μη μαδας τη μαργαριτα

από την The Huffington Post Το τελευταίο διάστημα παρατηρούμε να καλλιεργείται εντέχνως από διάφορους κύκλους το κλίμα υπέρ της επιστροφής στη δραχμή.  Έχει στηθεί μία ενορχηστρωμένη προπαγάνδα επηρεασμού της κοινής γνώμης από επιχειρηματικά κέντρα με ιδιοτελείς σκοπούς και κερδοσκοπικά κίνητρα, εκμεταλλευόμενα τη δυσαρέσκεια του κόσμου από την 6ετή ύφεση και την ανυπαρξία συγκεκριμένου σχεδίου εξόδου από την κρίση. Το κλίμα αυτό ενισχύεται κι από το γεγονός ότι ένα σημαντικό ποσοστό στελεχών των 2 συγκυβερνώντων κομμάτων τάσσεται ανοιχτά υπέρ της δραχμής  και ενάντια σε οποιαδήποτε μορφή μεταρρύθμισης που κινείται σε αντίθετη φιλοσοφία. Παρότι η πλειοψηφία των πολιτών παραμένει σταθερά θετική στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας  και επιθυμεί να έχει το Ευρώ για νόμισμα, έχει αυξηθεί το ποσοστό των ανθρώπων που δηλώνει αδιάφορο σε μια πιθανή μετάβαση στη δραχμή και πιστεύει ότι δε θα μεταβληθεί το βιοτικό του επίπεδο. Αναλύοντας όμως όλα τα οικονομικά δεδο...

Γιώργος Γιαννούλης-Γιαννουλόπουλος από τα Κάτοπτρα Η αξία ενός νομίσματος,  το τι δηλαδή αγοράζει, δεν ορίζεται από την κυβέρνηση αλλά από τις αγορές, ανάλογα με την ποσότητά του και την κατάσταση της οικονομίας που αντιπροσωπεύει. Όταν η Κυβέρνηση ορίζει διοικητικά την τιμή του πάνω από την αξία που θα το οδηγούσε η αγορά (πχ Σοβιετική Ένωση, Ανατολικές χώρες, Κούβα κλπ) τότε εξαφανίζονται τα προϊόντα που θα αγόραζε σε αυτή την τιμή. Οπότε γίνεται υποχρεωτική η διανομή των βασικών αγαθών με δελτίο. Ταυτόχρονα, το κράτος και το τραπεζικό σύστημα δέχεται συναλλαγές μόνο στην ορισμένη τιμή. Οπότε, εάν κάποιος κατέχει ένα διεθνώς αποδεκτό νόμισμα εντός της χώρας (πχ δολάριο, ευρώ κλπ) τότε έχει δύο επιλογές: να το ανταλλάξει σε μια αξία που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματική του ή να το ανταλλάξει στη μαύρη αγορά χρήματος και αγαθών, που δημιουργείται αυτόματα, χάνοντας μεγάλο μέρος της αξίας του στους μαυραγορίτες που θησαυρίζουν. Ταυτόχρονα η Κυβέρνηση είναι υποχρ...

Κώστας Στούπας από το capital Η γερμανική έκδοση της Wall Street Journal επανέφερε χθες το σενάριο εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ.  Κατά το δημοσίευμα: "Το ερώτημα – κλειδί για τους οικονομολόγους, κατά πόσο η Ελλάδα θα παραμείνει στην ευρωζώνη, βρίσκεται στη σχέση εξάρτησης της χώρας από τους δανειστές της. Το 2012 και το 2013 η επιστροφή στη δραχμή απέτυχε επειδή η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να χρηματοδοτηθεί από μόνη της. Το 2014 όμως οι οικονομολόγοι υπολογίζουν ότι με το πρωτογενές πλεόνασμα και το θετικό εμπορικό ισοζύγιο θα διαθέτει τα οικονομικά αποθέματα για να εγκαταλείψει την ευρωζώνη". Η Wolfgang Munchau στους Financial Times εντοπίζει τον αδύναμο κρίκο που θα μπορούσε να προκαλέσει ένα επόμενο παγκόσμιο κραχ, την Ευρωζώνη. Πλέον αδύναμος κρίκος βέβαια παραμένει η Ελλάδα. Όσοι παρακολουθούν τις εξελίξεις από το εσωτερικό εύκολα διαπιστώνουν πως οι μεταρρυθμίσεις που θα έκαναν την Ελλάδα οικονομία ανταγωνιστική και την κοινωνία, κοινωνία πολιτών, δε...

