μη μαδας τη μαργαριτα

Σχόλιο μαργαρίτας:  "Πως και πότε θα βρω δουλειά στην Ελλάδα;" Στην Ελλάδα υπάρχει πολύ χρήμα, είτε στα στρώματα είτε στις τράπεζες κυρίως του εξωτερικού. Χρήμα υπάρχει και στους ξένους. Δεν επενδύεται στη χώρα μας γιατί υπάρχει πολιτική αστάθεια. Και για να γίνει μεγαλύτερη ψηφίζεται και απλή αναλογική. Γιατί καθημερινά ακούγονται ή γίνονται απίθανα πράγματα που αποτρέπουν οποιαδήποτε κίνηση επιχειρηματικότητας.  Γιατί υπάρχουν capital controls. Γιατί δεν υπάρχουν τράπεζες να βοηθήσουν. Γιατί η σημερινή κυβέρνηση είναι εχθρική στις επενδύσεις. Γιατί όλα είναι ρευστά και γίνονται ρευστότερα. Γιατί η φορολογία είναι μεγάλη. Γιατί το κράτος μπορεί να απεργεί όταν ο επενδυτής χρειάζεται τη βοήθειά του. Γιατί υπάρχει διαφθορά. Γιατί μπορεί και να σου σπάσουν το μαγαζί. Γιατί δεκάδες χρόνια κλείναμε επιχειρήσεις αναζητώντας το δρόμο προς το σοσιαλισμό.  Αν εξαιρέσεις τον τουρισμό γιατί και που να βάλει κάποιος ξένος τα λεφτά του;  Γιαυτό οι Έλληνες επενδύουν μόν...

από το Liberal Έρευνα του ανεξάρτητου μη-κερδοσκοπικού οργανισμού διαΝΕΟσις για το τι πιστεύουν οι Έλληνες, μετά από 5 χρόνια κρίσης, κατέληξε στο εξής συμπέρασμα:  «Η ελληνική κοινωνία είναι μια κοινωνία με μικτή κουλτούρα, στην οποία κυριαρχούν, αλλά δεν ηγεμονεύουν, οι ευρωπαϊκές ιδέες, ο οικονομικός φιλελευθερισμός, ο πολιτισμικός συντηρητισμός και ο πολιτικός κυνισμός… Το ελληνικό αξιακό σύστημα είναι διχαστικό, αντινομικό, όπως κάθε αξιακό σύστημα παντού στην Ευρώπη… Ωστόσο, το πεδίο μάχης είναι συγχρόνως εσωτερικό, αφορά τον κάθε Έλληνα...». Οι πράξεις, παραλείψεις και ανοχές που απορρέουν από αυτό τον δυισμό* συνθέτουν πιθανότατα το πανόραμα της ελληνικής κρίσης. Το ερώτημα τίθεται κάθε τόσο από πολλά χείλη. Τι φταίει και δεν μπορούμε να βρούμε την άκρη του τούνελ; Η απάντηση προκύπτει αβίαστα από τα ευρήματα της εθνικής μας ακτινογραφίας από τη διαΝΕΟσις που έχει λιγότερο χαρακτηριστικά παρόντος και τη μικρότερη, αλλά εξίσου αποκαλυπτική, έρευνα του Ευρω...

Συνέντευξη στην  Αγγελική Σπανού Η προσφυγική κρίση τα αλλάζει όλα – εδώ και στην Ευρώπη. Μήπως πρόκειται για ένα πρόβλημα που δεν λύνεται; Οπωσδήποτε πρόκειται για πρόβλημα που δεν λύνεται εύκολα. Ει μη τι άλλο, δείχνει πόσο μάταιο είναι για την Ευρώπη –και για την Ελλάδα ανάμεσά της– να θεωρεί ότι μπορεί να παραμένει νησίδα ευημερίας και ασφάλειας σε έναν κόσμο πολέμων και διώξεων, χωρίς αυτό να προκαλεί μεγάλης κλίμακας μετακινήσεις πληθυσμών. Ο Umberto Eco πριν από αρκετά χρόνια, όταν άρχισαν να αποβιβάζονται οι πρώτες λέμβοι στη Λαμπεντούζα, είχε καλέσει τους Ιταλούς να το φιλοσοφήσουν. Στο κάτω-κάτω, αυτό που στα σχολικά βιβλία τους (και στα δικά μας) αποκαλείται «βαρβαρικές εισβολές» γερμανικών κυρίως φυλών, που σήμαναν το τέλος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, στα γερμανικά σχολικά βιβλία ονομάζεται απλώς «μετακινήσεις πληθυσμών». Στη μακρά περίοδο, η πληθυσμιακή σύνθεση των κατοίκων σχεδόν κάθε χώρας (ή και ηπείρου) αλλάζει συνεχώς. Φυσικά, για τη γενιά που β...

