μη μαδας τη μαργαριτα

του Χαρίδημου Τσούκα από την Έναρθρη κραυγή Με τη βόρεια Ευρώπη μας χωρίζει χάσμα νοοτροπίας. Αυτά που γι αυτούς είναι σημαντικά, για μας δεν είναι, και αντιστρόφως. Ο δημόσιος βίος μας διαπερνάται από νοοτροπίες που κυρίως χαρακτηρίζουν μια τριτοκοσμική ή πρώην κομμουνιστική χώρα, όχι μια σύγχρονη ευρωπαϊκή δημοκρατία. Τα παραδείγματα είναι πολλά: άμετρη πόλωση και άνευ ορίων καιροσκοπισμός των κομμάτων• εθνικός κουτσαβακισμός• συχνή αδυναμία επιβολής της νόμιμης κρατικής εξουσίας και, άρα, περιορισμένη κυβερνησιμότητα της χώρας• αναξιοπιστία. . Δείτε, ενδεικτικά, το τελευταίο.  Στο εξωτερικό, η Ελλάδα κατέστη συνώνυμο της αναξιοπιστίας. Την περασμένη δεκαετία κάναμε ένα άλμα: από γραφικοί Ζορμπάδες και πονηροί λαθρεπιβάτες αποκτήσαμε τη φήμη ξεδιάντροπου απατεώνα, μετά τη γελοία «απογραφή» Αλογοσκούφη, τις αθλιότητες με τα «Greek statistics», την απρόθυμη υλοποίηση του Μνημονίου, και, η κορύφωση όλων, το φιάσκο του δημοψηφίσματος. Στα μάτια των εταίρων μας η Ελλάδα δεν συνιστ

Μεγάλη τιμή για το blog " μη μαδάς τη μαργαρίτα" να ανεβάζει μαζί με το blog " Πολιτική Επιθεώρηση " ένα πολύ σημαντικό κείμενο του Αντώνη Μανιτάκη, σε πρώτη παρουσίαση. Ευχαριστώ και από εδώ τον Αντώνη Μανιτάκη για την τιμή που μου έκανε. (Leo) Προλεγόμενα σε μια απόπειρα πολιτειακής ανίχνευσης της νέας, παγκοσμιοποιημένης, εποχής στη χώρα μας.   του Αντώνη Μανιτάκη      1.Το τέλος της μεταπολίτευσης και η επώδυνη κυοφορία μιας άλλης εποχής Ανεξάρτητα από τη θέση που παίρνει κανείς, αρνητική ή θετική, απέναντι στην αναγκαστική υπαγωγή της χώρας μας  υπό την επιτήρηση του «Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης» με τη σύναψη   της «Δανειακής Σύμβασης Διευκόλυνσης» των 80 δισεκατομμυρίων Ευρώ και με την προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, εκείνο που διαφαίνεται, ως  σίγουρο, είναι ότι το έτος 2010, και ακριβέστερα η 3η ή η 8 η Μαΐου, σηματοδοτεί το τέλος της μεταπολίτευσης και την απαρχή μιας άλλης εποχής . Μιας  εποχής, με ασαφή, δυσδιάκριτα και σφόδρα

Του Στέφανου Κώνστα ( Πηγή:www.capital.gr) Πριν την τωρινή μου εργασία δούλευα σε έναν Ιαπωνικό όμιλο εταιρειών (keiretsu) στο Τόκυο. Σαν ο μόνος λευκός (δηλαδή με καταγωγή δυτικά της Ινδίας) σε μια εταιρεία με 10.000+ Ιάπωνες ξεχώριζα εύκολα. Ένα από τα καθήκοντα μου ήταν να είμαι το «διεθνές» πρόσωπο της εταιρείας μαζί με τον Ινδό συνάδελφο (ναι εμείς οι 2 ήμασταν το diversity group) στις διεθνείς δραστηριότητες του ομίλου. Η δουλειά με ταξίδεψε σε πολλές χώρες της Ανατολικής και Νοτιο-ανατολικής Ασίας (Βιετνάμ, Ταϊλάνδη, Φιλιππίνες, Σιγκαπούρη, Κορέα, Κίνα κ.ά.). Ένα από τα πρότζεκτ που ήμουν υπεύθυνος ήταν η διοργάνωση διαγωνισμών σε συνεργασία με τα πανεπιστήμια ώστε να δώσουμε την ευκαιρία σε παιδιά με επιχειρηματικό δαιμόνιο να το αξιοποιήσουν (με την καθοδήγησή της εταιρείας μας). Σκοπός μας ήταν να δημιουργήσουμε το brand equity της εταιρείας μας ανάμεσα στους φοιτητές, να χρηματοδοτήσουμε καλές ιδέες και φυσικά να προσλάβουμε άτομα με ικανότητες και να τα εξελίξου

