μη μαδας τη μαργαριτα

τoυ Νίκου Δήμου από τη lifo «Σας διαβάζω – σας διαβάζω» μου είπε ο άγνωστος κύριος στο ταχυδρομείο. «Καλά τα λέτε, αλλά με τους εργαζόμενους είστε λίγο σκληρός». Τον κοίταξα με απορία. Δεν θυμάμαι να έχω γράψει κάτι για τους «εργαζόμενους». Αυτός ο όρος μου φαίνεται εντελώς αόριστος. Ποιοι είναι οι εργαζόμενοι; Αν εξαιρέσουμε μερικούς εισοδηματίες (και πόσοι είναι αυτοί;), όλοι εργαζόμενοι είμαστε. Πώς θα μπορούσε κανείς να γράψει κάτι που να περιλαμβάνει από τον σκουπιδιάρη μέχρι τον βιομήχανο και από τη νοικοκυρά ως τον Πρόεδρο του Αρείου Πάγου; Όμως, σε δεύτερη σκέψη νομίζω πως ο όρος, όπως τον χρησιμοποιεί η Αριστερά, πάει να υποκαταστήσει την παλιά έννοια του προλεταριάτου. Οπότε, βέβαια, δεν μπορείς να αποκαλέσεις τον εργοστασιάρχη «εργαζόμενο», κι ας εργάζεται μερικές φορές πιο σκληρά και από τον τελευταίο του εργάτη. Πάντα θεωρούσα άδικη αυτήν τη διάκριση, διότι υπονοεί ότι στην πραγματικότητα μόνον οι εργάτες, οι χειρώνακτες και οι ακτήμονες αγρότες εργά...

της Αντιγόνης Λυμπεράκη από το ΕΘΝΟΣ Τα τελευταία μέτρα για τις εργασιακές σχέσεις (περιορισμός αποζημίωσης απόλυσης, ενιαίος κατώτατος μισθός -γυμνός από τριετίες αυτόματης «ωρίμανσης» αλλά και από επίδομα γάμου-, αποφασιστικός ρόλος του κράτους στον προσδιορισμό του ελάχιστου μισθού) δεν είναι πρωτοφανή: υπάρχουν και ισχύουν στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Πολλά, μάλιστα, από αυτά είναι επιστέγασμα μακράς προσπάθειας προοδευτικών κομμάτων στις χώρες αυτές. Τα μέτρα δεν είναι ακραία, δεν είναι ριζοσπαστικά και, κυρίως, δεν έρχονται να διαταράξουν μια αγορά εργασίας που λειτουργεί (κάπως) ικανοποιητικά. Η δική μας αγορά εργασίας δυσλειτουργεί και πάσχει από ασφυξία. Είναι κλειστή, είναι γερασμένη, είναι μπλοκαρισμένη και ταυτόχρονα κατακερματισμένη. Δεν είναι παράξενο που είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης στην ανεργία, καθώς: διαχωρίζει απόλυτα τους υπαλλήλους από τους εργατοτεχνίτες (με γενναιοδωρία προς τους πρώτους και αδιαφορία προς τους δεύτερους) νομοθετεί εξαντλητικ...

Κώστας Καλλίτσης, Η Καθημερινή, 29/10/2012 Στα μέσα της 10ετίας του 1980, αφηγείται ο M. Spence (που μαζί με τον G. Akerlof και τον J.Stiglitz είχε κερδίσει το Νομπέλ Οικονομίας το 2001) τον είχαν καλέσει στη Ν. Κορέα. Το μείζον πρόβλημα που συζητούσαν με άγχος ήταν ότι, μετά από δύο 10ετίες, το μοντέλο ανάπτυξης με φθηνή εργασία είχε φάει τα ψωμιά του. Είχε καταστεί μη ανταγωνιστικό, διότι οι μισθοί είχαν αυξηθεί πολύ συγκριτικά με εκείνους άλλων χωρών. Μάλιστα, κυριαρχούσε η ιδέα να παγώσουν οι μισθοί, ώστε να διασωθεί η ανάπτυξη. Τους θύμισα -γράφει ο Μ. Spence- ότι στόχος της ανάπτυξης είναι, ακριβώς, η αύξηση των μισθών. Και τους εξήγησε ότι αυτό που περιέγραφαν ως πρόβλημα ήταν, αντιθέτως, η απόδειξη της επιτυχίας τους. Απλώς, είχε φθάσει η ώρα να περάσουν σε νέο μοντέλο ανάπτυξης (*). Το πέρασμα από το μοντέλο του φθηνού «εργατικού κόστους» στο μοντέλο της ακριβής ανάπτυξης είναι κρίσιμο στοίχημα. Δεν το κερδίζουν όλοι, ούτε εύκολα. Στην 10ετία του 1970, οι «Τίγρεις ης...

