Δ. Χατζηφωτεινός: Το δημοκρατικό πρόσχημα
από το books Journal Μέσα σ’ εκείνο το μικρό καράβι, που έκανε ένα μακρύ ταξίδι μέσα εις τη Μεσόγειο και σε πέντε-έξι εβδομάδες σωθήκαν όλες οι τροφές, τα διλήμματα ήταν πράγματι μεγάλα. Και δεδομένου ότι η πιθανότητα να βρεθεί κάποιος εθελοντής και να θυσιαστεί για το κοινό καλό (των υπολοίπων) ήταν μικρή, αποφάσισαν να εξισώσουν τις αξίες των ζωών τους και να αποφασίσουν με κλήρο ποιος θα φαγωθεί, εναποθέτοντας έκαστος τις ελπίδες του στην τύχη. Ίσο μερίδιο στη ζωή, ισότητα απέναντι και στον θάνατο. Κι ο καημένος ο αταξίδευτος νέος στάθηκε πράγματι άτυχος, ή τουλάχιστον έτσι νομίζει κανείς όταν είναι παιδί. Όσο, όμως, μεγαλώνει, αποκτά κάποιες εύλογες αμφιβολίες ως προς το τι μπορεί να συνέβη πραγματικά σε εκείνη την «κλήρωση». Ο τρόπος και η διαδικασία λήψης αποφάσεων είναι συχνά εξίσου σημαντικός με την απόφαση καθ’ αυτή. Ενίοτε και πιο σημαντικός, γιατί μια απόφαση δεν έχει αξία αν δεν γίνει αποδεκτή και δεν εφαρμοστεί ως δίκαιη και σωστή, ως προϊόν μιας κοινά συμφωνημέν...