μη μαδας τη μαργαριτα

Ιωακείμ Γρυσπολάκης από τη Μεταρρύθμιση Ελληνική πραγματικότητα ονόμασε το φαινόμενο ο Άγγελος Στάγκος στο άρθρο του στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ στις 21/8. Ελληνική τραγωδία θα ταίριαζε καλλίτερα. Έχω διδάξει σε τέσσερα πανεπιστήμια των ΗΠΑ και του Καναδά. Εκεί στη μακρινή Δύση στην αρχή κάθε εξαμήνου η Γραμματεία του Τμήματος παραδίδει στον καθηγητή την κατάσταση με τα ονόματα και τις φωτογραφίες των εγγεγραμμένων φοιτητών στο συγκεκριμένο μάθημα καθώς και δύο ή τρεις Drop Out Forms (καταστάσεις διαγραφής). Κάθε φορά που ο καθηγητής πηγαίνει στην αίθουσα για να διδάξει περνά πρώτα από το γραμματοκιβώτιό του, προκειμένου να ελέγξει αν έχει κάποια ειδοποίηση από κάποιον φοιτητή για ενδεχόμενη απουσία του για συγκεκριμένους λόγους. Ο καθηγητής αναμένει τον εν λόγω φοιτητή να περάσει εντός των αμέσως επομένων ημερών από το γραφείο του, προκειμένου να του επαναλάβει τα κύρια σημεία του μαθήματος, που δεν παρακολούθησε ο φοιτητής, και να του υποδείξει τι να μελετήσει. Αν υπάρξει φοιτητής,...

του Ευθύμη Δημόπουλου Ο πρωτοσέλιδος τίτλος της σημερινής ΑΥΓΗΣ (21/8) με αφορμή τη διαγραφή των αιώνιων φοιτητών είναι: «Διαγράφουν τη μαζική εκπαίδευση». Δεν αντιλαμβάνονται (ή καμώνονται πως δεν καταλαβαίνουν) ότι το «α λα γκρέκα» μοντέλο μαζικής εκπαίδευσης έχει φτάσει προ πολλού στα όριά του. Παράγει εδώ και τρεις περίπου δεκαετίες δομική ανεργία, ψεύτικες ελπίδες, επαγγελματικό αποπροσανατολισμό, εξισωτισμό προς τα κάτω, αθρόα ίδρυση πανεπιστημιακών σχολών και τμημάτων και διασπορά τους σε ολόκληρη τη χώρα για να εξυπηρετηθεί ένα πελατειακό μοντέλο ανάπτυξης βασισμένο στη φούσκα της οικοδόμησης, της γκαρσονιέρας, του σουβλατζίδικου και της καφετέριας. Το μοντέλο αυτό πρέπει να ανασχεδιαστεί και να εκσυγχρονιστεί. Οι αιώνιοι φοιτητές είναι παράγωγό του. Είναι άλλο πράγμα η μαζική εκπαίδευση (δημοκρατική κατάκτηση των δεκαετιών του 60, 70 και 80 στη χώρα μας) και άλλο πράγμα η πληθωριστική και ανυπόληπτη εκπαίδευση. Είναι άλλο πράγμα ο συνωστισμός και οι αποθήκες φοιτ...