Του Παναγιώτη Γκλαβίνη Για πρώτη φορά από το 2009, οι εταίροι μας είναι τόσο αποφασισμένοι και νηφάλιοι στον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζονται την αναζωπύρωση της κρίσης μας. Ποτέ άλλοτε δεν υψώνονταν λιγότερες φωνές διαφοροποίησης μεταξύ τους απ’ ό,τι σήμερα. Πέντε ολόκληρα χρόνια εμπλοκής τους σε μια διάσωση χωρίς τέλος, θα ήταν έκπληξη αν, αυτή τη φορά, δεν είχαν ένα ολοκληρωμένο σχέδιο, που να εννοούν να το εφαρμόσουν «whatever it takes». Κάποτε τη φράση αυτή την χρησιμοποιούσαν οι εταίροι μας για να δείξουν την αποφασιστικότητά τους απέναντι στις αγορές να κάνουν ό,τι χρειαστεί προκειμένου να κρατήσουν την Ελλάδα στην Ευρωζώνη. Σήμερα δεν υπόσχονται πλέον τίποτε και σε κανέναν μετά το πέρας της παράτασης της δανειακής σύμβασης που υπογράψαμε. Το μόνο που υπόσχονται ενόσω διαρκεί η παράταση αυτή, είναι να εκταμιεύσουν τις λυτρωτικές για την οικονομία μας δόσεις, υπό την αυστηρή προϋπόθεση ότι εμείς θα τηρήσουμε τα συμπεφωνημένα, περιλαμβανομένου του κλεισίματος του προηγ...

του Ανδρέα Μ. Καραγιάννη Γκρίζα σύννεφα περιδιαβαίνουν τη χώρα. Κατά κάποιους, άνεμοι αλλαγής, κατά άλλους προάγγελοι συμφοράς και απόλυτης σήψης. Ένα πολιτικό προσωπικό  στις επάλξεις. Για την τελευταία μάχη. Για ένα διαφορετικό αγώνα. Fair play δεν υφίσταται . Ένθεν κακείθεν αλληλοσπαραγμός, κατηγορίες και άνευ στοιχειώδους επιπέδου αντιδικία. Κύριοι ο ερχομός του επίφοβου "καινούριου" είναι αναπόφευκτος. Η πολιτική του παλιού εξαϋλωσε όλα τα άτρωτα του σημεία, σφυρηλάτησε ευμετάβλητες συνειδήσεις. Οργισμένο λαό. Ρεαλιστικά και ωμά. Καλοδεχούμενη η αλλαγή. Υπάρχουν όμως ορισμένα ρεαλιστικά de facto στοιχεία που θα ήταν καταστροφικό να αγνοήσουμε. 1ον: Μας δάνεισαν χώρες και όχι πρόσωπα, ήτοι σημαίνει ότι οποιαδήποτε ελάφρυνση, κούρεμα, διαγραφή την αποφασίζει (και την παίρνει επάνω του), ο Ιταλός, ο Γερμανός, ο Σουηδός, ο Γάλλος πολίτης. 2ον: Όσο μεγάλη και αν έχει παραστεί η ανάγκη (στο ευτελές παιχνίδι των εντυπώσεων) να συμβεί το τραγελαφικό "έξοδος απ...

Γιώργος Παγουλάτος, Η Καθημερινή, 31/08/2014 Η ​​ αντιμετώπιση της ευρωκρίσης στηρίχθηκε σε μισά μέτρα – γι’ αυτό η κρίση συνεχίζεται. Ο διάλογος στην Ευρωζώνη διεξάγεται με μισές αλήθειες – γι’ αυτό δυσχεραίνονται οι συναινέσεις για την υπέρβαση της κρίσης. Η μισή αλήθεια της κυβέρνησης Μέρκελ είναι ότι η ανάπτυξη, ιδίως στις χώρες του Νότου, θα έρθει με εθνικές μεταρρυθμίσεις. Πράγματι, χωρίς διαρθρωτικές αλλαγές, η οικονομική μεγέθυνση δεν θα ήταν διατηρήσιμη. Στην Ελλάδα, μια τόνωση απλώς της καταναλωτικής ζήτησης, χωρίς να έχει αποκτήσει η οικονομία μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα και εξωστρέφεια, θα επέφερε αύξηση των εισαγωγών και διεύρυνση του εξωτερικού ελλείμματος. Αυτό που η συντηρητική ορθοδοξία παραλείπει να πει είναι ότι οι μεταρρυθμίσεις δουλεύουν μακροπρόθεσμα. Το θέμα είναι τι γίνεται τώρα, που η στάσιμη Ευρωζώνη δείχνει να κυλάει στον τρίτο γύρο ύφεσης. Χρειάζεται άμεσα μια μεγάλη αναπτυξιακή τόνωση, όπως σωστά ζητούν οι Ευρωπαίοι σοσιαλδημοκράτες, ο Ρέντσι, ο...