'Οσο περνάνε οι μέρες πείθομαι ολοένα και περισσότερο ότι είναι αδύνατο η ΔΗΜΑΡ να ρίξει αυτήν την κυβέρνηση και να βάλει τη χώρα σε θανατηφόρες περιπέτειες. Πείθομαι όμως και για το γεγονός ότι κάνει καλά, πολύ καλά που επιμένει στα εργασιακά. Οι μέρες που θαρθούν φέρνουν συγχωνεύσεις τραπεζών και ιδιωτικοποιήσεις ΔΕΚΟ. Ο ανταγωνισμός επιβάλλει απολύσεις, αποζημιώσεις, αλλά και προσλήψεις ειδικευμένων και ικανών υπαλλήλων. Το πελατειακό κράτος είχε φορτώσει της δημόσιες επιχειρήσεις με άχρηστο προσωπικό, που τώρα δυστυχώς γι’ αυτό, πρέπει να αποχωρήσει. Η πρόοδος της τεχνολογίας, η μείωση της γραφειοκρατίας και βέβαια η ύφεση το απαιτούν. Τα 1800 Εύρο μεικτά δεν είναι μεγάλος μισθός για αυτές τις επιχειρήσεις. Χιλιάδες άνθρωποι θα βρεθούν στο δρόμο και δεν πρέπει να χάσουν τουλάχιστον την αποζημίωση. Αλλά και το 10% επίδομα γάμου, δεν είναι δα και κανένα προνόμιο όταν οι μισθοί έχουν μειωθεί τόσο. Για να μην πιάσουμε το ωράριο. Οι απαιτήσεις δεν είναι της τρόικα, αλλά του ε...

Δήλωση του προέδρου της ΔΗΜΑΡ, Φώτη Κουβέλη, αμέσως μετά τη συνάντηση με τον πρωθυπουργό κ. Α. Σαμαρά και τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ κ. Ε. Βενιζέλο Οι διαπραγματεύσεις με την τρόικα συνεχίζονται. Η τρόικα δυστυχώς προβάλλει αξιώσεις οι οποίες δεν έχουν καμία σχέση με όλα εκείνα τα οποία πρέπει να αντιμετωπίσει η χώρα σε σχέση με τα 11,5 δις ευρώ. Βεβαίως πρέπει να υπάρξουν διαρθρωτικές αλλαγές. Αλλά δεν είναι διαρθρωτική αλλαγή το να αξιώνει η τρόικα να ισοπεδωθούν τα εργασιακά δικαιώματα. Δεν είναι διαρθρωτική αλλαγή να θέλει το διαμελισμό των εργασιακών δικαιωμάτων και όσων έχουν απομείνει. Η ΔΗΜΑΡ κατηγορηματικά αποκρούει και δεν θα ψηφίσει τα οποιαδήποτε μέτρα που έχουν σχέση με αυτά τα οποία αξιώνει η τρόικα σε σχέση με τις εργασιακές σχέσεις και τα εργασιακά δικαιώματα. Οι αξιώσεις της τρόικα στοχεύουν στην ισοπέδωση της εργασίας. Οι αξιώσεις της τρόικα, στο βαθμό που θα γίνονταν αποδεκτές-αλλά δεν γίνονται από εμένα αποδεκτές-ισοδυναμούν με τροφοδότηση και περαιτέρω τ...