Ο Γιάννης Παπαθεοδώρου εστιάζει σήμερα στην επικίνδυνη μετάλλαξη της αντιμνημονιακής Αριστεράς ως κύριου φορέα ενός "αντιευρωπαϊκού νεολαϊκισμού" που αναπόφευκτα οδηγεί στο αίτημα  επιστροφής στη Δραχμή. του Γιάννη Παπαθεοδώρου Με το γνωστό ύφος του, ο κ. Θαν. Καρτερός από τις στήλες της κυριακάτικης Αυγής (7/4/13) σχολιάζει σαρκαστικά για τη ΔΗΜΑΡ : «Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα για ένα κόμμα από το να το παίρνουν στην πλάκα, ουδέτεροι, αντίπαλοι και φίλοι. Να το κάνουν ανέκδοτο, στιχάκι, νούμερο επιθεώρησης ή σκέτο νούμερο. Να γελούν μαζί του αντί να συμφωνούν, να διαφωνούν ή να θυμώνουν, βρε αδελφέ. Και να κοροϊδεύουν όσα ανακοινώνει – με την ένταση μάλιστα της κοροϊδίας να αυξάνεται ευθέως ανάλογα με την ένταση της αυστηρότητας της ανακοίνωσης». Αντιγράφοντας μάλιστα «τα βελτιωμένα αγγλικά του Αλέξη Τσίπρα», ο κ. Καρτερός προτείνει στους αναγνώστες του να δουν τη ΔΗΜΑΡ ως case study για τις αντιφάσεις της. Κι όλα αυτά, επειδή η ΔΗΜΑΡ έβγαλε ανακοίνωση...

Των Βασίλη Αλεβιζάκου και Αλέξανδρου Αποστολίδη*   © G700 Την Κυριακή οι Έλληνες καλούνται να επιλέξουν όχι μόνο παράταξη αλλά και ποια Ελλάδα θέλουν. Αυτή η επιλογή απαιτεί όσο το δυνατόν καλύτερη γνώση των δεδομένων, των εναλλακτικών επιλογών αλλά και των συνεπειών τους. Ένας από τους πολλούς μύθους που έχει δημιουργήσει η κρίση στην ελληνική κοινωνία, και εντέχνως καλλιεργηθεί από τους εκπροσώπους της συμμαχίας των αντιμνημονιακών δυνάμεων, είναι και αυτός της «ανταγωνιστικής δραχμής». Το επιχείρημα είναι απλό: η «φθηνή» δραχμή θα ρίξει κάθετα το κόστος παράγωγης των ελληνικών προϊόντων και θα βελτιώσει θεαματικά την ανταγωνιστικότητα τους. Το αποτέλεσμα θα είναι να αυξηθεί η εξωστρέφεια της οικονομίας, θα  έχουμε επιτέλους εξαγωγές, ακόμα και (γιατί όχι;) θετικό εμπορικό ισοζύγιο. Άρα, δεν πρέπει να φοβόμαστε την επιστροφή στη δραχμή, αντίθετα θα έπρεπε να την επιδιώκουμε κιόλας. If it sounds too good to be true then it probably is… Στην κατάσταση που έχουμε βρεθεί...

