μη μαδας τη μαργαριτα

Πολλοί συμπολίτες, φίλοι μας και κλάδοι επαγγελματιών διαμαρτύρονται και κινητοποιούνται αυτές τις μέρες. Για μια σειρά ζητήματα από αυτά, «υπερφορολόγιση, ΦΠΑ, κόστος παραγωγής, ασφαλιστικό, στρεβλώσεις, ανισότητες κλπ», έχουν δίκιο, -βέβαια Όχι σε Όλα, και Όχι Όλοι. ***Στην ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ άλλωστε είναι αναφαίρετο ΔΙΚΑΙΩΜΑ η διαμαρτυρία των πολιτών και των Ομάδων. Είτε για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα τους ή για να αποτρέψουν τις αδικίες που νομίζουν ότι γίνονται εις βάρος τους. ***Στην ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ όμως είναι αναφαίρετη ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ όλων να μην διαμαρτύρονται σε Βάρος των υπόλοιπων πολιτών, ομάδων και της χώρας, δηλαδή όπως: 1)Να θέλουν να κερδίσουν διαφορετική, επιλεκτικά ευνοϊκή μεταχείριση στον τρόπο ΦΟΡΟΛΟΓΙΣΗΣ ή στο Ασφαλιστικό. 2)Να επιβάλουν κλίμα βίας και επιθετικότητας, να απειλούν με πολεμικές εκφράσεις και επιπτώσεις εμάς τους υπόλοιπους. 3)Να κλείνουν τους δρόμους και να εμποδίζουν την ελεύθερη μετακίνηση των υπόλοιπων πολιτών, επιβαρύνοντας επιπλέον την οικονο...

του Ευθύμη Δημόπουλου Η αντιπολίτευση τον τελευταίο καιρό επικαλείται διαρκώς τη γνωστή ρήση «στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα» προκειμένου να σύρει τη χώρα σε εκλογές και να δικαιολογήσει την άρνησή της να συναινέσει στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Για μια ακόμη φορά ερμηνεύει επιδερμικά την επιγραμματική αυτή διατύπωση υποστηρίζοντας ότι η λύση στα αδιέξοδα της δημοκρατίας δίνεται μόνο μέσω των εκλογών. Από τότε που εκδηλώθηκε η παγκόσμια οικονομική κρίση το 2008, στην Ελλάδα έχουν μεσολαβήσει μέσα σε 6 χρόνια 3 εκλογικές αναμετρήσεις (μαζί με τις ευρωεκλογές) και ετοιμαζόμαστε για την τέταρτη. Παράλληλα σχεδόν αμέσως μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση η αντιπολίτευση αμφισβητεί τη νομιμοποίηση των κυβερνήσεων και ζητά εκ νέου εκλογές. Έτσι εδώ και χρόνια η χώρα ζει σε ένα πολιτικό περιβάλλον παρατεταμένης όξυνσης και αστάθειας που εμποδίζει τη σχεδιασμένη αντιμετώπιση της κρίσης και της χρεωκοπίας. Οι εκλογές από μόνες τους δεν επιλύουν τα αδιέξοδα. Με αυτή τ...

  τ ου Λεωνίδα Καστανά από τη Μεταρρύθμιση Όπως γράφει και ο φίλος μου ο Γιάννης ο LLS “ο ελληνικός καπιταλισμός δεν είναι τόσο «πτωχοπροδρομικός» όσο θέλει και ο ίδιος να δείχνει, έχει δε πολλές φορές διασωθεί με στροφή στα «δεξιά» αλλά άλλες τόσες έχει αιφνιδιάσει με στροφή στα «αριστερά», δηλαδή από εκεί πού δεν τον περιμένεις". Ο ελληνικός καπιταλισμός ανέχθηκε μια εγκληματική οργάνωση να καμώνεται το κοινοβουλευτικό κόμμα. Ανέχθηκε τα κυνηγητά των μειονοτήτων, τα ρατσιστικά κηρύγματα, και τις διανομές τροφίμων μόνο για Έλληνες. Επέτρεψε στα ΜΜΕ να τη μπιζάρουν και να την νομιμοποιούν ως μέλος του πολιτικού συστήματος. Έκλεισε τα μάτια στο νταβατζιλίκι, στην προστασία της νύχτας, στο παραεμπόριο. Σφύριζε αδιάφορα όταν την είδε να διεισδύει στους κόλπους των Σωμάτων Ασφαλείας. Νόμισε ότι μπορεί να την διαχειριστεί. Γιατί η αντισυστημικότητα που εξέπεμπε του φαίνονταν οικεία και ακίνδυνη για τον ίδιο. Αναζήτησε τρόπους να την εντάξει, να την χρησιμοποιήσε...