Είναι σαφές ότι το ΠΑΜΕ θέλει να κλείσει τη Χαλυβουργία. Είναι άγνωστο το γιατί, και ποια συμφέροντα εξυπηρετεί. Την περίπτωση της συμπαράστασης στον ταξικό αγώνα και άλλων τέτοιων ηρωικών την έχουμε αποκλείσει. ΚΚΕ και ταξικοί αγώνες έχουν πάρει διαζύγιο από καιρό. Η εύκολη απάντηση βρίσκει ως αίτιο την ιδεοληψία της εγχώριας κομμουνιστικής Αριστεράς που προτιμά ένα εργοστάσιο κλειστό και 300 εργαζόμενους στο δρόμο, παρά όλους στη δουλειά με μειωμένο ωράριο και εξασφαλισμένα τα ένσημα, μέχρι να ανακάμψει η ζήτηση. Από κοντά βέβαια και η γνωστή λογική των εργατοπατέρων της μεταπολίτευσης που λέει ότι οι απολυμένοι θα γραφτούν στο κόμμα και έτσι θα αυξήσουν την επιρροή του στο παγκόσμιο αγωνιστικό προτσές.Παπαριές. Δεν ξέρω αν τα πράγματα είναι τόσο απλά στις εποχές που ζούμε. Θα μπορούσα να ρωτήσω ποιος κερδίζει, όχι πολιτικά, αλλά οικονομικά από το κλείσιμο ενός εργοστασίου σε εποχές δύσκολες για την αγορά του χάλυβα. Οι ανταγωνιστές  Σιδενόρ, Αγγελόπουλος, κάποιος άλλο...

Quiz: ποιο είναι το ποσοστό των ασφαλισμένων του ΙΚΑ με το καθεστώς των βαρέων και ανθυγιεινών; Η απάντηση είναι 40% (για τους άνδρες, για τις γυναίκες είναι λιγότερο). Σε μια χώρα χωρίς βαριά βιομηχανία (και σχεδόν καθόλου βιομηχανία γενικώς). Μια χώρα όμως όπου όσες ευνοημένες κατηγορίες εντάσσονται στο σχετικό καθεστώς συνταξιοδοτούνται 5 έτη νωρίτερα από τους υπόλοιπους με πλήρη σύνταξη. Έγραφα πριν κάποιους μήνες σε ένα άρθρο στο Athens Review of Books (λυπάμαι για την αυτοαναφορά, αλλά έχω βαρεθεί να γράφω τα ίδια και τα ίδια): "Η λίστα με τα σχετικά επαγγέλματα προκαλεί θυμηδία: συνοδοί εδάφους, παρουσιαστές τηλεόρασης, κομμωτές, σερβιτόροι κ.ά. Το καθεστώς αυτό επεκτάθηκε το 2002 στον δημόσιο τομέα: υποψήφιοι προς ένταξη είναι δεσμοφύλακες, κτηνίατροι, συντηρητές έργων τέχνης κ.ά." "Ιστορικά, η ένταξη στα «βαρέα και ανθυγιεινά» ήταν ένα είδος αποζημίωσης για το χαμηλό προσδόκιμο επιβίωσης κάποιου επαγγέλματος (π.χ. μεταλλωρύχοι). Αμφιβάλλω αν...