του Ευτύχη Βαρδουλάκη από την  www.lifo.gr Δεν υπάρχει χώρα στην Ευρώπη που να ευδοκιμεί τόσο πολύ το εμπόριο μιζέριας και ο δημόσιος λόγος να διακατέχεται από τόσο αρνητισμό όσο εδώ. Εκπομπές με αποκλειστικό περιεχόμενο την έκφραση της λαϊκής οργής, «αποκαλυπτικά» σάιτ και «μαχητικοί» δημοσιογράφοι, πολιτικές συζητήσεις απίστευτης οξύτητας, κόμματα ή πολιτικά στελέχη που μιλάνε για «προδότες», «κοινωνικούς δολοφόνους», «ηθικούς αυτουργούς» σε θανάτους, διχαστικά πολιτικά συνθήματα, κ.α., συνιστούν ένα πλαίσιο δημόσιου διαλόγου που σε τίποτα δεν θυμίζει δημοκρατική ευρωπαϊκή χώρα.    Και δίπλα σε όλα αυτά, τα social media, τα οποία εκ της φύσεως τους αποτελούν το πιο «επιθετικό» και «γκρινιάρικο» μέσο που έχουμε γνωρίσει ως τώρα, να λειτουργούν πολλαπλασιαστικά ως προς την προβολή του πρωτογενούς (πολιτικού) προϊόντος. Ένα μέσο του οποίου η κατάχρηση – όπως έχουν δείξει πολλές έρευνες – δημιουργεί εμμονές που σταδιακά επικαθορίζουν το σύνολο της συμπεριφοράς. ...

Βάσω Κιντή από τα ΝΕΑ  ( 10/08/2013) Σήμερα στην πολιτική ζωή της χώρας ακούμε συνεχώς για την ανάγκη να διατυπωθεί ένα νέο αφήγημα. Γνώμη μου είναι πως αυτό είναι από τη μία πλευρά σωστό - χρειάζεται, ακούγοντας μια ιστορία, να καταλάβουμε και να πειστούμε για το τι μας συμβαίνει - αλλά από την άλλη υπάρχουν προβλήματα. Τι ζητούν όσοι μιλούν για την ανάγκη να υπάρξει ένα νέο αφήγημα ή αφήγηση. όσοι αναζητούν ένα όραμα για να βγούμε από την κρίση; Δεν θέλουν απλώς ένα σύνθημα, δεν θέλουν αδήριτες επιταγές της λογικής, τον κοντόφθαλμο κατακερματισμό της τακτικής, έναν δειλό και συγκαταβατικό ρεαλισμό, μια ηττημένη υποταγή στις απαιτήσεις της πραγματικότητας. Θέλουν κάτι πιο εκτεταμένο, ίσως υψηλό, κάτι με εσωτερική συνοχή που μπορεί συγχρόνως να μας συνέχει, κάτι που μπορεί να χτίσει και να εκφράσει αισθήματα, να μας παρακινήσει δημιουργικά, που μπορεί να μας κάνει να γυρίσουμε σελίδα και να βαδίσουμε στο μέλλον με αυτοπεποίθηση. Τίποτε σπουδαίο στην ιστορία δεν μπορεί να...

από το Δάσκαλο μας  Λευτέρη Τσίλογλου Γνωρίζω ότι αυτά που θα γράψω στη συνέχεια και τα έχω καιρό να μου τριβελίζουν το μυαλό, θα ενοχλήσουν πολλούς. Ακόμα και καλούς φίλους, που η χρονική συγκυρία μας βρίσκει σε ασυμφωνία απόψεων. Αλλά τι να κάνουμε; Οι φιλίες έχουν και τις δύσκολες στιγμές και φάσεις τους. Αν πατούσαν σε σταθερά θεμέλια θα αντέξουν αν όχι με γεια μας με χαρά μας. Χάρηκα που σας γνώρισα! Γενικά δεν γουστάρω αυτούς που «καταγγέλλουν», αυτούς που μυξοκλαίνε μαντζίρικα μπροστά στα λαίμαργα μικρόφωνα, που κάνουν συλλογή αρνητικών ειδήσεων για τους δικούς τους λόγους και σκοπούς. Έχετε προσέξει; Όλοι έχουν σύνταξη κάτω από πεντακόσια ευρώ και όλοι χρεωστάνε δάνεια στις τράπεζες. Έτσι αυθαίρετα βγάζουν τον εαυτό τους από το κάδρο των ευθυνών, ενώ ίσως είναι, πολλές φορές, οι κύριοι υπαίτιοι. Ας το πούμε καθαρά. Ο Ελλιπής δεν έγινε πρόεδρος ενός από τα κυβερνητικά κόμματα από μόνος του. Ένα εκατομμύριο ενήλικες Έλληνες τον ψήφισαν. Δεν ήρθε αυθαίρετα στην εξο...