Μια θαυμάσια παρέμβαση του φίλου Τάσου Ανθουλιά στα ζητήματα της Ανάπτυξης και της λιτότητας τα οποία αποφεύγουμε να συζητήσουμε στην Αριστερά. Ίσως γιατί δεν θέλουμε κανένα από τα δύο. Προτιμάμε μάλλον το δανεισμό και την ημεραργία. (leo) του Τάσου Ανθουλιά  Οι δύο λέξεις που θα ακούμε να συγκρούονται από δω και πέρα στις πολιτικές αντιπαραθέσεις είναι ανάπτυξη και λιτότητα. Ξέρουμε, όμως, τι σημαίνουν πραγματικά αυτές οι λέξεις; Φοβάμαι πως ο καθένας δίνει και άλλο νόημα σ' αυτές. Για τους περισσότερους η ανάπτυξη ταυτίζεται αποκλειστικά με τις επιδοτήσεις και τα δάνεια. Και η λιτότητα αποκλειστικά με τη μείωση των μισθών. Είναι, όμως, έτσι απλοϊκά τα πράγματα; Βέβαια, για να μπορούμε να φτάσουμε σε σωστά συμπεράσματα θα πρέπει να μάθουμε κρίσιμους αριθμούς. Για παράδειγμα, πόσους τόνους αγροτικά προϊόντα εξάγουμε και πόσους εισάγουμε - πόσους τόνους ψαριών εξάγουμε και πόσους εισάγουμε - πόσους τόνους κρέας εξάγουμε και πόσους εισάγουμε - πόσους τόνους γάλα εξάγ

Ο Κώστας Ανδρέου μας ενημέρωσε για το status των διαπραγματεύσεων για το PSI μεταφέροντας τα νέα: η ελληνική πλευρά ζητάει από τους ιδιώτες ομολογιούχους, τα νέα χαρτιά να έχουν παρούσα αξία στο 25% των παλιών - δηλώνει δε ότι εμμένει (η Ελλάδα) στο πνεύμα της απόφασης της 27/10. Στην ειδησεογραφική ενημέρωση αναφέρεται ότι η Ελλάδα ψιλοπαρακάμπτει το IIF και μιλάει απ' ευθείας με τους ομολογιούχους.Εκφράζει την αγωνία του (ο Κώστας) μπας και πάμε κατ' ευθείαν για χρεοκοπία. Ας το δούμε. Τεχνικές λεπτομέρειες πρώτα 1. Η μείωση της ονομαστικής αξίας του χρέους και η ζημία που καταγράφει ο ομολογιούχος είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Η ζημία του ομολογιούχου εξαρτάται από την παρούσα αξία των χαρτιών (τη διαφορά ανάμεσα στην προ και μετά την ανταλλαγή). Εδώ παίζει το επιτόκιο (κουπόνι) και ο χρόνος λήξης των νέων ομολόγων, αλλά κυρίως το προεξωφλητικό επιτόκιο (discount rate) που χρησιμοποιεί ο κάτοχος των ομολόγων. Η ζημία που εγγράφεται είναι θέμα κανονιστικό, επ

  Από  όλους τους ηγέτες που ζήσατε ποιος σας επηρέασε περισσότερο; Ο Μπάμπης Δρακόπουλος, γραμματέας του ΚΚΕ Εσωτερικού. Ημουν μαζί του τότε στο Τμήμα Θεσμών. Νεαρός πολύ εγώ. Και ανακάλυψα κάποια στιγμή ότι στο εξωτερικό υπάρχουν ανοιχτές φυλακές. Μιλάμε για πότε; Το 1975. Και πάω στον Δρακόπουλο ενθουσιασμένος. Ναι, μου λέει, είναι πολύ σημαντικό, αλλά αν έχεις την καλοσύνη, αναζήτησε τα κείμενα του Διονύσιου Σκληρού που έχει μιλήσει πολλά χρόνια πριν για το σύστημα των ανοιχτών φυλακών. Κι εγώ κατέρρευσα. Τέτοια ευρυμάθεια; Αυτός μαζί με τον Λεωνίδα Κύρκο καθόρισαν τη σκέψη της δικής μου Αριστεράς. Ηταν κατηγορούμενος στο Εφετείο γα την πολιτική του δράση και στην απολογία του μίλησε για την ανάγκη της ενωμένης Ευρώπης. Το φαντάζεστε ; Στο πενταμελές Εφετείο. Ποιος είναι αριστερός  για εσάς; Ο Tίτοs Πατρίκιος στο ΒΗΜΑ είπε ότι είναι αυτός που πιστεύει στις αρχές της Γαλλικής Επανάστασης. Οι ιδέες του γαλλικού Διαφωτισμού, ναι, αναμφισβήτητα. Μ

