Οι παρεμβάσεις του σε ζητήματα προστασίας του περιβάλλοντος, πολύ συχνά, περιβάλλονταν από πολεμική διάθεση, ιδιαιτέρως όταν αναφερόταν σε ό,τι θεωρούσε κοινότοπη ηθικολογία. Στο παρελθόν, από τις σελίδες του περιοδικού  Πολίτης , συζητιόταν για μεγάλο διάστημα η πολεμική του στον θεαματικό ακτιβισμό της Greenp...

του Ηλία Κανέλη από τα ΝΕΑ Ηταν το κλείσιμο της ΕΡΤ αντιδημοκρατική εκτροπή και πραξικόπημα, όπως δήλωσε ο Αλέξης Τσίπρας; Σίγουρα, δεν ήταν κάτι που συνηθίζεται στις δημοκρατίες. Αλλά έγινε. Κι αν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επιλέξει να ξαναστήσει μαγαζί που ονομάζεται ΕΡΤ, όπως διακήρυξε χθες στο twitter, επʼ ουδενί μπορεί να ανασυστήσει εκείνο που έκλεισε. Το ότι, ήδη, λειτουργεί, έστω μερικώς, με τεράστιες ελλείψεις, το διάδοχο σχήμα ΝΕΡΙΤ κάνει ακόμα πιο περίπλοκη την υπόσχεσή του. Θα κλείσει (πραξικοπηματικά) τη ΝΕΡΙΤ ή θα τη μετονομάσει; Και πώς θα αποκαταστήσει τις παλιές ιεραρχίες, αφού έχουν προκύψει καινούργιες; Ο Τσίπρας κάνει απλώς άγονη αντιπολίτευση. Ωστόσο, μετά την εκδήλωση του κυβερνητικού αυταρχισμού, δόθηκε η ευκαιρία για τη σύσταση μιας όντως νέας, ζωηρής και ανεξάρτητης ραδιοτηλεόρασης, δημιουργικής, φτηνής, χωρίς πολιτικές εξαρτήσεις και χωρίς τις παθογένειες της γραφειοκρατίας, του παραγοντισμού και του άρρωστου συνδικαλισμού. Εκ των πραγμάτων, η περιπέτει...

Δεν καταλαβαίνω την έκπληξη για τα μπινελίκια που εκτοξεύθηκαν από Συριζαίικο μπλοκ. Αυτό είναι μέσες-άκρες ο ΣΥΡΙΖΑ και σε αυτό ακριβώς οφείλει και την αύξηση επιρροής του στην ελληνική κοινωνία, που διψάει για μαγκιά αρκεί να είναι γιαλαντζί. Μη μου πείτε ότι τώρα το ανακαλύψατε. του Ηλία Κανέλλη από τα ΝΕΑ Το 1983, ο Μάνος Χατζιδάκις, δεξιός κατά δήλωσή του, επέλεξε να εμφανιστεί στο Φεστιβάλ Αυγής - Θούριου, το φεστιβάλ της νεολαίας της τότε ανανεωτικής Αριστεράς, έγραψε μάλιστα ένα τραγούδι ειδικά για εκείνη τη γιορτή, βασισμένο στο ποίημα του Νίκου Εγγονόπουλου «Μπολιβάρ». Το μελοποιημένο απόσπασμα μάλιστα έκανε αναφορά σε πρόσωπα που συμβολίζουν τη θυσία για τις ιδέες της χειραφέτησης και της αδελφοσύνης, τον Ρήγα Φεραίο και τον Αντώνιο Οικονόμου... Η επιλογή του Χατζιδάκι είχε συμβολικό χαρακτήρα: επέλεξε να συμπαραταχθεί με έναν νεολαιίστικο πολιτικό χώρο στον οποίο, πλάι στη χειραφέτηση από τον κοινωνικό συντηρητισμό και την επιθυμία των «ρηγάδων» να αλλάξουν ...

του Ηλία Κανέλλη από τα ΝΕΑ Την επόμενη Δευτέρα όσοι εργαζόμαστε στα ΜΜΕ έχουμε απεργία. Για ποιον λόγο; Διότι, όπως σημειώνει η απόφαση του ΔΣ που την κήρυξε, «απαιτούμε, αξιώνουμε, αγωνιζόμαστε για την κατάργηση όλου του εκτρωματικού μνημονιακού αντεργατικού και αντικοινωνικού νομοθετικού πλαισίου που οδηγεί στην καταρράκωση των εργασιακών σχέσεων» κ.λπ. Ο κόσμος καίγεται και το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ επαναλαμβάνει, με ελάχιστες παραλλαγές, το ποίημα που έλεγε ενάμιση χρόνο πριν. Τι κατάφερε στο διάστημα αυτό; Τίποτα. Τα ΜΜΕ συρρικνώθηκαν, θέσεις εργασίας χάθηκαν, τα ασφαλιστικά μας τα πήρε και τα σήκωσε... Τιμωρήθηκε όμως ο κακός δημοσιογράφος Μανδραβέλης. Επίσης, ο πρόεδρος πήγε παραστάτης στον Αλέξη Τσίπρα, όταν μερικές ημέρες, μεταξύ πρώτων και δεύτερων εκλογών, περιέφερε και έδειχνε στους φίλους του μια διερευνητική εντολή. Α, έγραψε κι ένα άρθρο τις προάλλες, στην καλή εφημερίδα «Εποχή», για τη Χρυσή Αυγή, με το οποίο μαλώνει όσους διαφωνούν με την προσέγγισή του, κάνοντας ...

Editorial   The Books Journal τ ου Ηλία Κανέλλη  via Κόκκινη πιπεριά Ανάμεσα στις πολλές ανεπάρκειες που ανέδειξε η οικονομική κρίση, ήταν και εκείνη του πολιτικού προσωπικού. Πολιτικά άναρθρες ηγεσίες, άβουλοι υπουργοί, κοινοβουλευτικές ομάδες από οπορτουνιστές και κοντόθωρους επαρχιώτες, ανεπαρκή στελέχη – ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα το οποίο ένα πράγμα γνωρίζει: τα κλισέ του λαϊκισμού. Η κρίση της πολιτικής εκπροσώπησης είναι το σημαντικότερο χαρακτηριστικό της περιόδου που διανύουμε. Είναι μια κρίση που από μόνη της θα αρκούσε για να οδηγήσει τη χώρα στην παραλυσία. Και για να είμαστε ακριβέστεροι, η παραλυσία στην οποία βρίσκεται η χώρα οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο συγκεκριμένο πολιτικό προσωπικό, στην αναποφασιστικότητα του, στην αβουλία του, στο φόβο του ή και (για το μεγαλύτερο μέρος των αριστερών ηγεσιών) στην άγνοια κινδύνου. Από αυτό το αδιέξοδο προσκήνιο διαφοροποιείται και ξεχωρίζει ένα πολιτικό πρόσωπο και οι πολιτικές του που, αν τα πράγματα ...