του Γιάννη Βούλγαρη από τα ΝΕΑ (28/09/13) Η πολιτική και δικαστική επίθεση της πολιτείας κατά της Χρυσής Αυγής μπορεί να αποτελέσει σημείο στροφής στην εξέλιξη της κρίσης.  Η ολοκλήρωσή της, χωρίς νομικές και μιντιακές υπερβολές, μόνο καλό θα κάνει στη δημοκρατία και θα διευκολύνει την υπέρβαση της εθνικής κρίσης. Κατ’ αρχάς, η κοινωνία τη στηρίζει. Και είναι εύλογο. Η πολιτική δολοφονία του Παύλου Φύσσα ήταν ένα ποιοτικό άλμα στο σκοτεινό βασίλειο της βαρβαρότητας και της ανομίας που τρόμαξε την κοινωνία. Οσο αγανακτισμένη, όσο εξοικειωμένη με τον πολεμικό λόγο, όσο συνηθισμένη στις μαζικές συγκρούσεις των διαδηλώσεων, όσο απαράδεκτα ανεκτική στις «σιωπηλές» φονικές επιθέσεις κατά των μεταναστών, το έγκλημα στο Κερατσίνι ξεπέρασε το όριο ανοχής. Η κοινωνία είδε με τρόμο ένα πιθανό μέλλον της και κάνει πίσω. Ισως είναι αυτό το κράμα της εξαιρετικότητας του γεγονότος και της κοινοτοπίας των δραστών, αυτή η απόσταση αλλά ταυτόχρονα η εγγύτητα της δολοφονίας την οποία διαπ...

Το κείμενο αυτό γράφτηκε και ανέβηκε στην Athens Voice στις 23/9/13. Περιγράφει με λίγα λόγια τις πολιτικές παραμέτρους του προβλήματος «Χρυσή Αυγή» και δείχνει το δρόμο τόσο για την κυβέρνηση όσο και για την Αριστερά. Οι δράσεις της κυβέρνησης μας ξαφνιάζουν ευχάριστα και ξεπερνούν κάθε προσδοκία. Η ΝΔ ξεπέρασε τα διλήμματα, τους φόβους ότι μια δραστική επιλογή θα λειτουργήσει υπέρ του φασισμού και παράγει πολιτική υψηλής ευθύνης. Κάνει τα αυτονόητα αλλά στη χώρα αυτή είναι ζητούμενα. Μπράβο. Η διείσδυση της ΧΑ στο στρατό και τα σώματα ασφαλείας και η κήρυξη εκ μέρους της ενός άτυπου εμφύλιου πολέμου έγειραν τη ζυγαριά προς τη μεριά της Δημοκρατίας.    Η Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαίωσε την αδυναμία της αλλαγής πορείας που υπαινιχτήκαμε. Παγιδεύτηκε στην αντιμνημονιακή ρητορεία, στο μικροκομματικό όφελος, στον αριστερισμό του, στη θεωρία, ότι ο φασισμός είναι η σιδηρά χείρα του συστήματος. Και οδηγείται στο γκρεμό. Οι αστείες απόπειρες διάσωσης τον οδηγούν ταχύτερα σ...

Η εποχή προσφέρεται για Ιστορία. Ειδικά όταν αυτή έχει τόσο επίκαιρες αναφορές. Δημοσιεύτηκε στην Παραπολιτική  ( 8/12/2013) Με αφορμή μία πρόσκληση του Institut für Sozialforschung [Ινστιτούτου για Κοινωνική Έρευνα] προς τον Μαρκούζε για να μιλήσει στη Φρανκφούρτη, και τα γεγονότα που συνδέονταν με τη κατάληψη του Ινστιτούτου από ομάδες φοιτητών και ειδικά την κλήση της αστυνομίας από τον Αντόρνο, ο Χέρμπερτ Μαρκούζε και ο Τέοντορ (Τέντυ) Αντόρνο ανταλλάσσουν επιστολές οι οποίες δημοσιεύθηκαν στο New Left Review, no. 233 (Ιανουάριος/Φεβρουάριος 1999): 123-136. (Εισαγωγή 118-123).  Το πλήρες κείμενο των επιστολών όπως δημοσιεύθηκαν στο New Left Review υπάρχει  εδώ . Να σημειωθεί ότι η τελευταία επιστολή του . Αντόρνο δακτυλογραφείται από τη γραμματέα του την 6η Αυγούστου 1969, δηλαδή την ημερομηνία του θανάτου του φιλοσόφου. Παρακάτω δημοσιεύονται μεταφρασμένα αποσπάσματα από αυτές τις επιστολές διότι συνδέονται με γεγονότα και στη χώ...