Κανένα πολιτικό κόμμα και κανένας πολιτικός δεν τολμά να τους ακουμπήσει. Οι ιερές αγελάδες της χώρας. Οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ. Όλοι τους χτυπούν φιλικά στην πλάτη τους σφίγγουν το χέρι. Χτες τους μάζεψαν τα ΜΑΤ, τους πήγαν μέσα, γιατί έκαναν κατάληψη σε δημόσιο ίδρυμα. Είναι κάτι, κάτι θετικό. (leo)  της 'Aννας Δαμιανίδη από το protagon Νέοι πολιτικοί γεννιούνται από τη βάση, από τους αγέρωχους συνδικαλιστές. Ας πούμε η ΔΕΗ τόσα χρόνια, πόσα χρόνια αλήθεια, πολλά μα πολλά χρόνια, κατέβαζε τους διακόπτες κάθε φορά που διεκδικούσε κάτι παραπάνω για τους μισθούς, τα επιδόματα και τα λοιπά βοηθήματα για μια καλύτερη ζωή του προσωπικού της. Δεν δικαιούνταν οι άνθρωποι να έχουν μια καλύτερη ζωή; Τη στιγμή που εργάζονταν στην καρδιά και στην ουσία της προόδου, εκεί που παράγεται και διανέμεται το ηλεκτρικό ρεύμα; Ποιος δεν τους καταλάβαινε όταν απεργούσαν κάθε τρεις και λίγο; Ποιος δεν καταλάβαινε και τη λάμψη, τη συναισθηματική επίδραση που είχε στις καρδιές μας η λέξη απεργί

της Αλεξάνδρας Πάλλη από τα ΝΕΑ 'Επρεπε να αναδειχθεί στην πρωθυπουργία ο Λουκάς Παπαδήμος για να ακούσουμε με απλά και καθαρά λόγια ότι η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη δεν είναι εκβιαστικό τέχνασμα ή πολιτική εικασία, αλλά υπαρκτός κίνδυνος. Ο νέος Πρωθυπουργός έθεσε το πραγματικό διακύβευμα της χώρας και πάνω σ' αυτό οφείλουμε να τοποθετηθούμε όλοι χωρίς αοριστολογίες. Τώρα που βρισκόμαστε στο κόκκινο, οφείλουμε να δούμε τις πραγματικές διαστάσεις των προβλημάτων και να αλλάξουμε τις προτεραιότητες και τη στρατηγική μας. Και θα ήταν ολέθριο λάθος, στο όνομα των κομματικών ισορροπιών να ναρκοθετηθεί το εγχείρημα του κ. Παπαδήμου για τη σωτηρία της χώρας. Ας το καταλάβουν όλοι. Οσο η ύφεση παραμένει ισχυρή (5,5%-6%) τόσο οι προσπάθειες για οικονομική ανάκαμψη θα πέφτουν στο κενό. Αν δεν υπάρξει αναπτυξιακή τόνωση, δεν θα αυξηθούν τα φορολογικά έσοδα, ούτε θα περιοριστεί το πρωτογενές έλλειμμα. Δεν θα μπορέσουμε να εμφανίσουμε πρωτογενή πλεονάσματα, που είνα

Μετά την απογοήτευση για τη στάση όλων των σχημάτων της αριστεράς απέναντι στην κρίση, ο φίλος μας Ανδρέας Γιάνναρος την αναζητεί και πάλι. Δεν θέλουμε να τον απογοητεύσουμε, αλλά μάλλον δεν θα τη βρει. Δεν θα τη βρει σίγουρα στους τρόφιμους των αριστερών  ιδρυμάτων. Η λύση σήμερα δεν είναι στην ελληνική ιδεόληπτη, κρατικιστική αριστερά. Είναι σε κάτι ευρύτερο, ανήσυχο, μεταρρυθμιστικό, παραγωγικό, αλληλέγγυο, ιδεολογικά ανατρεπτικό. Η δική μας Αριστερά έχει πάψει από καιρό να έχει αυτά τα χαρακτηριστικά. (leo) του  Ανδρέα Γιάνναρου (από την Αριστερή Στρουθοκάμηλο ) Είναι λυπηρό και απογοητευτικό η κατεξοχήν δύναμη προόδου,το πολιτικό υποκείμενο που εξέφραζε τις εργαζόμενες αλλά και όλες τις παραγωγικές δυνάμεις της κοινωνίας, η Αριστερά όλων των τάσεων και των αποχρώσεων, να έχει ταυτιστεί με την συντήρηση και την καταγραφή των γεγονότων και να έχει αφήσει το πεδίο της παρέμβασης στην ακροδεξιά και τις λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις. Και όμως όλα αυτά τα χρόνια, η μεταπολιτε