μη μαδας τη μαργαριτα

Μάνος Ματσαγγάνης Η ομιλία στην εκδήλωση του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου για την κρίση Ολες οι κρίσεις, ακόμη και οι πιο οδυνηρές,  κάποτε τελειώνουν (μερικές φορές από καθαρή εξάντληση). Φαίνεται ότι αυτό πρόκειται να συμβεί και στη δική μας περίπτωση. Το 2014 ο ρυθμός μεταβολής του ΑΕΠ θα είναι κοντά στο 0%. Αφορμή για θριαμβολογία; Σίγουρα όχι. Αλλά μετά από 6 συνεχή έτη σωρευτικής μείωσης του εθνικού εισοδήματος της τάξης του 23%, το 0% είναι ένα είδος προόδου. Όλα δείχνουν ότι σύντομα τα χειρότερα θα είναι πίσω μας. Η στιγμή είναι κατάλληλη για έναν απολογισμό. Και για έναν αναπροσανατολισμό. Τι ακριβώς μας συνέβη τα τελευταία χρόνια, πού βρισκόμαστε τώρα, προς τα πού πάμε, προς τα πού πρέπει να πάμε. Το θέμα ασφαλώς δεν εξαντλείται σε μια εκδήλωση, ή χωρίς να εξαντληθεί το ακροατήριο, ούτε πολύ περισσότερο στα 10’ της ομιλίας μου. Θα μείνω στα βασικά. 1. Ας ξεκινήσω από αυτό που μου φαίνεται το κρισιμότερο  πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε. Τα τελευταία χρόνια η χώρα...

του  Τάσου Γιαννίτση Ομιλία σε εκδήλωση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο Η κρίση που πέρασε το Ευρώ και η Ευρώπη μετά το 2007, και που ακόμα δεν έχει κλείσει τον κύκλο της, εκφράζει το μέγεθος της ανευθυνότητας των οραματιστών του ενιαίου νομίσματος. Όχι ότι το όραμα ήταν λάθος. Όμως, πολλά λάθη έγιναν στον τρόπο υλοποίησης και διαχείρισης του εγχειρήματος στην εύκολη πρώτη δεκαετία, αλλά και στα χρόνια της κρίσης.  Οι οραματιστές κάθε φορά έχουν σημαντική ευθύνη για το όραμά τους. Το ίδιο και οι κληρονόμοι των οραματιστών. Όμως, κάθε φορά, το λάθος των οραμάτων το πληρώνουν οι πιο αδύναμοι κρίκοι μιας ομάδας χωρών ή ευρύτερα τμήματα της κοινωνίας στο εσωτερικό μιας χώρας -τα πιο εύπιστα και τα πιο αδύναμα. Θα αδικούσα την Ευρώπη, αν παρέμενα μόνο στις ευθύνες των οραματιστών της. Σε μια σειρά από χώρες, κυρίως, αλλά όχι μόνο, στη Νότια Ευρώπη και, φυσικά, στην Ελλάδα, είχαμε τους εθνικούς πρωταγωνιστές του δράματος, που ήσαν πολυάριθμοι και βρίσκονταν σε πολλές κα...