Πλατεία Ταχρίρ, Παρίσι, Puerta del Sol και ότι άλλο θέλετε, αλλά πλατεία Συντάγματος δεν γράφει το επαναστατολόγιο δυστυχώς. Με τους δημόσιους υπάλληλους, την ημεραργία, το εφάπαξ και τους Δεητζήδες , δουλειά δεν γίνεται. Ακολουθεί σπαρταριστό κείμενο από το Ελληνάκι. Από το ελληνάκι  Κάθε φορά που συμβαίνουν μαζικές διαδηλώσεις στο εξωτερικό (ειδικά σε κεντρικές πλατείες), τα εγχώρια «επαναστατικά» μυαλά τρέχουν να ενθουσιαστούν. Έτσι, για κάποιο λόγο, η τελευταία μόδα προστάζει να παρακολουθούμε όλοι με ενδιαφέρον και αλληλεγγύη τα δρώμενα στην Puerta del Sol της Μαδρίτης, φαντασιώνοντας την ημέρα που κάτι αντίστοιχο θα συμβεί και στην Πλατεία Συντάγματος. Δυστυχώς όμως, όπως έχει ξαναειπωθεί,  η επανάσταση με ελληνικούς όρους αργεί . Ο λόγος είναι απλός και είναι ο ίδιος που στην Ελλάδα δεν μπορεί να λειτουργήσει κάτι συλλογικά ή έστω μαζικά. Για οτιδήποτε θέλουμε να δημιουργήσουμε, δεν υπάρχει στοιχειώδης συνεννόηση και αμοιβαίος συμβιβασμός. Και από αυτ...

Β ρέχει, ο καιρός έχει χαλάσει, το κρεβάτι είναι ζεστό, κάνουμε απεργία.  Όσοι δουλεύουν βέβαια και όσοι έχουν τη δυνατότητα, οικονομική ή ιδεολογική να πετάξουν το μεροκάματα στα σκυλιά.  Είναι δικιά μας αυτή η αδιέξοδη απεργία και την κάνουμε, γιατί έτσι κάνουμε το κομμάτι μας ή όπως είπε και η Ντ, χτες το πρωί,  "απεργούμε για να έχουμε το δικαίωμα να απεργούμε".  Γιατί ξέρετε ότι και αυτό σε λίγο θα παίζεται, για το δημόσιο τομέα, βεβαίως.  Γιατί για τον ιδιωτικό δεν παίζεται καιρό με τον ένα ή το άλλο τρόπο. Kαι πάλι το ξέρετε.  Και στην πορεία του αδιέξοδου με μάτια δήθεν φλογισμένα θα κατέβουμε, μόνο που η βροχή χαλάει το μετά παρέλασης ούζο.  Mόνο που οι φατσάρες που θα ηγούνται είναι η καλύτερη λεκάνη για να ξεράσεις πάνω τους. Αδιάφορο , απεργούμε έστω και με βροχή, έστω και με μια τάση προς έμετο..  Κάτι, έστω και τετριμμένο, πρέπει να τους πούμε.  Βρέχει, φαντάζομαι πως δεν θα καούν άνθρωποι και σήμερα. Προ...

Χτες   8/07/2010 ο Σύριζα και το ΚΚΕ αποχώρησαν από τις εργασίες της βουλής ως ένδειξη συμπαράστασης στην απεργία των υπαλλήλων της βουλής που απεργούν γιατί ψαλιδίζονται λίγο τα απίθανα αλλά δίκαια βέβαια προνόμιά τους. Μάλιστα το Αριστερό ρεύμα   διαφημίζει την επαναστατική αυτή δράση στη νέα ιστοσελίδα του με τον παλιό καλό μπολσεβίκικο τίτλο,  iskra .gr. Οι υπάλληλοι της βουλής, σκληρά εργαζόμενοι και υποχρεωμένοι να προσέρχονται στην εργασία τους με κουστούμι, απεργούν επειδή τους μειώνονται τα επιδόματα όπως σε όλους του ΔΥ, αλλά και επιπροσθέτως κατά 8% το ειδικό επίδομα έκτακτης αποζημίωσης. Τώρα τι έκτακτη αποζημίωση είναι αυτή μη με ρωτήσετε. Αντιγράφω από το   http://www.40blog.com/blog.php?user=oust&note=499 Οι περίπου 1.500 υπάλληλοι της Βουλής είναι οι μοναδικοί δημόσιοι ή ιδιωτικοί υπάλληλοι που εισπράττουν 16 και όχι 14 μισθούς ετησίως. Προβλέπεται, δηλαδή, ένας μισθός ως μπόνους με το κλείσιμο των εργασιών της Ολομέλειας τον Ιο...