του Κωνσταντίνου Φίλη από την aixmi. gr Η ετερόκλητη συμμαχία των προθύμων και η επόμενη μέρα Παρακολουθώ με σκεπτικισμό τα τεκταινόμενα αναφορικά με το παρόν και το μέλλον της χώρας. Αντιφάσεις, διλήμματα, κινδυνολογία, αλλά εν πολλοίς και αβάσταχτη ελαφρότητα. Όπως αυτών (εντός και εκτός) που ομιλούν, είτε με άγνοια κινδύνου είτε με ιδιοτέλεια, για τη δραχμή. Ας δούμε, όμως, ποιοί μετέχουν της ετερόκλητης αυτής συμμαχίας, αν και πολλοί μοιάζουν να συνδράμουν άθελα τους ή τελοσπάντων χωρίς δόλο και σίγουρα με ελλειμματική ενημέρωση. 1 η  κατηγορία:  Αυτοί που προβλέπουν και προσβλέπουν στην εκμετάλλευση της νέας κατάστασης. Επιτήδειοι και μαυραγορίτες με μεγάλα πορτοφόλια προσδοκούν να κάνουν πάρτυ αμέσως μετά την κηδεία οικονομίας και κοινωνίας. Θα αγοράζουν τα πάντα φθηνά, θα μοσχοπωλούν κερδοσκοπώντας στις πλάτες ενός ανήμπορου λαού και εν τέλει η επιδιωκόμενη αναδιανομή πλούτου θα γίνει υπέρ των λίγων και πολύ πλουσίων. Όλα αυτά, αφού πρώτα οι περισσότερ...

  του Αρίστου Δοξιάδη Οι καμικάζι λογαριάζουν λάθος: Το ‘ένα τρισ.' (αν ισχύει) δεν είναι το κόστος εξόδου της Ελλάδας, είναι το κόστος του κάθε ‘ατυχήματος’ που μπορεί να συμβεί σε κάθε αδύναμη χώρα. Αυτό θα το αντιμετωπίσουν είτε με εμάς, είτε χωρίς εμάς. Όποτε βγαίνει κάποια εκτίμηση για το  τεράστιο κόστος  που θα έχει για την ευρωζώνη μια ενδεχόμενη έξοδος της Ελλάδας,  στην Ελλάδα πολλοί αναθαρρούν: «αφού θα τους κοστίσει τόσο πολύ να φύγουμε, θα μας κρατήσουν μέσα ότι και να κάνουμε». Ο συλλογισμός είναι επικίνδυνα λαθεμένος. Όσες εκτιμήσεις ξεπερνούν τα 200 δισ., και φτάνουν μέχρι το ένα τρισ., αναφέρονται στιςέμμεσες επιδράσεις της ελληνικής εξόδου, δηλαδή σε κατάρρευση εμπιστοσύνης για τις άλλες χώρες του νότου (π.χ. Ισπανία). Ο κίνδυνος είναι πραγματικός, αν και είναι πολύ δύσκολο να εκτιμηθεί ( βλ. εδώ ).  Αλλά η κατάρρευση στις άλλες χώρες μπορεί να προέλθει από πολλές πηγές, όχι μόνο από την δική μας έξοδο. Αυτό σημαίνει ...

Του Γιώργου Καισάριου   από το  www.capital.gr Από την αρχή αυτής της κρίσης τάσσομαι κατά της επιστροφής μας στη δραχμή, αλλά ουδέποτε έχω αναλύσει το γιατί. Σήμερα θα ήθελα να δώσω μερικές πτυχές πάνω στο θέμα. Ακόμα και αν: - Βρεθεί νομική λύση για να βγούμε (που δεν υπάρχει και δεν νομίζω να υπάρξει). - Ακόμα και αν δεν πτωχεύσουν μονομερώς οι περισσότερες επιχειρήσεις στην Ελλάδα (ειδικά αυτές που εισάγουν πρώτες ύλες). - Ακόμα και αν βρεθεί τρόπος να δραχμοποιηθεί το χρέος μας που σήμερα είναι σε ευρώ (που νομίζω μπορεί να γίνει σχετικά εύκολα). - Ακόμα και αν δεν υποτιμηθεί κατά 60% η δραχμή σε ελάχιστο διάστημα. - Ακόμα και αν δεχτούν άπαντες να τους κουρέψουμε κατά 80-90% με σκοπό να πάμε στη δραχμή (δεν θα το κάνουμε δωρεάν). - Ακόμα και αν ξεπεραστούν όλα τα παραπάνω εμπόδια, το ενδεχόμενο επιστροφής στη δραχμή δεν είναι προς το συμφέρον των πολιτών αυτής της χώρας. Κατ΄ αρχάς οι χώρες που έχουν σκληρό νόμισμα έχουν και αυξημένο βιοτικό επίπεδό. ...