του Λεωνίδα Καστανά Κατανοώ απολύτως την οργή των νέων που μέσα από μπλοκ αριστερών διαδηλωτών έβριζαν χυδαία το Φώτη Κουβέλη. Στο πρόσωπο του ΦΚ κάποιοι βλέπουν έναν πολιτικό που έκανε κουρέλι όχι απλά τα δικαιώματά, αλλά και τα όνειρά τους. Κάποιον που αγωνίζεται με τον τρόπο του για να μη χρεοκοπήσει η χώρα τους, για να μείνει μέσα στο Ευρώ, για να γίνουν μεταρρυθμίσεις, για να δουλέψουν καλύτερα τα πανεπιστήμια, για να υποχωρήσει η βία, για να ανακάμψει η οικονομία. Για να συνεχίσουν να πληρώνονται οι ΔΥ και οι συνταξιούχοι. Αυτό τους γεμίζει οργή. Γιατί πιστεύουν ότι αν όλα τα προηγούμενα γίνονταν αντίθετα, αυτές και αυτοί θα ένιωθαν καλύτερα, και τα όνειρά τους θα δικαιώνονταν. Ενώ τώρα, αν οι υβριστές είναι φοιτητές «επαναστατικών απόψεων» μπορεί να έχουν πρόβλημα με την κατάργηση του ασύλου και τη μη συμμετοχή τους στην εκλογή των πρυτάνεων, ρυθμίσεις που εμπνεύστηκε και υποστήριξε, στο νέο νόμο 4009, η ΔΗΜΑΡ του Φώτη Κουβέλη. Η κατάργηση του ασύλου μπορεί αύρι...

Η φωτο είναι του Τάκη Παπαθεοδωρόπουλου Ένα άρθρο βάσης για να συνειδητοποιήσουν και οι τελευταίοι συμπολίτες μας την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το κράτος και η κοινωνία μας. Δύο δρόμοι, ο ένας ο ευρωπαϊκός, ο άλλος ο τριτοκοσμικός. Ελπίζω ότι για το δεύτερο δρόμο το πράσινο δεν θα ανάψει ποτέ.(leo) του Στάθη Ν. Καλύβα * από την Καθημερινή Κεντρική θέση στην ιστορία της μεταπολίτευσης κατέχει ο τρόπος με τον οποίο αναπτύχθηκε η σχέση κράτους και κοινωνίας. Πρόκειται για μια σχέση που βασίστηκε στο συνδυασμό τριών στοιχείων: στην ενθάρρυνση της λεηλασίας του δημόσιου πλούτου, στην απρόσκοπτη παρεμπόδιση της εφαρμογής των νόμων και στην προσδοκία της απλόχερης παροχής δημοσίων υπηρεσιών και αγαθών. Για να περιγράψουν τη σχέση αυτή εύληπτα και συνοπτικά, οι ιστορικοί του μέλλοντος ίσως χρησιμοποιήσουν τον όρο «κράτος α λα καρτ». Η λειτουργία της κρατικής εξουσίας υπήρξε «α λα καρτ» γιατί καθόριζε τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα των πολιτών όχι με γενικού...

Ένδεκα Ελληνες οικονομολόγοι διεθνούς κύρους παρουσιάζουν την κατάσταση της οικονομίας, τις αναμενόμενες εξελίξεις και επιλογές  από την Καθημερινή 3/06/2012 Η εξέλιξη της ελληνικής κρίσης την τελευταία διετία και τα πρόσφατα πολιτικά δρώμενα έχουν προκαλέσει στους Ελληνες αισθήματα μεγάλης αβεβαιότητας, σύγχυσης και φόβου. Τα παραδοσιακά κυβερνητικά κόμματα έχουν χάσει την επιρροή τους, τόσο γιατί αναγνωρίζεται ότι οι πολιτικές που εφάρμοσαν διαχρονικά οδήγησαν στην κρίση όσο και γιατί κατά τον χειρισμό της κρίσης δεν έδειξαν ειλικρίνεια και αποτελεσματικότητα. Στις πρόσφατες εκλογές οι πολίτες στράφηκαν σε μεγάλο βαθμό προς φωνές που είναι λαϊκίστικες, εθνικιστικές, ακόμη και αντικοινοβουλευτικές ή φασιστικές. Το έκαναν αυτό είτε ως αντίδραση στη δραματική μείωση των εισοδημάτων τους είτε γιατί, χωρίς άλλη πυξίδα για το μέλλον, αφήνονται να πιστέψουν ότι υπάρχουν εύκολες λύσεις. Η διεθνής κοινότητα παρακολουθεί με ανησυχία τη χώρα μας και θεωρεί πλέον πολύ πιθανό ότι α...