μη μαδας τη μαργαριτα

Μια πρακτική πρόταση για άλλη πολιτική Το θέαμα των βιβλίων που καταστρέφονται ή καίγονται, σε «τελετουργικές πυρές», κάθε Ιούνιο, μόλις τελειώσουν οι εξετάσεις στα σχολεία προκαλεί σίγουρα αποτροπιασμό σε οποιονδήποτε έχει μάθει να τα αγαπάει. Αναρωτιέται κανείς, αν ούτε αυτήν την αγάπη καταφέρνει να εμφυσήσει το σχολείο, πόσο άραγε πετυχαίνει τους βασικούς του στόχους, γενικότερα; Δυο μήνες αργότερα, τον Σεπτέμβριο, κάθε ελληνική οικογένεια με παιδί στο σχολείο, δημοτικό ή γυμνάσιο-λύκειο, ζει την ίδια επαναλαμβανόμενη αγωνία: πότε θα φτάσουν τα καινούρια βιβλία στα σχολεία; Τι σημαίνει, από οικονομική άποψη, «δωρεάν βιβλία στους μαθητές»; Σημαίνει περίπου 25 εκατομμύρια ευρώ (δημόσια) δαπάνη εκτύπωσης κάθε χρόνο - και επί πλέον άγνωστο ύψος εξόδων αποθήκευσης, μεταφοράς, διανομής κλπ. Η δημόσια δαπάνη πληρώνεται, φυσικά, από τον κρατικό προϋπολογισμό, δηλαδή «οριζόντια» από όλους τους φορολογουμένους, είτε έχουν παιδί στο σχολείο είτε όχι. Μ’ αυτήν την έννοια τα σχ...

από τη Μεταρρύθμιση Διότι, τώρα που τέλειωσαν τα δανεικά, το κράτος πρέπει να ισοσκελίζει τις δαπάνες του. Και αφού δεν θέλει να κόψει άσκοπες ή αντικοινωνικές και άδικες δαπάνες (=σπατάλες, «λίπος» δηλαδή) είναι αναγκασμένο να αυξάνει διαρκώς τους φόρους επί όσων ήδη πληρώνουν – αφού τους υπόλοιπους μόνο στα τηλεπαράθυρα τους κυνηγάει… Λίγα παραδείγματα, πολύ βιαστικά και πρόχειρα, άδικων δαπανών; Τα συνταξιοδοτικά ταμεία της ΔΕΗ και του ΟΤΕ επιδοτούνται ετησίως (αθροιστικά) με 1,2 δις ευρώ. Κατά κεφαλήν επιδότηση συνταξιούχου: άνω των 25000 ευρώ ετησίως – ενώ για το ΙΚΑ είναι μόνον 2000 περίπου. Οι αγροτικές ΕΠΙΔΟΤΗΣΕΙΣ (δεν μιλάμε δηλ. «για τον τίμιο ιδρώτα του αγρότη») προστίθενται στο αγροτικό εισόδημα (είναι μερικά δις ευρώ τον χρόνο, η ΚΑΠ είναι η πιο «ακριβή» πολιτική της ΕΕ και μόνιμη πηγή διαφωνιών με τους βορειοευρωπαίους «ευρωσκεπτικιστές”) και παραμένουν στην ουσία ΑΦΟΡΟΛΟΓΗΤΕΣ – καθώς όλο το αγροτικό εισόδημα αντιμετωπίζεται σαν εισόδημα πενομένων ξωμάχων τη...

Και την Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν την είδα να στραβώνει για την επιλογή του Ελληνικού ως σκουπιδότοπου, ( σιγά την κομπόστα παιδιά). Το βασικό για τους δημάρχους και σχεδόν όλη την Ελλάδα είναι να μην αξιοποιηθεί να μη φέρει πλούτο και ότι θέλει ας γίνει. Για τον πλούτο έχουμε τους κουτόφραγκους να μας δανείζουν φθηνά και αγύριστα. (LEO) του Σπύρου Στεκούλη, “Ομάδα Περιβάλλοντος- Πολίτες Μπροστά” Με έκπληξη και διάφορα άλλα ανάμεικτα συναισθήματα υποδέχθηκε η κοινή γνώμη την χθεσινή απόφαση της υπ. Οικονομικών (!) για «παραχώρηση έκτασης 12 στρεμμάτων στο χώρο του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού, για την κατασκευή Σταθμού Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων (ΣΜΑ) τεσσάρων δήμων της Νοτιοανατολικής Αττικής». Η αλήθεια είναι ότι ο Περιφερειακός Σχεδιασμός Διαχείρισης Αποβλήτων (ΠΕΣΔΑ) της Περιφέρειας Αττικής προέβλεπε τη δημιουργία τεσσάρων επί πλέον (πέραν εκείνου στο Σχιστό) ΣΜΑ για την εξυπηρέτηση των δήμων. Ένας εξ αυτών ίσως και στην ευρύτερη επίμαχη περιοχή. Ναι! Ο ίδιος ΠΕΣΔΑ του 2005, τ...

του Σπύρου Στεκούλη από τη Μεταρρύθμιση Όποτε τυχαίνει να βρεθώ Σαββατοκύριακο στην Αθήνα, φιλοξενούμαι συνήθως σ’ ένα διαμέρισμα της Καλλιδρομίου – δίπλα στα, συνήθως έρημα, γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ. Σάββατο πρωί, η λαϊκή στην Καλλιδρομίου, πολύχρωμη και πολύβουη, είναι ο πρώτος προορισμός. Τα τελευταία χρόνια, οπότε αρχίσαμε να «ξαναβλέπουμε» και να αναστοχαζόμαστε ακόμη και για τα σχεδόν προφανή, μου κάνει εντύπωση η ποικιλία των τόπων προέλευσης των αγαθών της «λαϊκής»: μπρόκολα Ιταλίας, λεμόνια Αργεντινής, ρεβύθια Μεξικού κοκ. Τί νόημα έχει, αλήθεια, να στήνεις υπαίθρια μαγαζιά τα οποία πουλούν ό,τι κι ένας χοντρέμπορος ή μια αλυσίδα σουπερμάρκετ; Τί είδους «κοινωνική πολιτική» υπαγορεύει ότι πρέπει να διευκολύνεις, εκτός από τον αγρότη, και τον μεγαλοεισαγωγέα και τον χοντρέμπορο να έχουν πρόσβαση στον καταναλωτή, δίχως μάλιστα να επιβαρύνονται με λειτουργικά έξοδα καταστημάτων, υπαλλήλων κλπ.; Θα πρέπει να υποσημειώσω ότι σχεδόν ποτέ δεν έτυχε να μου δώσουν απόδειξη σε λαϊ...